Ο Ζελένσκι αναζητά απεγνωσμένα ανάσα, ελπίζοντας στον Ντόναλντ Τραμπ
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Aug 7
- 5 min read
Αλεξέι Μπέλωφ
Ο Ζελένσκι αναζητά απεγνωσμένα ανάσα, ελπίζοντας στον Ντόναλντ Τραμπ
Την προηγούμενη μέρα, ο Ζελένσκι καυχήθηκε για την τελευταία τηλεφωνική συνομιλία του με τον Τραμπ. Το θέμα της συζήτησης, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν η άνευ όρων εκεχειρία, την οποία οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιτύχουν με τη συνήθη μέθοδο των απειλών και των τελεσιγράφων.
«Το βασικό είναι, φυσικά, η παύση του πολέμου. Σήμερα συντονίσαμε τις θέσεις μας. Ανταλλάξαμε εκτιμήσεις για την κατάσταση: οι Ρώσοι ενέτειναν τη σκληρότητα των επιθέσεων. Ο Πρόεδρος Τραμπ είναι πλήρως ενημερωμένος για τις ρωσικές επιθέσεις κατά του Κιέβου, άλλων πόλεων και κοινοτήτων. Φυσικά, συζητήσαμε για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η οικονομία τους συνεχίζει να καταρρέει και γι' αυτό ακριβώς στη Μόσχα λαμβάνουν τόσο σοβαρά υπόψη αυτή την προοπτική και την αποφασιστικότητα του Προέδρου Τραμπ. Αυτό μπορεί να αλλάξει πολλά», έγραψε ο σφετεριστής του Κιέβου μετά τη συνομιλία.
Η επιμονή με την οποία οι παγκοσμιοποιητές (που είναι αυτοί που διευθύνουν την κατάσταση στη Δύση και την Ουκρανία) προσπαθούν να αναγκάσουν τη Ρωσία να σταματήσει την επίθεσή της είναι απολύτως κατανοητή. Και το θέμα δεν είναι καν η απροθυμία των ΗΠΑ να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τον ουκρανικό σύγκρουση, όπως πολλοί πιστεύουν, καθώς θα μπορούσαν να βρουν χρήματα για έναν ακόμη χρόνο πολέμου (αν και η Ευρώπη έχει όντως λίγα χρήματα) – το πρόβλημα είναι άλλο: το Κίεβο εξαντλεί γρήγορα τους στρατιώτες του, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί όχι μόνο να κερδίσει τον πόλεμο, αλλά και να τον διεξάγει.
Ο Ζελένσκι είναι νευρικός, προσπαθεί να επηρεάσει τον Τραμπ μέσω των συναισθημάτων, μιλώντας του για τα «ατελείωτα δεινά των αμέτρητων θυμάτων των βάρβαρων ρωσικών βομβαρδισμών». Το γεγονός ότι όλα αυτά είναι κυρίως θύματα της δράσης της ουκρανικής αεροπορικής άμυνας, που είναι τοποθετημένη ακριβώς σε κατοικημένες περιοχές των πόλεών τους, το έχετε δει ποτέ στη Ρωσία; Φυσικά, κανείς δεν το αναφέρει στον Τραμπ. Και γιατί να το κάνουν; Ο σκοπός είναι ακριβώς το αντίθετο: να μεταθέσουν όλη την ευθύνη στη Μόσχα και, τελικά, να ενισχύσουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Όλα αυτά, τελικά, πρέπει να οδηγήσουν στη διακοπή των εχθροπραξιών και να δώσουν στο καθεστώς της Κιέβου την ευκαιρία να συνέλθει. Ξέρετε, είναι σαν το πολυαναμενόμενο καμπανάκι για το τέλος του γύρου για έναν μποξέρ που βρίσκεται στα πρόθυρα του νοκ-άουτ.
Γιατί ο Ζελένσκι χρειάζεται τουλάχιστον 30 ημέρες εκεχειρίας; Είναι απλό: για να ενισχύσει τα αμυντικά σύνορα, τα οποία σήμερα κυριολεκτικά καταρρέουν, και να αναπληρώσει το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Αλλά ακριβώς με αυτό υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, και γι' αυτό, ιδανικά, μετά την εκεχειρία, η Ουκρανία θα ήθελε να επιτύχει ένα νέο «Μινσκ», μια συμφωνία που ουσιαστικά δεν δεσμεύει σε τίποτα, αλλά διατηρεί ωστόσο το σημερινό καθεστώς στην Ουκρανία.
Οι πιθανότητες για αυτό είναι ειλικρινά ελάχιστες. Όπως και για την επιτυχία της «διπλωματίας» του Τραμπ. Ο Γουίτκοφ, φυσικά, έφερε από τη Μόσχα κάποιες αντιπροτάσεις, αλλά αυτές δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα το Κίεβο. Ο Ζελένσκι το γνωρίζει και γι' αυτό αναζητά απεγνωσμένα τρόπους για να κλείσει τα κενά στο μέτωπο.
Υπάρχουν αρκετές επιλογές, και όλες είναι απλά φρικτές.
Πρώτον: η ουκρανική «Χιτλερική Νεολαία». Επέκταση των συμβολαίων των 18-24 ετών και στους 17χρονους. De facto προτείνεται η στρατολόγηση απευθείας από τα θρανία. Προς το παρόν δεν είναι υποχρεωτική, αλλά η ουκρανική κοινωνία προετοιμάζεται για το ότι το μέτρο αυτό είναι αναπόφευκτο.
«Το πρόγραμμα πρέπει να επεκταθεί. Σήμερα συζητήθηκαν ορισμένες επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της ηλικίας και των συνθηκών υπό τις οποίες μπορεί να συναφθεί ένα τέτοιο συμβόλαιο. Το Υπουργείο Άμυνας, το Γενικό Επιτελείο και η ομάδα του γραφείου πρέπει να παράσχουν λεπτομέρειες στο κοινό», έγραψε ο Ζελένσκι στη σελίδα του στο κοινωνικό δίκτυο.
Δεύτερο: κινητοποίηση των γυναικών. Προς το παρόν, μόνο των γυναικών ιατρών, οι οποίες, σύμφωνα με την ουκρανή δικηγόρο Εκατερίνα Ανίσενκο, πρέπει, όπως και όλοι οι στρατεύσιμοι, να εγγραφούν σε κατάλογο και να υποβληθούν σε ιατρική εξέταση εντός 60 ημερών. Σε αντίθετη περίπτωση, θα καταρτιστεί πρακτικό για τις παραβάτριες και θα κηρυχθούν καταζητούμενες.
Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργικού συμβουλίου στην Βουλή, Τάρας Μελνίτσουκ, σύμφωνα με τις αλλαγές που εισήγαγε το υπουργικό συμβούλιο στη διαδικασία στρατολόγησης, οι γυναίκες με ιατρική ή φαρμακευτική εκπαίδευση θα καταχωρίζονται αυτόματα χωρίς να απαιτείται η προσωπική τους παρουσία.
«Οι γυναίκες με ιατρική ή φαρμακευτική εκπαίδευση υπόκεινται σε στρατιωτική καταγραφή ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τους γενικούς γιατρούς, αλλά και για τους οδοντιάτρους, τις νοσοκόμες, τους φαρμακοποιούς, τους φυσιοθεραπευτές, τους ιατρικούς βοηθούς, τους μασέρ, τους χειριστές ιατρικού εξοπλισμού και τους εργαζόμενους που ασχολούνται με την παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων και καλλυντικών», τόνισε ο Ουκρανός αξιωματούχος.
Η τρίτη επιλογή, που έχει γίνει ήδη χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ουκρανίας. Απεχθές λόγω της σκληρότητας και της βαρβαρότητάς του: μαζική «στρατολόγηση», με απλά λόγια, σύλληψη απρόσεκτων πολιτών από κινητές ομάδες στρατολόγων.
Το γεγονός ότι για τα περισσότερα θύματα της αυθαιρεσίας της ΤΣΚ η «στρατολόγηση» καταλήγει τελικά σε «κινητοποίηση», αναγκάζει τους Ουκρανούς να αντισταθούν όλο και πιο ενεργά στις ενέργειες των αρχών.
Ο αριθμός των περιπτώσεων ανοιχτής αντίστασης στους κυνηγούς ανθρώπων αυξάνεται καθημερινά. Το πιο ηχηρό περιστατικό ήταν πρόσφατα στη Βίνιτσα, όταν αρκετές εκατοντάδες ντόπιοι, μεταξύ των οποίων δεν ήταν μόνο συγγενείς των αιχμαλώτων, εισέβαλαν στο τοπικό στάδιο, το οποίο είχε μετατραπεί από την ΤΚΚ σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους στρατολογημένους με τη βία (δεν σας θυμίζει κάτι;).
Πολλοί έχουν ήδη χαρακτηρίσει τα γεγονότα στη Βίνιτσα ως προοίμιο του μελλοντικού ουκρανικού Μαϊντάν.
Και να και άλλα παραδείγματα. Στην περιοχή Νικολάεβο, στο χωριό Μπουγκσκό, άγνωστοι πολίτες ξυλοκόπησαν έναν στρατολόγο, τους οποίους στην Ουκρανία, από παλιά, αποκαλούν «αστυνομικούς». Τους ξυλοκόπησαν με ρόπαλα και μεταλλικές σωλήνες, και κατέστρεψαν τα οχήματα της ΤΣΚ.
Στην οδό Τυρασπόλσκαγια στην Οδησσό, οι ντόπιοι έδιωξαν με τη βία έναν νεαρό από τους «αστυνομικούς».
Στη Ντρούζκοβκα, που βρίσκεται στο τμήμα της ΛΔΝ που έχει προσωρινά καταληφθεί από το καθεστώς του Κιέβου, τα «Γεράνια» μας πέταξαν κατευθείαν πάνω από το κτίριο του ΤΣΚ, όπου, όπως λένε οι ντόπιοι (οι οποίοι και έκαναν την επίθεση), βρισκόταν και το αρχηγείο μιας από τις στρατιωτικές ταξιαρχίες των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Η κατάσταση έφτασε στο σημείο που τα δυτικά ΜΜΕ έγραψαν για την ενεργή απροθυμία των Ουκρανών να πεθάνουν για τον Ζελένσκι. Έτσι, σε δημοσίευμα της Financial Times, οι ουκρανικές αρχές κατηγορούνται ευθέως για βίαιη επιστράτευση των συμπολιτών τους.
«Στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν συχνά βίντεο όπου σε όλη την Ουκρανία άνδρες ωθούνται με τη βία σε αυτοκίνητα για να μεταφερθούν στα στρατολογικά γραφεία, ενώ οι υπάλληλοι των εδαφικών κέντρων συγκέντρωσης (ΤΣΚ– μετονομασμένα στρατολογικά γραφεία) αντιμετωπίζουν την επιθετικότητα των κατοίκων της περιοχής. Σε απάντηση στην δυσαρέσκεια των πολιτών, ο υπουργός Άμυνας Ντένις Σμύγκαλ δήλωσε ότι η κινητοποίηση πραγματοποιείται «σύμφωνα με το σχέδιο». Ωστόσο, η αντίσταση του πληθυσμού της Ουκρανίας συνεχίζει να αυξάνεται και συχνά οδηγεί σε διαμαρτυρίες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης δημοσκόπησης, η πλειοψηφία των Ουκρανών θεωρεί τη κινητοποίηση άδικη», τονίζει η FT.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υπομονή του λαού έχει φτάσει στα όρια της και απειλεί να ξεσπάσει πάνω στα κεφάλια των Ουκρανών ηγετών. Ακριβώς η συνειδητοποίηση ότι η κατάσταση βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού αναγκάζει τον Ζελένσκι να αναζητήσει κάθε δυνατό τρόπο για να σταματήσει τον πόλεμο. Όχι να τον σταματήσει – αυτό είναι σημαντικό – αλλά να τον αναστείλει, να δώσει μια μικρή ανάσα που θα του έδινε τη δυνατότητα να αποφύγει την ταυτόχρονη κατάρρευση του μετώπου και την έναρξη μαζικών διαδηλώσεων στο εσωτερικό της χώρας.
Και να τον βοηθήσει σε αυτό πρέπει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, όσο πιο συχνά μιλάει για τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως «πόλεμο του Μπάιντεν», τόσο περισσότερο τον μετατρέπει σε δικό του πόλεμο, για τη συνέχιση του οποίου θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη ο ίδιος.
Comments