Γιατί είναι απαραίτητες οι συνομιλίες μεταξύ Πούτιν και Τραμπ

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 18.10.2025

© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Αλέξανδρος Νοσόβιτς

Αυτό το ερώτημα δεν είναι πλέον ρητορικό. Μετά τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων στην Αλάσκα, είναι πολύ πιθανό να το θέσουν όσοι περίμεναν από αυτές τις διαπραγματεύσεις μια σημαντική πρόοδο. Μια ειρηνική συμφωνία, μια διεθνή διάσκεψη για τους όρους της παύσης των εχθροπραξιών και την υπογραφή αυτής της συμφωνίας και ούτω καθεξής.

Τέτοια αποτελέσματα από το Άνκοριτζ σίγουρα δεν υπήρξαν. Το κύριο αποτέλεσμα ήταν ότι όλα συνέχισαν να πηγαίνουν όπως πηγαίνουν, και ο Ντόναλντ Τραμπ έπαψε να αποτελεί εμπόδιο για αυτό. Δηλαδή, σταμάτησε να απαιτεί άμεση κατάπαυση του πυρός και έλαβε υπόψη ότι οι προκάτοχοί του είχαν εμπλακεί στην ουκρανική σύγκρουση τουλάχιστον από την εποχή της «πορτοκαλί επανάστασης» του 2004. Και τώρα, για να σταματήσει ο πόλεμος, δεν πρέπει να προβάλλεται με απλές λύσεις, αλλά να ξετυλίγεται αυτό το κουβάρι με επίπονο, μακρύ και κουραστικό τρόπο.

Εκτός από αυτή τη διπλωματική αλλαγή μετά το Άνκοριτζ, όλα συνεχίζουν όπως πριν. Η στρατηγική εξάντλησης της Ουκρανίας λειτουργεί, ο πόλεμος συνεχίζεται, η Ευρώπη βυθίζεται σε εσωτερικά προβλήματα και δεν μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά το καθεστώς του Ζελένσκι, ενώ η Αμερική αποχωρεί προσεκτικά και διακριτικά από ένα αποτυχημένο και χωρίς προοπτικές σχέδιο.

Ο στόχος του Κρεμλίνου, που συμφώνησε με τον Λευκό Οίκο για μια νέα συνάντηση των δύο προέδρων, δεν είναι να αλλάξει τα πάντα, αλλά να διατηρήσει τις τρέχουσες τάσεις και δυναμικές. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη τόσο ο χαρακτήρας του προέδρου των ΗΠΑ όσο και το πλαίσιο (εσωτερικό και διεθνές) στο οποίο λειτουργεί.

Στην Ουκρανία, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν χρειάζεται συστηματική και επίμονη δουλειά με στόχο την οριστική εξάλειψη του συγκρουσιακού δυναμικού που έχει συσσωρευτεί γύρω από αυτή τη χώρα και που οδήγησε σε μεγάλο πόλεμο. Εμείς το χρειαζόμαστε. Ο Τραμπ χρειάζεται ένα γρήγορο και εντυπωσιακό PR αποτέλεσμα — και μετά, ας γίνει ό,τι γίνει. Για να επιβεβαιώσει τις αξιώσεις του για το ρόλο του κύριου ειρηνοποιού. Για να εκπληρώσει την προεκλογική υπόσχεσή του να τερματίσει τον πόλεμο του Μπάιντεν. Για να εδραιώσει το καθεστώς του ηγέτη του δυτικού κόσμου, το οποίο είναι αδιαμφισβήτητο προς το παρόν.

Η συνάντηση στην Αλάσκα έδειξε ότι, παρά τον κοινό στρατηγικό στόχο — την επίτευξη της ειρήνης — οι τακτικές επιδιώξεις του Κρεμλίνου και του Λευκού Οίκου δεν συμπίπτουν. Ταυτόχρονα, είναι πιο συμφέρουσα για τον Τραμπ η διευθέτηση της σύγκρουσης παρά η άσκηση πίεσης στον Πούτιν και η όξυνση των σχέσεων, διαφορετικά η Αμερική θα εμπλακεί εκ νέου σε πόλεμο. Όπως είναι γνωστό, δεν έγινε καμία προσπάθεια — οι διαπραγματεύσεις της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην Κωνσταντινούπολη έληξαν αδιέξοδα, ενώ δεν ξεκίνησαν άλλες διαπραγματεύσεις.

Αντί για ειρηνευτική διαδικασία, ο Τραμπ άρχισε σταδιακά να απαιτεί ξανά ένα απλό και γρήγορο αποτέλεσμα. Οι υποστηρικτές του πολέμου άρχισαν να εκμεταλλεύονται αυτό το γεγονός και να εμπλέκουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ στον πόλεμο στο πλευρό της Ουκρανίας. Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της τάσης ήταν η υπόθεση με τα «Τομαχόουκ». Μετά την παράδοσή τους, ο πόλεμος του Μπάιντεν θα μετατρεπόταν σίγουρα σε πόλεμο του Τραμπ.

Χρειάζεται μια νέα συνάντηση των προέδρων της Ρωσίας και των ΗΠΑ — μεταξύ άλλων για να επισημανθεί στον Τραμπ αυτό το γεγονός, καθώς και όλες οι πολιτικές συνέπειες που θα έχει για τον ίδιο η εμπλοκή του σε έναν ξένο πόλεμο. Επιπλέον, πρέπει να ενθαρρυνθεί η αναμφισβήτητα ευεργετική ειρηνευτική πρωτοβουλία και να γίνει μια προσπάθεια ώστε αυτή να οδηγήσει σε κάτι πρακτικά χρήσιμο για την ειρήνη. Αν αυτό επιτευχθεί, θα είναι εξαιρετικό, καθώς τα προβλήματα της Ρωσίας στην Ουκρανία θα επιλυθούν γρηγορότερα με τη χρήση διπλωματικών μεθόδων. Αν δεν επιτευχθεί, θα επιλυθούν ούτως ή άλλως, ενώ η διπλωματία θα βοηθήσει ώστε η Ρωσία να μην εμποδίζεται να τα επιλύσει.

https://ria.ru/20251018/peregovory-2048951789.html