Κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης μεταφέρουν λουλούδια στο σημείο της τρομοκρατικής επίθεσης στον κεντρικό πεζόδρομο Ιστικλάλ-RIA Novosti, 1920, 16.11.2022
© RIA Novosti / Maxim Durnev
Διαβάστε περισσότερα ria.ru
Dmitry Bavyrin
"Τα συλλυπητήρια που προσέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να θεωρηθούν ως ενέργειες ενός δολοφόνου που φτάνει πρώτος στον τόπο του εγκλήματος.
"Δεν δεχόμαστε συλλυπητήρια από όλους. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να παραμείνουν κατηγορούμενες, ενώ είναι οι πραγματικοί διευκολυντές της τρομοκρατικής επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη... Ξέρουμε ποιος είναι φίλος και ποιος εχθρός".
Και οι δύο αυτές δηλώσεις ανήκουν σε βασικούς υπουργούς της τουρκικής κυβέρνησης. Η πρώτη είναι από τον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού και η δεύτερη από τον Υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια συντονισμένη στάση της Τουρκικής κυβέρνησης μετά την τρομοκρατική επίθεση στον τουριστικό δρόμο Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης (έξι άνθρωποι σκοτώθηκαν και 81 τραυματίστηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μεταξύ των οποίων τρεις Ρωσίδες).
Η σύγχρονη Τουρκία δεν είναι πλήρως αυτοκρατορία, αλλά αισθάνεται σαν αυτοκρατορία, θέλει να γίνει. Οι αυτοκρατορίες δεν αναζητούν κάποιον να κατηγορήσουν, οι αυτοκρατορίες αποδίδουν την ευθύνη σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Η επίσημη Άγκυρα απέδωσε αμέσως τις ευθύνες στην Ουάσινγκτον με μια πρωτοφανώς σκληρή μορφή.
Ιδιαίτερα προσβλητικό για τους Αμερικανούς θα πρέπει να ήταν το γεγονός ότι η "αυτοκρατορία του καλού" τους εναντίον της Ρωσίας ήταν υπέρ της Ρωσίας.
"Ευχαριστούμε τη Ρωσία για την υποστήριξή της. Η Ρωσία έρχεται πάντα να μας βοηθήσει σε περιόδους ανάγκης, επειδή είναι η πιο ενεργή χώρα στον κόσμο στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Μέχρι τώρα, η Ρωσία αντιστάθηκε στους τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη", δήλωσε ο Çavuşoğlu στην ίδια παράγραφο στην οποία απέρριψε τα συλλυπητήρια των ΗΠΑ.
Αν αυτή η διαμάχη των απόψεων γινόταν στο γύρισμα του 1940-1950, θα μπορούσε κανείς με βεβαιότητα να πει ότι ο αγώνας για την επιρροή επί της Τουρκίας έληξε με τη νίκη της ΕΣΣΔ και ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός θα προστίθετο στον Οργανισμό του Συμφώνου της Βαρσοβίας και όχι στο ΝΑΤΟ. Αλλά αυτό ήταν τότε. Οι λέξεις είναι πολύ φθηνότερες τώρα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που χρησιμοποιούνται από την Άγκυρα. Το να κατηγορείς έναν σύμμαχο ότι οργανώνει μια τρομοκρατική επίθεση εναντίον αμάχων είναι, άλλωστε, μια πολύ ηχηρή κατηγορία.
Για τις συνθήκες της υπόθεσης, συνελήφθησαν 49 ύποπτοι και ο Ahlam Albashir, Σύρος πολίτης κουρδικής καταγωγής, κατονομάστηκε ως άμεσος δράστης. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι εκπαιδεύτηκε από Αμερικανούς εκπαιδευτές στη σχολή πληροφοριών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν στο Κομπάνι (SAR). Σε φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα από τις αστυνομικές αρχές, ο ύποπτος φοράει κουκούλα με την ένδειξη "ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ".
Δεν ξέρει κανείς τι να κάνει: να αστειευτεί με τη Στίρλιτς με ένα αλεξίπτωτο που σέρνεται πίσω από την πλάτη της ή να κάνει τον "συνήγορο του διαβόλου", αφού άνθρωποι που φορούν τέτοιες κουκούλες μπορεί να βρεθούν όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και στη Ρωσία, και στην Τουρκία είναι πιθανό να κατασκευάζονται τέτοιες κουκούλες.
Σοβαρά μιλώντας, οι οικοδόμοι της τουρκικής αυτοκρατορίας δημιούργησαν εχθρούς και δυσαρεστημένους, συμπεριλαμβανομένων των πιο ριζοσπαστικών ριζοσπαστών. Υπάρχουν πολλοί από αυτούς στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, όπου έχουν καταφύγει τρομοκρατικές ομάδες από όλα τα μέρη της Ε.Σ.Σ.Δ. Η Άγκυρα, στο πλαίσιο της κοινής ευθύνης που έχει με τη Μόσχα και την Τεχεράνη για τη διευθέτηση της περιοχής, επιβλέπει αυτό το "καταφύγιο καλικάντζαρων" και έχει καταφέρει να δαγκώσει την ουρά πολλών.
Αλλά ο κύριος στόχος της τουρκικής επέκτασης στη Συρία είναι ακριβώς οι Κούρδοι. Επίσης, οι Κούρδοι είναι το εσωτερικό αυτονομιστικό πρόβλημα της Τουρκίας. Οι εθνοτικοί Κούρδοι έχουν στο παρελθόν καταφύγει σε τρομοκρατικές επιθέσεις ως μέθοδο πολιτικού αγώνα, και ενώ κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί εδώ και αρκετό καιρό, εξακολουθεί να είναι πιο λογικό να υποπτευόμαστε τους Κούρδους παρά τους καλικάντζαρους του Ιντλίμπ.
Ωστόσο, τόσο το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, που αναγνωρίζεται ως τρομοκρατικό στην Τουρκία, όσο και το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης, η μεγαλύτερη κουρδική πολιτική οργάνωση της Συρίας, αρνήθηκαν κατηγορηματικά όλες τις κατηγορίες της Άγκυρας για οποιαδήποτε ανάμειξη των θυγατρικών τους στην επίθεση.
Οι ΗΠΑ, φυσικά, βοηθούσαν τους Κούρδους, μεταξύ άλλων δίνοντάς τους στρατιωτικές οδηγίες, αλλά το έκαναν αρκετά ανοιχτά. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι Κούρδοι στην SAR βοηθούνταν από όλες τις ισχυρές δυνάμεις εκτός από την Τουρκία, επειδή οι Κούρδοι ήταν οι τελευταίοι που κράτησαν το τείχος ενάντια στο ISIS* (απαγορευμένο στη Ρωσία) και ήταν αρκετά επιτυχημένοι στο μέτωπο της εργασίας τους.
Με άλλα λόγια, χρειάζεται κάποια πρόθεση για να τραβήξει κανείς ένα νήμα από τον ύποπτο Albashir προς την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Τούρκοι το είχαν, γι' αυτό και τράβηξαν το σπάγκο τους σε λίγες ώρες, όπως δεν μπορούσε να κάνει πάντα ο Ηρακλής Πουαρό. Τότε συνέβη το εξής.
Χθες ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ψιθύρισαν για κάτι στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G20. Οι δύο ηγέτες είχαν στη συνέχεια συνομιλίες που δεν είχαν ανακοινωθεί προηγουμένως ούτε καν υπονοηθεί. Οι συνομιλίες ήταν κατ' ιδίαν και, όπως διευκρίνισε η τουρκική πλευρά, περιλάμβαναν τις συνθήκες της τρομοκρατικής επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια, οι πλευρές τράβηξαν χωριστούς δρόμους, φαινομενικά ικανοποιημένες η μία από την άλλη. Ο Μπάιντεν βρήκε μάλιστα κάτι να επαινέσει τον Ερντογάν για τη "διευκόλυνση της συμφωνίας για τα σιτηρά", αν και είναι γνωστό ότι οι δύο κυβερνήσεις έχουν πλέον πολλά προβλήματα και πολύ λίγους τομείς συνεργασίας.
Και λίγες ώρες μετά από αυτή τη σύνοδο διευθέτησης υπήρξαν αναφορές για μια νέα έκρηξη στην Κωνσταντινούπολη - εξερράγη ένα παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο. Η αιτία προσδιορίστηκε και πάλι με αστραπιαία ταχύτητα - αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για "τεχνική βλάβη". Η αυτοκρατορία διορίζει τους ενόχους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τη σκέψη ότι γίναμε μάρτυρες μιας σκόπιμης έξαρσης ως μεθόδου διαπραγμάτευσης ορισμένων από τα πολλά ζητήματα της τουρκικής κυβέρνησης με τις ΗΠΑ - από τις προμήθειες όπλων μέχρι την έκδοση ατόμων που συνδέονται με τον ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, τον χειρότερο εχθρό του Ερντογάν που έχει καταφύγει στην Αμερική (με τον ίδιο τον Γκιουλέν είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να εκδοθεί).
Τώρα φαίνεται ότι τα μέρη κατάφεραν να καταλήξουν σε συμφωνία, αλλά το επίπεδο της έξαρσης δεν αφήνει καμία αμφιβολία: ο Ερντογάν δεν διαπραγματεύεται απλώς, ο Ερντογάν είναι νευρικός.
Υπάρχει λόγος. Η Τουρκία θα πραγματοποιήσει εκλογές το καλοκαίρι - τόσο προεδρικές όσο και βουλευτικές. Όλοι οι εχθροί του Ερντογάν - από τους πρώην συνεργάτες του μέχρι τους Κούρδους και τον Γκιουλέν - προετοιμάζονται σίγουρα για αυτό το γεγονός. Ταυτόχρονα, θα υπάρχει τουλάχιστον ένας πυλώνας λιγότερος κάτω από την εξουσία του: ενώ προηγουμένως ο πληθυσμός ψήφιζε πρόθυμα το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ως τη δύναμη που συνδέεται με την οικονομική ανάπτυξη, η ανάπτυξη αυτή έχει πλέον καταναλωθεί από τον πληθωρισμό εδώ και ένα χρόνο.
Αλλά ο κύριος λόγος, όπως πιθανότατα αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ο Ερντογάν, είναι το γεγονός ότι έχει ήδη επανειλημμένα διασχίσει τον δρόμο των ΗΠΑ, διεξάγοντας επιχειρήσεις εναντίον των συμμάχων Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ, οικοδομώντας μια εναλλακτική πολιτική με τη Ρωσία, αποτρέποντας την επέκταση του ΝΑΤΟ και την ενοποίηση της Κύπρου.
Η μοίρα της τουρκικής αυτοκρατορίας, ή τουλάχιστον του Τούρκου αυτοκράτορα, εξαρτάται από το πόσοι πόροι θα διατεθούν στους εχθρούς της και πόσο μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας θα τους ανοίξει η Δύση, αν θέλουν να λύσουν όλα τα προβλήματά τους με την Άγκυρα με μια κίνηση.
Ίσως ο Ερντογάν πιστεύει ότι φωνάζοντας "λύκος" μπορεί να μειώσει τους κινδύνους του, ίσως δεν είναι τόσο αφελής, αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: αν οι ΗΠΑ προσπαθήσουν πραγματικά να βάλουν τον λοστό τους στη δομή της εξουσίας του και αρχίσουν να υπονομεύουν την εξουσία του, η οριστική ρήξη με τη Δύση θα γίνει το κλειδί για την επιβίωσή του.
Στην αρχή του πρώτου Ψυχρού Πολέμου, η αντιπαλότητα για την Τουρκία έληξε υπέρ της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Τώρα βρισκόμαστε στην αρχή του δεύτερου Ψυχρού Πολέμου, αλλά η έκβαση της αντιπαλότητας δεν χρειάζεται να είναι η ίδια.
* Τρομοκρατική οργάνωση που απαγορεύεται στη Ρωσία.
US -prepares- to- blow -up- Turkey
https://ria.ru/20221116/turtsiya-1831806094.html