Μέχρι καλύτερες εποχές. Τι έφερε στη Ρωσία η αποτυχημένη συνάντηση της Βουδαπέστης-25

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 23.10.2025

© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Νταβίντ Ναρμανία

Ο Ντόναλντ Τραμπ, για τον οποίο η σημερινή πρώτη κυρία των ΗΠΑ Μελάνια είναι η τρίτη σύζυγος, γνωρίζει καλά ότι ένας άνδρας σε μια σχέση, ακόμα και σε μια διεθνή σχέση, μπορεί να είναι ό,τι θέλει, εκτός από βαρετός. Γι' αυτό και καταφέρνει να κρατάει όλο τον κόσμο σε συναισθηματική αναταραχή.

Για να μην παραπλανηθούμε σε αυτό το θέμα, πρέπει να δεχτούμε ότι ο Τραμπ είναι πρώτα απ' όλα ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Για αυτόν, τα συμφέροντα της χώρας του έχουν προτεραιότητα. Με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται. Μερικές φορές, αυτή η αντίληψη συμπίπτει με κάποιο μέρος των ρωσικών συμφερόντων — και εδώ εμφανίζεται η δυνατότητα συνεργασίας. Αλλά αυτά τα συμφέροντα δεν είναι ποτέ ταυτόσημα.

Πάρτε, για παράδειγμα, τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Εδώ, για τον σημερινό Αμερικανό ηγέτη, είναι σημαντικό να επιτευχθεί η διευθέτηση του ζητήματος το συντομότερο δυνατό, ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί με αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα — να χτίζει επιχειρήσεις και να αναπτύσσει επιχειρηματικές σχέσεις. Και αυτό όχι μόνο για οικονομικούς, αλλά και για πολιτικούς λόγους: για την Ουάσιγκτον, η προσέγγιση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας είναι θανατηφόρα, διότι η συνεργασία μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου σημαίνει το τέλος της αμερικανικής ηγεμονίας.

Αυτό που δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας είναι οι προσπάθειες για την επίτευξη εκεχειρίας χωρίς την εξάλειψη των αιτίων που προκάλεσαν τη σύγκρουση. Η παύση των εχθροπραξιών με κάθε κόστος είναι ακριβώς η ουκρανική αφήγηση.

Αυτό σημαίνει ότι το  Κίεβο έχει σχεδόν τόσους αποστάτες κάθε μήνα, όσους καταφέρνουν να στρατολογήσουν οι κυνηγοί ανθρώπων από το ΤΣΚ. Ο Ζελένσκι κινδυνεύει να αντιμετωπίσει μπλακάουτ σε όλη την Ουκρανία αυτό το χειμώνα. Αυτό σημαίνει ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας  που είναι τώρα περικυκλωμένες στην αστική περιοχή του Κρασοαρμεϊσκ, έχουν σχεδόν χάσει το Κουπγιάνσκ, χάνουν το Σεβερσκ, ενώ οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις έχουν ήδη εισέλθει στην Κωνσταντινόβκα. Αυτό σημαίνει ότι το καθεστώς του Κιέβου πρέπει να σκεφτεί τι να κάνει με την περιοχή του Ντνιεπροπετρόφσκ, όπου προωθούνται οι δυνάμεις μας.

Γι' αυτό και χρειάζονται οπωσδήποτε τουλάχιστον μια μικρή παύση στην σύγκρουση, για να πάρουν μια ανάσα. Και εδώ τα συμφέροντα του Ζελένσκι και του Τραμπ συμπίπτουν. Άλλο θέμα είναι ότι αυτή η σύμπτωση είναι προσωρινή και αν οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας καταφέρουν να πετύχουν το επιθυμητό, η σύγρκουση  θα ξαναρχίσει με νέα δύναμη.

Πιθανώς αυτό ακριβώς προσπάθησε να μεταφέρει ο Σεργκέι Λαβρόφ στον Μάρκο Ρούμπιο. Και σε τέτοιες συνθήκες, όταν ο Τραμπ απαιτεί «να σταματήσουμε εκεί που είμαστε», η σύνοδος κορυφής στη Βουδαπέστη είχε πραγματικά ελάχιστες πιθανότητες να αποτελέσει μια σημαντική ανατροπή.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: πριν από μια εβδομάδα, ο Ζελένσκι πέταξε στην Ουάσινγκτον για να πάρει «Τομαχόουκ», τα οποία σίγουρα θα εκτοξεύονταν σε ειρηνικές ρωσικές πόλεις — αλλιώς, το Κίεβο δεν χρειάζεται αυτά τα όπλα παρά μόνο για τρομοκρατία. Όλα αυτά θα έφερναν τον κόσμο στο χείλος του τρίτου παγκόσμιου πολέμου — και μάλιστα πολύ πιο κοντά από ό,τι κατά τη διάρκεια της κρίσης της Καραϊβικής. Και τότε ο Πούτιν και ο Τραμπ μίλησαν στο τηλέφωνο — και ο θρίαμβος του Ζελένσκι μετατράπηκε σε δημόσια ταπείνωση. Ξαφνικά προέκυψε η ιστορία με τη σύνοδο κορυφής και τις σήραγγες προς την Αλάσκα.

Τώρα, οι κυρώσεις. Χωρίς αμφιβολία, είναι επώδυνες — όπως συνήθως, αλλά όχι θανατηφόρες. Επίσης, όπως συνήθως. Ταυτόχρονα, τα δυτικά ΜΜΕ άρχισαν να διαδίδουν και την είδηση ότι ο Τραμπ έδωσε το πράσινο φως για τη χρήση πυραύλων για επιθέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας — κάτι που ο Λευκός Οίκος διέψευσε αμέσως. Και στη συνέχεια ανακοίνωσε περιορισμούς και την ακύρωση της συνόδου κορυφής.

Πιο σωστά, δεν πρόκειται για ακύρωση, αλλά για αναβολή. Ο ίδιος ο Τραμπ παραδέχτηκε ότι θα συναντηθεί με τον Πούτιν «στο μέλλον». Και σε αυτό το μέλλον, η κατάσταση για το Κίεβο θα είναι ακόμη πιο δύσκολη. Με άλλα λόγια, η Ρωσία κατάφερε να κερδίσει χρόνο στο διπλωματικό μέτωπο για το στρατιωτικό μέτωπο, μειώνοντας ριζικά τον κίνδυνο κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης με τη Δύση. Και αν  αυτό απαιτεί  μια εβδομάδα αναμονής για την Βουδαπέστη, τότε είναι ένα απολύτως αποδεκτό τίμημα.

Ξέρει πως να κάνει συμφωνίες

https://ria.ru/20251023/budapesht-2049993642.html