Η δοκιμαστική περίοδος για την Ουκρανία θα τελειώσει με την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 08.11.2025

© RIA Novosti/Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Πέτρος Ακόποφ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να επεκταθεί «όπως ποτέ άλλοτε», όπως διαβεβαιώνει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Αν και την τελευταία δεκαετία η ΕΕ, αντίθετα, συρρικνώθηκε (από αυτήν αποχώρησε μία από τις μεγαλύτερες χώρες — η Βρετανία), ενώ η τελευταία επέκταση έγινε το 2013 (Κροατία) και το 2007 (Ρουμανία και Βουλγαρία). Παράλληλα, στην ουρά για την ένταξη στην Ένωση των 27 χωρών βρίσκονται δέκα κράτη — με πολύ ασαφείς προοπτικές.

Και δεν μιλάμε καν για την πολυαναμενόμενη Τουρκία — όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν θα γίνει ποτέ δεκτή στην Ευρώπη — αλλά για τις υπόλοιπες υποψήφιες χώρες. Μπορούμε να τις χωρίσουμε σε δύο ομάδες: τις βαλκανικές χώρες και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Από τις έξι βαλκανικές χώρες (Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία και Μαυροβούνιο), οι πέντε είναι πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, δηλαδή η ΕΕ δεν μπορεί να χωνέψει το νοτιοανατολικό τμήμα της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, όμως, επιδιώκει την ένταξη τριών πρώην σοβιετικών δημοκρατιών: της Ουκρανίας, της Μολδαβίας και της Γεωργίας. Η τελευταία έχει ήδη αποκλειστεί εδώ και καιρό, επειδή η Ευρώπη δεν είναι ικανοποιημένη με την πολιτική των τοπικών αρχών, ενώ η Μολδαβία, αντίθετα, έλαβε επαίνους από τις Βρυξέλλες για την μεγαλύτερη πρόοδο που σημείωσε μεταξύ όλων των υποψηφίων κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους. Ωστόσο, ο κύριος στόχος της ΕΕ παραμένει η Ουκρανία — η ένταξή της έχει πραγματικά ιστορική σημασία. Διότι με την Ουκρανία, η ΕΕ γίνεται κάτι περισσότερο από την Ευρώπη — καταφέρνοντας να μετακινήσει τα ιστορικά σύνορα με τον ρωσικό κόσμο προς τα ανατολικά.

Ωστόσο, οι προοπτικές ένταξης της Ουκρανίας δεν είναι απλώς ασαφείς — είναι εντελώς απατηλές. Η ένταξη στην ΕΕ δεν διαφέρει πολύ από την ένταξη στο ΝΑΤΟ — και γι' αυτό, στην ουσία, είναι απαράδεκτη για τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ — ο Δυτικός κόσμος πρέπει να επιφέρει μια πραγματική στρατηγική ήττα στη Ρωσία, να επιτύχει ουσιαστικά τη νίκη εναντίον μας, να κάνει τη Ρωσία να αποδεχτεί την ήττα και να παραχωρήσει την Ουκρανία. Ποιος θα στοιχηματίσει σε αυτό;

Αλλά δεν θέλουν να μιλήσουν για την απουσία προοπτικών της Ουκρανίας στην ΕΕ — πρέπει να διατηρηθεί ο μύθος της «ευρωπαϊκής επιλογής», για την οποία έχει ήδη χυθεί τόσο πολύ αίμα των πολιτών της Ουκρανίας. Γι' αυτό και στο Κίεβο λένε παραμύθια για τη μελλοντική ένταξη — και μιμούνται τη διαδικασία προς αυτή την κατεύθυνση. Και αυτή την εβδομάδα δημοσιεύθηκε η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την επέκταση, στην οποία η Ουκρανία επαινείται για την «εξαιρετική της αντοχή και αφοσίωση στον ευρωπαϊκό της δρόμο».

Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: ταυτόχρονα συζητείται η ιδέα της αποδοχής νέων μελών με δοκιμαστική περίοδο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα νέα μέλη δεν θα έχουν δικαίωμα βέτο, ενώ σε περίπτωση ενεργειών που αντιβαίνουν στην κοινή πολιτική ή «απομάκρυνσης από τις δημοκρατικές αρχές», μπορούν να αποκλειστούν εντελώς από την ΕΕ. Στο Κίεβο αμέσως εξεγέρθηκαν, θεωρώντας ότι όλα αυτά αφορούσαν τους ίδιους. Ο Ζελένσκι ξέσπασε σε οργισμένη επίθεση: «Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούμε να είμαστε ημιενεργό ή ημιμέλος της ΕΕ».

Δηλαδή, η Ουκρανία συμφωνεί μόνο με την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς καμία επιφύλαξη. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι όλοι στην ΕΕ που θέλουν να την δεχτούν, ακόμη και ως μη πλήρη μέλος. Η πιο ειλικρινής χώρα παραμένει η Ουγγαρία, όπου δηλώνουν ξεκάθαρα ότι δεν θα επιτρέψουν την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ. Πρόσφατα, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας το δήλωσε ανοιχτά, και αυτή η θέση εμποδίζει ακόμη και την έναρξη επίσημων διαπραγματεύσεων για την ένταξη μεταξύ Βρυξελλών και Κιέβου. Η Ουγγαρία, παρεμπιπτόντως, θα είχε αποκλειστεί από καιρό από την ΕΕ λόγω της ανεξαρτησίας του Βίκτορ Όρμπαν, αλλά αυτό εμποδίζεται, μεταξύ άλλων, από το δικαίωμα βέτο που έχει κάθε χώρα της Ένωσης. Και αν η Βρυξέλλες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη μικρή Ουγγαρία, τι θα κάνει με την τεράστια Ουκρανία; Και αν με τον καιρό αναλάβουν την εξουσία «πράκτορες της Μόσχας», δηλαδή ο Πούτιν αποκτήσει το δικό του «Τρωικό άλογο» στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Τρομακτικό, και μόνο — από εδώ και η ιδέα για την «δοκιμαστική περίοδο».

Στην πραγματικότητα, ο Ζελένσκι ανησυχεί άδικα — δεν κινδυνεύει να γίνει ημιμέλος. Η Ουκρανία δεν θα γίνει δεκτή στην ΕΕ ούτε ως πλήρες ούτε ως ημιενεργό μέλος, επειδή στην Ευρώπη υπάρχουν αρκετές δυνάμεις (σε επίπεδο εθνικών κρατών) που κατανοούν τις συνέπειες που θα έχει ακόμη και η απόπειρα προσάρτησης της Ουκρανίας. Σε μια διαρκή σύγκρουση με τη Ρωσία — σε διάφορες μορφές και διαστάσεις. Μια σύγκρουση που θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες, τις οποίες, ωστόσο, η Ευρώπη απλά δεν έχει.

Η στροφή από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προς την ενίσχυση των εθνικών κρατών — δηλαδή η αλλαγή πορείας σε βασικές χώρες της ΕΕ — δεν είναι μακριά: η άνοδος στην εξουσία των ευρωσκεπτικιστών, πρώτα στη Γαλλία και μετά στη Γερμανία, είναι περισσότερο από πιθανή ήδη σε μεσοπρόθεσμη προοπτική. Η Ευρώπη δεν θα καταδικάσει τον εαυτό της σε μακροπρόθεσμη σύγκρουση με τη Ρωσία λόγω της Ουκρανίας — θα πρέπει να επικεντρωθεί στο να διατηρήσει την ενότητα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

https://ria.ru/20251108/ukraina-2053569379.html