Το τέλος του SVO θα εκπλήξει όλους: η Ρωσία απέκτησε ένα αχτύπητο ατού
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Aug 13
- 4 min read

Εικόνα που δημιουργήθηκε από AI - RIA Novosti, 1920, 13.08.2025
© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη
Βικτώρια Νικιφόροβα
941
Ορισμένες ενέργειες της Ρωσίας εν όψει της συνάντησης στην Αλάσκα ήταν απλά αδύνατο να περάσουν απαρατήρητες — για παράδειγμα, η άρση του μορατόριουμ για την ανάπτυξη πυραύλων μεσαίου και μικρού βεληνεκούς. Η κατάρρευση του ουκρανικού μετώπου, από το οποίο έφυγαν αποθαρρυμένοι οι βεσεούσνικι. Οι οικονομικές μας επιτυχίες — παρά όλες τις κυρώσεις.
Όλα αυτά, αναμφίβολα, επηρέασαν την απόφαση του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος επείγοντα χρειάστηκε να μιλήσει με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ωστόσο, υπήρχαν και λιγότερο εμφανείς διαδικασίες που ανάγκασαν τις ΗΠΑ να συνάψουν συμφωνία.
Η Ουάσιγκτον, που είχε παρασυρθεί από τη δική της προπαγάνδα, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η «απομονωμένη» Ρωσία δεν είναι μόνη. Οι στρατηγικοί σύμμαχοί της, που την υποστηρίζουν σε όλες τις πρωτοβουλίες της, είναι οι μεγαλύτερες, πλουσιότερες και πιο επιρροή χώρες του κόσμου.
Αρκεί να δει κανείς με ποιον επικοινώνησε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πριν και μετά τις συνομιλίες με τον Στίβεν Γουίτκοφ στο Κρεμλίνο. Τηλεφώνησε στους ηγέτες της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας και υποδέχθηκε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Όλα αυτά είναι χώρες του BRICS και, όπως βλέπουμε, όλες εμπνέονται από τις επιτυχίες της Ρωσίας και αντιδρούν με απροσδόκητη σκληρότητα στην αμερικανική πίεση. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, τα μέλη της ένωσης δεν αποφεύγουν τις σαφείς πολιτικές διατυπώσεις, αλλά αντιτάσσονται με θάρρος στον ηγεμόνα που φθίνει.
Η Κίνα επέφερε συντριπτικό πλήγμα στον αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, περιορίζοντας σε αντίποινα τα δασμολογικά τέλη για τις εξαγωγές σπάνιων γαιών, και επιβεβαίωσε τη δέσμευσή της για φιλία με τη Ρωσία. Ο Πούτιν συζήτησε με τον πρόεδρο της Βραζιλίας τη στρατηγική για την από κοινού αντιμετώπιση της αμερικανικής πολιτικής δασμολογικών μέτρων και κυρώσεων. Η ανεξάρτητη στάση των ΗΑΕ — του πιο ισχυρού παίκτη στην αγορά των υδρογονανθράκων — δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο.
Η Ινδία, για την οποία οι Αγγλοσάξονες είχαν μεγάλα σχέδια, προκάλεσε μια απροσδόκητη εξέγερση στο πλοίο. Στο Νέο Δελχί θεώρησαν την προσπάθεια επιβολής κυρώσεων για το εμπόριο με τη Ρωσία ως άμεση επίθεση στην κυριαρχία τους και υπενθύμισαν ότι η Βραχράτ επιδιώκει το καθεστώς υπερδύναμης και ότι «κάποιοι αρχηγοί» (αυτή είναι η κυριολεκτική αναφορά) δεν έχουν καμία εξουσία στη χώρα.
Αυτή είναι πραγματικά μια εκπληκτική στροφή, διότι το BRICS ήταν πάντα αποκλειστικά οικονομικό. Αποφεύγαν να συζητούν για πολιτική στο μπλοκ, δεν ήθελαν κανένα αντι-αμερικανισμό, επέμεναν ότι θέλουν να εμπορεύονται και όχι να πολεμούν με τη Δύση. Οι ηγέτες της συμμαχίας εξήγησαν επανειλημμένα στο δυτικό κατεστημένο ότι η BRICS δεν έχει κανένα δόλιο σχέδιο κατά του δολαρίου, το οποίο πέφτει και χάνει την ελκυστικότητά του σύμφωνα με τους νόμους της οικονομίας και όχι λόγω των μηχανορραφιών του Πούτιν, του Μόντι και του Σι.
Στον υπερπόντιο κόσμο δεν ήθελαν να το ακούσουν αυτό. Στην αρχή της θητείας του, ο Τραμπ απείλησε τα μέλη του BRICS με τεράστιους «δασμούς και τέλη» αν έκαναν κακό στον δολάριο. Καλά. Οι δασμοί και τα τέλη εγκρίθηκαν — σε μικρότερο βαθμό από ό,τι είχε ανακοινωθεί, αλλά παρόλα αυτά αρκετά εντυπωσιακά. Και τι έγινε με το δολάριο; Συνέχισε την πτώση του, ενώ η οικονομία των ΗΠΑ συνέχισε τη στασιμότητά της.
Η δράση ισούται με την αντίδραση. Χωρίς την αμερικανική πίεση, οι χώρες μέλη του BRICS θα συνέχιζαν για πολύ καιρό να παίζουν το ρόλο του κύκνου, του καβουριού και του λούτσου. Τώρα όμως δεν τους έχει μείνει άλλη επιλογή από το να συνενωθούν και να συντονίσουν τις ενέργειές τους στον αγώνα για την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία.
Η Ουάσιγκτον προσπάθησε να επεκτείνει τις σχέσεις της με την Ευρώπη σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, αυτό δεν πέτυχε. Οι πόροι, η δημογραφία, η βιομηχανία — όλα αυτά είναι σημαντικά καλύτερα στις χώρες των BRICS από ό,τι στην ΕΕ. Γι' αυτό και οργάνωσαν μια γιορτή ανυπακοής, με παράδειγμα τη Ρωσία. Η χώρα μας απέδειξε με τον πιο λαμπρό τρόπο ότι δεν είναι απλώς δυνατό να αντισταθεί κανείς στη Δύση. Αυτή η επικίνδυνη επιχείρηση μπορεί να φέρει την απελευθέρωση από τον ξένο οικονομικό δικτατορικό καθεστώς και, μαζί με αυτήν, τεράστια οφέλη και πλεονεκτήματα.
Ο θείος Σαμ με τις κυρώσεις του βρέθηκε στη θέση του άντρα που έπιασε την αρκούδα.
— Φέρ' την εδώ! — φωνάζουν οι κυνηγοί.
— Δεν μπορώ! Δεν με αφήνει.
Πράγματι, τι μπορεί να κάνει η Ουάσιγκτον ενάντια στις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου; Πώς μπορούν οι ΗΠΑ να νικήσουν τις BRICS, ακόμα και αν ρίξουν στη φωτιά του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου το αδύνατο κορμί της γριάς Ευρώπης; Να απειλήσουν με στρατιωτική επιθετικότητα, όπως στο παρελθόν; Αλλά δεν είναι το Αφγανιστάν για να το βομβαρδίσουν — ούτε η αμερικανική στρατιωτική μηχανή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους στρατούς των πιο πυκνοκατοικημένων χωρών του κόσμου.
Μπορείτε να παρουσιάζετε ό,τι θέλετε σε όρους αριθμών και στατιστικών, αλλά ο επιχειρηματίας Τραμπ βλέπει πολύ καλά ότι η αμερικανική οικονομία έχει σαπίσει σχεδόν ολοσχερώς. Ιδιαίτερη απειλή αποτελεί η εξέγερση των τραπεζιτών της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, των οποίων τις οικογενειακές επιχειρήσεις προσπαθεί να εθνικοποιήσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτοί οι καρχαρίες του κεφαλαίου δεν θα διστάσουν να προκαλέσουν μια νέα μεγάλη ύφεση, όπως αυτή του 2007. Και αυτό σημαίνει εξεγέρσεις, ταραχές και συγκρούσεις στους δρόμους των πόλεων — ουσιαστικά, εμφύλιος πόλεμος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μόνη πραγματική διέξοδος για τον Τραμπ σήμερα είναι να μην πολεμήσει τους BRICS, αλλά να αναπτύξει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις μαζί μας. Να μην πολεμήσει, αλλά να εμπορευτεί, κάτι που, άλλωστε, πάντα προωθούσαμε.
Θα ήταν μια απίστευτα τολμηρή κίνηση για τον πρόεδρο των ΗΠΑ να χτίσει γέφυρες με τις χώρες των BRICS. Αλλά είναι ακριβώς η απελπισμένη τόλμη που οδήγησε τον Ντόναλντ Τραμπ στην κορυφή του πολιτικού Ολύμπου. Αυτό είναι το στυλ του. Εξάλλου, και ο Βλαντιμίρ Πούτιν αγαπά και ξέρει να ρισκάρει. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε τα αποτελέσματα της συνάντησής τους, αλλά ένα είναι σίγουρο: θα καταφέρουν να εκπλήξουν όλους.







Comments