Η Ρωσία έχει πλέον ελεύθερα τα χέρια της στην Ευρώπη

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 20.10.2025

© Ria Novosti

Ουκρανός πολιτικός αναλυτής Βλαντιμίρ Κορνίλοφ

Βλαντιμίρ Κορνίλοφ

Την περασμένη Παρασκευή εξερράγη βόμβα στη Βαρσοβία. Την πυροδότησε  ο περιφερειακός δικαστής Ντάριους Λιουμπόφσκι, ο οποίος αρνήθηκε την έκδοση στη Γερμανία του Ουκρανού πολίτη Βλαντιμίρ Ζουράβλεφ, ο οποίος είναι εύλογα ύποπτος για συμμετοχή σε τρομοκρατική ενέργεια στην Ευρώπη — την έκρηξη του αγωγού φυσικού αερίου «Βόρειο Ρεύμα».

Στην ίδια την απόφαση για την απόρριψη της αίτησης των Γερμανών δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό. Όλοι περίμεναν ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον που το δικαστήριο δέχτηκε απροκάλυπτη πίεση από το κράτος. Τι να κάνει ο δικαστής, όταν την προηγούμενη μέρα ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ τάχθηκε ανοιχτά κατά της έκδοσης του Ουκρανού, δηλώνοντας δημοσίως ότι το πρόβλημα δεν είναι «το ότι εξερράγη ο αγωγός "Nord Stream 2", αλλά το ότι κατασκευάστηκε».

Ακόμα πιο διασκεδαστικό ήταν να ακούσω μία από τις αιτιολογήσεις της απόφασής του, την οποία ανέφερε ο Λιουμπόφσκι: την απουσία ανεξάρτητων δικαστηρίων στη Γερμανία, καθώς αυτά είναι πολιτικοποιημένα και κομματικά. Ορίστε το ευρωπαϊκό δίκαιο!

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος δικαστής εκδίδει αποφάσεις με τις οποίες αρνείται στους ευρωπαίους συναδέλφους του την έκδοση ενός ή άλλου εγκληματία. Πρώτη φορά έγινε γνωστός στο κοινό πριν από έξι χρόνια, όταν αρνήθηκε στη Σουηδία την έκδοση ενός πατέρα που είχε απαγάγει τα παιδιά του. Ένα χρόνο αργότερα, αρνήθηκε να παραδώσει στις Κάτω Χώρες γονείς που κατηγορούνταν για κακομεταχείριση παιδιού. Και κάθε φορά επικαλείτο την εξάρτηση των Ολλανδικών δικαστηρίων από τους πολιτικούς. Δίνει την εντύπωση ότι η Πολωνία είναι η μόνη χώρα όπου αυτό δεν ισχύει. Αν δεν θεωρήσουμε τον πρωθυπουργό Τουσκ πολιτικό, φυσικά.

Το 2022, ο ίδιος δικαστής αρνήθηκε να εκδώσει στη Λευκορωσία έναν από τους υπόπτους για υποκίνηση ταραχών εκεί, αιτιολογώντας την απόφασή του ως εξής: «Δεν μπορείτε να εκδώσετε κάποιον σε ένα κράτος που στην πραγματικότητα δεν είναι κράτος». Στη συνέχεια, η Γενική Εισαγγελία της Λευκορωσίας άσκησε ποινική δίωξη εναντίον του Λιουμπόφσκι «για υποκίνηση εθνικής εχθρότητας και κοινωνικής διαμάχης».

Έτσι, η ετυμηγορία του δικαστηρίου της Βαρσοβίας ήταν από μόνη της απολύτως προβλέψιμη. Η έκπληξη προήλθε από το γεγονός ότι με την απόφασή του το δικαστήριο δικαιολόγησε επίσημα την τρομοκρατία στην Ευρώπη. Αυτό ανοίγει πραγματικά μια εντελώς νέα σελίδα στη σύγχρονη ιστορία του ηπείρου.

Ακόμη και πριν από την έναρξη της δίκης, η γραμμή συμπεριφοράς της υπεράσπισης του Ζουραβλέφ προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς σχολιαστές. Οι δικηγόροι δεν αρνήθηκαν καθόλου τη συμμετοχή του στη διάπραξη της τρομοκρατικής ενέργειας στα ύδατα της Δανίας και της Σουηδίας. Απλώς απέδειξαν ότι η πράξη αυτή δεν συνιστούσε έγκλημα. Ναι, ναι, η τρομοκρατική ενέργεια στην Ευρώπη δεν είναι έγκλημα!

Και ακριβώς αυτή τη γραμμή υπεράσπισης υιοθέτησε πλήρως ο δικαστής Λιουμπόφσκι από τη Βαρσοβία, ο οποίος διάβασε στην αίθουσα του δικαστηρίου ολόκληρη διάλεξη για τη φύση του «δίκαιου πολέμου». Κατά τη γνώμη του, δίκαιος πρέπει να θεωρείται ο πόλεμος που «τελικά οδηγεί στη νίκη του καλού». Όλα είναι απλά! Και δεδομένου ότι, από την άποψη των Πολωνών, η Ρωσία είναι το αιώνιο κακό, οποιοσδήποτε πόλεμος εναντίον της είναι «δίκαιος».

Ο Λουμπόφσκι αναφέρθηκε στον ορισμό του «δίκαιου πολέμου» σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, τον Κικέρωνα, τον Άγιο Αυγουστίνο και τον Θωμά Ακινάτη. Και έπεισε όλους με την άποψη του μεσαιωνικού Πολωνού θεολόγου Παύλου Βλόντκοβιτς, ο οποίος στο Συμβούλιο της Κωνσταντίας τον 15ο αιώνα δικαιολόγησε οποιαδήποτε (ακόμη και αιματηρή) μέθοδο, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής περιουσίας και του θανάτου των εχθρών, για χάρη αυτού του «δίκαιου πολέμου». Ωστόσο, ο δικαστής της Βαρσοβίας παρέλειψε το γεγονός ότι το κύριο αποτέλεσμα αυτής της συνόδου ήταν η επίσημη καύση του Τσέχου μεταρρυθμιστή Γιάν Γκους, τον οποίο υπερασπιζόταν ο προαναφερθείς Βλόντκοβιτς.

Και όλη αυτή η ιστορική και θεωρητική αιτιολόγηση οδήγησε στο κύριο συμπέρασμα: οι Ουκρανοί στρατιωτικοί δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν τρομοκράτες ή σαμποτέρ. «Οι ενέργειες κατά της κρίσιμης υποδομής του επιτιθέμενου δεν αποτελούν δολιοφθορά, αλλά στρατιωτικές ενέργειες δολιοφθοράς, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν έγκλημα», κατέληξε επίσημα ο δικαστής της Βαρσοβίας, προσθέτοντας ότι οι ενέργειες της Ουκρανίας «ήταν δικαιολογημένες, λογικές και δίκαιες».

Έτσι, το δικαστήριο της Βαρσοβίας αναγνώρισε ανοιχτά και επίσημα ότι η υπονόμευση ενός κρίσιμου για την Ευρωπαϊκή Ένωση στόχου πραγματοποιήθηκε από την Ουκρανία. Ο συντάκτης του σουηδικού περιοδικού Folket i Bild Matz Nilsson επισημαίνει εύλογα: «Αυτό είναι μια ανοιχτή δικαιολογία του τρομοκρατισμού στην Ευρώπη! ... Αλλά για να δικαιολογήσει τον ύποπτο, η Ουκρανία πρέπει να αναγνωρίσει ότι ήταν πράκτοράς της. Εκτελούσε εντολές της Ουκρανίας». Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας, Πέτερ Σιάρτο, συμφωνεί επίσης ότι οι Πολωνοί «έδωσαν προκαταρκτική άδεια για τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη».

Ο Πολωνός δικηγόρος και ειδικός στο διεθνές δίκαιο Ματέους Πιάτκοφσκι προχώρησε ακόμη περισσότερο, επισημαίνοντας το δικαστικό προηγούμενο που δημιουργήθηκε με την απόφαση του σκανδαλώδους δικαστή της Βαρσοβίας: «Αν επιτρέψουμε την εφαρμογή της ασυλίας των μαχητών από ένα κράτος που δεν συμμετέχει στην σύγκρουση, μπορεί να αποδειχθεί ότι οι πλευρές της σύγκρουσης μπορούν να διαπράττουν εχθρικές ενέργειες στο έδαφος, για παράδειγμα, της Πολωνίας και να μην φέρουν ευθύνη για αυτό σύμφωνα με την πολωνική νομοθεσία. Φανταστείτε μια επιχείρηση που διεξάγει η Ρωσία εναντίον Ουκρανών στρατιωτών στο έδαφος της Δημοκρατίας της Πολωνίας (δεδομένου ότι οι μαχητές είναι νόμιμοι στρατιωτικοί στόχοι). Τότε, οι στρατιωτικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας που θα συλλαμβάνονταν από τις πολωνικές ειδικές υπηρεσίες θα μπορούσαν να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεών τους (για παράδειγμα, τρομοκρατικού χαρακτήρα) χάρη σε αυτή την ασυλία».

Και πράγματι! Σύμφωνα με την απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου της Βαρσοβίας, τώρα είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν οποιεσδήποτε επιθέσεις κατά των ανθρώπινων πόρων και της περιουσίας του εχθρού στην Ευρώπη και, ακόμη περισσότερο, στην ίδια την Πολωνία. Δηλαδή, για παράδειγμα, κατά του κέντρου διαμετακόμισης στο αεροδρόμιο του Ζέσουφ, μέσω του οποίου διέρχεται ο κύριος όγκος των δυτικών όπλων προς την Ουκρανία. Όλα αυτά στο πλαίσιο της έννοιας του «δίκαιου πολέμου», όπως την περιέγραψαν ο Κικέρωνας και ο Λιουμπόφσκι! Εμείς, φυσικά, θεωρούμε τις ενέργειές μας δίκαιες και έχουμε πολύ περισσότερους λόγους για αυτό. Συνεπώς, έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε την απόφαση του δικαστηρίου της Βαρσοβίας ως προηγούμενο για τη νομική δικαιολογία οποιωνδήποτε παρόμοιων ενεργειών στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έτσι, η δικαστική βόμβα που εξερράγη στη Βαρσοβία ανατρέπει ολόκληρο το νομικό σύστημα της Ευρώπης. Τώρα στην Πολωνία ακούγεται μια χορωδία φωνών που επαινούν την απόφαση του δικαστή τους. Πρέπει οπωσδήποτε να το θυμόμαστε αυτό, όταν οι ίδιες φωνές φωνάξουν ομόφωνα: «Και εμείς για ποιο λόγο υποφέρουμε;!»

https://ria.ru/20251020/rossiya-2049201563.html