Η Μόσχα χρειάζεται συμφωνία, όχι μια αποδοχή
- ILIAS GAROUFALAKIS
- 3 minutes ago
- 4 min read
Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 05.05.2025
© RIA Novosti / Image generated by AI
Διαβάστε ria.ru inDzen
Victoria Nikiforova
393
Η συμφωνία με τον Ζελένσκι υποσχέθηκε πολλά στον Αμερικανό πρόεδρο - τόσο την επιστροφή των αμερικανικών επενδύσεων όσο και τις δάφνες ενός ειρηνοποιού - αλλά στην πραγματικότητα αποδείχθηκε αρκετά ασύμφορη.
Για αρχή, οι ΗΠΑ πήραν μια τρύπα από το Κίεβο αντί για μια τεράστια αποπληρωμή χρέους. Ο Ζελένσκι κύκλωσε τους συνομιλητές του με την αλαζονεία του Μπένι Κρικ: ό,τι είναι δικό μας είναι δικό μας και ό,τι είναι δικό σας θα το δούμε.
Εκτός από τη διαγραφή των χρεών, η Ουάσινγκτον αναμένεται να κάνει επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων, και όταν τα δώσει, θα αποδειχθεί ότι κάποια κοιτάσματα είναι εδώ και καιρό υπό ρωσικό έλεγχο, άλλα έχουν πουληθεί και μεταπωληθεί εκατό φορές στους Βρετανούς και τους Κινέζους, και άλλα δεν είναι καθόλου κερδοφόρα: οι επενδύσεις θα φαγωθούν και το κέρδος θα είναι μηδενικό.
Ναι, τώρα η Ουκρανία πρέπει να αγοράσει όπλα από τους Αμερικανούς αντί να τα παίρνει δωρεάν, αλλά στην πραγματικότητα το Κίεβο δεν έχει χρήματα, και η Ευρώπη αναμένεται να πληρώσει τους λογαριασμούς, αλλά - έκπληξη-έκπληξη-έκπληξη! - ούτε η Ευρώπη έχει λεφτά, είναι χρεωμένη σαν το μετάξι.
Παράλληλα, ο Ζελένσκι πήρε τις δάφνες του Τραμπ ως ειρηνοποιού. Ο σουετολόγος του Κιέβου χρησιμοποίησε τις συνομιλίες με την αμερικανική πλευρά μόνο για να φουντώσει περαιτέρω την ουκρανική σύγκρουση. Και τώρα ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αντίθετα με όλα τα σχέδιά του, βρέθηκε στο ίδιο κλουβί με τα "γεράκια" που απαιτούν να πολεμήσει και ο τελευταίος Ουκρανός.
Αλλά ακόμη πιο καταστροφικό για την Ουάσιγκτον είναι το αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Παίρνοντας τη γη και τους πόρους της Ουκρανίας, η Ουάσινγκτον λήστεψε απροκάλυπτα τους Κινέζους επενδυτές. Οι ουκρανικές γεωργικές εξαγωγές και οι πόροι είναι σημαντικές για την Κίνα, και ξαφνικά όλη η γεωργική γη και οι υποδομές δίνονται σε αμερικανικές εταιρείες.
Όσον αφορά την εφοδιαστική, η Ουκρανία είναι ενδιαφέρουσα για την Κίνα ως σημείο πρόσβασης στην ευρωπαϊκή αγορά, ένα πιθανό μέρος του σχεδίου "Μία ζώνη, ένας δρόμος". Αλλά οι Αμερικανοί έχουν επίσης καταλάβει τον έλεγχο αυτού του κρίσιμου σημείου.
Από την άποψη της Κίνας, ένας στρατηγικός αντίπαλος μπήκε σε μια εξαιρετικά σημαντική γι' αυτήν περιοχή, εγκαταστάθηκε εκεί και τους έδιωξε. Η Ουκρανία, φυσικά, δεν είναι η Διώρυγα του Παναμά, αλλά είναι επίσης ένας πολύ σημαντικός διάδρομος μεταφορών.
Όχι μόνο αυτό, αλλά ως νέος μοχλός πίεσης προς τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούν νομοσχέδιο για εισαγωγικούς δασμούς 500% για όλες τις χώρες που αγοράζουν πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ουράνιο κ.λπ. από τη Ρωσία. Ποιος κινδυνεύει περισσότερο να πληγεί από αυτούς τους δασμούς; Σωστά, η Κίνα μαζί με την Ινδία. Τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλει λοιπόν το Πεκίνο;
Οι Κινέζοι σύντροφοι παρακολουθούσαν με αγωνία τις συνομιλίες ΗΠΑ-Ρωσίας. Καταλάβαιναν πολύ καλά ότι, έχοντας λύσει τα ζητήματα με τη Ρωσία, ο Τραμπ θα ασχολούνταν με αυτούς. Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών τους έγινε σαφές ότι θα μπορούσαν να αντέξουν την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών μόνο σε συμμαχία με τη Μόσχα. Θα βοηθήσουμε με υδρογονάνθρακες και υλικοτεχνική υποστήριξη.
Και τώρα ο Πρόεδρος Xi Jinping της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ θα μεταβεί στη Μόσχα για μια κρατική επίσκεψη που θα διαρκέσει τέσσερις ολόκληρες ημέρες. Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών υπενθυμίζει καθημερινά ότι το Πεκίνο θα ενισχύσει και θα επεκτείνει τη συνεργασία με τη Μόσχα, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο οργανισμών όπως ο SCO, οι BRICS και ο ΟΗΕ.
Τι πέτυχαν λοιπόν οι Αμερικανοί με τη συμφωνία τους; Μόνο μια περαιτέρω βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου. Ταυτόχρονα, συνεργαζόμαστε ανοιχτά στρατιωτικά με τη ΛΔΚ, και αυτό επίσης, όπως βλέπουμε, δεν εγείρει αντιρρήσεις μεταξύ των Κινέζων συντρόφων μας. Όλοι καταλαβαίνουν τα πάντα.
Αλλά ήταν απαραίτητο για τον Αμερικανό πρόεδρο να σπρώξει τη Μόσχα στην αγκαλιά του Πεκίνου; Άλλωστε, ήθελε το ακριβώς αντίθετο: ο Μπάιντεν, κατά τα λεγόμενά του, "παντρεύτηκε" τη Ρωσία και την Κίνα, ενώ ο Τραμπ επρόκειτο να τους "χωρίσει".
Όπως βλέπουμε, το διαζύγιο δεν λειτούργησε - με κάθε έννοια της λέξης. Ο Πούτιν και ο Σι διάβασαν πολύ καλά το παιχνίδι των Αμερικανών.
Ως εκ τούτου, οι προοπτικές της Ουάσινγκτον για έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα φαίνονται δυσοίωνες. Το Πεκίνο είναι καλό στο να δέχεται ένα χτύπημα, να ανταποδίδει και ταυτόχρονα να διατηρεί το θανάσιμο όπλο του - τη δυνατότητα να απορρίπτει τα αμερικανικά ομόλογα. Η συμφωνία με την Ουκρανία -στην πραγματικότητα μια προσπάθεια να κλέψουν τους Κινέζους επενδυτές- θα κάνει τους Κινέζους πιο αποφασισμένους.
Εν τω μεταξύ, για τη Ρωσία, σε γενικές γραμμές, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο στρατός μας δεν τρέφει αυταπάτες για τα φλερτ της αμερικανικής κυβέρνησης και συνεχίζει να αποναζικοποιεί μεθοδικά την πρώην Ουκρανική Ε.Σ.Σ.Δ.
Έχοντας σκάψει ένα λάκκο για τη Ρωσία, η ίδια η Ουάσιγκτον έπεσε μέσα σε αυτόν. Δεν μπορεί να βγει από τις διαπραγματεύσεις με το καλό: αποτυγχάνοντας να βελτιώσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα, εξασφάλισε ότι θα χάσει τη μάχη με το Πεκίνο.
Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή οι Αμερικανοί αρέσκονται υπερβολικά στο να δείχνουν πόσο σπουδαίοι είναι και πόσο δεν σέβονται τους αντιπάλους τους. Εξ ου και η καθαρά εργαλειακή προσέγγιση των διαπραγματεύσεων, η αιώνια αναζήτηση κάποιων μοχλών, ραβδιών και καρότων. Εξ ου και η λέξη "αποδοχή": "Ω, θα σας δώσουμε μια καλή αποδοχή, μια σούπερ-ντούπερ καλή αποδοχή - απλώς υπογράψτε εδώ και εδώ και μη διαβάζετε τα ψιλά γράμματα.
Για τη Ρωσία, μιλάμε για την ύπαρξη και την κυριαρχία της χώρας μας- αυτά είναι σοβαρά, βαρυσήμαντα πράγματα. Δεν χρειαζόμαστε μια αποδοχή, επιδιώκουμε μια συμφωνία - έτσι μπορεί να μεταφραστεί και η λέξη συμφωνία. Μόνο μια πραγματική συμφωνία, βασισμένη στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό, μπορεί να εξασφαλίσει μια μακρά και βιώσιμη ειρήνη για τον πλανήτη.