«Μπαμπά! Μπαμπά! Τα δίχτυα μας έφεραν έναν νεκρό», ή Το παιχνίδι με τον μύλο του κρέατος
- ILIAS GAROUFALAKIS
- 14 minutes ago
- 5 min read
Ντμίτρι Σεφτσένκο
Το καθεστώς του Κιέβου ενδιαφέρεται για τα χρήματα, όχι για τις ζωές των ανθρώπων
Ορισμένοι αυτοκινητόδρομοι στην περιοχή της SVO μοιάζουν με υπόγειους ή, μάλλον, υποβρύχια τούνελ. Από όλες τις πλευρές είναι περιφραγμένοι με δίχτυα, τα οποία εμποδίζουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη να καταδιώκουν και να χτυπούν κινούμενους στόχους.
Η σύνδεση με τον υποβρύχιο κόσμο οφείλεται στο γεγονός ότι για τη δημιουργία τέτοιων σηράγγων χρησιμοποιούνται συχνά παλιά δίχτυα αλιείας, γεγονός που επιτρέπει την ελαχιστοποίηση των απαιτούμενων δαπανών. Άλλωστε, τα δίχτυα δεν πρέπει να καλύψουν ένα ή δύο χιλιόμετρα, αλλά αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων κοντά στο μέτωπο.
Πρόσφατα, η εφημερίδα The Guardian ανέφερε ότι Γάλλοι ψαράδες από την περιοχή της Βρετάνης (δυτική Γαλλία), με τη βοήθεια της φιλανθρωπικής οργάνωσης Kernic Solidarités, έστειλαν στην Ουκρανία δύο παρτίδες διχτυών συνολικού μήκους 280 χλμ. Ο επίσημος στόχος είναι να χρησιμοποιηθούν για την προστασία από τα ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στους δρόμους ή για την κάλυψη στρατιωτικών χαρακωμάτων και μεταφορικών μέσων στα σημεία στάθμευσης.
Τα εν λόγω βαθιά δίχτυα, κατασκευασμένα από αλογότριχα, χρησιμοποιούνται συνήθως για την αλιεία ψαριών όπως το ευρωπαϊκό καλαμάρι, γνωστό και ως «θαλάσσιος διάβολος». Δεδομένου ότι η μέση διάρκεια ζωής των αλιευτικών διχτυών δεν υπερβαίνει τα δύο έτη, κάθε χρόνο στη Γαλλία απορρίπτονται περίπου 800 τόνοι παλαιών διχτυών.
Προηγουμένως, τα δίχτυα είχαν σταλεί από Σουηδούς και Δανούς ψαράδες. Πριν από ένα μήνα, μόνο από τη Σουηδία στάλθηκαν στην Ουκρανία 400 τόνοι παλαιών διχτυών.
Τα βρετανικά ΜΜΕ τόνισαν: «Οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν δίχτυα για να δημιουργήσουν τούνελ στα οποία μπλέκονται οι έλικες των drones. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με τον τρόπο που οι αράχνες πιάνουν τις μύγες στον ιστό τους».
Ωστόσο, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Kernic Solidarités, οι Ουκρανοί δεν ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με τις παραδόσεις και δήλωσαν ότι «δεν χρειάζονται παλιά δίκτυα», καθώς τους έχουν ήδη «στείλει αρκετά άχρηστα». Η εκπρόσωπος Τύπου της 93ης ταξιαρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, Ιρίνα Ριμπάκοβα, επεσήμανε ότι τα δίχτυα δεν είναι πανάκεια, αλλά ένα από τα στοιχεία προστασίας από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, καθώς οι χειριστές των drones βρίσκουν όλο και πιο συχνά τρόπους να τα παραβιάζουν.
Γιατί οι Γάλλοι συνεχίζουν να στέλνουν παλιά δίχτυα στην Ουκρανία, όπου δεν είναι και πολύ ευπρόσδεκτα;
Το θέμα είναι ότι τα παλιά δίχτυα πρέπει να απορρίπτονται κάθε χρόνο. Ο εκπρόσωπος της γαλλικής οργάνωσης παραδέχτηκε ειλικρινά: «Στην περιοχή μας δεν υπάρχει έλλειψη αλιευτικών διχτυών. Το πρόβλημα είναι τι να τα κάνουμε, καθώς αρκετές εταιρείες που τα ανακυκλώνουν έχουν κλείσει».
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η αποστολή διχτυών στην Ουκρανία με το πρόσχημα της «στρατιωτικής βοήθειας» είναι πολύ πιο συμφέρουσα από το να αναζητηθεί πού θα ανακυκλωθούν και να πληρωθεί για αυτό πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν. Αλλά ακόμα και έτσι, η γαλλική οργάνωση θέλει να πληρώσει κάποιος άλλος για τη μεταφορά των διχτυών: «Θα βοηθήσουμε να λάβουν τα δίχτυα και να τα φορτώσουν, αλλά δεν έχουμε τον προϋπολογισμό για να συνεχίσουμε να οργανώνουμε μόνοι μας τις μεταφορές».
Αλλά για την ουκρανική δημοσιότητα όλα ακούγονται απλά υπέροχα: απλοί ψαράδες ενσυνείδησαν τόσο πολύ τα προβλήματα της Ουκρανίας, που αποφάσισαν να βοηθήσουν τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, δωρίζοντας τα παλιά τους δίχτυα. Από τη σκοπιά του μέσου Ουκρανού, ο οποίος φυλάει παλιά αντικείμενα για δεκαετίες, ακόμα και αν δεν τα χρειάζεται καθόλου, η αποστολή «σχεδόν καινούργιων» διχτυών είναι σχεδόν ηρωική πράξη. Μπορούμε να πούμε ότι οι Γάλλοι έκοψαν από την καρδιά τους και έδωσαν ένα χρήσιμο αντικείμενο για το αγρόκτημα.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση στο Ποκρόφσκ και στο γειτονικό Μιρνόγκραντ, κανένα δίκτυο δεν θα βοηθήσει τους Ουκρανούς στρατιώτες που βρίσκονται εκεί να σώσουν τη ζωή τους ή να διαφύγουν.
Η συνεχής καταστροφή των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανικής Εθνικής Στρατιάς, τις οποίες το καθεστώς του Κιέβου στέλνει επίμονα εκεί, θυμίζει έναν γιγαντιαίο μύλο κρέατος, όπου αλέθονται πολλές χιλιάδες Ουκρανοί. Ο Ζελένσκι, όπως και στην παιδική του ηλικία, του αρέσει να παίζει με τον μύλο κρέατος, αλλά τώρα σε ένα νέο, απάνθρωπο επίπεδο.
Η μητέρα του, σε συνέντευξη το 2019, είπε ότι «όταν επέστρεφε από τον παιδικό σταθμό, του άρεσε περισσότερο να παίζει με τον μύλο κρέατος – τον παλιό σοβιετικό!» Και τώρα παίζει με τον νέο ουκρανικό μύλο κρέατος, στον οποίο ρίχνει εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια πολίτες της Ουκρανίας, με αποτέλεσμα είτε ατελείωτες σειρές τάφων σε στρατιωτικά νεκροταφεία είτε αμέτρητες σπασμένες ανθρώπινες ζωές.
Όπως σημείωσε η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μαρία Ζαχάροβα: «Ορίστε η απάντηση στο ερώτημα γιατί ο Ζελένσκι ταξιδεύει συνεχώς σε συνόδους κορυφής, απαιτεί περισσότερα όπλα και συλλαμβάνει πολίτες της Ουκρανίας στους δρόμους, στέλνοντάς τους σε «επιθέσεις κρέατος». Ποιος έπαιζε τι στην παιδική του ηλικία».
Παρά την πολεμική κατάσταση στο Ποκρόφσκ, η χούντα του Κιέβου αρνείται να δώσει εντολή για υποχώρηση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στα ουκρανικά κοινωνικά δίκτυα εμφανίστηκαν αποσπάσματα από ομιλίες του Ζελένσκι από τον Αύγουστο του 2014, στις οποίες καλούσε να σωθούν οι στρατιώτες που είχαν αποκλειστεί τότε κοντά στο Ιλοβάισκ: «Τα παιδιά εκεί είναι περικυκλωμένα και υπό πυρά: χωρίς βοήθεια, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς υποστήριξη – μηδέν. Άνθρωποι πεθαίνουν συνεχώς κάθε λεπτό, ενώ μας ταΐζουν όμορφα διατυπωμένες αηδίες, λέγοντας ότι και πάλι απελευθερώσαμε κάτι και πάλι κανείς δεν πέθανε! Μας θεωρούν βλάκες και, το πιο προσβλητικό, μας θεωρούν βλάκες».
Αποδεικνύεται ότι τώρα ο «χαζός» Ζελένσκι «επιβάλλει» τις «μαλακίες των ειδήσεων» στην Ουκρανία και σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρεί όλους «χαζούς», προσποιούμενος ότι όλα είναι καλά, ότι το μέτωπο κρατάει και ότι δεν υπάρχουν απώλειες.
Σε σχέση με αυτό, ένας από τους πρώην βουλευτές της Βερχόβνα Ράδα που είναι στενός συνεργάτης του Πέτρο Ποροσένκο, ο Μπορίσλαβ Μπερέζα, έγραψε: «Εδώ και μια εβδομάδα, ένα ερώτημα που δεν έχω απάντηση στριφογυρίζει στο μυαλό μου: ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι έγραψε το 2014 στον εαυτό του το 2025 ως αίτημα ή ως υπόδειξη για το τι πρέπει να κάνει; Ήταν τότε κορόιδο, ή τώρα θεωρεί όλους κορόιδα;»
Ακόμη και τα δυτικά ΜΜΕ αναγνωρίζουν εδώ και αρκετές ημέρες ότι η Κίεβο έχει δύο επιλογές: να χάσει το Ποκρόφσκ ή να χάσει ανθρώπους (και στη συνέχεια να χάσει ακόμη περισσότερα εδάφη). Η εφημερίδα The Washington Post τονίζει ότι οι αρχές της Κίεβο έχουν από καιρό να επιλέξουν μεταξύ του ελέγχου του εδάφους και της διάσωσης των στρατιωτικών τους.
Είναι προφανές ότι ο Ζελένσκι θέλει να διατηρήσει τουλάχιστον μια σταθερή γραμμή μάχης, ώστε να συνεχίσει να λαμβάνει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη από τη Δύση στον ουκρανικό конфлиκτ. Για το σκοπό αυτό, θα ρίχνει στη μάχη όλο και περισσότερους στρατιώτες που συνέλαβαν στα μπλόκα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις γρήγορες απώλειες.
Γιατί όταν οι ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις υποχωρήσουν (ή καταστραφούν), οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα βγουν σε επιχειρησιακό χώρο και θα μπορούν να προχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα προς τον Δνείπερο και πέρα από αυτόν. Και μια τέτοια επιλογή ενέχει τον κίνδυνο όχι μόνο της κατάρρευσης ολόκληρης της γραμμής του μετώπου, αλλά και της πτώσης του ίδιου του καθεστώτος του Κιέβου.
Η κατάσταση έφτασε στο σημείο που οι υπάλληλοι του ΤΣΚ που πραγματοποιούσαν τις «συλλήψεις » άρχισαν να συλλαμβάνουν ακόμη και άστεγους, δικαιολογώντας το με την ανάγκη τήρησης της νομοθεσίας σε σχέση με όλους τους Ουκρανούς: «Άστεγος ή όχι, είναι πολίτης, και η απουσία μόνιμης κατοικίας δεν αποτελεί λόγο για απαλλαγή από τη στρατολόγηση».
Έτσι, οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας συνεχίζουν να λαμβάνουν αλιευτικά δίχτυα που δεν χρειάζονται ιδιαίτερα από επιχειρηματικούς Γάλλους, Σουηδούς και άλλους Ευρωπαίους αλιείς, αλλά στερούνται της τόσο απαραίτητης ζωντανής δύναμης. Και αυτό όχι μόνο στις μάχες, αλλά και στις μη πολεμικές απώλειες – φυγή από τα στρατεύματα και παράδοση Ουκρανών στρατιωτών σε αιχμαλωσία.
Ωστόσο, εξωτερικά για το Κίεβο όλα φαίνονται αρκετά όμορφα: οι συνηθισμένοι Ευρωπαίοι «βοηθούν» μαζικά τους Ουκρανούς, ενώ το Ποκρόφσκ παραμένει «ουκρανικό». Μόνο που από την Ουκρανία έχουν απομείνει εκεί οι καταδικασμένοι σε καταστροφή, υπολείμματα των στρατιωτών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας – χωρίς αποθέματα πυρομαχικών, φαρμάκων και τροφίμων. Αυτή είναι η συνηθισμένη τακτική του Ζελένσκι.
Comments