Καταστροφή στον προσφυγικό καταυλισμό Χαν Γιουνίς στη Γάζα - RIA Novosti, 1920, 08.11.2023
© AP Photo / Fatima Shbair
Ο φιλόσοφος Αλεξάντερ Ντούγκιν
Στο Ισραήλ και στη Λωρίδα της Γάζας, δύο καταστροφές συνέβησαν η μία μετά την άλλη: η επίθεση της Χαμάς στο εβραϊκό κράτος - με πολυάριθμες απώλειες αμάχων και ομηρία - και τα αντίποινα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, πολλές φορές πιο βάναυσα, ο αριθμός των θυμάτων αμάχων, ιδιαίτερα γυναικών και παιδιών. Η χερσαία επιχείρηση των IDF έκανε την κατάσταση ακόμη πιο καταστροφική και ο αριθμός των νεκρών - συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων - αυξήθηκε σε αδιανόητες διαστάσεις.
Και τα δύο αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των φυσικών δικαιωμάτων των ανθρώπων, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και αδικαιολόγητο. Ταυτόχρονα, όμως, η lex talionis ("οφθαλμόν αντί οφθαλμού") του Ισραήλ έχει οδηγήσει σε μια πραγματική γενοκτονία μαζικής κλίμακας εναντίον του λαού της Λωρίδας της Γάζας, ο οποίος ήδη αναγκάστηκε να ζει σε φρικτές συνθήκες στρατοπέδου συγκέντρωσης. Η Χαμάς διέπραξε μια πράξη τρομοκρατίας, το Ισραήλ απάντησε με μια πράξη γενοκτονίας πλήρους κλίμακας. Και οι δύο έθεσαν τους εαυτούς τους εκτός των ορίων του νόμου και των αποδεκτών ανθρώπινων μεθόδων επίλυσης πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Αλλά μετά έρχεται η γεωπολιτική. Ενώ η κλίμακα της επίθεσης του Ισραήλ είναι πολύ μεγαλύτερη, η αξιολόγηση των όσων συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας δεν εξαρτάται από αυτό, αλλά από βαθύτερα γεωπολιτικά μοτίβα. Ας τα εξετάσουμε ξεχωριστά από την ηθική πλευρά του προβλήματος.
Η υπάρχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων είναι μεταβατική. Σήμερα υπάρχει μια μετάβαση από έναν μονοπολικό κόσμο (που διαμορφώθηκε μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τη διάλυση του σοβιετικού στρατοπέδου) σε έναν πολυπολικό κόσμο. Οι πόλοι του πολυπολικού κόσμου αναδεικνύονται ήδη αρκετά καθαρά. Είναι η Ρωσία, η Κίνα, ο ισλαμικός κόσμος, η Ινδία, ενώ η Αφρική και η Λατινική Αμερική βρίσκονται καθ' οδόν. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ολόκληρους ανεξάρτητους πολιτισμούς. Οι κυριότεροι εκπροσωπούνται στους BRICS, οι οποίοι -ιδίως μετά τη σύνοδο κορυφής του 2023 στο Γιοχάνεσμπουργκ- ενώνουν όλους αυτούς τους πολιτισμούς (η είσοδος της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράν και της Αιγύπτου σηματοδοτεί την παρουσία βασικών χωρών του ισλαμικού κόσμου, η Αιθιοπία ενισχύει τον παράγοντα της Αφρικής και η Αργεντινή συμπληρώνει τον πυρήνα των χωρών της Νότιας Αμερικής). Ο πολυπολικός κόσμος ενισχύει τη θέση του μέρα με τη μέρα. Η δυτική ηγεμονία αποδυναμώνεται.
Ωστόσο, η παγκοσμιοποιητική ηγεσία της Δύσης, και πρώτα απ' όλα οι ΗΠΑ, επιδιώκει να διατηρήσει πάση θυσία τη μονοπολικότητα, να επιμείνει στην πλήρη στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, πολιτιστική, ιδεολογική κυριαρχία της. Αυτή είναι η κύρια αντίφαση της εποχής μας: η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης μεταξύ μονοπολικότητας και πολυπολικότητας. Οι κύριες συγκρούσεις και διεργασίες της παγκόσμιας πολιτικής θα πρέπει να εξεταστούν σε αυτό το πλαίσιο.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία εξηγείται από την επιθυμία αποδυνάμωσης της κυρίαρχης Ρωσίας ως νέας διεκδίκησης ως ανεξάρτητου πόλου.
Ταυτόχρονα, η χώρα μας γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να είναι ένας από τους δύο πόλους, όπως ήταν την εποχή της ΕΣΣΔ. Οι νέοι πολιτισμοί σηκώνουν κεφάλι - και η Ρωσία τους βλέπει ως συμμάχους και εταίρους σε μια πραγματική και ισότιμη πολυπολικότητα. Ο κόσμος δεν το έχει ακόμη συνειδητοποιήσει αυτό, αλλά σταδιακά η πολυπολική συνείδηση αναπτύσσεται και ενισχύεται.
Το ίδιο ισχύει και για το πρόβλημα της Ταϊβάν, η οποία θα μπορούσε να γίνει (και κάποτε θα γίνει) το επόμενο μέτωπο μεταξύ μονοπολικότητας και πολυπολικότητας - αυτή τη φορά στη ζώνη του Ειρηνικού Ωκεανού.
Όμως τα γεγονότα στο Ισραήλ, η επίθεση της Χαμάς και η γενοκτονία των Παλαιστινίων από τα αντίποινα του Ισραήλ έχουν ανοίξει μια διαφορετική γραμμή μετώπου. Τώρα η Δύση, μέσω της άνευ όρων και μονομερούς, προκατειλημμένης (όπως ακριβώς και στην Ουκρανία) υποστήριξης του Ισραήλ, παρά την κατάφωρη φύση των εγκλημάτων των IDF κατά των αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας, έχει εισέλθει σε μια φάση αντιπαράθεσης με ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο. Έτσι, ένας άλλος πόλος - ο ισλαμικός πόλος - έχει έρθει στο προσκήνιο. Μπροστά σε όσα κάνει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας και στα υπόλοιπα παλαιστινιακά εδάφη, και με δεδομένες τις αδικίες του παρελθόντος σε βάρος του παλαιστινιακού πληθυσμού, που οδηγήθηκε σε γκέτο και καταυλισμούς στην ίδια του τη γη, ο ισλαμικός κόσμος δεν μπορεί παρά να συνειδητοποιήσει την ενότητά του.
Η παλαιστινιακή υπόθεση ενώνει σήμερα σουνίτες, σιίτες, Τούρκους, Ιρανούς και τις αντίπαλες πλευρές των εσωτερικών συγκρούσεων στην Υεμένη, τη Συρία, το Ιράκ ή τη Λιβύη. Επηρεάζει άμεσα τους μουσουλμάνους του Πακιστάν και της Ινδονησίας, της Μαλαισίας και του Μπαγκλαντές. Δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους μουσουλμάνους που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, στη Ρωσία ή στην Αφρική. Και φυσικά, οι Παλαιστίνιοι της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, παρά τις πολιτικές τους διαφορές, είναι πλέον ενωμένοι στον αγώνα τους για αξιοπρέπεια.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ΗΠΑ κατάφεραν να εξομαλύνουν την ενοποίηση των μουσουλμάνων γύρω από το Παλαιστινιακό ζήτημα, να τους χωρίσουν σε ομάδες, να τους αναγκάσουν και να τους εξαναγκάσουν με πονηρό τρόπο να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Όμως όλη αυτή η πολιτική κατέρρευσε τον τελευταίο μήνα. Η ξεκάθαρη υποστήριξη προς το Ισραήλ, και μάλιστα μετά από όσα έχει ήδη πραγματοποιήσει στη Λωρίδα της Γάζας μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας, αναγκάζει τον ισλαμικό κόσμο να υπερβεί τις εσωτερικές του αντιφάσεις και να μπει σε ευθεία αντιπαράθεση με τη Δύση.
Το Ισραήλ, όπως και η Ουκρανία, είναι απλοί πληρεξούσιοι της δυτικής ηγεμονίας, αλαζόνες και βίαιοι, που δεν διστάζουν από κανένα έγκλημα, ρατσιστικές ομιλίες και πράξεις, αλλά δεν είναι αυτοί το πρόβλημα. Είναι απλώς εργαλεία της μεγάλης γεωπολιτικής - της γεωπολιτικής του μονοπολικού κόσμου. Αυτό ακριβώς περιέγραψε πρόσφατα ο Ρώσος πρόεδρος όταν μίλησε για τις αράχνες που υφαίνουν έναν παγκόσμιο ιστό εχθρότητας και διχόνοιας. Αναφερόταν στους παγκοσμιοποιητές και στις αποικιοκρατικές τακτικές τους του διαίρει και βασίλευε. Αν όμως κατανοήσουμε τη στρατηγική εκείνων που προσπαθούν απεγνωσμένα να σώσουν τον μονοπολικό κόσμο και τη δυτική ηγεμονία που αγωνιά, μπορούμε συνειδητά να οικοδομήσουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο για να του αντιταχθούμε και να προχωρήσουμε με αυτοπεποίθηση και από κοινού προς τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου.
Η σύγκρουση στη Λωρίδα της Γάζας (και ευρύτερα στην Παλαιστίνη στο σύνολό της) αποτελεί άμεση πρόκληση για ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο, για τον ισλαμικό πολιτισμό. Όχι για κάποιον συγκεκριμένο λαό - και ούτε καν για όλους τους Άραβες. Η Δύση, στην πραγματικότητα, βρίσκεται σε πόλεμο με το Ισλάμ ως τέτοιο. Αυτό είναι καλά κατανοητό από όλους σχεδόν τους ηγέτες: από τον Σαλμάν μπιν Αμπντούλ-Αζίζ Αλ Σαούντ μέχρι τον Ερντογάν, από τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ μέχρι την ηγεσία του Πακιστάν, από την Τυνησία μέχρι το Μπαχρέιν, από τους σαλαφιστές και τους ουαχαμπίτες μέχρι τους σιίτες και τους σουφιστές. Οι πολιτικοί αντίπαλοι στην ίδια την Παλαιστίνη, στη Συρία, στη Λιβύη, στον Λίβανο, οι σιίτες και οι σουνίτες πρέπει τώρα να υπερασπιστούν την αξιοπρέπειά τους, να αποδείξουν ότι οι μουσουλμάνοι είναι ένας κυρίαρχος πολιτισμός με το δικό τους δικαίωμα και δεν θα επιτρέψουν να τους αντιμετωπίσουν με αυτόν τον τρόπο.
Ο Ερντογάν απείλησε τη Δύση με τζιχάντ και υπενθύμισε τις Σταυροφορίες. Αυτή είναι μια πολύ ατυχής σύγκριση. Η σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη Δύση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον χριστιανικό πολιτισμό. Πριν από πολλούς αιώνες, η Δύση έκοψε τους δεσμούς της με τον χριστιανικό πολιτισμό και τάχθηκε με τον υλισμό, την αθεΐα και τον ατομικισμό. Ο χριστιανισμός δεν έχει καμία σχέση με την υλική επιστήμη, με το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα του γυμνού κέρδους, με τη νομιμοποίηση της διαστροφής και την ανακήρυξη της παθολογίας ως κανόνα, με την ετοιμότητα να προχωρήσουμε σε μια μετα-ανθρώπινη ύπαρξη. Η σύγχρονη Δύση είναι ένα αντιχριστιανικό φαινόμενο, και δεν φέρει κανένα σταυρό μαζί της ή πάνω της. Το Ισραήλ είναι ένα εβραϊκό και κοσμικό δυτικό κράτος και δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστιανισμό. Επομένως, αν ο μουσουλμανικός κόσμος πρόκειται να αντιμετωπίσει τη Δύση, αυτό δεν θα γίνει ως πολιτισμός του Χριστού, αλλά ως πολιτισμός του Αντιχρίστου, του Dajjal.
Mission- accomplished: the- West- has- turned- the- Islamic -world- into- its -enemy
https://ria.ru/20231108/politika-1907971343.html
Comments