Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος της πληροφορίας εναντίον της Ρωσίας;

Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 29.11.2025

© RIA Novosti / Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη

Ο πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Μεγάλη Βρετανία Αλεξάντερ Γιακοβένκο κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στο Λονδίνο. 13 Απριλίου 2018

Αλεξάντερ Γιακοβένκο

Πρόσφατα, στο Συμβούλιο της Ομοσπονδίας πραγματοποιήθηκε στρογγυλή τράπεζα με θέμα: «Προς μια νέα παγκόσμια τάξη: παγκόσμια δυναμική της πληροφορίας και συνειδητοποίηση των νέων πραγματικοτήτων».

Η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε έδειξε την ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι η άνευ προηγουμένου πληροφοριακή επίθεση εναντίον μας αποτελεί μέρος της υπαρξιακής πρόκλησης που έχει επιτεθεί η Δύση στη Ρωσία — στρατιωτική-πολιτική, σε επίπεδο ταυτότητας και ιστορίας. Η νίκη στην Ουκρανία θα σήμαινε το τέλος του Δυτικού κόσμου ως ιστορικής και πολιτικής κοινότητας, ενωμένης από τα κοινά συμφέροντα των ελίτ και, σε επίπεδο κοσμοθεωρίας, εχθρικής προς τη Ρωσία. Εκεί το καταλαβαίνουν πολύ καλά και θα πολεμήσουν, όπως είναι ήδη προφανές, μέχρι τέλους.

Η κατάσταση συμπληρώνεται από το γεγονός ότι η Ευρώπη και το βιομηχανικό της δυναμικό μετατρέπονται με ταχείς ρυθμούς σε αναλώσιμο υλικό της αμερικανικής επανβιομηχάνισης. Γι' αυτό και οι ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να κρατήσουν την Ουάσιγκτον στο συνονθύλευμα του συλλογικού Δυτικού κόσμου, να μην την αφήσουν να παρασυρθεί και να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία ως απάντηση στην αναπόφευκτη πολυπολικότητα. Αυτό ακριβώς δείχνει η αντίδραση στο σχέδιο του Τραμπ για την Ουκρανία και η ποντάρισμα σε έναν μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη, από τον οποίο, όπως πιστεύουν, η Αμερική δεν θα μπορεί να μείνει έξω. Για αρχή, πρέπει να κερδίσουν χρόνο μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του επόμενου έτους — ένα έργο που, όπως ελπίζουν, είναι στο χέρι τους. Με λίγα λόγια, οι δυτικές ελίτ, και πρώτα απ' όλα οι ευρωπαϊκές, παλεύουν για την επιβίωσή τους, για τα προνόμιά τους στο παγκόσμιο σύστημα που ελέγχουν. Και χωρίς τις ΗΠΑ, ο έλεγχος απλά θα καταρρεύσει.

Αυτό είναι το γεωπολιτικό πλαίσιο της πληροφοριακής αντιπαράθεσης. Η ουσιαστική διάστασή του είναι καθαρά πληροφοριακής φύσης. Επηρεάζονται  βασικά ζητήματα, όπως ο πλουραλισμός των απόψεων, η πρόσβαση στην πληροφορία και η ίδια η αρχή της τεκμηριωμένης συζήτησης. Όλα αυτά καταργούνται, μεταξύ άλλων και σε νομοθετικό επίπεδο, στην ΕΕ με το πρόσχημα της ανάγκης να απαγορευτεί η «ρωσική παραπληροφόρηση». Ουσιαστικά, ο χώρος των μέσων ενημέρωσης και της πληροφορίας των ίδιων των δυτικών χωρών, στο βαθμό που ελέγχεται, κλείνει. Φυσικά, αυτό δεν είναι δύναμη, αλλά αδυναμία των δυτικών ελίτ, οι οποίες εδώ και σχετικά καιρό δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστούν σε αυτόν τον τομέα στις χώρες τους.

Αυτό είναι μέρος της γενικής κρίσης εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος προς το κατεστημένο στο σύνολό του και προς τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από αυτό, ειδικότερα. Όλα ξεκίνησαν με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, τη χρηματοοικονομικοποίηση της οικονομίας και την παγκοσμιοποίηση, που έπληξαν τη δυτική κοινωνία, υπονομεύοντας την ίδια την αρχή του μεταπολεμικού «κοινωνικού συμβολαίου», της κοινωνικά προσανατολισμένης οικονομίας. Στον διαμαρτυρόμενο εκλογικό σώμα, που προηγουμένως αντιπροσώπευε τη «σιωπηλή πλειοψηφία», αποδόθηκε η ετικέτα των «ακροδεξιών» και των «ποπουλιστών», που απειλούν τη δημοκρατία και, ως εκ τούτου, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις δημόσιες συζητήσεις.

Τι συμβαίνει τώρα σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με την ουκρανική σύγκρουση; Στις εκλογές του 2016, ο Ν. Τραμπ ξεπέρασε τη λογοκρισία και άλλα εμπόδια των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης, απευθυνόμενος στο εκλογικό του σώμα μέσω των κοινωνικών δικτύων. Το κατεστημένο προσπάθησε να καλύψει αυτό το κενό κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Τ. Μπάιντεν, με την ενεργή συνδρομή των γιγάντων της πληροφορικής. Η επιτυχία ήταν προσωρινή. Το βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση εντυπωσίασε το δυτικό εκλογικό σώμα, καθώς έπληξε το αφήγημα των ελίτ για ένα «φωτεινό μέλλον» χωρίς εναλλακτικές λύσεις για έναν αλληλέγγυο Δυτικό κόσμο και την παγκόσμια κυριαρχία του. Η σύγκρουση στην Ουκρανία, που είχε ως στόχο να εξοντώσει τη Ρωσία ως κύρια πηγή εναλλακτικών ιδεών, αξιών και μοντέλων ανάπτυξης, έδωσε μόνο αφορμή στις δυτικές ελίτ να σφίξουν τον έλεγχο της πληροφόρησης.

Και εδώ η πρωτοβουλία του Τραμπ για την ουκρανική διευθέτηση, όπως και οι δηλώσεις του ότι πρόκειται για «πόλεμο του Μπάιντεν και του Ζελένσκι», υπονομεύει όχι μόνο την ενημερωτική ενότητα της Δύσης, αλλά και την ίδια τη Δύση ως πολιτική κοινότητα. Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν επιτρέπουν να τους απορρίψουν ως βάρος στην ανάπτυξη της Αμερικής σε ένα ποιοτικά νέο, πραγματικά ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον. Και αυτή η δυσαρμονία είναι καταστροφική για τις ευρωπαϊκές ελίτ. Ειδικά επειδή υποστηρίζουν κάτι που μέχρι πρόσφατα αμφισβητούσαν: την κρατική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα, που αντιπαρατίθενται στα ανθρώπινα δικαιώματα, την «ασφάλεια του ατόμου» και το δικαίωμα σε «ανθρωπιστικές παρεμβάσεις».

Τι έχουμε ως αποτέλεσμα; Η κατάσταση με τον Τραμπ και την Ουκρανία, και συγκεκριμένα η αναπόφευκτοτητα της νίκης μας (σε αντίθεση με την πρόσφατη προπαγάνδα των ελίτ για την ήττα της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης!) σπάει τον ενημερωτικό αποκλεισμό του Δυτικού κόσμου σε επίπεδο επαλήθευσης των γεγονότων, τα οποία, όπως η βελόνα στο σακί, είναι αδύνατο να κρυφτούν. Η νίκη μας θα είναι ένα τέτοιο μεγα-γεγονός που δεν θα μπορεί να κρυφτεί, και τότε θα πρέπει να αναλυθούν οι αιτίες της, συμπεριλαμβανομένων των πρωταρχικών αιτίων της σύγκρουσης, δηλαδή η ρωσική αφήγηση θα μπει στο πεδίο της ενημέρωσης. Αυτό ισχύει για τη γενική κατάσταση της απροθυμίας και της ανικανότητας των ελίτ να «αλλάξουν πορεία» οπουδήποτε, κυρίως σε οξέα ζητήματα εσωτερικής ανάπτυξης. Η δυσανάλογη προσοχή στην Ουκρανία, η πορεία προς τη στρατιωτικοποίηση και η υποταγή στον επιθετικό εθνικισμό του Κιέβου επιστρέφουν στην ουσία την Ευρώπη στην μεσοπολεμική περίοδο.

Γίνεται όχι μόνο έμμεση, αλλά και άμεση (μέσω της αναθεώρησης της ιστορίας) αποκατάσταση του ναζισμού ως συγκεκριμένου προϊόντος του δυτικού πολιτισμού, εκδήλωση των κηλίδων του με τη μορφή του ρατσισμού και αυτού που ο Φράνσις Φουκουγιάμα ονόμασε άρνηση αναγνώρισης της «ισότητας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Έτσι, οι δυτικές ελίτ δεν έχουν άλλους τρόπους να ξεπεράσουν τη συστημική κρίση της κοινωνίας τους. Και ο Τραμπ, όποια και αν είναι η στάση μας απέναντί του, με την κριτική του προς τις ευρωπαϊκές φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές ελίτ (θυμηθείτε την απάντηση του Τζ. Ντ. Βανς στη Διάσκεψη του Μονάχου τον Φεβρουάριο) τάσσεται στο πλευρό της διαμαρτυρόμενης πλειοψηφίας.

Και το τελευταίο. Το πεδίο πληροφόρησης των χωρών της παγκόσμιας πλειοψηφίας έχει γίνει το κύριο πεδίο σύγκρουσης των αφηγήσεων της Ρωσίας και των χωρών της Δύσης. Αυτός ο χώρος, ο οποίος επεκτάθηκε ενεργά τα τελευταία χρόνια, γίνεται ένα νέο κέντρο πληροφόρησης, έλξης και ανοιχτότητας χωρίς τους περιορισμούς και την παραπληροφόρηση που είναι χαρακτηριστικές των χωρών της Δύσης. Έτσι, για τη Ρωσία ανοίγονται νέες δυνατότητες.

https://ria.ru/20251129/rossiya-2058488128.html