Η Γερμανία άλλαξε γνώμη και θα προχωρήσει και πάλι σε πυρηνική ενέργεια
- ILIAS GAROUFALAKIS
- May 20
- 5 min read

Εικόνα που δημιουργήθηκε από το AI - RIA Novosti, 1920, 20.05.2025
© RIA Novosti / Image generated by AI
Sergey Savchuk
26666
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Φρίντριχ Μερτς άλλαξε επίσημα την πολιτική της για την πυρηνική ενέργεια. Το κρατικό πρόγραμμα της προηγούμενης κυβέρνησης, σύμφωνα με το οποίο οι πυρηνικές εγκαταστάσεις παραγωγής χαρακτηρίζονταν ως επικίνδυνες και έπρεπε να κλείσουν και να παροπλιστούν προκειμένου να μειωθούν στο ελάχιστο οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050, ακυρώθηκε. Το πρόγραμμα προέβλεπε επίσης τη στροφή της παραγωγής ενέργειας προς τις ανανεώσιμες πηγές. Ο στόχος ήταν να επιτευχθεί το 80% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2030, ενώ έως το 2035 η Γερμανία θα έβαζε οριστικό τέλος στην εποχή των ορυκτών καυσίμων.
Η είδηση είναι σημαντική. Έχει άμεση σχέση με τις γεωπολιτικές αλλαγές των τελευταίων ετών, τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και, δυστυχώς, την πιθανή επέκταση του αντιρωσικού θεάτρου στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Πριν από λίγο καιρό, στο Ρούνετ ήταν δημοφιλές ένα πολιτικό ανέκδοτο ότι ο Όλαφ Σολτς είναι ο καλύτερος καγκελάριος στην ιστορία της Γερμανίας, καθώς ολοκληρώνει με γοργούς ρυθμούς αυτό που δεν κατάφερε να κάνει ο Κόκκινος Στρατός το 1945. Όπως πάντα, εδώ υπήρχε μόνο μια φέτα αστείου, καθώς η παραιτηθείσα κυβέρνηση των Πρασίνων έκανε καταστροφική ζημιά στην ενέργεια και την οικονομία της Γερμανίας. Επί Σολτς και με την προτροπή ανθρώπων-κλειδιά του υπουργικού του συμβουλίου, όπως ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ και η υπουργός Περιβάλλοντος Στέφι Λέμκε, οι τρεις τελευταίοι εν λειτουργία πυρηνικοί αντιδραστήρες στο Έμσλαντ, στο Ίσαρ (μονάδα 2) και στο Νεκαρβιστχάιμ (μονάδα 2) τέθηκαν σε ψυχρή διακοπή λειτουργίας την άνοιξη του 2023 και ξεκίνησε η διαδικασία παροπλισμού τους και η αποξήλωση της υλικής υποδομής.
Εκείνη την εποχή, θυμάμαι ότι οι διαδικτυακοί witters συνέθεσαν επίσης αμέσως ένα ανέκδοτο σχετικά με το "για να εκνευρίσω τον Πούτιν, θα παγώσω τη Βαυαρία μου". Αλλά ας τα δούμε όλα με τη σειρά.
Ο Scholz, φυσικά, έκανε πολλή δουλειά στον τομέα της αποβιομηχάνισης της Γερμανίας, αλλά συνέχισε απλώς την τάση που είχε διαμορφωθεί πολύ πριν από αυτόν. Στο εσωτερικό της ίδιας της Γερμανίας, η Άνγκελα Μέρκελ θεωρείται ξεκάθαρα φιλορωσική πολιτικός, αν και αυτό είναι θεμελιωδώς λάθος. Η Μέρκελ μπορεί να κατηγορηθεί μόνο για ρεαλισμό και γνώση της μπανάλ αριθμητικής, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Γερμανία υπό την ηγεσία της αυξάνει επιθετικά τις αγορές της σε ρωσικό φυσικό αέριο και σαμποτάρει την εισαγωγή περιορισμών κατά του Nord Stream-2 μέχρι την τελευταία δυνατή ευκαιρία. Ο λόγος ήταν ότι το 2011 το υπουργικό συμβούλιο της Μέρκελ ενέκρινε ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα για τη δραστική μείωση της πυρηνικής παραγωγής.
Αυτό έγινε με πρόσχημα το ατύχημα της Φουκουσίμα, αλλά η απόφαση ήταν καθαρά πολιτική. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι η Γερμανία άρχισε να μιλάει για πρώτη φορά για την ανάγκη εγκατάλειψης των δικών της πυρηνικών εργοστασίων το 1998, όταν στο τιμόνι ήταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Υιοθετήθηκε ένα αντίστοιχο πρόγραμμα, αλλά το 2009, όταν χτύπησε η παγκόσμια οικονομική κρίση, η Μέρκελ κατάφερε να πείσει την κυβέρνηση ότι τώρα δεν ήταν η ώρα για πειράματα. Και το πρόγραμμα ακυρώθηκε.
Το 2011, η Φουκουσίμα εξερράγη, και τα πρασινόμαλλα μέλη της Μπούντεσταγκ απλά κάρφωσαν την κυρία Καγκελάριεν στον τοίχο.
Ψηφίστηκε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οκτώ αντιδραστήρες έκλεισαν αμέσως και οι υπόλοιποι έπρεπε να σβήσουν μέχρι το τέλος του 2022. Όμως η στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία είχε συνεχιστεί για σχεδόν ένα χρόνο μέχρι τότε και οι προμήθειες φυσικού αερίου από τη Ρωσία μειώνονταν σταθερά. Ως εκ τούτου, οι τρεις τελευταίες "γλάστρες" σταμάτησαν μόλις την άνοιξη του 2023. Φυσικά, υπό τα μαντρόσκυλα της πράσινης μετάβασης και του νέου τεχνολογικού παραδείγματος.
Το 2011, ο πυρηνικός τομέας αντιπροσώπευε πάνω από το 25% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία. Η χώρα παρήγαγε 612 τεραβατώρες, ενώ η δική της κατανάλωση ήταν 605. Μέχρι το 2021, τα νούμερα είχαν πέσει στις 596 και 480 τεραβατώρες, αντίστοιχα, και αυτό, σημειώνουμε, πριν από την έναρξη του ΣΕΔΕ και την απώλεια των ρωσικών εισαγωγών φυσικού αερίου. Αλλά ο Scholz και η εταιρεία του μπαίνουν σε ρυθμούς.
Στο τέλος του 2023, η πυρηνική παραγωγή μηδενίστηκε, η παραγωγή με βάση τον λιγνίτη έπεσε στις 77,5 τεραβατώρες (μείον το ένα τρίτο του προηγούμενου έτους), ο λιθάνθρακας - στις 36 τεραβατώρες (σχεδόν το ήμισυ). Το Βερολίνο ήταν πολύ υπερήφανο που αυτά ήταν τα χαμηλότερα στοιχεία από τα μέσα της δεκαετίας του '60. Ταυτόχρονα, ενώ το 2021 η Γερμανία εξήγαγε πάνω από 70 τεραβατώρες ετησίως, δύο χρόνια αργότερα αγοράζει με σπουδή ηλεκτρική ενέργεια από τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Οι εξαγωγές έχουν καταρρεύσει περισσότερο από επτά φορές και πλέον οι Γερμανοί πωλούν ενέργεια μόνο στην Αυστρία (5,8 τεραβατώρες) και στο μικροσκοπικό Λουξεμβούργο.
Παρεμπιπτόντως, ενδιαφέρον γεγονός. Πριν από μερικά χρόνια, η Γαλλία ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία - τώρα η παροχή από εκεί είναι μηδενική. Εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε αρκετή.
Η Παγκόσμια Ένωση Πυρηνικής Ενέργειας αναφέρει μελαγχολικά ότι ως αποτέλεσμα όλων των πειραμάτων που περιγράφονται παραπάνω, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία το 2023 μειώθηκε στις 476 τεραβατώρες, δηλαδή η καθαρή απώλεια για το έτος ήταν μείον 26 μονάδες. Το σταθμισμένο μέσο ετήσιο κόστος μιας μεγαβατώρας ήταν 98 ευρώ, αλλά στο παρασκήνιο κρύβεται ντροπιαστικά το γεγονός ότι η κατανάλωση άνθρακα επέστρεψε στις τιμές που ίσχυαν πριν από μια δεκαετία. Οι εμπειρογνώμονες της ένωσης υπογραμμίζουν το γεγονός ότι ενώ το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία είναι αρκετά αποδεκτό, οι τιμές λιανικής για τους καταναλωτές είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Περισσότερες από τις μισές από αυτές τις τιμές αποτελούνται από κάθε είδους φόρους και εισφορές.
Με άλλα λόγια, ένα συμβατικό εργοστάσιο αυτοκινήτων αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια σε τιμή μιάμιση έως δύο φορές υψηλότερη από τους ανταγωνιστές του στη Γαλλία και μερικές φορές πέντε έως οκτώ φορές ακριβότερη από ό,τι στις ΗΠΑ.
Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να καμαρώνουμε εδώ. Η αλλαγή της ομοσπονδιακής πολιτικής σημαίνει ότι το υπουργικό συμβούλιο Merz, όπως και στα πρωτόκολλα για τη θεραπεία των κακών εξαρτήσεων, αναγνώρισε το πρόβλημα, άρχισε να μιλάει γι' αυτό και ενήργησε γι' αυτό. Το πρώτο βήμα έγινε - και στο εξής η πυρηνική ενέργεια στη Γερμανία δεν είναι πλέον επικίνδυνη, αλλά θα θεωρείται, σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ, περιβαλλοντικά ουδέτερη.
Το κύριο ερώτημα που ενδιαφέρει τη Ρωσία είναι σε ποιο στάδιο της διακοπής λειτουργίας και της αποσυναρμολόγησης βρίσκονται οι τρεις τελευταίοι αντιδραστήρες. Είναι δυνατή η αποκατάσταση της λειτουργίας τους και πόσο γρήγορα. Ο Μερτζ χρειάζεται πολλή φθηνή πυρηνική ενέργεια για να επανεκκινήσει τον πραγματικό τομέα, συμπεριλαμβανομένου του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Για να καταλάβετε: το μέσο κόστος παραγωγής μιας κιλοβατώρας, υποθέτοντας 50ετή απόσβεση ενός πυρηνικού σταθμού, είναι μόλις τέσσερα λεπτά, και η ηλεκτρική ενέργεια είναι η ζωτική ουσία κάθε σύγχρονης παραγωγής. Η Ευρώπη διατηρεί ανοιχτή πορεία στον εξοπλισμό και την προετοιμασία για πόλεμο. Μόλις προχθές ανακοινώθηκε η δημιουργία του ταμείου SAFE, όπου η ΕΕ σχεδιάζει να εισφέρει 150 δισεκατομμύρια ευρώ στο εγγύς μέλλον με ανοιχτή διατύπωση την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων και την αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία (διάβαζε: πόλεμος με τη Ρωσία).
Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι η ΕΕ θα χρειαστεί τρία έως πέντε χρόνια για να ανεβάσει το στρατιωτικό-βιομηχανικό της σύμπλεγμα στην κλίμακα που απαιτείται για τη μέγιστη δυνατή αποτροπή της Ρωσίας ή ακόμη και για μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση. Ας ελπίσουμε στη γερμανική πειθαρχία, για το γεγονός ότι ο παροπλισμός όλων των σταματημένων γερμανικών αντιδραστήρων έχει προχωρήσει αρκετά και είναι αδύνατο να αποκατασταθεί η λειτουργία τους. Διότι χρειάζονται τουλάχιστον έξι με οκτώ χρόνια για να σχεδιαστούν, να εγκριθούν και να κατασκευαστούν νέες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Θέλω να πιστεύω ότι η Ευρώπη και η Γερμανία απλώς δεν θα προλάβουν να εξοπλιστούν αρκετά ώστε να αποτολμήσουν νέες ιστορικές τρέλες.
Comments