Ενώ η Ρωσία πολεμά, της αποσπούν κομμάτια

Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 11.12.2025

© RIA Novosti / Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη

Σεργκέι Σαβτσούκ

Όλα τα υλικά

Στον σύγχρονο κόσμο, το να γράφεις για την ενέργεια, προσπαθώντας να την απομακρύνεις από την παγκόσμια και περιφερειακή πολιτική, είναι μια προφανώς απελπιστική υπόθεση, καθώς η ανθρωπότητα συνεχίζει να πολεμά και να μοιράζεται τους φυσικούς πόρους, ανεξάρτητα από τα συνθήματα που προβάλλουν. Ενώ το Κίεβο και οι σύμμαχοί του αναμένουν με ανησυχία τις αντιδράσεις της αμερικανικής κυβέρνησης στην προφανή καθυστέρηση των ειρηνευτικών πρωτοβουλιών, εντός της Ευρώπης και γύρω από τη Ρωσία λαμβάνουν χώρα μια σειρά από διαδικασίες. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας, Πέτερ Σιάρτο, ανακοίνωσε ότι η South Stream Transport BV, η εταιρεία που διαχειρίζεται τον αγωγό φυσικού αερίου «Τουρκικό Ρεύμα», τον μοναδικό μέσω του οποίου το φυσικό αέριό μας εξακολουθεί να μεταφέρεται στην Ευρώπη, μεταφέρεται από τις Κάτω Χώρες στην Ουγγαρία.

Η προϊστορία έχει ως εξής.

Η ουκρανική εταιρεία DTEK Krymenergo, που ανήκει στον ολιγάρχη Ρινάτο Αχμέτοφ, υπέβαλε αίτημα σε ολλανδικό δικαστήριο για κατάσχεση όλων των λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων της Gazprom, που διαχειρίζεται την South Stream Transport. Η ουκρανική πλευρά τα απαίτησε ως αποζημίωση για τα περιουσιακά στοιχεία που «χάθηκαν στην Κριμαία ως αποτέλεσμα της ρωσικής επιθετικότητας». Δεν είναι απολύτως σαφές ποια είναι η σχέση μεταξύ του αγωγού φυσικού αερίου που εκτείνεται από τη Ρωσία στην Τουρκία και περαιτέρω μέσω των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και των πρώην περιοχών εξόρυξης της DTEK στην ΑΟΖ  της Μαύρης Θάλασσας, αλλά το ολλανδικό δικαστήριο είδε κάποια λογική σε αυτό και επέβαλε κατάσχεση στα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία.

Η Ουγγαρία, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απρόσκοπτη προμήθεια ρωσικών υδρογονανθράκων και έχει πολύ ψυχρές σχέσεις με την Ουκρανία, εκμεταλλεύτηκε την ολοκληρωτική ασυλία από τις κυρώσεις που έλαβε πρόσφατα από την Ουάσιγκτον και άρχισε εγκαίρως να μεταφέρει τα γραφεία και τα περιουσιακά της στοιχεία στην ουγγρική δικαιοδοσία.

Η κινητοποίηση της Βουδαπέστης είναι αδιάσειστη. Ο Σιάρτο υπενθύμισε τα πρόσφατα γεγονότα ότι η ουγγρική οικονομία και η ενεργειακή της βιομηχανία δέχονται ενεργές επιθέσεις από χώρες και δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης από νομική άποψη, ενώ από το Κίεβο απειλούν ευθέως να ανατινάξουν με την πρώτη ευκαιρία τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου που προέρχονται από την ανατολή. Μετά τις πρόσφατες επιθέσεις των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας στον αγωγό πετρελαίου «Druzhba» και στην υποδομή των αγωγών της Κασπίας , αυτές οι απειλές φαίνονται αρκετά πειστικές.

Η ομάδα του Βίκτορ Όρμπαν είναι πολύ έμπειρη σε αυτόν τον τομέα.

Πριν από ενάμιση χρόνο, απεσταλμένοι από τη Γερμανία εμφανίστηκαν στην Ουγγαρία και, επικαλούμενοι μια δικαστική απόφαση, απαίτησαν την άμεση σύλληψη και παράδοση όλων των περιουσιακών στοιχείων της «Gazprom».

 Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ουγγαρία διαθέτει τη μοναδική λειτουργική διαδρομή μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου, μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι με αυτόν τον απλό τρόπο το Βερολίνο αποφάσισε να σκοτώσει πολλά πουλιά με μια πέτρα. Να υποτάξει έναν ζωτικής σημασίας δίαυλο εισαγωγής, να διορθώσει το δικό του ενεργειακό ισοζύγιο, να θέσει την αδιάλλακτη Ουγγαρία σε θέση πλήρους εξάρτησης και, μακροπρόθεσμα, να αποκτήσει ένα ισχυρό ατού για τις διαπραγματεύσεις με τη ρωσική πλευρά. Την στιγμή που θα τελειώσει η ειδική πολεμική κατάσταση και θα τεθεί πλήρως το ζήτημα της αποκατάστασης των προμηθειών ενεργειακών πόρων προς τη Δύση. Και σχεδόν κανείς στην ΕΕ δεν αμφιβάλλει ότι αυτό θα συμβεί κάποια στιγμή. Απόδειξη αυτού είναι η εξαιρετικά ασαφής απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απαγόρευση των εισαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία έως το 2027, η οποία μπορεί να αρθεί ανά πάσα στιγμή για τυπικούς λόγους. Ο Ντόναλντ Τραμπ έριξε επανειλημμένα λάδι στη φωτιά, δηλώνοντας ότι μετά το τέλος των εχθροπραξιών θα αρχίσει η άρση των κυρώσεων από τον ρωσικό ενεργειακό τομέα και ότι ελπίζει σε μια απότομη ενεργοποίηση του άμεσου εμπορίου μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Σε αυτό το χρονικό σημείο συνδέονται όλες οι τρέχουσες στρατηγικές των χωρών που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταναλώνουν, αγοράζουν, μεταφέρουν και μεταπωλούν ρωσικά ενεργειακά προϊόντα. Ανεξάρτητα από το αν αυτές οι χώρες ακολουθούν ανοιχτά μια αντιρωσική πολιτική ή διατηρούν ουδέτερες και ρεαλιστικές σχέσεις, όλες βιάζονται να αρπάξουν το μερίδιό τους από τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, ώστε στη συνέχεια να εισέλθουν στις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα από την πιο συμφέρουσα θέση.

Ο Τραμπ, ο οποίος ξεκίνησε ο ίδιος την τρέχουσα σειρά περιορισμών, είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να τους καταργεί σε περίπτωση υπογραφής ειρηνευτικής συμφωνίας. Επειδή οι αμερικανικοί πετρελαϊκοί γίγαντες, που μόλις επένδυσαν επίσημα σχεδόν μισό δισεκατομμύριο δολάρια στην προεκλογική εκστρατεία του Ρεπουμπλικάνου, θέλουν πολύ να επιστρέψουν στα ρωσικά ενεργειακά έργα και να αρχίσουν ξανά να αποκομίζουν κέρδη από αυτά. Ενώ το Κίεβο καθυστερεί τη διαδικασία, αυτοί βιάζονται να εκδιώξουν τις ρωσικές εταιρείες από την ευρωπαϊκή αγορά και να αντικαταστήσουν μέρος των προμηθειών τους σε χώρες της Ασίας, κυρίως στην Ινδία, με αγορά 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δεν έχει κλείσει και το σχέδιο εξαγοράς του τμήματος του αγωγού «Βόρεια Ρεύματα», το οποίο θα επέτρεπε στους Αμερικανούς να εισχωρήσουν στην αλυσίδα εφοδιασμού της Ευρώπης ως μεταφορικός φορέας.

Όλοι οι άλλοι παίζουν μέσα στο τρέχον πλαίσιο, κατανοώντας ότι ο χρόνος ύπαρξης αυτού του παραθύρου είναι περιορισμένος.

Το Βελιγράδι δηλώνει ανοιχτά ότι θα ήθελε να εξαγοράσει από τη «Γάζπρωμ» το μοναδικό διυλιστήριο πετρελαίου της χώρας στο Παντσέβο. Το θέλει τόσο πολύ, που είναι διατεθειμένο να πληρώσει ακόμη και πάνω από την αγοραία τιμή, αρκεί να επιστρέψει στην κρατική ιδιοκτησία αυτή η βασική επιχείρηση. Αλλά εδώ οι πιθανότητες για τη μικρή Σερβία είναι λίγες, αρκεί να κοιτάξουμε το προηγούμενο με το βουλγαρικό υποκατάστημα της «Λουκοϊλ» στο Μπουργκάς. Η ελβετική Gunvor ήταν έτοιμη να το αγοράσει στην τιμή της αγοράς, αλλά η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις για να μην πέσουν σε ξένα χέρια τόσο κερδοφόρα και ισχυρά μέσα επιρροής. Γι' αυτό και η Σόφια, που εξέφραζε μια μικρή ελπίδα για την απόκτηση του διυλιστηρίου, δεν θα πάρει σχεδόν τίποτα.

Η Τουρκία παίρνει από την «Τουρκικό Ροή» τα πέντε-επτά δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και τα μεταπωλεί στην Ευρώπη. Παράλληλα, εκμεταλλεύεται συνεχώς το καθεστώς της ως μοναδικού ενδιάμεσου κόμβου, εξασφαλίζοντας εκπτώσεις.

Η Ουγγαρία, χωρίς να διστάσει, πουλά στην Ουκρανία τόσο το ρωσικό φυσικό αέριο όσο και την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από αυτό. Η Σλοβακία κάνει το ίδιο, μεταπωλώντας επιπλέον τα υδρογονάνθρακά μας προς τα δυτικά. Η Γερμανία προσπάθησε να καταλάβει με τη βία τον αγωγό φυσικού αερίου εντός της Ουγγαρίας, αλλά δεν υπολόγισε σωστά τις δυνάμεις της. Το Βέλγιο και οι Κάτω Χώρες αύξησαν τις αγορές ρωσικού ΥΦΑ, ενώ η Γαλλία τα τελευταία δύο χρόνια έγινε ο τρίτος μεγαλύτερος αγοραστής των ενεργειακών πόρων μας. Ωστόσο, όταν άρχισαν να του υπενθυμίζουν αυτό το πολιτικά δυσάρεστο γεγονός, το πρόσωπο του Εμανουέλ Μακρόν δεν έδειξε καμία αντίδραση. Παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι και, ενώ η Ρωσία είναι απασχολημένη στο μεγαλύτερο πεδίο μάχης της σύγχρονης εποχής και επιβαρύνεται με ένα υπερβολικό αριθμό κυρώσεων, όλοι γύρω της προσπαθούν να επωφεληθούν εις βάρος της.

Σε αυτό το πλαίσιο, όσο πιο πειστική και αδιαμφισβήτητη είναι η νίκη των ρωσικών όπλων, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η θέση της Μόσχας στις επικείμενες διαπραγματεύσεις για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού και οικονομικού-ενεργειακού χάρτη του κόσμου. Είναι προφανές ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν είναι μακριά.

https://ria.ru/20251211/energetika-2061241362.html