Κηδεία μελών του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης που σκοτώθηκαν σε επίθεση στη Συρία
© AFP 2024 / ATTA KENARE
David Narmania
Όπως συμβαίνει, η ερχόμενη εβδομάδα κινδυνεύει να γίνει καθοριστική για την τύχη της νέας παγκόσμιας τάξης γενικά και της Μέσης Ανατολής ειδικότερα. Όλοι περιμένουν την απάντηση του Ιράν στο πρόσφατο ισραηλινό χτύπημα στο κτίριο του προξενείου στη Δαμασκό, όταν σκοτώθηκαν 13 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων επτά αξιωματικοί του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, ανάμεσά τους δύο με επωμίδες Στρατηγού.
Στην αρχή, όλοι πήραν την εκδοχή των Αλβανικών μέσων ενημέρωσης ότι θα πρέπει να αναμένεται αποφασιστική δράση τις επόμενες 48 ώρες μετά την επίθεση. Αλλά πέρασαν έξι ημέρες και ακόμη δεν έχει υπάρξει καμία απάντηση.
Οι ίδιες οι Ισραηλινές αρχές βρίσκονται επίσης σε αναβρασμό: πρόσθετοι έφεδροι, κυρίως χειριστές αεράμυνας, έχουν τεθεί υπό το όπλο, οι στρατιωτικές άδειες έχουν ακυρωθεί, 28 διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό έχουν ανασταλεί, ορισμένοι διπλωμάτες έχουν εκκενωθεί και στρατεύματα έχουν αναπτυχθεί στα σύνορα - οι IDF προετοιμάζονται για κάθε πιθανό σενάριο. Στο ίδιο το Ισραήλ, οι εφαρμογές πλοήγησης καταρρέουν επίσης, δείχνοντας στους ντόπιους ότι βρίσκονται στο Κάιρο ή στη Βηρυτό.
Η Τεχεράνη, από την πλευρά της, συνεχίζει να κλιμακώνει την κατάσταση, είτε απειλώντας την Ουάσινγκτον, χαρακτηρίζοντάς την συνένοχη στην επίθεση της 1ης Απριλίου, είτε καλώντας τον Λευκό Οίκο να μην παρέμβει στα αντίποινα. Εν ολίγοις, τα αντίποινα στα στόματα των Ιρανικών αρχών μοιάζουν με κάτι αυτονόητο, αναπόφευκτο και αναπόδραστο.
Μπορεί κανείς να κάνει εικασίες για πολύ καιρό σχετικά με το πώς θα μοιάζει στην πραγματικότητα αυτό το αντίποινο από στρατιωτική άποψη. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ζωγραφίζουν ήδη μια πολύχρωμη εικόνα ενός πιθανού σμήνους μη επανδρωμένων αεροσκαφών και βαλλιστικών πυραύλων. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι φόβοι τους είναι μάταιοι.
Πρώτον, το Ιράν έχει ήδη, κατά μία έννοια, αρχίσει να ανταποδίδει αναδρομικά: το "Συμβούλιο Συνασπισμού των Δυνάμεων της Ισλαμικής Επανάστασης", που βρίσκεται κοντά στον πνευματικό ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, ανέφερε ότι ο Στρατηγός Mohammad Reza Zahedi, ο οποίος πέθανε στη Δαμασκό, αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της "πλημμύρας της Al-Aqsa" - της ίδιας της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου που προκάλεσε την τρέχουσα εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα.
Και αυτού του είδους η αναγνώριση καθιστά σαφές ότι ένας μεγάλος πόλεμος στην περιοχή δεν είναι αναμενόμενος. Τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Στην πραγματικότητα, αυτή η δήλωση είναι εκδίκηση εκ των υστέρων, σαν να λέει η Τεχεράνη: "Ναι, χάσαμε έναν εξαιρετικό διοικητή, αλλά ήταν αυτός που ταπείνωσε όλες τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας. Και βέβαια, πρόκειται για μια έμμεση, έστω και έμμεση, παραδοχή της δικής της εμπλοκής στα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου. Για να το μεταφράσουμε από διπλωματικούς σε ανθρώπινους όρους, το Ιράν λέει, έστω και ανεπίσημα: "Ναι, βάλαμε το χέρι μας σε αυτό, και τι θα μας κάνετε γι' αυτό;".
Από πλευράς εικόνας, η παραδοχή αυτή ανατρέπει τη σκακιέρα: για τη χειρότερη επίθεση των τελευταίων 50 ετών, το Ισραήλ δεν μπορεί να εκδικηθεί τον εγκέφαλο και γι' αυτό προσπαθεί να βομβαρδίσει τη Λωρίδα της Γάζας πίσω στη Λίθινη Εποχή, επιτρέποντας μόνο περιστασιακά να χτυπήσει Ιρανούς αξιωματικούς που συνεργάζονται άμεσα με τους πληρεξούσιους της Τεχεράνης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να περιμένουμε μια άμεση ιρανική επίθεση στο Ισραήλ. Το πιθανότερο είναι ότι όλα θα περιοριστούν στις ενέργειες αυτών των ίδιων των πληρεξουσίων, ειδικά από τη στιγμή που αυτή η τακτική έχει ήδη σημειώσει κάποια επιτυχία.
Ποια από αυτά; Κρίνετε μόνοι σας: βλέπουμε τη Δύση να δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να δικαιολογήσει τις πράξεις της και την υποστήριξή της προς το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους αναγκάζονται να αποστασιοποιηθούν ανοιχτά από το Τελ Αβίβ, ενώ στο ίδιο το Ισραήλ ξεσπούν διαμαρτυρίες που απαιτούν την παραίτηση του Νετανιάχου και πρόωρες εκλογές. Η δημοτικότητα του πρωθυπουργού έχει πέσει στο ισχνό 15% και η δύσκολα κερδισμένη κυβέρνηση συνασπισμού κινδυνεύει να καταρρεύσει. Και το ποιος θα τον αντικαταστήσει (και αν θα έρθει καθόλου) είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Άλλωστε, στο Ισραήλ δεν υπάρχει ενότητα ούτε καν μεταξύ των οικογενειών των ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς σε θέματα φαινομενικά καίριας σημασίας, όπως η επιχείρηση στη Γάζα και η ανάγκη συνέχισής της. Το πώς μια τέτοια κοινωνία θα βρει κάποιο κοινό έδαφος μένει να το δούμε. Ούτε και το μέλλον αυτής της κοινωνίας.
Και αν αυτός ήταν ο στόχος των ιρανικών αρχών, επιτεύχθηκε χωρίς άμεση ανάμειξη. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να περιμένουμε καμία εισβολή από το IRGC. Αλλά αυτό δεν διευκολύνει καθόλου τους Ισραηλινούς.