Ο Δυτικός κόσμος, είναι χωρισμένος πλέον όχι σε δύο, αλλά σε τρία μέρη

143

Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 23.09.2025

© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Φιλόσοφος Αλεξάντερ Ντούγκιν

Στην παγκόσμια πολιτική έχουν συμβεί πρόσφατα μια σειρά από θεμελιώδη γεγονότα. Από τη μία πλευρά, η δολοφονία του χριστιανού συντηρητικού, μιας από τις βασικές μορφές του κινήματος MAGA, Τσάρλι Κερκ, και στη συνέχεια η τελετή της κηδείας του, στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων όλων των μελών της αμερικανικής κυβέρνησης (όπου έλαβε χώρα η ιστορική συμφιλίωση του Τραμπ και του Μασκ), και συμβολίζοντας την αποφασιστικότητα της συντηρητικής πτέρυγας της αμερικανικής κοινωνίας να αλλάξει ριζικά ολόκληρο το σύστημα μπροστά στην απειλή ενός εκτεταμένου φιλελεύθερου τρόμου.

Από την άλλη πλευρά, η Βρετανία, ο Καναδάς, η Αυστραλία (δηλαδή η Κοινοπολιτεία, The Commonwealth) και η Πορτογαλία (παραδοσιακή σύμμαχος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) αναγνώρισαν την Παλαιστίνη. Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, ο οποίος ακολουθεί πολιτική δημιουργίας του Μεγάλου Ισραήλ και πραγματοποιεί πραγματική γενοκτονία του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Γάζα, καταράστηκε αυτές τις χώρες και τους ηγέτες τους, υποσχόμενος τους τρομερή εκδίκηση.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Τραμπ και οι ΗΠΑ τάσσονται πλήρως υπέρ του Νετανιάχου, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, όπως φαίνεται, είναι αντίθετες. Τι συμβαίνει;

Προφανώς, η συλλογική Δύση είναι διχασμένη. Αμέσως σε πολλές γραμμές και θέσεις. Συγκεκριμένα, σε σχέση με τo Μεγάλo Ισραήλ.

Η κατάσταση έχει ως εξής: οι αριστεροί παγκοσμιοποιητές, όλα τα δίκτυα του Σόρος, το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ — υπέρ της Παλαιστίνης και κατά του Νετανιάχου. Αυτοί είναι που κατευθύνουν τη Σουμούντ-φλοτίλια με τη Γκρέτα Τούνμπεργκ στη Γάζα. Στη δική τους πλευρά βρίσκονται οι μουσουλμάνοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ, οι σαλαφιστές και οι αριστεροί — ο πολιτιστικός μαρξισμός, οι τρανσέξουαλ, οι φούρι, το BLM, οι LGBT*, οι παράνομοι μετανάστες (όλοι αυτοί είναι απαγορευμένοι στη Ρωσία). Αυτή είναι η μετώπη των αντιπάλων του Τραμπ.

Ο άλλος πόλος: AIPAC (Αμερικανο-Ισραηλινή Επιτροπή για Πολιτικές Υποθέσεις, επιρροή ισραηλινό λόμπι), νεοσυντηρητικοί, δεξιοί σιωνιστές, μέρος του MAGA (μειοψηφία, παρεμπιπτόντως, προσωπικότητες όπως ο Τάκερ Κάρλσον, η Κάντις Όουενς, Στιβ Μπάνον, Άλεξ Τζόουνς, Ματ Γκατς και, πρόσφατα, Τσάρλι Κερκ, ήταν αντίθετοι στον Νετανιάχου) και, κυρίως, ο ίδιος ο Τραμπ. Σε γενικές γραμμές, όλοι τους είναι επίσης επικριτικοί απέναντι στον ισλαμισμό λόγω της πολιτιστικής του επέκτασης και απέναντι στην Κίνα λόγω της απίστευτης οικονομικής και τεχνολογικής της ανάπτυξης.

Παρεμπιπτόντως, η ηγεσία των λαϊκιστικών δεξιών κινημάτων στην ΕΕ, τα οποία σχεδόν παντού έχουν καταστεί ηγέτες σε ό,τι αφορά την πολιτική υποστήριξη του πληθυσμού, υποστηρίζουν τον Νετανιάχου και τον Τραμπ.

Αλλά... Η πλειοψηφία των MAGA στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και δεν υποστηρίζουν την Παλαιστίνη, είναι ενάντια στο ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ. Ακριβώς όπως και η πλειοψηφία των δεξιών λαϊκιστών στην Ευρώπη.

Αυτός είναι ο τρίτος πόλος — κατά του Σόρος και κατά του Νετανιάχου. Αυτή είναι η θέση που υποστηρίζει ο λαός της Δύσης στο σύνολό του. Ωστόσο, οι ελίτ είναι διχασμένες με βάση ένα διαφορετικό κριτήριο.

Υπάρχει μια προφανής αντίφαση: στην κορυφή της πολιτικής ζωής — ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη την ακροδεξιά λαϊκιστική αντιπολίτευση — υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των δικτύων του Σόρος και του φιλοϊσραηλινού λόμπι. Ο λαός, όμως, έχει την ακράδαντη πεποίθηση ότι και τα δύο είναι απαράδεκτα. Έτσι δημιουργείται μια προφανής ασυμφωνία.

Στις ΗΠΑ, αυτή η τρίτη θέση — τόσο κατά του Σόρος όσο και κατά του Νετανιάχου — έλαβε την πιο εκτεταμένη έκφραση. Αυτό το εκφράζουν προσωπικότητες όπως ο Τάκερ Κάρλσον, η Κάντις Όουενς, ο Στιβ Μπάνον, η Άλεξα Τζόουνς — ουσιαστικά οι κύριοι ιδεολόγοι του MAGA. Ο Έλον Μασκ είναι σκληρά εναντίον του Σόρος και σαφώς επικριτικός απέναντι στον Νετανιάχου, αλλά προσπαθεί να μην το διαφημίζει πολύ.

Στην Ευρώπη, οι εκπρόσωποι αυτής της τρίτης θέσης δεν έχουν καν τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους. Εκεί, η φιλελεύθερη λογοκρισία λειτουργεί με εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια. Και το κίνημα MAGA στις ΗΠΑ, αισθανόμενο τη δύναμή του, άρχισε να συμπεριφέρεται πιο ελεύθερα. Ο ίδιος ο Τσάρλι Κερκ, λίγο πριν το θάνατό του, εξέφρασε την εύλογη έκπληξή του: γιατί στις ΗΠΑ έχει λιγότερη ελευθερία να κριτικάρει τον Νετανιάχου από ό,τι στο ίδιο το Ισραήλ; Οι ακραίοι αντίπαλοι του Νετανιάχου από το στρατόπεδο του MAGA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες μπορεί να εμπλέκονται στη δολοφονία του Κερκ. Ωστόσο, η υπόθεση αυτή δεν έτυχε ευρείας υποστήριξης, καθώς απορρίφθηκε ακόμη και από τον ακραίο Αμερικανό πολιτικό Νικ Φουέντες, ο οποίος δεν διστάζει να προβαίνει σε πραγματικά ριζοσπαστικές και υπερβολικές δηλώσεις. Παρεμπιπτόντως, το ακροατήριό του, παρά τον εξτρεμισμό του, αυξάνεται ραγδαία και από περιθωριακό πρόσωπο μετατρέπεται στα μάτια όλων σε μια επιρροή πολιτική προσωπικότητα, παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Μετά το ιστορικό γεγονός στο στάδιο της Αριζόνα — την τελετή αποχαιρετισμού του Κερκ — όλες αυτές οι τάσεις θα ενταθούν. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι οι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Κερκ είναι οι φιλελεύθεροι-παγκοσμιοποιητές, κάποιος συλλογικός Σόρος. Και οι ευρείες μάζες απαιτούν τη σύλληψη του Σόρος και την εφαρμογή ειδικής διαδικασίας — RICO — στα ταμεία του, η οποία επιτρέπει στις αρχές επιβολής του νόμου να ενεργούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης — να συλλαμβάνουν, να ανακρίνουν, να κατάσχουν έγγραφα, να παρακολουθούν χρηματοοικονομικές συναλλαγές και ούτω καθεξής. Ουσιαστικά, ο Σόρος ο πρεσβύτερος και ο γιος του εξομοιώνονται από τον Τραμπ με «εχθρούς του κράτους» (public enemy).

Είναι ενδιαφέρον ότι όσον αφορά τη Ρωσία, η ίδια διαίρεση μεταξύ των δυτικών χωρών και των πολιτικών δυνάμεων είναι εμφανής. Τα δίκτυα του Σόρος, οι παγκοσμιοποιητές είναι σκληρά και επιθετικά εναντίον της Ρωσίας και υπέρ της απόλυτης υποστήριξης του Ζελένσκι. Αυτή είναι η θέση των φιλελεύθερων παγκοσμιοποιητικών ελίτ στην ΕΕ — του Στάρμερ, του Μακρόν, του Μερτς, ουσιαστικά των ίδιων δυνάμεων που αναγνώρισαν την Παλαιστίνη. Στις ΗΠΑ, είναι ακριβώς το Δημοκρατικό Κόμμα που συνεχίζει να επιμένει σε νέες και νέες προμήθειες όπλων στο Κίεβο, στην επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία και στην άμεση κλιμάκωση. Ο ίδιος ο Τραμπ λέει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι «πόλεμος του Μπάιντεν», όχι δικός του. Των παγκοσμιοποιητών, όχι του MAGA. Γι' αυτό και θέλει να τον τερματίσει το συντομότερο δυνατό, απλά δεν ξέρει πώς.

Όσοι υποστηρίζουν τον Νετανιάχου δίνουν πολύ λιγότερη προσοχή στη Ρωσία. Αυτό αποτελεί πρόβλημα σε σύγκριση με το Μεγάλο Ισραήλ και ακόμη και με την Κίνα — το νούμερο τρία. Υπάρχουν μεμονωμένες προσωπικότητες στο ανοιχτά φιλοϊσραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ (ο τρομοκράτης Λίντσεϊ Γκρεμ*, ο επίσης τρομοκράτης, αλλά από το Δημοκρατικό Κόμμα, Ρίτσαρντ Μπλουμεντάλ, ο Μαρκ Λίβιν από το «Fox» και άλλοι), οι οποίοι επιμένουν στον πόλεμο με τη Ρωσία και ωθούν τον Τραμπ προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Τραμπ ισορροπεί και ταλαντεύεται μεταξύ του MAGA και των νεοσυντηρητικών, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το ίδιο το «βαθύ κράτος», όπου τον πυρήνα αποτελούν ακριβώς οι αριστεροί παγκοσμιοποιητές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Νετανιάχου σε μια από τις ομιλίες του επιτέθηκε ακριβώς στο «βαθύ κράτος», υπογραμμίζοντας για άλλη μια φορά ότι ο δεξιός σιωνισμός (όπως και αν τον αντιμετωπίζουμε) είναι ένα πράγμα, και ο αριστερός παγκοσμιοποιητής είναι άλλο. Για τον Σόρος, ο Νετανιάχου είναι ο ίδιος ιδεολογικός εχθρός με τον Τραμπ, τον Πούτιν, τον Όρμπαν, τον Σι Τζινπίνγκ και τον Μόντι.

Η κατάσταση δεν είναι εύκολη και πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά.

Πριν από τον Τραμπ, όλα ήταν πιο απλά. Ο συλλογικός Δυτικός κόσμος ήταν αριστερόφιλος και παγκοσμιοποιημένος — η ιδεολογία, η πολιτική και η στρατηγική του Σόρος ήταν γενικά κοινές για όλους. Ήταν μια ομόφωνη δικτατορία του διεθνικού «βαθέος κράτους».

Τώρα είναι πιο περίπλοκο.

Φυσικά, ο αριστερός παγκοσμιοποιητικός πόλος και το διεθνές «βαθύ κράτος» διατηρούν τις θέσεις τους. Αυτό το «βαθύ κράτος» ελέγχει μέχρι στιγμής σχεδόν εξ ολοκλήρου την Ευρώπη και διατηρεί σημαντικές θέσεις στις ΗΠΑ. Δεν πρόκειται μόνο για το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά και για έναν τεράστιο αριθμό αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένων δικαστών, σερίφηδων, κυβερνητών, υψηλόβαθμων στρατιωτικών, γραφειοκρατών, ανθρώπων του πολιτισμού, δημοσιογράφων, μπλόγκερ και ολιγαρχών. Υπό τον έλεγχό τους βρίσκονται η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, ο «Μπλάκροκ» Λάρι Φινκ (ο οποίος πρόσφατα ανέλαβε την ηγεσία του Φόρουμ του Νταβός, αντικαθιστώντας έναν άλλο παγκοσμιοποιητή, τον Σβάμπ), οι περισσότεροι μεγιστάνες της Σίλικον Βάλεϊ, οι χρηματοδότες της Γουόλ Στριτ. Οι θέσεις τους στη CIA και στο FBI είναι εξαιρετικά ισχυρές.

Αλλά ενισχύεται και ο πόλος MAGA, ο οποίος ξανασυνενώθηκε μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ. Και εδώ συμβολική είναι η συμφιλίωση του Έλον Μασκ και του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Έλον Μασκ όχι μόνο συνέβαλε σημαντικά στη νίκη του Τραμπ, αλλά και αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Τραμπ προχώρησε σε ραγδαίες μεταρρυθμίσεις, καταργώντας μια σειρά από αριστερές παγκοσμιοποιητικές δομές — USAID, Υπουργείο Παιδείας κ.λπ.

Είναι σημαντικό ότι η διάσπαση του συλλογικού Δυτικού κόσμου δεν έγινε σε δύο, αλλά σε τουλάχιστον τρεις συνιστώσες:

    αριστεροί παγκοσμιοποιητές (Σόρος, ΕΕ, Δημοκρατικό Κόμμα)

    το ισχυρό σιωνιστικό λόμπι (που ελέγχει εν μέρει τον δεξιό λαϊκισμό)

    κινήματα του «βαθέος λαού» τύπου MAGA, που είναι επικριτικά τόσο προς τους παγκοσμιοποιητές όσο και προς τους σιωνιστές.

Από ιδεολογική και γεωπολιτική άποψη, το πιο κοντινό σε εμάς είναι ακριβώς το «βαθύ λαό». Βγήκε από τη σκιά και σταδιακά γίνεται μια ανεξάρτητη δύναμη.

Όλα αυτά είναι νέοι παράγοντες, στους οποίους δεν είμαστε συνηθισμένοι. Παραδοσιακά, οι αριστερές δυνάμεις ήταν κοντά στη Σοβιετική Ένωση, αλλά σήμερα στη σύγχρονη Δύση είτε απλά δεν υπάρχουν, είτε έχουν εκφυλιστεί σε τροτσκιστική παρωδία, σε εμμονή με το φύλο και τους παράνομους μετανάστες και έχουν γίνει εργαλείο στα χέρια των αριστερών παγκοσμιοποιητών (όπως ο Σόρος). Σε αυτή την ιδιότητα, δεν είναι απλά άχρηστοι, αλλά και εχθρικοί.

Οι αντικειμενικοί σύμμαχοι της Ρωσίας στη Δύση είναι οι υποστηρικτές της λαϊκής συντηρητικής επανάστασης, της χριστιανικής και της παραδοσιακής. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά.

https://ria.ru/20250923/zapad-2043522926.html