Τα ερείπια του Βερολίνου πλησιάζουν: Προτάθηκε στην Ευρώπη ένα φάρμακο κατά της αυτοκτονίας
- ILIAS GAROUFALAKIS
- 12 hours ago
- 3 min read
Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 22.12.2025
© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη
Βικτόρια Νικιφόροβα
Όταν μιλάμε για την ξέφρενη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, είναι σημαντικό να μην μοιράζουμε την ευθύνη σε όλους εξίσου. Πρώτον, στην Ευρώπη δεν υπάρχει κανένας λαός που να είναι διατεθειμένος να πάει με τραγούδια στο ανατολικό μέτωπο και να πεθάνει εκεί. Όσο και αν προσπαθεί η προπαγάνδα, ούτε οι Πολωνοί, ούτε οι Γερμανοί, ούτε καν οι Βαλτικοί δεν θέλουν να πολεμήσουν μαζικά με τους Ρώσους. Στο διαδίκτυο μπορεί να υπάρχουν όσοι θέλουν, αλλά στα χαρακώματα δεν υπάρχουν ανόητοι.
Δεύτερον, μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών μαίνεται επίσης πόλεμος για το θέμα αυτό. Πίσω από τον Όρμπαν και τον Φίτσο, που αντιτίθενται ανοιχτά στα επιθετικά σχέδια των Βρυξελλών, συσσωρεύονται, προσπαθώντας να μην ξεχωρίζουν, οι ηγέτες της Ιταλίας, της Αυστρίας και της Τσεχίας. Ενάντια στον πόλεμο με τη Ρωσία είναι τόσο ισχυρά κόμματα όπως το γαλλικό «Εθνικός Συνασπισμός» και το γερμανικό «Εναλλακτική για τη Γερμανία».
Ας είμαστε ειλικρινείς: αν η Ευρώπη βυθιστεί σε ένα νέο πόλεμο μαζί μας, ένας από τους κύριους υπεύθυνους για αυτό θα είναι ο Γερμανός καγκελάριος. Είναι ο Φρίντριχ Μερτς που σήμερα καλπάζει μπροστά από όλους πάνω στο πολεμικό του άλογο.
Πίσω του βρίσκεται το θρυλικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, που έχει καταστεί ο κύριος μοχλός της γερμανικής οικονομίας, οι σχέσεις με τον σημαντικό παγκόσμιο επενδυτικό όμιλο BlackRock, του οποίου τα συμφέροντα συνεχίζει να εξυπηρετεί, καθώς και η ακατάπαυστη επιθυμία του να αναδειχθεί σε καγκελάριο του τέταρτου αντιρωσικού Ράιχ. Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε πώς τελειώνουν τέτοιοι καγκελάριοι και πού βρίσκονται στη συνέχεια τα καμένα πτώματά τους;
Πρόσφατα, ο διακεκριμένος Αμερικανός οικονομολόγος Τζέφρι Σαξ απευθύνθηκε στον Μέρτς με μια ανοιχτή επιστολή, στην οποία, όπως λέγεται, «έδωσε τη βάση». Υπενθύμισε το τεράστιο ιστορικό χρέος της Γερμανίας προς τη Ρωσία.
Χάρη στους σοβιετικούς ηγέτες, η Γερμανία είχε την ευκαιρία να ενωθεί και να γίνει η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης. Εκείνη την εποχή, η Μόσχα έλαβε από τους Γερμανούς κάθε είδους διαβεβαιώσεις ότι η ανάπτυξη της χώρας θα ήταν ειρηνική και δεν θα απειλούσε τη Ρωσία. Δόθηκαν αμέτρητες υποσχέσεις για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, σχεδόν αμέσως παραβιάστηκαν.
Η γερμανική ηγεσία, που έλαβε από τα χέρια της Μόσχας την πλουσιότερη και πιο ισχυρή χώρα, είχε όλες τις δυνατότητες να αποτρέψει την επέκταση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας προς τα ανατολικά. Αλλά εκεί επέλεξαν τον δρόμο του πολέμου.
Ήδη το 1999 η Γερμανία συμμετείχε στους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια αναγνώρισε το Κόσοβο. Ενέκρινε την ένταξη στο ΝΑΤΟ των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και των βαλτικών κρατών. Έγινε εγγυητής της συμφωνίας μεταξύ του προέδρου Γιανουκόβιτς και της αντιπολίτευσης, η οποία παραβιάστηκε αμέσως. Υποστήριξε τις συμφωνίες του Μινσκ, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το Κίεβο δεν είχε καμία πρόθεση να τις τηρήσει. Και τώρα έχουν φτάσει στο σημείο της πραγματικής επιθετικότητας εναντίον της Ρωσίας, χρησιμοποιώντας ουκρανικούς μεσάζοντες.
Οι Γερμανοί βλέπουν πολύ καλά σε ποιο βάραθρο οδηγεί τη χώρα τους ο ηγέτης τους. Η δημοτικότητα του Μέρτς ανανεώνεται κάθε εβδομάδα με ένα νέο αρνητικό ρεκόρ. Οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη στρατιωτικοποίηση και ψηφίζουν κατά της εισαγωγής της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Σε γενικές γραμμές, ο γερμανικός λαός δεν θέλει να επαναλάβει τα λάθη του Χίτλερ και να γίνει εχθρός της Ρωσίας.
Ωστόσο, οι Γερμανοί δεν έχουν καμία μέθοδο εναντίον του Κόστι Σαπρίν. Ο καγκελάριος, που δεν εκλέχθηκε από τον λαό, αλλά διορίστηκε από τους συναδέλφους του πολιτικούς, καταστρώνει σχέδια για την «απόκρουση της ρωσικής επιθετικότητας». Με ακριβώς τέτοιες διατυπώσεις εξήγησε η ναζιστική ηγεσία την εισβολή της στην ΕΣΣΔ — δεν θα το πιστέψετε, αλλά και αυτοί «απόκρουσαν» τους μπολσεβίκους.
Το πώς θα τελειώσει η στρατιωτική περιπέτεια για τη Γερμανία είναι προφανές εκ των προτέρων. Αν η Ουκρανία είναι για εμάς μέρος του ρωσικού κόσμου, τότε δεν έχουμε κανένα συναίσθημα για τη Γερμανία. Αντιθέτως, ενισχύεται η αίσθηση ότι ο σύντροφος Στάλιν έδειξε υπερβολική ανθρωπιά το 1945.
Η μόνη λύση για τους Γερμανούς — και για όλη την Ευρώπη — προτείνεται από τον Τζέφρι Σαξ. Αυτή είναι η συνεκτίμηση όλων των απαιτήσεων της Ρωσίας στον τομέα της ασφάλειας, η απόρριψη της επέκτασης του ΝΑΤΟ και η ουδέτερη θέση της Ουκρανίας.
Είναι σαφές ότι ο καγκελάριος Μερτς δεν θα δεχτεί κάτι τέτοιο. Επομένως, οι Γερμανοί πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να επιτύχουν την αλλαγή των πολιτικών ελίτ τους — μόνο τότε θα έχουν την ευκαιρία να οικοδομήσουν έναν κανονικό διάλογο με τη Μόσχα.
Το ερώτημα είναι αν οι αδρανείς λαϊκές μάζες θα προλάβουν να ανατρέψουν τους ηγέτες τους που έχουν χάσει τον έλεγχο. Ο Μερτς δηλώνει σχεδόν ανοιχτά ότι θα επιτεθεί στη Ρωσία τα επόμενα χρόνια. Ο χρόνος τρέχει. Δεν απέμεινε τίποτα μέχρι την κατάρρευση του Βερολίνου.