Ο ασθενής του Παρισιού: ποιο είναι το μυστικό της πολιτικής επιβίωσης του Μακρόν;
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Sep 23
- 7 min read
Βλαντιμίρ Προχατίλοφ
Ενώ η Γαλλία οδεύει προς την καταστροφή, ο εκπρόσωπος των Ρότσιλντ αισθάνεται απόλυτα σίγουρος για τον εαυτό του.
Στις 18 Σεπτεμβρίου, στη Γαλλία, πραγματοποιήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις κατόπιν έκκλησης των συνδικάτων. Σύμφωνα με τα στοιχεία των συνδικάτων, σε αυτές συμμετείχαν πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα σε 250 συγκεντρώσεις. Στο Παρίσι, τη Λυών, τη Νίκαια, την Τουλούζη και άλλες πόλεις σημειώθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία. Οι διαδηλωτές έριχναν πέτρες, μπουκάλια και καπνογόνα. Οι δυνάμεις της τάξης χρησιμοποίησαν δακρυγόνα. Αναφέρθηκαν δεκάδες συλλήψεις και αρκετοί τραυματίες.
Στη Ρεν, οι διαδηλωτές μπλόκαραν τα εργοστάσια μιας εταιρείας που ασχολείται με αμυντικές τεχνολογίες, ενώ στη Μασσαλία μπλόκαραν ένα εργοστάσιο όπλων που προμηθεύει τα προϊόντα του στο Ισραήλ. Σε πολλές πόλεις, οι φοιτητές μπλόκαραν τις εισόδους των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ενώ τα σχολεία, οι τράπεζες, τα φαρμακεία και τα καταστήματα παρέμειναν κλειστά.
Ο λόγος για τη δυσαρέσκεια των Γάλλων ήταν τα σχέδια των γαλλικών αρχών να μειώσουν τις κοινωνικές δαπάνες και έτσι να λύσουν τα προβλήματα της οικονομίας. Στα γαλλικά ΜΜΕ αυτή η μέρα έχει ήδη ονομαστεί «μαύρη Πέμπτη».
Οι γαλλικές συνδικαλιστικές οργανώσεις έθεσαν τελεσίγραφο στην κυβέρνηση.
«Αντιμέτωπος με την απουσία αντίδρασης στο αίτημα για οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη, το οποίο εκφράστηκε με αποφασιστικότητα την Πέμπτη, ο διακομματικός συνδικαλιστικός οργανισμός δίνει στον πρωθυπουργό πέντε ημέρες, έως τις 24 Σεπτεμβρίου, για να τους υποβάλει προτάσεις για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Διαφορετικά, θα ληφθεί απόφαση για νέα ημέρα απεργιών και διαδηλώσεων», γράφει η L'Humanité.
Οκτώ συνδικάτα (CFDT,CGT,FO,CFE-CGC,CFTC,Unsa,FSUκαιSolidaires) συνέταξαν κατάλογο με τα αιτήματά τους, συμπεριλαμβανομένης της απόρριψης των μέτρων περικοπής δαπανών που πρότεινε η προηγούμενη κυβέρνηση. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: «διπλασιασμός των ιατρικών εξόδων, αποπληθωρισμός των συντάξεων και των μισθών στον δημόσιο τομέα, κατάργηση 3000 θέσεων δημοσίων υπαλλήλων και μεταρρύθμιση της ασφάλισης ανεργίας».
Σε κοινή δήλωση, κάλεσαν σε «φορολογική δικαιοσύνη μέσω της εισαγωγής μέτρων που επιβάλλουν φόρο σε άτομα με πολύ υψηλό εισόδημα και απαιτούν την καταβολή μερισμάτων», καθώς και στη δημιουργία κοινωνικών και περιβαλλοντικών συνθηκών για την παροχή βοήθειας στις επιχειρήσεις. Κάλεσαν επίσης στην «κατάργηση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 έτη».
Μετά τις διαδηλώσεις και τις απεργίες της Πέμπτης, ο πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκονιου δήλωσε ότι «οι απαιτήσεις που διατύπωσαν οι εκπρόσωποι των συνδικάτων και οι διαδηλωτές στις πορείες αποτελούν τη βάση των διαβουλεύσεων που ξεκίνησε». Ανέφερε επίσης ότι θα συναντηθεί με τα συνδικάτα «τις επόμενες ημέρες», χωρίς όμως να διευκρινίσει πότε ακριβώς.
Ωστόσο, πολλοί ανεξάρτητοι Γάλλοι αναλυτές είναι σκεπτικοί ως προς την επιτυχία των διαδηλώσεων που συνεχίζονται στη χώρα.
«Αν όλες οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης της Πέμπτης Δημοκρατίας ενωθούν για να απομακρύνουν όχι μόνο τον επόμενο πρωθυπουργό του Μακρόν, αλλά και τον ίδιο τον Μακρόν, τότε αυτός ο υποψήφιος των Ρότσιλντ θα είχε φύγει από καιρό από το Παλάτι Elize», – δήλωσε σε συνέντευξή της στο περιοδικό μας η ερευνητική συνεργάτης της Ακαδημίας Γεωπολιτικής του Παρισιού, Αλέσια Μιλοράδοβιτς.
107
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Γάλλων έχει αρνητική στάση τόσο απέναντι στους διαδοχικούς πρωθυπουργούς όσο και στον ίδιο τον Μακρόν, στις τάξεις της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη συνένωσης δυνάμεων.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της σχισμής είναι η στάση της ηγέτιδας της ακροδεξιάς, της προέδρου του κόμματος «Εθνική Ενωση» Μαρίν Λε Πεν.
Αντί να συμμετάσχει σε μία από τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, το κόμμα αυτό πραγματοποίησε στις 14 Σεπτεμβρίου τη δική του συγκέντρωση στο Μπορντό. Όχι όμως με συνθήματα διαμαρτυρίας, αλλά με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
«Πρέπει να επιστρέψουμε στις εκλογές», δήλωσε η Μαρίν Λε Πεν στην ομιλία της σε αυτή τη συγκέντρωση. «Θα υπάρξουν εθνικές αλλαγές. Αν όχι σήμερα, τότε αύριο», δήλωσε, καταδικάζοντας την εξουσία «χωρίς έμπνευση, χωρίς όραμα... χωρίς καμία λαϊκή υποστήριξη».
Στις 17 Σεπτεμβρίου, μια μέρα πριν από την προαναγγελθείσα γενική απεργία των συνδικάτων, η Μαρίν Λε Πεν συναντήθηκε στο Παλάτι Ματινόν με τον Σεμπαστιάν Λεκορνιού, συζητώντας μαζί του μια σειρά αλλαγών στον προϋπολογισμό σε αντάλλαγμα για την υποστήριξή του στην ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης.
Δεν επιτεύχθηκε καμία συμφωνία, αλλά η Μαρίν Λε Πεν δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις με τον Λεκορνιου θα συνεχιστούν.
Παράλληλα, καταδίκασε σφοδρά τη στάση των συνδικάτων, χαρακτηρίζοντας το αίτημά τους για αύξηση της φορολογίας των πλουσιότερων πολιτών ως «παλιό σοσιαλιστικό τέχνασμα της διαρκούς φορολόγησης των Γάλλων».
Η Μαρίν Λε Πεν απορρίπτει τις εκκλήσεις της αριστεράς και των συνδικάτων να παραιτηθεί ο πρόεδρος Μακρόν μέσω συνεχών διαδηλώσεων και απεργιών για έναν απλό λόγο: εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα συμμετάσχει στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Προς το παρόν, της έχει αφαιρεθεί αυτό το δικαίωμα.
Στις 31 Μαρτίου 2025, το δικαστήριο του Παρισιού (Le Tribunal de Paris) έκρινε την Μαρίν Λε Πεν και άλλους οκτώ βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ένοχους για κατάχρηση δημοσίων πόρων. Αναγνωρίστηκε ότι για περισσότερα από 11 χρόνια ξόδεψαν κατά τρόπο μη σύμφωνο με τον προορισμό τους 4,1 εκατομμύρια ευρώ για μισθούς εικονικά απασχολούμενων βοηθών, οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν εργάζονταν προς όφελος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά προς όφελος του κόμματος της Λε Πεν. Η Μαρίν Λε Πεν καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης, εκ των οποίων τα δύο με αναστολή, ενώ για άλλα δύο χρόνια θα πρέπει να φοράει ηλεκτρονικό βραχιόλι. Επίσης, της επιβλήθηκε πρόστιμο 100.000 ευρώ και της απαγορεύτηκε να υποβάλει υποψηφιότητα στις εκλογές για πέντε χρόνια.
Ο αρχισυντάκτης της ιταλικής εφημερίδας Il Tempo, πρώην γερουσιαστής Τόμαζο Τσέρνο, σημείωσε ότι με παρόμοια κριτήρια θα μπορούσαν να καταδικαστούν τα τρία τέταρτα των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ακόμη και το εβδομαδιαίο περιοδικό των Ρότσιλντ The Economist αναγνώρισε ότι η δικαστική απαγόρευση συμμετοχής στις εκλογές έρχεται σε αντίθεση με τα θεμέλια της δημοκρατίας.
Όπως και να έχει, η ηγέτιδα της μεγαλύτερης παράταξης της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης αναγκάζεται να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση, η οποία της στέρησε τη δυνατότητα να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές, χωρίς να κρύβει ιδιαίτερα ότι ο στόχος αυτών των διαπραγματεύσεων είναι ακριβώς η άρση αυτού του απαγορευτικού μέτρου.
Τον Απρίλιο του 2022, η Μαρίν Λε Πεν είχε καλές πιθανότητες να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, αν δεν ήταν το πονηρό πολιτικό παιχνίδι των Ρότσιλντ και η ουσιαστική προδοσία των γαλλικών στρατιωτικών ελίτ.
Την άνοιξη του 2021, ο ιδρυτής του Ενωμένου Κολλεγίου Άμυνας, François Tual, σε συνέντευξή του στο περιοδικό μας, σημείωσε ότι η δημοτικότητα του Μακρόν πέφτει και ότι η Μαρίν Λε Πεν έχει καλές πιθανότητες να τον αντικαταστήσει στη θέση του αρχηγού του κράτους.
Ωστόσο, στους στρατιωτικούς κύκλους της Πέμπτης Δημοκρατίας, με επικεφαλής τον μαρκήσιο Φιλίπ ντε Βιγιέ, είχαν διαφορετική άποψη. Οι Γάλλοι στρατιωτικοί, που συμπαθούσαν τη Μαρίν Λε Πεν, έβλεπαν ως μελλοντικό πρόεδρο της Γαλλίας τον πρώην αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγό Πιερ ντε Βιγιέ. Ωστόσο, οι προτροπές του μεγαλύτερου αδελφού του να αμφισβητήσει τον Μακρόν και να γίνει ο δεύτερος Ντε Γκωλ δεν έπεισαν τον Πιερ ντε Βιγιέ. Δεν ασχολήθηκε με την πολιτική, αλλά βρήκε δουλειά στην αμερικανική εταιρεία Boston Consalting Group (BSG), που συνεργάζεται με την J.P. Morgan στην ανάπτυξη της «πανδημικής» στρατηγικής Big Pharma. Ο πρώην αρχηγός του γαλλικού Γενικού Επιτελείου ανέλαβε να βοηθήσει την BSG στον σχεδιασμό «πολύπλοκων επιχειρήσεων».
BSG, κατόπιν σύστασης του διευθυντή μάρκετινγκ της Τράπεζας Rothschild στο Παρίσι, Stéphane Charbi, το 2017 συμμετείχε στην υποστήριξη της προεκλογικής εκστρατείας του Μακρόν, ενώ οι συμβουλές του Pierre de Villiers ως ειδικού σε περίπλοκες επιχειρήσεις ήταν ιδιαίτερα χρήσιμες.
Οι αδελφοί ντε Βιγιέ βρήκαν έναν όχι και τόσο δημοφιλή ακροδεξιό συγγραφέα και δημοσιογράφο, απόγονο Αλγερινών Εβραίων, τον Ερίκ Ζεμμούρα, και σε μια νύχτα, με τα χρήματα των ίδιων των Ρότσιλντ, τον μετέτρεψαν σε πολιτικό αστέρι.
Κάποια στιγμή στη Γαλλία απορούσαν: από πού ένας φτωχός δημοσιογράφος βρήκε τα χρήματα για μια αποτελεσματική ενημερωτική εκστρατεία; Όταν ρώτησαν τον στενό φίλο του Ζεμμούρα, πρώην συνεργάτη της Μαρίν Λε Πεν, Πολ-Μαρί Κουτό, για τις πηγές χρηματοδότησης του Ζεμμούρα, αυτός απάντησε χαριτολογώντας: «Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά να είστε σίγουροι – τα χρήματα υπάρχουν!»
Σύντομα αυτές οι «λεπτομέρειες» ήρθαν στο φως: τα γαλλικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι ο Ζεμούρα χρηματοδοτείται από τους Ρότσιλντ και την JP Morgan. Τα οικονομικά του Ζεμμούρα διαχειρίζεται ο Ζυλιέν Μαδάρ, επικεφαλής της εταιρείας ανάπτυξης Checkmyguest και πρώην επενδυτικός τραπεζίτης των Ρότσιλντ. Ένας άλλος χρηματοδότης του Ζεμμούρα είναι ο Τζόναθαν Νάντλερ, αναλυτής επενδυτικής τράπεζας στην JP Morgan, ο οποίος επίσης συνδέεται με τους Ρότσιλντ.
«Ο Ερίκ Ζεμμούρα λατρεύεται από τη γαλλική ακροδεξιά και τους επιφανείς καθολικούς κύκλους», έγραψε η L'Express. Παρεμπιπτόντως, εκπρόσωπος Τύπου του Ζεμμούρα έγινε η Ιζαμπέλ Μύλερ, εκπρόσωπος της βατικανής υπηρεσίας πληροφοριών Opus Dei στη Γαλλία και πρώην εκπρόσωπος Τύπου του Φιλίπ ντε Βιγιέ.
Στον τομέα της ενημέρωσης, ο Zemmour προωθήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό CNews από τον δισεκατομμυριούχο Vincent Bolloré, ο οποίος προέρχεται από το τραπεζικό σύστημα του Edmond de Rothschild.
Δημιουργήθηκε μια κατάσταση που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται παράδοξη. Ο Ζεμμούρα χρηματοδοτήθηκε και προωθήθηκε από τους προστατευόμενους των Ρότσιλντ, οι οποίοι τον πρότειναν ως πιθανό νικητή του Μακρόν. Ωστόσο, και ο Μακρόν κάποτε υπηρέτησε τους Ρότσιλντ, οι οποίοι τον βοήθησαν να καταλάβει το Παλάτι Elize.
«Ο Μακρόν δεν είναι παρά μια μαριονέτα στα χέρια των χρηματοδοτών. Σήμερα, οι ίδιοι παρασκηνιακοί χειριστές στοιχηματίζουν στον Ερίκ Ζεμμούρα... Στην πραγματικότητα, βρίσκονται παντού, υποστηρίζουν όλους τους υποψηφίους του γαλλικού πολιτικού φάσματος», γράφει η Le Libre Penseur. Η Γαλλία βρίσκεται «υπό την εξουσία των Ρότσιλντ, οι οποίοι μας λήστευαν και συνεχίζουν να μας λήστευουν», συμφωνεί με την έκδοση αυτή η γνωστή γαλλίδα γεωπολιτικός Βαλερί Μπιγκό.
Η τηλεοπτική συζήτηση με τον ηγέτη της αριστερής «Ανεξάρτητης Γαλλίας» (La France In soumise) Ζαν-Λυκ Μελανσόν έγινε η στιγμή δόξας για τον Ζεμμούρ. Για δύο ώρες, ο Ζεμμούρ, απόγονος Αλγερινών Εβραίων, και ο Μαροκινός σοσιαλιστής Μαλάνσων κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον για προδοσία των εθνικών συμφερόντων.
Αμέσως μετά από αυτές τις συζητήσεις, πραγματοποιήθηκε μια κοινωνιολογική έρευνα από την Ipsos-Sopra-Steria, η οποία έδειξε ότι σε τρεις εβδομάδες η δημοτικότητα του Ζεμμούρα αυξήθηκε από 6% σε 17%. Και το κύριο θύμα του Ζεμμούρα ήταν η Μαρίν Λε Πεν, η δημοτικότητα της οποίας έπεσε από 28% σε 15% μέσα σε ένα μήνα.
Μια άλλη δημοσκόπηση που διεξήχθη από την Harris Interactive έδειξε ότι αν οι προεδρικές εκλογές γίνονταν στα τέλη Σεπτεμβρίου 2021, ο Μακρόν θα συγκέντρωνε το 24% των ψήφων, ο Ζεμμούρ το 17%, η Λε Πεν το 15% και ο Μελανσόν το 11%.
Τελικά, στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου 2022, ο Μακρόν νίκησε χωρίς προβλήματα τη Μαρίν Λε Πεν, η οποία είχε χάσει τη συμπάθεια των ψηφοφόρων.
Στην τρέχουσα πραγματικότητα, ούτε ο Μακρόν ούτε οι Ρότσιλντ που τον υποστηρίζουν έχουν ανάγκη να καταφύγουν σε σπόιλερ όπως ο Ζεμμούρ.
Η μόνη υποψήφια της αντιπολίτευσης που έχει πιθανότητες να κερδίσει στις μελλοντικές εκλογές για την προεδρία της Πέμπτης Δημοκρατίας, η Μαρίν Λε Πεν, ηγήθηκε του στρατοπέδου της συστημικής αντιπολίτευσης και δεν αποτελεί την παραμικρή απειλή για τον Μακρόν και τους μακρονιστές.
Comments