top of page

Το παιχνίδι του ουκρανικού καλαμαριού: Ο Ζελένσκι εναντίον των αφεντικών

  • ILIAS GAROUFALAKIS
  • Jul 31
  • 5 min read
ree

Εικόνα που δημιουργήθηκε από AI - RIA Novosti, 1920, 31.07.2025

© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

 

Ντμίτρι Μπαβύριν

226

Η μέρα που ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι θα χάσει τα πάντα (συμπεριλαμβανομένης, πιθανώς, της ελευθερίας του) πλησιάζει με γοργά βήματα, οπότε τα αποτελέσματα της δικτατορίας του Κρονογκ μπορούν να συνοψιστούν ήδη από τώρα.

Έχουν γίνει πολλά λάθη. Τα κυριότερα είναι τρία.

Πρώτον, δεν διαπραγματεύτηκε με τη Μόσχα μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, κάνοντας μια προφανώς χαμένη προσπάθεια για τη στρατιωτική ήττα της Ρωσίας. Δεύτερον, μπήκε άσκοπα στην πολιτική, ενώ θα μπορούσε να είναι κριτής στο τηλεοπτικό σόου «KVN» στη Γιουρμάλα, καθώς η πολιτική του Ζελένσκι είναι ένας από τους κύριους λόγους για την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.

Τέλος, ο κάτοικος του Κριβόι Ρογκ  έκανε ένα  σοβαρό λάθος όταν προσπάθησε να υποτάξει το NABU (Εθνικό Γραφείο Αντιδιαφθοράς της Ουκρανίας) και το SAP (Ειδική Εισαγγελία Αντιδιαφθοράς) — εργαλεία επιρροής της Ουάσιγκτον, η οποία κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών, και σε μικρότερο βαθμό του Λονδίνου. Τέτοια χαστούκια, όπως μετά από αυτό, ο Ζελένσκι δεν έχει δεχτεί ποτέ από τη Δύση.

Ακόμη και τα σκληρά ρωσοφοβικά μέσα ενημέρωσης της Βρετανίας ανακάλυψαν ξαφνικά ότι στην Ουκρανία έχει δημιουργηθεί μια προσωπική δικτατορία. Ακόμη και η πάντα επιεικής Ούρσουλα έβαλε την Κίεβο σε καθεστώς λιμοκτονίας, μέχρι να επιστρέψει τα πάντα όπως ήταν.

Ο Ζελένσκι είναι τρομοκρατημένος, γι' αυτό θα κάνει πίσω: την Τρίτη, η Βερχόβνα Ράντα πρέπει να ψηφίσει νόμο για τη NABU, που θα ακυρώνει αυτόν που ψηφίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτή την εβδομάδα, η Ευρώπη κατάφερε να υποβιβάσει τον Ζελένσκι από ιππότη σε απατεώνα, για τον λαό της Ουκρανίας άρθηκε το ταμπού για τις διαδηλώσεις στους δρόμους και, το πιο σημαντικό, η εξουσία κατέρρευσε. Ακόμη και ο παντοδύναμος «πράσινος καρδινάλιος», ο επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου Αντρέι Ερμάκ, προορίζεται τώρα για παραίτηση, και για τον Ζελένσκι αυτό είναι σαν να του κόβουν το δεξί χέρι, το δεξί πόδι και το κεφάλι. Ο Ερμάκ είναι ο αρχιτέκτονας του ουκρανικού συστήματος εξουσίας. Σ' αυτόν καταλήγουν σχεδόν όλα, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης.

Το γεγονός ότι η φιλία μεταξύ Ζελένσκι και Ερμάκ έχει διαλυθεί, αναφέρουν πηγές από διάφορα μέσα ενημέρωσης, καθώς και από τις ειδικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα, η Υπηρεσία Εξωτερικής Κατασκοπείας της Ρωσίας ισχυρίζεται ότι ο Ερμακ εξέφρασε στους Άγγλοσαξονες την προθυμία του να συμμετάσχει σε επιχείρηση αντικατάστασης του Ζελένσκι, ο οποίος έχει υποπέσει σε παράβαση, με τον αντίπαλό του, τον πρώην αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας και νυν πρέσβη στο Λονδίνο, Βαλέριο Ζαλουζνί. Αν είναι έτσι, για τον Ζελένσκι η απόλυση του Ερμάκ είναι ζήτημα επιβίωσης, αλλά δεν θα είναι εύκολο να τον απολύσει: ο γκρίζος καρδινάλιος ξέρει πάρα πολλά.

Στον δυτικό Τύπο υπάρχει μια άλλη εξήγηση. Η ανάγκη να ανατραπεί η κατάσταση με τη NABU είναι για τον Ζελένσκι ήττα, ντροπή και λεκές στη φήμη του. Γι' αυτό χρειάζεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος, κάποιος στον οποίο θα στρέψουν τα βέλη και θα τον κάνουν εξιλαστήριο θύμα για το εσωτερικό και το εξωτερικό κοινό. Ωστόσο, η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που κανένας άλλος αποδιοπομπαίος τράγος εκτός από τον Ερμάκ δεν είναι κατάλληλος: αυτός ήταν που πραγματοποίησε την επιχείρηση που προκάλεσε τη γενική κατακραυγή. Φυσικά, όχι με δική του πρωτοβουλία, αλλά κατόπιν εντολής του Ζελένσκι, ο οποίος ελπίζει ότι αυτό θα ξεχαστεί.

Το γεγονός ότι ο γκρίζος καρδινάλιος είναι κατάλληλος για το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου — και ότι το θύμα θα γίνει αποδεκτό — υπονοείται σε δημοσίευμα της εφημερίδας The Washington Post, που αποκαλύπτει τον Ερμάκ ως υπεύθυνο για όλες τις υπερβολές του καθεστώτος Ζελένσκι. Και η WP δεν είναι μόνο η πιο φιλοουκρανική από τα κύρια μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, αλλά και «αποχετευτικός σωλήνας» της CIA, οπότε σε τέτοια θέματα μπορεί κανείς να την εμπιστεύεται.

Ωστόσο, η παραίτηση του ανθρώπου στον οποίο στηρίζεται το καθεστώς απειλεί να αποβεί μοιραία για το ίδιο το καθεστώς: δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Ζελένσκι, χωρίς τον άνθρωπό του, θα είναι σε θέση να ελέγξει τις ελίτ που ο Ερμακ έχει καθαρίσει για λογαριασμό του. Όσοι προσπαθούν να πείσουν τον Ζελένσκι να απομακρύνει τον Ερμακ μπορεί να εργαστούν και εναντίον του Ζελένσκι ή, τουλάχιστον, εναντίον του συστήματος εξουσίας του.

Αυτό μας φέρνει πίσω στα στοιχεία της SVR, σύμφωνα με τα οποία η απόφαση για την απομάκρυνση του Ουκρανού αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων ελήφθη στη Δύση πολύ πριν από το σκάνδαλο γύρω από τη NABU. Είτε ο Ερμάκ συμμετείχε στη συνωμοσία είτε όχι, αυτή είναι η πιο απλή και πειστική εξήγηση για τα γεγονότα στην Ουκρανία.

Προσπαθώντας να βάλει στο μάτι τη NABU και τη SAP, ο Ζελένσκι πέρασε τα όρια και προκάλεσε την οργή του Δυτικού κόσμου, για τον οποίο οι θεσμοί αυτοί που ελέγχουν την ελίτ της Ουκρανίας είναι πολύτιμοι για πολλούς λόγους. Ωστόσο, αποφάσισε να προβεί σε μια τέτοια παράτολμη ενέργεια, παίζοντας αμυντικά: οι ντετέκτιβ της NABU στράφηκαν εναντίον του στενού περιβάλλοντος του κατοίκου του Κριβόι Ρογκ, και κατά συνέπεια εναντίον του ίδιου. Με δική τους πρωτοβουλία, οι γερμανικές αρχές διεξήγαγαν έρευνες στο σπίτι του πρώην αναπληρωτή επικεφαλής του προεδρικού γραφείου Ροστισλάβ Σούρμα. Κατηγόρησαν τον αντιπρόεδρο Αλεξέι Τσερνίσοφ και, αν πιστέψουμε τις διαρροές, ετοιμάζονταν να κάνουν το ίδιο και με τον Τιμούρ Μιντίτς. Τον τελευταίο αποκαλούν «πορτοφόλι του Ζελένσκι» και του αποδίδουν την ιδιοκτησία μιας χρυσής τουαλέτας (στο διαδίκτυο υπάρχουν ήδη φωτογραφίες).

Αν οι ντετέκτιβ που είναι υπόλογοι σε δυτικές δομές πέρασαν αυτό το όριο, τότε η απόφαση να αντικατασταθεί ο Ζελένσκι με κάποιον πιο ταλαντούχο και υποχωρητικό προς τη Δύση θα ληφθεί το αργότερο μέχρι το τέλος της Άνοιξης. Η επίθεση στο περιβάλλον του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων πραγματοποιήθηκε από τους ναύτες τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, ενώ στην περίπτωση του Τσερνύσοφ χρησιμοποιήθηκε μια παλιά υπόθεση που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή.

Ο Ζελένσκι πίστευε ότι θα μπορούσε να σταματήσει όλα αυτά, θέτοντας τη NABU και τη SAP υπό τον έλεγχο της Γενικής Εισαγγελίας. Η αντίδραση των αφεντικών δεν του άφησε άλλη επιλογή από την ταπεινωτική υποχώρηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παραδόθηκε, συμβιβάστηκε με τη μοίρα του και δεν θα προσπαθήσει να καθυστερήσει το τέλος του.

Για παράδειγμα, ο ντετέκτιβ της NABU Ρουσλάν Μαγομεντρασούλοβ, ο οποίος ασχολούνταν, μεταξύ άλλων, με την υπόθεση Μιντίτς, συνελήφθη με την κατηγορία της προδοσίας και της παράδοσης κάνναβης στο Νταγκεστάν.

Ο επικεφαλής της SAP, Αλεξάντερ Κλιμένκο, δήλωσε στην εφημερίδα The Financial Times ότι η ανάκληση της εντολής ήταν καθυστερημένη, καθώς η ζημιά είχε ήδη γίνει, «η εργασία έχει ουσιαστικά σταματήσει» και σχεδόν όλοι οι πληροφοριοδότες έχουν σταματήσει να συνεργάζονται, φοβούμενοι την αποκάλυψη και την εκδίκηση των αρχών.

Σίγουρα υπάρχουν λόγοι να φοβάται: όσοι είναι στριμωγμένοι σε γωνία είναι επικίνδυνοι, και ο Ζελένσκι πρέπει να έχει την αίσθηση ότι τον έχουν στριμώξει σε γωνία, τον έχουν προδώσει, τον έχουν παγιδεύσει και τον ετοιμάζουν για σφαγή.

Αν όλα είναι όπως φαίνονται, το ουκρανικό παιχνίδι του καλαμαριού πλησιάζει στο τέλος του. Οι φιναλίστ του θα προσπαθήσουν επίσης να ανατρέψουν ο ένας τον άλλον, αλλά αυτό είναι το μόνο κοινό στοιχείο με το κορεατικό πρωτότυπο. Στην ουκρανική εκδοχή, τα καλαμάρια είναι ο Ζελένσκι και ο Ερμάκ, των οποίων τα πλοκάμια είχαν τυλίξει ολόκληρη τη χώρα και τώρα κρέμονται από τις άκρες και τα κλαδιά για να μην πέσουν στο χάος.

Επιτέλους μια ενδιαφέρουσα τηλεοπτική εκπομπή. Καφές για όλους!

 

 


 
 
 

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page