MiG-29 vs MiG-35: πανομοιότυπο εξωτερικά, εντελώς νέο εσωτερικά

© Sputnik / Alexander Terekhin

Alexander Terekhin

Στις αρχές Μαρτίου 2021, οι Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις παρέλαβαν αρκετά μαχητικά MiG-35 από τις έξι μονάδες που είχαν παραγγελθεί ως δοκιμαστική παρτίδα, αλλά ένα ερώτημα παραμένει ανεξήγητο για πολλούς - πώς διαφέρει το νέο μαχητικό από τον προκάτοχό του, το MiG-29;

---

Και το ερώτημα αυτό είναι λογικό, αφού με την πρώτη ματιά το MiG-35 δεν φαίνεται να διαφέρει πολύ από το MiG-29: ένα θρυλικό μαχητικό, το οποίο όμως έχει μια σειρά από μειονεκτήματα. Ωστόσο, οι κύριες διαφορές βρίσκονται στο εσωτερικό του αεροσκάφους, κυριολεκτικά. Πριν εμβαθύνουμε σε αυτές τις διαφορές, είναι απαραίτητο να εμβαθύνουμε στην ιστορία της εμφάνισης του MiG-35 ή Fulcrum-F, σύμφωνα με την ταξινόμηση του ΝΑΤΟ.

Η γέννηση του MiG-35

Η ιστορία του MiG-35 ξεκινά τη δεκαετία του 1980, όταν οι ουρανοί γέμισαν με μαχητικά τέταρτης γενιάς σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και τότε, όταν το MiG-29 τέθηκε σε υπηρεσία, οι αεροπόροι του Γραφείου Σχεδιασμού της Mikoyan γνώριζαν ότι το αεροσκάφος αυτό θα έπρεπε να αναβαθμιστεί πολύ σύντομα προκειμένου να ανταγωνιστεί τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μαχητικά.

Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της αναβάθμισης ήταν το MiG-29M. Αυτό το αεροσκάφος ήταν πιο αξιόπιστο και πιο αποδοτικό και μπορούσε να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη ποικιλία όπλων. Έξι πρωτότυπα υποβλήθηκαν σε πτητικές δοκιμές και μάλιστα υπογράφηκε σύμβαση για την αγορά του μαχητικού με την ονομασία MiG-33. Ωστόσο, έφτασε η δεκαετία του 1990 και ένα πλήρως αναβαθμισμένο μαχητικό έγινε το λιγότερο σημαντικό ζήτημα για τη νέα Ρωσία. Ακόμη και η προμήθεια των MiG-29 σταμάτησε το 1992.

Ωστόσο, το Γραφείο Σχεδιασμού, τροφοδοτούμενο από τους δικούς του πόρους και το πάθος του, συνέχισε το έργο του. Στα πρόθυρα της δεκαετίας του 2000, δημιουργήθηκε το MiG-29M2, μια διθέσια έκδοση του αρχικού μαχητικού Μ.

Τελικά, καθώς η Ρωσία επικεντρώθηκε στον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό, το μαχητικό είχε την ευκαιρία να αναγεννηθεί. Το 2007, το M2 παρουσιάστηκε στην Ινδία με την ονομασία MiG-35. Το αεροσκάφος συμμετείχε στον διαγωνισμό MMRCA (Multi-Role Combat Aircraft Intermediate Combat Aircraft) για την προμήθεια ενός μαχητικού πολλαπλών ρόλων. Ο διαγωνισμός MMRCA χαρακτηρίστηκε ως η μητέρα όλων των διαγωνισμών, καθώς η ινδική Πολεμική Αεροπορία ήθελε να προμηθευτεί 126 μαχητικά αεροσκάφη.

Φυσικά, ο διαγωνισμός μετατράπηκε σε φρενίτιδα, όπου διαγωνίζονταν επίσης τα Eurofighter Typhoon, F/A-18E/F Super Hornet, Dassault Rafale, JAS 39 Gripen και F-16V Viper: όλοι ήθελαν ένα κομμάτι της πίτας. Οι Γάλλοι με το Dassault Rafale βγήκαν νικητές, αλλά η σύμβαση κόπηκε και άλλαξε σε πολλά σημεία. Τελικά, το συμβόλαιο μειώθηκε σε μόλις 36 μαχητικά. Μέχρι σήμερα, η Ινδία έχει ήδη παραλάβει έντεκα από αυτά τα μαχητικά.

Υπάρχουν δύο παράγοντες που μπορούν να εξηγήσουν την ήττα του MiG-35. Πρώτον, η Ινδία διαθέτει ήδη μεγάλο στόλο ρωσικών αεροσκαφών: MiG-29K για αεροπλανοφόρα και Su-30MKI στην ξηρά. Είναι απολύτως λογικό ότι δεν θέλουν να εξαρτώνται από έναν μόνο προμηθευτή, οπότε η χώρα προτιμά να δημιουργεί τις αλυσίδες εφοδιασμού της από διαφορετικές χώρες. Εξάλλου, η ινδική πολεμική αεροπορία έχει προηγούμενη εμπειρία με γαλλικά μαχητικά: το Jaguar και το Mirage.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι σε σύγκριση με το MiG-29, το MiG-35 δέχθηκε πολλές βελτιώσεις και καινοτομίες. Ωστόσο, ενώ αυτό του προσέδιδε μεγαλύτερες δυνατότητες, εγκυμονούσε και ορισμένους κινδύνους. Το πρωτότυπο δεν ήταν ακόμη 100% έτοιμο και πολλά από τα συστήματά του δεν πληρούσαν όλες τις απαιτήσεις.

Παρά το αποτέλεσμα αυτό, το ρωσικό μαχητικό είχε ακόμα μέλλον. Στις αρχές του 2017, παρουσιάστηκε επίσημα για πτητικές δοκιμές και τέθηκε στην ουρά για χρήση από τις ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις.

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του MiG-35 και του MiG-29;

Για να βρείτε απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να ρίξετε μια ματιά κάτω από το καπό του ανανεωμένου μαχητικού.

Με την πρώτη ματιά, τα αεροσκάφη αυτά φαίνονται πανομοιότυπα, αλλά αυτή είναι μόνο η αρχική εντύπωση. Η πρώτη βασική διαφορά έγκειται στο μέγιστο βάρος απογείωσης: αν και τα δύο αεροσκάφη έχουν παρόμοιες διαστάσεις, το MiG-35 μπορεί να απογειωθεί με βάρος 24.500 kg σε σύγκριση με τα 18.000 kg του MiG-29. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της διαφοράς οφείλεται στην ποσότητα των μεταφερόμενων καυσίμων, αλλά ακόμη και έτσι, μια διαφορά 6,5 τόνων είναι σημαντική.

Το MiG-35 έλαβε πολλές σχεδιαστικές βελτιώσεις που επέκτειναν τη διάρκεια ζωής και την αξιοπιστία του. Το λειτουργικό κόστος υπερδιπλασιάστηκε, ενώ ο χρόνος πτήσης αυξήθηκε από 2.500 σε 6.000 ώρες. Στην ανάπτυξη του MiG-35 συνέβαλε η εκτεταμένη εμπειρία που αποκτήθηκε από την εργασία με παλαιά και νέα μοντέλα αεροσκαφών σειράς παραγωγής. Πολλές από τις τεχνολογικές εξελίξεις του MiG-35 είχαν προηγουμένως ενσωματωθεί στο στενό του συγγενή, το MiG-29K, μια ναυτική έκδοση του μαχητικού.

Το ενισχυμένο σύστημα προσγείωσης προέρχεται επίσης από το MiG-29K. Ως αποτέλεσμα, αυτό το μαχητικό, το οποίο έχει γίνει σημαντικά βαρύτερο, είναι ικανό να απογειώνεται και να προσγειώνεται σε μικρούς, κατεστραμμένους διαδρόμους προσγείωσης. Τα περισσότερα σύγχρονα μαχητικά θα κινδύνευαν να υποστούν σοβαρές ζημιές σε τέτοιες συνθήκες.

Το μηχανοστάσιο αποτελείται από δύο κινητήρες στροβιλοανεμιστήρων RD-33MK. Η ώθηση δεν άλλαξε πολύ, αλλά δεν ήταν και απαραίτητη, καθώς η προηγούμενη έκδοση είχε ισχύ 53 kN κατά την κανονική πτήση και 88 kN σε λειτουργία μετακαύσης. Αυτή τη φορά, οι μηχανικοί επικεντρώθηκαν στην αξιοπιστία, η οποία βελτιώθηκε δραματικά, για την ακρίβεια διπλασιάστηκε. Επιπλέον, οι αγοραστές έχουν τώρα τη δυνατότητα να το εξοπλίσουν με τρισδιάστατη διαμόρφωση ώσης.

Ένα από τα κύρια προβλήματα του MiG-29 ήταν η τιμή και η δυσκολία συντήρησης, η οποία ήταν παρόμοια με εκείνη των μεγαλύτερων αεροσκαφών, όπως το Su-27. Συγκρίνοντας τα δύο μαχητικά, το Su-27 βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο, γεγονός που σήμαινε ότι δεν υπήρχε λόγος να προτιμηθεί το αεροσκάφος του Mikoyan. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Sukhoi έγινε τόσο δημοφιλές τα τελευταία 20 χρόνια. Τώρα, όμως, η σημαντικά αυξημένη διάρκεια ζωής και η αξιοπιστία του MiG-35, σε συνδυασμό με την τιμή και την εύκολη συντήρηση, το καθιστούν ελκυστική επιλογή.

Ενώ το MiG-29 έχει 6 σημεία αγκύρωσης, το MiG-35 έχει αναβαθμιστεί σε 9 (με 4 σε κάθε πτέρυγα και ένα μεταξύ των κινητήρων). Το αεροσκάφος μπορεί να χρησιμοποιήσει όλο το φάσμα των όπλων που διαθέτουν τα σύγχρονα ρωσικά μαχητικά, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων αέρος-εδάφους, που του επιτρέπουν να επιτίθεται σε χερσαίους και θαλάσσιους στόχους. Αυτό θεωρείται σημαντική ανακάλυψη, καθώς το MiG-29 μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο σε αερομαχίες και αυτό δεν είναι αρκετό για τον σύγχρονο πόλεμο.

Ενώ τα δομικά στοιχεία και ο κινητήρας έχουν υποστεί ορισμένες τροποποιήσεις, τα ηλεκτρονικά συστήματα του μαχητικού υποβλήθηκαν σε πλήρη ανανέωση. Το MiG-35 διαθέτει τετραπλά εφεδρικό σύστημα ελέγχου fly-by-wire, ενώ το MiG-29 διαθέτει χειροκίνητο υδρομηχανικό σύστημα, το οποίο είναι πλέον απαρχαιωμένο.

Μια άλλη σημαντική αναβάθμιση είναι το ραντάρ ενεργής ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) Zhuk-ME, ικανό να ανιχνεύει και να παρακολουθεί έως και 30 στόχους ταυτόχρονα σε απόσταση 160 χιλιομέτρων. Το ραντάρ AESA θεωρείται μία από τις τεχνικές απαιτήσεις των μαχητικών πέμπτης γενιάς και μόνο τα πιο προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη είναι εξοπλισμένα με αυτό.

Επιπλέον, το πιλοτήριο και το κράνος του πιλότου, καθώς και τα συστήματα προστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου έχουν αναβαθμιστεί.

Ποιος χρειάζεται το MiG-35 όταν υπάρχουν πιο προηγμένα μαχητικά;

Παρά τον σκληρό ανταγωνισμό, έχει προοπτικές τόσο στη ρωσική αεροπορία όσο και στη διεθνή αγορά. Φυσικά, ο κόσμος κατακτάται σταδιακά από μαχητικά νέας γενιάς, όπως τα F-22, F-35, Su-57, J-20 και J-31, και θα κυριαρχήσουν στους ουρανούς. Ωστόσο, αυτό θα πάρει χρόνο, καθώς τα νέα αεροπλάνα είναι πολύ ακριβά και όλα έχουν προβλήματα, οπότε είναι πολύ νωρίς για να απορρίψουμε τα αεροπλάνα παλαιότερης γενιάς. Οι παγκόσμιοι κατασκευαστές συνεχίζουν να προσφέρουν τα αεροσκάφη βετεράνους τους, αναβαθμίζοντάς τα συνεχώς. Το καλύτερο παράδειγμα θα ήταν η Boeing με τα F-15 και F/A-18, τα οποία δεν σκέφτονται καν να εγκαταλείψουν τη σκηνή, καθώς και άλλα ευρωπαϊκά και ρωσικά αεροσκάφη.

Στη Ρωσία, ενώ το Su-57 βρίσκεται υπό ανάπτυξη, το Su-35S θεωρείται το κορυφαίο σύγχρονο μαχητικό 4ης γενιάς. Είναι ένα σπουδαίο αεροσκάφος, αλλά είναι βαρύ και ακριβό, οπότε δεν είναι χρήσιμο παντού. Υπάρχουν φήμες για ένα ελαφρύ μαχητικό 5ης γενιάς, παρόμοιο με το F-35 της Lockheed Martin. Όμως λίγα είναι γνωστά για το σχέδιο αυτό και ένα τόσο πολύπλοκο πρόγραμμα θα μπορούσε να πάρει 10-15 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα.

Εδώ έρχεται το MiG-35: ένα αποτελεσματικό, αξιόπιστο και ελαφρύ μαχητικό. Έχει χαμηλότερο κόστος από το Su-35S και μπορεί εύκολα να αντικαταστήσει έναν στόλο αεροσκαφών που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους, τόσο στη Ρωσία όσο και σε άλλες χώρες που έχουν ήδη εμπειρία με τα παλιά MiG-29.

Δυστυχώς, οι πρόσφατες οικονομικές δυσκολίες δεν επέτρεψαν στην αεροπορική εταιρεία να ενισχύσει την παραγωγή της αρκετά γρήγορα, οπότε η διανομή των αεροσκαφών μόλις άρχισε. Ένας από τους κυριότερους πελάτες είναι οι Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις, οι οποίες αναμένουν από την MiG Corporation να τις προμηθεύσει 24 νέα μονοθέσια και διθέσια αεροσκάφη, ορισμένα από τα οποία έχουν ήδη παραδοθεί.

https://mundo.sputniknews.com/20210327/mig-29-vs-mig-35-identico-por-fuera-completamente-nuevo-por-dentro-1110504825.html?utm_source=push&utm_medium=browser_notification&utm_campaign=sputnik_inter_es