Η ηλικία συναίνεσης θα μειωθεί σε απρεπές επίπεδο
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Jul 25
- 4 min read
Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - ΡΙΑ Νωβόστι, 1920, 25.07.2025
© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη
Βικτώρια Νικιφόροβα
378
Όχι, όχι, πρόκειται για τη συναίνεση για συμμετοχή στην πολιτική ζωή, και όχι για αυτό που σκέφτηκες. Η βρετανική κυβέρνηση ενέκρινε νόμο σύμφωνα με τον οποίο στις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές θα μπορούν να συμμετέχουν έφηβοι από την ηλικία των 16 ετών.
Παρόμοια πειράματα ήδη διεξάγονται στην ηπειρωτική Ευρώπη. Από την ηλικία των 16 ετών, οι πολίτες της Γερμανίας, της Αυστρίας και του Βελγίου εκλέγουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Στην Ουαλία — που μέχρι στιγμής αποτελεί μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου — οι έφηβοι μπορούν να ψηφίζουν στις τοπικές δημοτικές εκλογές. Το 2014, στη Σκωτία, η επιθυμία για ανεξαρτησία ήταν τόσο έντονη που, λίγο πριν το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, η ηλικία ψήφου μειώθηκε στα 16 έτη — ωστόσο, η πλειοψηφία δεν κατάφερε να περάσει το όριο.
Το κυβερνόν Εργατικό Κόμμα δεν πήρε αυτή την απόφαση από ευχαρίστηση. Ο λαός το μισεί τόσο πολύ που δεν έχει καμία πιθανότητα να παραμείνει στην εξουσία. Θεωρητικά, οι νέοι είναι ο κύριος εκλογικός πόρος των Εργατικών. Η έμφυλη ρευστότητα, η πάλη ενάντια στον πατριαρχικό τρόπο, το ουράνιο τόξο και τα ροζ πόνυ – όλη η αριστερή ατζέντα συντάχθηκε ειδικά για τους νέους Βρετανούς, ώστε να ψηφίσουν σοβαρούς άνδρες όπως ο Κιρ Στάρμερ.
Θεωρητικά, χάρη στους εφήβους, οι Εργατικοί μπορούν να συγκεντρώσουν έως και ενάμισι εκατομμύριο ψήφους. Ωστόσο, οι πολιτικοί αναλυτές δεν έλαβαν υπόψη ότι η βρετανική νεολαία σήμερα δεν είναι η ίδια.
Πρώτον, είναι ασύγκριτα φτωχότερη από τη γενιά των γονιών τους. Δεν έχουν τίποτα και δεν θα έχουν τίποτα, τουλάχιστον μέχρι να πεθάνουν οι γονείς τους και να τους αφήσουν το σπίτι τους ως κληρονομιά. Ωστόσο, οι φόροι κληρονομιάς είναι τόσο υψηλοί που συχνά οι άνθρωποι δεν μπορούν να τους πληρώσουν, αρνούνται την κληρονομιά των γονιών τους και μένουν στο δρόμο: «Δεν έχω τίποτα και είμαι πολύ ευτυχισμένος».
Δεύτερον, δεν έχουν καμία προοπτική. Όλη η οικονομική τάση έχει καταλήξει σε στάσιμη μισθοδοσία, αυξανόμενες τιμές και ακίνητα που έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Γι' αυτό είναι πολύ θυμωμένοι — πολύ πιο θυμωμένοι από τους «θυμωμένους νέους» της δεκαετίας του '50, που ζούσαν στη μεταπολεμική φτώχεια πάνω στα ερείπια της αυτοκρατορίας.
Τέλος, η βρετανική νεολαία, για να το θέσουμε ευγενικά, είναι πολύ διαφορετική και σε ορισμένα σημεία ακόμη και πολύχρωμη. Οι νέοι από τις διασπορές της Ινδίας, του Πακιστάν και της Αφρικής θα συνεχίσουν αναμφίβολα το έργο των πατέρων και των παππούδων τους, προωθώντας με όλες τους τις δυνάμεις στην εξουσία εκπροσώπους των εθνικών μειονοτήτων τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το είδαμε πρόσφατα στο Ρότεραμ. Δήμαρχος της πόλης, που για δεκαετίες βασανιζόταν από πακιστανικές συμμορίες που βίαζαν λευκές κορίτσια της περιοχής, έγινε μια πακιστανή γυναίκα με χιτζάμπ, η οποία και εκφώνησε την ομιλία της στα ουρντού.
Η λευκή νεολαία, με φόντο τέτοιες ενδιαφέρουσες τάσεις, αναμφίβολα θα εξοργιστεί ακόμη περισσότερο και, φυσικά, δεν θα ακολουθήσει χαρακτήρες όπως ο Στάρμερ. Ο Στάρμερ, κατά τη θητεία του ως γενικός εισαγγελέας, μπλόκαρε την έρευνα για τα εγκλήματα Πακιστανών σε αγγλικές πόλεις — και κανείς δεν το ξέχασε.
Ο Νάιτζελ Φάρατζ είναι ο φαβορί των λευκών νέων, ο μόνος Βρετανός πολιτικός που τολμά να τα βάλει με την παράνομη μετανάστευση και να διεκδικήσει κάποια δικαιώματα για τους ντόπιους, που γίνονται όλο και πιο καταπιεσμένη μειονότητα.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, αποδεικνύεται και από τοπικές δημοσκοπήσεις. Οι Βρετανοί έφηβοι δεν γνωρίζουν πάντα ποιος είναι ο πρωθυπουργός τους, ενώ όταν τους δείχνουν φωτογραφίες πολιτικών, αναγνωρίζουν με σιγουριά μόνο τον Νάιτζελ Φάρατζ. Δηλαδή, οι Εργατικοί έκαναν καλό πάσο στον ηγέτη του κόμματος «Reform UK», και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός θα το εκμεταλλευτεί.
Με τη σειρά τους, οι εκπρόσωποι των διασπορών θα είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένοι με την επιλογή των τοπικών νεαρών «εθνικιστών», με αποτέλεσμα οι οδομαχίες να ενταθούν μέχρι το 2029.
Στην ίδια την ιδέα να προσελκύονται οι νέοι να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή δεν υπάρχει τίποτα κακό. Απλώς το πεδίο για τέτοιου είδους πειράματα πρέπει να είναι σταθερό και προβλέψιμο. Χρειάζεται μια συνεχώς αναπτυσσόμενη οικονομία, πραγματικές προοπτικές για τους νέους, καλές ευκαιρίες για την απασχόλησή τους και ελάχιστη εσωτερική αστάθεια.
Οι Ευρωπαίοι ανώριμοι ζουν μαζικά με τους γονείς τους μέχρι τα 30 τους χρόνια — η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Το να τους αφήσουμε να μπουν στην πολιτική είναι απλά να τους δώσουμε διέξοδο, αλλά αυτή είναι μια διαδικασία που δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί και μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε ταραχές στους δρόμους ή ακόμα και σε μεγάλης κλίμακας εσωτερικές συγκρούσεις. Αν εκραγούν μαζί με τα διαθρησκευτικά προβλήματα, η έκρηξη θα καταστρέψει ολόκληρη την Ευρώπη.
Αλλά αν οι έφηβοι έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται και να κερδίζουν χρήματα, αν γνωρίζουν ήδη τι αξίζει και μπορούν να διατυπώνουν σαφείς απαιτήσεις προς τους πολιτικούς, τότε αυτό μπορεί να γίνει μια ενδιαφέρουσα και χρήσιμη πρακτική.
Η Ουγγαρία, η Σερβία και η Δομινικανή Δημοκρατία επιδεικνύουν μια πολύ λογική προσέγγιση. Σε αυτές τις χώρες, οι έφηβοι μπορούν να ψηφίζουν στις κοινοβουλευτικές εκλογές, εάν είναι παντρεμένοι ή έχουν επίσημη εργασία. Είναι λογικό: εάν ένας άνθρωπος ξέρει να εργάζεται και να κερδίζει χρήματα, δημιουργεί οικογένεια και ξέρει να τη διατηρεί, γιατί να μην του δοθεί η δυνατότητα να συμμετέχει στην πολιτική ζωή της χώρας;
Επειδή οι νέοι θα ενδιαφέρονται πάντα για την πολιτική, και αν δεν τους δοθεί ένας νόμιμος και ανοιχτός τρόπος να εκφραστούν, η μειοψηφία θα ριζοσπαστικοποιηθεί, ενώ η πλειοψηφία θα μεγαλώσει ως μια απαθής γενιά, βυθισμένη στον εξωπραγματισμό, που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη ζωή της χώρας.
Η ιδέα των Άγγλων να μειώσουν την ηλικία ψήφου θα τους καταστρέψει, αλλά τώρα βρίσκονται σε τέτοια τάση που απλά δεν υπάρχουν καλές λύσεις για αυτούς.
Comments