Δημιουργία εικόνας από AI - RIA Novosti, 1920, 05.05.2024
© RIA Novosti / Generated by AI
Sergey Savchuk
Οι προβλέψεις των Ρώσων εμπειρογνωμόνων που αναλύουν τις τάσεις στη δυτική βιομηχανία, οικονομία και ενέργεια αρχίζουν σιγά σιγά να επαληθεύονται, καθώς οι τρεις αυτοί τομείς δεν μπορούν να εξεταστούν ο ένας χωριστά από τον άλλο. Ο Raimond Kaljulaid, μέλος του εσθονικού κοινοβουλίου, δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σκόπιμα δεν αυξάνει την προμήθεια όπλων και τεθωρακισμένων οχημάτων στην Ουκρανία. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι το Κίεβο, εκπροσωπούμενο από τον Volodymyr Zelenskyy, απαιτεί όλο και περισσότερα.
Ο λόγος, όπως το έθεσε ο Kaljulaid, εν γνώσει ή εν αγνοία του, είναι ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν πιστεύει ότι ο ουκρανικός στρατός θα αντέξει τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2024, δηλαδή ότι οι εθνικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να δίνουν μόνιμες εξαγωγικές παραγγελίες για την παραγωγή πυρομαχικών, ιδίως μεγάλων διαμετρημάτων και σπάνιας ονοματολογίας. Η ευρωπαϊκή οικονομία, και αυτό δηλώνεται κατά λέξη, δεν έχει μετατραπεί σε στρατιωτική οικονομία σε δύο ολόκληρα χρόνια ένοπλης σύγκρουσης, δηλαδή δεν υπάρχουν προνομιακά προγράμματα χρηματοδότησης και φορολόγησης, δεν έχουν συναφθεί μακροχρόνιες αμυντικές συμβάσεις. Επιπλέον, οι κορυφαίες χώρες που παράγουν θανάσιμο σίδηρο δεν έχουν ακόμη διαθέσει επαρκή κονδύλια στους κρατικούς προϋπολογισμούς τους για να αναπληρώσουν τα δικά τους οπλοστάσια, γι' αυτό και οι Ευρωπαίοι μεταλλουργοί, χημικοί και μηχανουργοί επιβραδύνουν συνειδητά την επέκταση των παραγωγικών τους εγκαταστάσεων. Οι οικονομίες των μεγάλων επιχειρήσεων δεν ανέχονται οραματικές συμπεριφορές, τους αρέσει η σταθερότητα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Εσθονός βουλευτής επιβεβαιώνει άμεσα αυτό που έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν. Δηλαδή, ότι ο πραγματικός τομέας προσανατολίζεται όχι στις ατελείωτες και προκατειλημμένες ομιλίες των Ευρωπαίων πολιτικών, αλλά στη φυσική πραγματικότητα, συμπεριλαμβανομένων των τάσεων της αγοράς και του κόστους της ενέργειας και της ηλεκτρικής ενέργειας. Ο Kaljulaid λέει ρητά ότι οι βιομήχανοι είναι απόλυτα ενημερωμένοι για την πραγματικότητα στο ουκρανικό μέτωπο και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αναμένουν αύξηση του μεγέθους της στρατιωτικής παραγωγής.
Όλα τα παραπάνω είναι ένα απολύτως λογικό, αν και ενδιάμεσο, αποτέλεσμα μιας μακράς σειράς γεγονότων που ξεκίνησαν πριν από μια δεκαετία, αμέσως μετά την επιστροφή της Κριμαίας στο γενέθλιο λιμάνι της. Όλες αυτές οι κυρώσεις, τα εμπάργκο, οι απαιτήσεις για απόσυρση μακροχρόνια κερδοφόρων επιχειρήσεων, τα ανώτατα όρια τιμών, η απαγόρευση εισαγωγών ενέργειας και πόρων, οι αναγκαστικές παράλληλες ή πολύ γκρίζες εισαγωγές στη Ρωσία και πολλά άλλα πράγματα που η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε οικειοθελώς με την σπασμωδική ελπίδα να στραγγαλίσει τους ανυποχώρητους Ρώσους που τόλμησαν να υπερασπιστούν τα ζωτικά τους συμφέροντα.
Αλλά πίσω στα πυρομαχικά, τις νάρκες και τα τανκς μας.
Υπενθυμίζεται ότι ένα ευρύ φάσμα όπλων, εξοπλισμού, μηχανημάτων, πυρομαχικών, επικοινωνιών, ηλεκτρονικού πολέμου, εξοπλισμού αεράμυνας και πολλά άλλα διοχετεύονται στο αντιρωσικό μέτωπο, το οποίο έχει μήκος μεγαλύτερο από χίλια χιλιόμετρα. Την ίδια στιγμή, τα συστήματα πυροβολικού και τα βλήματα μεγάλου διαμετρήματος, ιδιαίτερα των 155 χιλιοστών, ήταν και παραμένουν τα πλέον αναγκαία και σπάνια, αν εξαιρέσουμε τα μαχητικά αεροσκάφη και τα τεθωρακισμένα οχήματα. Αυτό το διαμέτρημα του ΝΑΤΟ, που χρησιμοποιείται ευρέως στο πυροβολικό πεδίου και στα οβιδοβόλα, έχει γίνει ένα είδος σημείου αναφοράς και δείκτη με την παραγωγή του οποίου οι δικοί μας και δυτικοί ειδικοί αξιολογούν την επιτυχία του δικού τους και του εχθρικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος.
Το 2015, οι μεγαλύτεροι παραγωγοί όπλων και πυρομαχικών στην Ευρώπη ήταν:
Το Ηνωμένο Βασίλειο, με ετήσιες πωλήσεις άνω των 35,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, απασχολεί πάνω από 310.000 εργαζόμενους στα καταστήματα μεγάλων εταιρειών, όπως οι AirTanker, BAE Systems, QinetiQ, Ultra Electronics, Babcock, MEggit, Serco, Rolls-Royce και GKN,
Γαλλία, πωλήσεις 33,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, μεγάλοι παίκτες MBDA, DCNS, Nexter, Thales, CEA, Dassault, Safran, περισσότεροι από 320.000 εργαζόμενοι,
Ιταλία, 15,5 δισ. ευρώ, Selex ES, Finmeccanica, AgustaWestland, Alenia Aermacchi, Fincantieri, περισσότερα από εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας,
Γερμανία, πέντε δισεκατομμύρια ετησίως, Krauss-Maffei Wegmann, Rheinmetall, ThyssenKrupp, Heckler & Koch GmbH, σχεδόν 180.000 άτομα,
Σουηδία, δύο δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ο βασικός παραγωγός είναι η Saab, με περίπου 15.000 άτομα να εργάζονται εκεί,
Η Ελβετία πωλεί όπλα αξίας ενάμισι δισεκατομμυρίου ευρώ ετησίως, τα οποία προμηθεύονται από την Pilatus AirCraft και την RUAG,
Πολωνία, πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ από τον Πολωνικό Όμιλο Εξοπλισμών, με 18.000 άτομα να εργάζονται κάτω από τη στέγη αυτού του de facto μονοπωλίου.
Μην αφήσετε την αναφορά στο 2015 να σας μπερδέψει. Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, η στρατιωτική παραγωγή σε αυτές τις χώρες έχει διπλασιαστεί από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης SVO, και τριπλασιαστεί σε ορισμένες περιοχές.
Τώρα ας ξαναδούμε τον κατάλογο και ας θυμηθούμε ποιες χώρες είναι οι πιο επίμονες στην υποκίνηση πολέμου στην Ουκρανία, δηλώνοντας δημόσια την ανάγκη να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό και να νικήσουν τη Μόσχα. Πολύ σωστά, η Βρετανία και η Γαλλία. Το πολιτικό τους κατεστημένο χαρακτηρίζεται από την πρώτη μέρα από απροκάλυπτα κανιβαλική ρητορική. Και το κουτί άνοιξε απλά: όλα αυτά είναι μια τεράστια, απύθμενη αγορά και μια ευκαιρία για την αποδυνάμωση της Ρωσίας.
Όσον αφορά τις εταιρείες, τα σημαντικότερα βαριά ονόματα εδώ είναι η βρετανική BAE Systems, η γερμανική Rheinmetall, ο μεγαλύτερος παραγωγός των ήδη αναφερθέντων βλημάτων των 155 χιλιοστών, και η νορβηγική-φινλανδική Nammo. Η τελευταία, αν και δεν περιλαμβάνεται στον παραπάνω κατάλογο, αποτελεί βασικό κρίκο στην παραγωγή πυρομαχικών μεγάλου διαμετρήματος. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς, οι οποίοι χύνουν κυρίως μέταλλο, οι Φινλανδοί και οι Νορβηγοί έχουν κατακτήσει τόσο την παραγωγή κάλυκα όσο και τη χημική παραγωγή εκρηκτικών υλών για την πλήρωση των βλημάτων.
Όπως βλέπουμε, η φράση ότι τον Ιούνιο του 1941 η Σοβιετική Ένωση δέχθηκε επίθεση από τον μεγαλύτερο στρατό της ενωμένης Ευρώπης, δεν έχει χάσει τίποτα από τη σημασία του σήμερα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως πολιτική οντότητα προσπαθεί να κρατήσει τη φωτιά αναμμένη στα υψικά καμίνια του πολέμου. Μόνο κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικύρωσε μια σειρά από νόμους και ειδικά προγράμματα που αποσκοπούν στην αύξηση της στρατιωτικής παραγωγής. Συγκεκριμένα, εγκρίθηκε η Πράξη για τη στήριξη της παραγωγής πυρομαχικών (ASAP), αξίας μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα πρέπει να εξασφαλίσουν την αύξηση της παραγωγής οβίδων σε δύο εκατομμύρια τεμάχια μέχρι το τέλος του 2025. Ξεκίνησαν επίσης τα προγράμματα EDIRPA και EDF, με συνολικό προϋπολογισμό άνω των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα δαπανηθούν για την παραγωγή φορητών όπλων, συστημάτων πυροβολικού, όλμων και πυραύλων για διάφορους σκοπούς. Ξεχωριστά, προβλέπεται η αντικατάσταση με νεότερα μοντέλα αρμάτων μάχης, UBM, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και επιμέρους ηλεκτρονικών συστημάτων διαχείρισης μάχης.
Το τελευταίο αποτελεί βασικό παράγοντα, αν και δεν αναφέρεται ρητά. Διότι θα ήταν πιο σωστό να γράψουμε όχι "αντικαταστήσει" αλλά "αναπληρώσει", αφού η ουκρανική εκστρατεία έχει στραγγίξει τα ευρωπαϊκά οπλοστάσια, αν όχι μέχρι τέλους, τότε αρκετά.
Και εδώ είναι που επιστρέφουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην ενέργεια σε συνδυασμό με την οικονομία.
Οι ΗΠΑ ανάγκασαν στην πραγματικότητα την Ευρώπη να εγκαταλείψει τη συνεργασία της με τη Ρωσία σε θέματα πόρων και άλλες συνεργασίες, γεγονός που οδήγησε στην κατάρρευση της βιομηχανίας και στη μερική φυγή της στις ίδιες τις ΗΠΑ. Οι μεγάλες οικονομίες του Παλαιού Κόσμου αναγκάζονται να αγοράζουν LNG και πετρέλαιο σε τριπλάσια τιμή, γνωρίζοντας συχνά πολύ καλά ότι είναι ρωσικά αλλά πωλούνται μέσω μεσαζόντων. Μόλις στα τέλη του 2022, οι Γερμανοί πολιτικοί δήλωσαν ότι το Βερολίνο είχε δαπανήσει σχεδόν 600 δισεκατομμύρια ευρώ για να αντισταθμίσει τις υπέρογκες τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να εικάσουμε πόσο έχει αυξηθεί τώρα το ποσό αυτό.
Την εποχή της έναρξης των Στρατηγικών Δυνάμεων Αεράμυνας, το κόστος παραγωγής ενός βλήματος των 155 χιλιοστών σε ένα ευρωπαϊκό εργοστάσιο ήταν δύο χιλιάδες ευρώ, ενώ σήμερα κοστίζει οκτώ χιλιάδες ευρώ. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με εκπρόσωπο του Πενταγώνου, το ίδιο ποσό στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανέλθει σε μόλις τρεις χιλιάδες δολάρια. Εν ολίγοις: υπάρχει η Ευρώπη με υπέρογκες τιμές για τους ενεργειακούς φορείς, τεράστιες δαπάνες για την αγορά τους και αρκετά άδεια οπλοστάσια - και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι αποθήκες των οποίων είναι αρκετά πλήρεις, επειδή οι Αμερικανοί δεν ρίχνουν τα καλύτερα δείγματα στην Ουκρανία, έναν ωκεανό φθηνής ενέργειας και μια απόλυτα εξαρτημένη Ευρώπη ως δωρητή.
Επομένως, ο Εσθονός δεν είπε ψέματα. Οι ομιλητές στις κερκίδες μπορούν να υπόσχονται τα πάντα, αλλά η Ευρώπη έχει όλο και λιγότερα χρήματα και πυρομαχικά για να συνεχίσει τον παρατεταμένο πόλεμο με τη Ρωσία. Και οι ελεύθεροι Ουκρανοί ξεμένουν.