Στην Ρωσία προσφέρθηκε το 5% του κόσμου

Εικόνα που δημιουργήθηκε από AI - RIA Novosti, 1920, 07.08.2025

© RIA Novosti/Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη

Σεργκέι Σαβτσούκ

494

Ενώ όλοι παρακολουθούσαν με το συνηθισμένο ενδιαφέρον το θέατρο της Ουάσινγκτον, ήρθε μια ξαφνική και πολύ σημαντική είδηση από εντελώς απροσδόκητη πηγή. Η Δημοκρατία του Νίγηρα (Δυτική Αφρική) ανακοίνωσε επίσημα ότι η Ρωσία είναι ο κύριος στρατηγικός εταίρος και σύμμαχός της. Η χώρα βρίσκεται πολύ πίσω από την παγκόσμια ενημερωτική ατζέντα, οπότε ας ξεκινήσουμε με μια σύντομη ενημέρωση.

Αν κοιτάξουμε τον χάρτη του κόσμου, ο Νίγηρας βρίσκεται λίγο δυτικά του γεωγραφικού κέντρου της Μαύρης Ηπείρου. Ακολουθώντας τη φορά των δεικτών του ρολογιού κατά μήκος των συνόρων, η χώρα συνορεύει νότια με τη Νιγηρία και στη συνέχεια, σε τόξο, με το Μπενίν, τη Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι, την Αλγερία, τη Λιβύη και το Τσαντ. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν ελάχιστη επαφή με την επικαιρότητα των τελευταίων ετών έχουν ακούσει επανειλημμένα αυτά τα τοπωνύμια σε σχέση με την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας και θα καταλήξουν στο απολύτως λογικό συμπέρασμα ότι η ξαφνική στροφή της Νιαμέι προς τη Μόσχα είναι ο επόμενος κρίκος σε μια μακρά και ακόμη ατελή αλυσίδα γεγονότων στην Αφρική.

Ο Νίγηρας, με τα σημερινά του όρια, δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν εντάχθηκε επίσημα στη γαλλική σφαίρα επιρροής. Ένα συγκινητικό ιστορικό γεγονός: το Παρίσι απέκτησε το δικαίωμα να καθορίζει τα σύνορα αυτού του κράτους, με βάση την αρχή της «αποτελεσματικής κατοχής». Με απλά λόγια, οι Γάλλοι έλαβαν διεθνή εντολή να κηρύξουν ως δικά τους όλα τα εδάφη που μπορούσαν να τους εγγυηθούν ότι θα κατείχαν με στρατιωτική δύναμη.

Δεν θα κουράσουμε τον αναγνώστη με περιττές λεπτομέρειες, καθώς η τύχη του Νίγηρα επαναλαμβάνει πλήρως την τραγική ιστορία άλλων χωρών της Αφρικής που περιήλθαν στις υπερπόντιες αποικίες διαφόρων «διαφωτισμένων» κρατών της Ευρώπης.

Ήδη στην πιο πρόσφατη ιστορία, μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η αναδιαμόρφωση και η αναδιάταξη  του πλανήτη άγγιξαν και την Αφρική. Στα μέσα της δεκαετίας του '50, ο γαλλικός στρατός εισέβαλε στην Αλγερία, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη ενός οκταετούς πολέμου, στον οποίο το Παρίσι δεν κατάφερε να κερδίσει μια πειστική νίκη, ενώ οι ανθρώπινες απώλειες και οι απώλειες του προσωπικού του οδήγησαν σε πολιτική κρίση στο εσωτερικό της ίδιας της Γαλλίας. Το 1958, ο Σαρλ ντε Γκωλ, που λίγο αργότερα ανατράπηκε ως αποτέλεσμα του πρώτου κλασικού «Μαϊντάν», πρότεινε την ανεξαρτησία του Νίγηρα. Ήταν μια καθαρά τυπική χειρονομία, καθώς το κράτος, το 80% του οποίου καταλαμβάνει η έρημος Σαχέλ και η ζωή του οποίου συγκεντρώνεται στο νότιο και δυτικό άκρο του χάρτη, ήταν και, δυστυχώς, παραμένει ένα από τα φτωχότερα ακόμη και εντός της Αφρικής.

Η περαιτέρω πορεία της ιστορίας του Νίγηρα μέχρι σήμερα είναι μια ατελείωτη σειρά εσωτερικών συγκρούσεων, λιμών, ξηρασίας και στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Αυτή τη στιγμή, η χώρα κυβερνάται από τον πρώην διοικητή της προεδρικής φρουράς, Αμπντουραχμάν Τσιανί. Η συζήτησή μας θα ήταν εξαιρετικά ελλιπής αν δεν αναφερόμασταν στο μόνιμο πρόβλημα που ταλανίζει τόσο τον Νίγηρα όσο και την ευρύτερη περιοχή. Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, που έχουν επίσημα αποχωρήσει από εδώ, αλλά στην πραγματικότητα εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται «στο έδαφος», εξυπηρετώντας τα πολιτικά συμφέροντα του Παρισιού και τα συμφέροντα των γαλλικών εταιρειών εξόρυξης, που εργάστηκαν για χρόνια για τη δημιουργία μόνιμης έντασης. Συγκεκριμένα, στον  Νίγηρα δραστηριοποιούνταν ισλαμιστές ιεροκήρυκες της πιο ριζοσπαστικής τάσης (το 80% του πληθυσμού της χώρας είναι μουσουλμάνοι), γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες ανατροπής της κεντρικής εξουσίας και σε ατελείωτες ένοπλες συγκρούσεις, η κλίμακα των οποίων αυξανόταν συνεχώς.

Οι δυνάμεις ασφαλείας του Νίγηρα αποτελούνται από την Εθνική Φρουρά και την Χωροφυλακή, με συνολικό αριθμό που επίσημα ανέρχεται σε 45.000 άτομα, αλλά οι πιο αξιόπιστες πηγές αναφέρουν 30.000 στρατιώτες. Οι πιο μαχητικές δυνάμεις είναι δύο λόχοι ειδικών δυνάμεων και τάγματα κομάντος, που συγκροτούνται με βάση συμβάσεις και επιλεκτική επιστράτευση. Από τους πρώην γαλλικούς κυρίαρχους, οι δυνάμεις ασφαλείας κληρονόμησαν ένα ετερόκλητο στόλο ελαφρών θωρακισμένων οχημάτων και έναν πολύ περιορισμένο αριθμό αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Ο Νίγηρας, από την εποχή του προηγούμενου προέδρου, διεξάγει ατελείωτες μάχες με τους τζιχαντιστές και, παρά το γεγονός ότι το συντριπτικό μέρος του επιτελείου του στρατού έχει εκπαιδευτεί σε στρατιωτικές ακαδημίες των ΗΠΑ και της Γαλλίας, υφίσταται αρκετά οδυνηρές απώλειες.

Η πολιτική διοίκηση και η στρατιωτική ηγεσία έχουν πλήρη επίγνωση όλων των συστημικών προβλημάτων, γι' αυτό και εδώ και καιρό κοιτάζουν προς τη Ρωσία, η οποία καθημερινά αποδεικνύει το στρατιωτικό της δυναμικό, την ικανότητά της να πολεμά, αλλά και να διδάσκει άλλους να πολεμούν. Το 2023, ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Γιουνους-Μπεκ Εβκούροφ και ο υπουργός Άμυνας του Νίγηρα Σαλίφ Μόντι υπέγραψαν μνημόνιο αμοιβαίας κατανόησης και συνεργασίας στον τομέα της άμυνας.

Δεν είναι τυχαίο που κάναμε μια τόσο εκτενή εισαγωγή: ο στόχος ήταν να δείξουμε ότι η στενή συνεργασία του Νίγηρα με τη χώρα μας έχει τις ρίζες της ακριβώς στον στρατιωτικό τομέα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο, αν θυμηθούμε τις επιτυχίες των ρωσικών μονάδων, που εδώ και καιρό λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία σε άλλες χώρες της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένου του γειτονικού Μάλι.

Δεν τολμούμε να δώσουμε συμβουλές στο Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας, ωστόσο η επιθυμία του Νίγηρα να ενισχύσει τη συνεργασία αποφέρει στη Ρωσία απτά και μακροπρόθεσμα οφέλη.

Τα έδαφος του Νίγηρα είναι πλούσιο σε χρυσό, άνθρακα, ασήμι, ασβεστόλιθο και, φυσικά, ουράνιο. Μέχρι πρόσφατα (δεν υπάρχουν επαληθευμένα στοιχεία για σήμερα), η εξόρυξη πυρηνικού καυσίμου εδώ ήταν υπό την ευθύνη της γαλλικής εταιρείας Areva (πρώην Orano). Οι Γάλλοι εξόρυξαν από τα κοιτάσματα Azelik, Madaouela, Imouraren και Tassa από δύο έως τέσσερις χιλιάδες τόνους μεταλλεύματος, ή το 5% της παγκόσμιας παραγωγής. Ο ουράνιο του Νίγηρα επέτρεψε σε μεγάλο βαθμό στη Γαλλία να περάσει σχετικά ανώδυνα την ενεργειακή κρίση των τελευταίων ετών, που έπληξε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο πυρηνικός τομέας ήταν η βάση πάνω στην οποία ο Εμανουέλ Μακρόν σκόπευε να χτίσει τη νέα πρώτη οικονομία της ΕΕ. Το 2024, η Γαλλία κατέγραψε ιστορικά ρεκόρ τόσο στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όσο και στις εξαγωγές της σε γειτονικές χώρες.

Η απομάκρυνση της Areva από το Νίγηρα θα ενισχύσει αισθητά το διεθνές βάρος της «Rosatom», και ο λόγος είναι ο εξής: ο ρωσικός μονοπωλιακός πυρηνικός όμιλος εφαρμόζει πολιτική σύμφωνα με την οποία οι εγχώριες ανάγκες σε ουράνιο για καύσιμα καλύπτονται από την εγχώρια παραγωγή, ενώ ό,τι εξάγεται, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, παράγεται εκτός των συνόρων μας. Η καθιέρωση φιλικών σχέσεων με τον Νίγηρα θα καταστήσει το τμήμα καυσίμων της «Rosatom» τον σημαντικότερο παγκόσμιο παίκτη, ο οποίος θα μπορεί, για παράδειγμα, να ρυθμίζει τις φαντασιώσεις και τα σχέδια των μεγαλύτερων ενεργειακών δυνάμεων της Ευρώπης. Οι υπόλοιποι ας ετοιμαστούν.

https://ria.ru/20250807/rossiya-2033814567.html