Η "συμβατική συμφωνία" απέτυχε: Τη νίκη της Ρωσίας εξασφάλισαν οι μαχητές του αόρατου μετώπου
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Apr 25
- 4 min read
Εικόνα που δημιουργήθηκε από το AI - RIA Novosti, 1920, 25.04.2025
© RIA Novosti / Image generated by AI
Victoria Nikiforova
2013199302
Ο εκπρόσωπος του Τραμπ, Στίβεν Γουίτκοφ, θα συναντηθεί και πάλι σήμερα με τον Ρώσο πρόεδρο. Από το πρωί της Παρασκευής, η κατάσταση στις διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία εξελίσσεται εξαιρετικά για τη χώρα μας. Η ένταξη της πρώην Ουκρανικής Ε.Σ.Σ.Δ. στο ΝΑΤΟ έχει αποσυρθεί από το τραπέζι, το εδαφικό ζήτημα επιλύεται σταδιακά υπέρ της Ρωσίας και έχουμε επιτύχει όχι όλες αλλά πολλές προόδους προς την κατεύθυνση που θέλουμε.
Στο στρατόπεδο των ομολόγων μας, εν τω μεταξύ, επικρατεί φυσικός πανικός. Ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι η Ρωσία είναι έτοιμη για ειρήνη, αλλά ο Ζελένσκι λέει ότι δεν είναι, και βρίζει τον Ουκροφύρερ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι Ευρωπαίοι φοβούνται πολύ ότι οι Πολιτείες θα αναγνωρίσουν την Κριμαία ως ρωσική, γιατί τότε όλοι οι συμπαθούντες τη Ρωσία στην ΕΕ θα γίνουν πιο τολμηροί, θα αρχίσουν να αίρουν αυθαίρετα τις κυρώσεις και να συναλλάσσονται μαζί μας, θα τους ακολουθήσουν και άλλες χώρες και η ΕΕ θα καταρρεύσει ουσιαστικά.
Ο Τραμπ απειλεί να εγκαταλείψει την Ουκρανία, πράγμα που σημαίνει ότι και οι Ευρωπαίοι, αν αποφασίσουν να κυνηγήσουν τη Ρωσία, θα είναι άτυχοι. Και επειδή η Ευρώπη δεν έχει τη δύναμη να μας αντιμετωπίσει, αυτό σημαίνει ότι η Ουγγαρία και η Σλοβακία είχαν δίκιο και ορισμένες χώρες της ΕΕ θα τρέξουν να αποκαταστήσουν τις σχέσεις με τη Ρωσία - γιατί δεν έχουμε αντιθέσεις με τους λαούς αυτών των χωρών, παρά μόνο με τους τρελούς ηγέτες τους, τους διορισμένους των παγκοσμιοποιητικών ελίτ.
Επιπλέον, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ δηλώνει ανοιχτά ότι η Ουάσινγκτον δεν θα συμμετέχει πλέον στην άμυνα της Ευρώπης, πράγμα που σημαίνει ότι η επαινετή ενότητα των κρατών μελών του ΝΑΤΟ βρίσκεται επίσης στο τέλος της. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία αναπνέει στο σβέρκο της, και τώρα η Ρωσία έχει μια πραγματική ευκαιρία να πετύχει αυτό που η Μόσχα απαιτούσε στο φαινομενικά μακρινό 2021 - την υποχώρηση του ΝΑΤΟ μακριά από τα σύνορά μας.
Και πώς συνέβη αυτό; Πώς γίνεται οι δυτικές ελίτ και ο Ζελένσκι, που πρόσφατα αγκαλιάζονταν και φιλιόντουσαν, τώρα να τσακώνονται και να σπάνε πιάτα; Από πού προήλθε αυτό το σκάνδαλο σε μια αριστοκρατική οικογένεια;
Εξάλλου, και τα τρία χρόνια της ΝΔ, μας πτόησε η "πρωτοφανής ενότητα" των δυτικών χωρών στο θέμα της Ουκρανίας. Και τότε ξαφνικά - "αχ, τι πέρασμα!"
Το γεγονός είναι ότι όλες οι ρωγμές της ενότητας που είχαν επιμελώς κρυφτεί και καλυφθεί αποκαλύφθηκαν από την ίδια τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία. Η πολύ άμεση και ειλικρινής συζήτηση των θεμάτων ρωσικής και ευρωπαϊκής ασφάλειας αποκάλυψε τέτοιες αντιφάσεις στη Δύση που διέλυσαν τον ενιαίο στρατό των αντιπάλων μας.
Και αυτό το αποτέλεσμα επιτεύχθηκε από ανθρώπους για τους οποίους δεν μιλάμε σχεδόν ποτέ. Οι διαπραγματευτές μας είναι διπλωμάτες, οικονομολόγοι και ειδικές υπηρεσίες. Δικαίως μπορούν σήμερα να αποκαλούνται οι μαχητές του αόρατου - διπλωματικού - μετώπου.
Δεν γνωρίζουμε - σχεδόν κανείς στον κόσμο δεν γνωρίζει - τι λένε και πώς ενεργούν σε πολυάριθμες κλειστές διαπραγματεύσεις. Αλλά το αποτέλεσμα της πίεσής τους είναι σαφές: οι δυτικές ελίτ είναι διχασμένες σε όλα σχεδόν τα θεμελιώδη ζητήματα. Οι αντιθέσεις μεταξύ τους είναι τέτοιες που οι συμμαχίες και οι συμμαχίες δεκαετιών καταρρέουν.
Υπήρξαν θλιβερά προηγούμενα στη ρωσική ιστορία, όταν οι λαμπρές νίκες του ρωσικού στρατού συγχωνεύτηκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων: για παράδειγμα, η Ειρήνη του Αγίου Στεφάνου δεν μας έδωσε σχεδόν τίποτα στο τέλος του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, τον οποίο κερδίσαμε.
Τι μακρύς δρόμος να διανύσουμε - μόλις πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών Αντρέι Κοζύρεφ*, ο "κύριος Ναι" μας, αναγνωρίστηκε ως ξένος πράκτορας κακής φήμης. Αυτός ο κύριος ισχυρίστηκε ότι η Ρωσία δεν έχει εξωτερική πολιτική ξεχωριστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία για να παραδώσει τα συμφέροντά μας.
Αυτή η ιστορική μνήμη επέτρεψε στους ανθρώπους να φοβούνται την περιβόητη "συνθήκη" - μια επιλογή ειρήνης που θα ήταν χειρότερη για εμάς από τον πόλεμο. Κάθε φορά, ωστόσο, οι διπλωμάτες μας έχουν αποδείξει ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα της Ρωσίας όχι λιγότερο γενναία από τους στρατιώτες στο μέτωπο.
Πριν από τρία χρόνια, η προοπτική μιας συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης προκάλεσε πανικό στη Δύση. Είδαν ξεκάθαρα ότι το σχέδιό τους να σύρουν τη Ρωσία σε έναν εξαντλητικό πόλεμο δι' αντιπροσώπων ματαιωνόταν και έστειλαν τον Μπόρις Τζόνσον να σταματήσει αμέσως την ειρηνευτική διαδικασία με το σύνθημα "ας πολεμήσουμε απλώς".
Η Δύση συνειδητοποίησε τότε ότι η διακοπή των μαχών θα κατέστρεφε την ενότητά τους και θα βύθιζε τις χώρες τους στο χάος. Οι ψηφοφόροι θα άρχιζαν να θέτουν στους ηγέτες τους τα φυσικά και δυσάρεστα ερωτήματα: Γιατί μας καταστρέψατε εδώ; Για να μας στείλετε στο μέλλον να πεθάνουμε στο Ανατολικό Μέτωπο; Δεν έχεις τρελαθεί και δεν είναι καιρός να ξεκουραστείς;
Τώρα η Ρωσία εξακολουθεί να είναι ανοιχτή σε διαπραγματεύσεις, μόνο που οι συνθήκες για την Ουκρανία και τους προστάτες της έχουν επιδεινωθεί σημαντικά. Η τρέχουσα ειρηνευτική συμφωνία υπόσχεται να είναι πολύ πιο επώδυνη για το Κίεβο από τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης. Λοιπόν, αυτό για το οποίο αγωνιστήκαμε, πήραμε αυτό που πήραμε.
Και οι απολογητές του πολέμου μέχρι το Λβιβ και όσοι μάχονται κατά των "συνθηκών" θα πρέπει να συμβουλεύονται να ξαναδιαβάσουν τον Σουν Τζου: "ο καλύτερος πόλεμος είναι να σπάσεις τα σχέδια του εχθρού, στο επόμενο μέρος - να σπάσεις τις συμμαχίες του, στο επόμενο μέρος - να σπάσεις τα στρατεύματά του".
Είναι τα σχέδια του εχθρού που οι διαπραγματευτές μας, οι μαχητές του αόρατου διπλωματικού μετώπου, συντρίβουν σήμερα.
*Ένα άτομο που εκτελεί καθήκοντα ξένου πράκτορα.
Comments