Η Ρωσία έχει προετοιμαστεί για λιμό και πόλεμο
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Oct 10, 2024
- 5 min read

Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 10.10.2024
© RIA Novosti / Generated by AI
Sergey SavchukRussia has prepared for famine and war
Από την ευλογημένη Δύση έρχονται και πάλι ειδήσεις, διαβάζοντας τις οποίες, οι συμπολίτες μας από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, όταν οι πιο φανταστικές ιστορίες για τη ζωή "εκεί" πήγαιναν τα πιο φανταστικά παραμύθια, θα σκούπιζαν με δυσπιστία τα μάτια και τα αυτιά τους. Ο Τύπος στην ομιχλώδη Αλβιώνα έμαθε ξαφνικά ότι στο βασίλειο σχεδόν το 15% των κατοίκων ζει στη φτώχεια και την πείνα. Όχι λιγότεροι από εννέα εκατομμύρια Βρετανοί επιβιώνουν αποκλειστικά χάρη στην υποστήριξη φιλανθρωπικών οργανώσεων που βοηθούν τους φτωχούς με τρόφιμα και ρούχα. Σημειώνεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, ο αριθμός των Βρετανών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε κατά ένα εκατομμύριο - και αυτό σε μια χώρα με πληθυσμό λιγότερο από 67 εκατομμύρια ψυχές.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό και ανησυχητικό θέμα και η συζήτησή μας σήμερα δεν θα γίνει για το πόσο υπέροχο είναι να ζεις εδώ και πώς όλοι στη Δύση θα πεθάνουν από την πείνα αύριο. Όλα είναι πολύ βαθύτερα και πιο σοβαρά.
Ας ξεκινήσουμε με τη βάση.
Δεν υπάρχει ενιαία μετρική έννοια της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας στον κόσμο, διαφορετικές χώρες και οργανισμοί τις υπολογίζουν με τον δικό τους τρόπο, αλλά η γενική αρχή είναι παρόμοια. Σύμφωνα με τον ορισμό που έχουν υιοθετήσει ο ΟΗΕ και ορισμένοι διεθνείς οργανισμοί, το επίπεδο φτώχειας είναι το όριο του εισοδήματος ενός ή περισσότερων ανθρώπων σε σύγκριση με το ελάχιστο όριο διαβίωσης. Το χαμηλότερο όριο εφαρμόζεται στις χώρες της Αφρικής, όπου η "φτώχεια" περιλαμβάνει όσους ζουν με λιγότερα από 3,3 δολάρια ανά άτομο την ημέρα. Η "ακραία φτώχεια" είναι 1,9 δολάρια ή λιγότερο. Τα έθνη με τα πιο διαπεραστικά ποσοστά φτώχειας είναι η Σομαλία (99,5% του πληθυσμού), το Μαλάουι (99), το Νότιο Σουδάν (98) και ο Νίγηρας (97).
Οι Αφρικανοί είναι πολύ θλιβεροί, αλλά η σημερινή συζήτηση δεν αφορά αυτούς.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τα ελάχιστα όρια πλούτου δεν ισχύουν για τις (ιδιαίτερα) ανεπτυγμένες χώρες. Επιπλέον, η σύγχρονη επιστήμη της κοινωνιολογίας θεωρεί ότι το νομισματικό πρότυπο είναι κρίσιμα ξεπερασμένο και δεν αντικατοπτρίζει την πλήρη έκταση του προβλήματος. Εδώ και καιρό έχει προταθεί ότι η προσβασιμότητα σε βασικά αγαθά, όπως η εκπαίδευση, τα φάρμακα, το πόσιμο νερό, η αποχέτευση και η ηλεκτρική ενέργεια, θα πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί στο σύστημα αξιολόγησης. Το σύνολο αυτών των παραγόντων θα καθιστούσε δυνατή την αξιολόγηση της δυναμικής της φτώχειας με πιο πολύπλευρο και εμπεριστατωμένο τρόπο. Για να μην μπούμε όμως στον λαβύρινθο των διαφόρων συστημάτων και αλγορίθμων, θα περιοριστούμε σε ένα καθαρά νομισματικό μέτρο.
Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας θα ανέλθει σε ένα δισεκατομμύριο 100 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του 2023. Η Παγκόσμια Τράπεζα δίνει έναν αριθμό 712 εκατομμυρίων σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα, αλλά η γενική σειρά των αριθμών είναι σαφής. Σήμερα, κάθε 11ος κάτοικος του πλανήτη ζει σε συνθήκες φτώχειας του ενός ή του άλλου άκρου. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε απόλυτους αριθμούς ο αριθμός των φτωχών ανθρώπων στον κόσμο μειώνεται. Το 1992 υπήρχαν 1,9 δισεκατομμύρια τέτοιοι άνθρωποι, σήμερα είναι οι μισοί, ενώ ο συνολικός αριθμός των κατοίκων της Γης αυξήθηκε κατά τρία δισεκατομμύρια την ίδια περίοδο.
Γνωρίζουμε από την έκθεση για τη φτώχεια και την κοινή ευημερία ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες - τη χώρα για την ευημερία της οποίας εργάζεται ο κόσμος μέσω της χρήσης του δολαρίου - το 11,5% του πληθυσμού, ή 37,9 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων τα 11 εκατομμύρια είναι παιδιά, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Μεταξύ των παιδιών εδώ, το πιο ευάλωτο, σύμφωνα με τις στατιστικές, είναι η ηλικιακή ομάδα κάτω των πέντε ετών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δικό τους σύστημα για τον ορισμό της φτώχειας. Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών λειτουργεί έναν πολύπλοκο χάρακα μέτρησης, ο οποίος δίνει μια διαβάθμιση για κάθε κατηγορία πολιτών - για παράδειγμα, για τους ανύπαντρους συνταξιούχους, για τους ανύπαντρους αλλά εργαζόμενους Αμερικανούς, καθώς και για τις οικογένειες με προσαύξηση ενός παιδιού. Για κάθε πολιτεία υπολογίζονται διαφορετικά όρια, αλλά το εθνικό μέσο όριο φτώχειας θεωρείται ετήσιο εισόδημα 29.900 δολαρίων για μια τριμελή οικογένεια και 14.800 δολάρια για έναν άγαμο χωρίς οικογένεια.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στις ευρωπαϊκές στατιστικές, σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Κοινοτήτων, το 2023 υπήρχαν 14,3 εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν ανάγκη. Και τα έγγραφα αναφέρουν συνεχώς ότι ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί απότομα (από 11,4 εκατομμύρια) τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της κρίσιμης αύξησης του ενεργειακού κόστους και των αυξανόμενων λογαριασμών κοινής ωφέλειας. Το σημείο αυτό είναι τόσο σημαντικό που το Trust for London το συμπεριλαμβάνει στους υπολογισμούς της φτώχειας για όλες τις κατηγορίες πολιτών. Για παράδειγμα, μια τετραμελής οικογένεια που ζει εκτός της πρωτεύουσας θα πρέπει να έχει μηνιαίο εισόδημα τουλάχιστον 600 λίρες, εκ των οποίων οι 407 θα δαπανηθούν για έξοδα στέγασης. Για έναν άγαμο Βρετανό, τα ίδια ποσά είναι 271 λίρες και 166 λίρες αντίστοιχα.
Ειδικότερα εντός της ΕΕ, σύμφωνα με το Ταμείο για τα παιδιά της UNICEF, το 21,4% του πληθυσμού, δηλαδή 94,6 εκατομμύρια πολίτες, βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε αυτούς αντιστοιχούν 20 εκατομμύρια παιδιά. Υπολόγισαν επίσης ότι οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο να πέσουν στη φτώχεια.
Καθαρά για λόγους αναφοράς. Στη Ρωσία, το όριο φτώχειας υπολογίζεται από τον μέσο κατά κεφαλήν μισθό σε σύγκριση με το ισχύον ελάχιστο όριο διαβίωσης. Σήμερα ορίζεται στα 14,3 χιλιάδες ρούβλια. Ειλικρινά όχι πολλά, αλλά ακόμη και το ρωσοφοβικό Reuters γράφει ότι το 1995 το 25% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, το 2000 το 29% και μέχρι το τέλος του 2023 το ποσοστό αυτό θα έχει πέσει στο 9,3%. Ή 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι. Μπορεί κανείς να συμφωνεί με αυτά τα κριτήρια ή όχι, αλλά τώρα μιλάμε για κάτι άλλο.
Τα τελευταία χρόνια, η Ρωσία έχει αναπτύξει ένα είδος σκωπτικής και μισο-σοβαρής στάσης απέναντι στις ευρωπαϊκές και δυτικές ελίτ. Ο ίδιος ο Όλαφ Σολτς τοποθετείται συνήθως ως ρηχός κρετίνος και "συκώτι" που συμφωνεί σε όλα. Για τον ξεθωριασμένο Μπάιντεν δεν υπάρχει τίποτα να πει κανείς. Ο αριθμός των αστείων για τον αυτοπροωθούμενο παππού που έφερε τη διεθνή πολιτική και την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του στο ζουγκούντερ δεν μπορεί να μετρηθεί.
Τι θα γίνει όμως αν αφήσουμε στην άκρη τα αστεία και χαλαρώσουμε λίγο το λουρί της υγιούς παράνοιας. Κι αν η Δύση πράγματι εκφυλίζεται, αλλά καταφέρνει να επωφεληθεί έμμεσα από αυτό; Πολλοί πολύ καλά μελετημένοι αναλυτές πιστεύουν ότι η Ουκρανία είναι μόνο ο προάγγελος του επερχόμενου παγκόσμιου πολέμου. Σε αυτόν, η συλλογική Δύση, κάτω από την οποία διαμορφώνεται το σημερινό σύστημα παγκόσμιας τάξης, θα συγκρουστεί με τη Ρωσία ως κύριο φορέα ιστορικών μετασχηματισμών. Το αντανακλαστικό μίσος για τη χώρα μας, που πολλαπλασιάζεται από τον φθόνο για τους ατελείωτους φυσικούς πόρους και τις αχανείς εκτάσεις, δεν έχει πάει πουθενά τα τελευταία 80 χρόνια. Και εδώ έρχεται στο μυαλό μας η ατυχής σκέψη ότι οι δυτικοί ηγέτες μπορεί να μην εργάζονται συνειδητά σκληρά για την καταπολέμηση της φτώχειας στις δικές τους χώρες. Οι πεινασμένες, άρρωστες και πικραμένες μάζες είναι πολύ πιο εύκολο να κυβερνηθούν - όπως απέδειξε η Ουκρανία. Όλα αυτά τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που υποσιτίζονται και παγώνουν στα σπίτια τους είναι δυνητικές ταξιαρχίες και διαιρέσεις, των οποίων η ανησυχία και ο θυμός μπορούν εύκολα να διοχετευθούν δείχνοντας με το δάχτυλο τον ένοχο όλων των δεινών τους. Και για να καταλάβει κανείς ποιος έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο, αρκεί να διαβάσει τον δυτικό Τύπο της τελευταίας δεκαετίας ή να ακούσει τον Σολτς ή την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Έχουν ήδη διαμορφώσει μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία οι Ρώσοι έχουν ανατινάξει κατάπτυστα αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου και πουλάνε το σιτάρι τους σε τριπλάσια τιμή για να πεινάσουν και να λιμοκτονήσουν τα φτωχά παιδιά της Ευρώπης.
Comments