Η Ρωσία ως Ιράν: η στρατηγική της Δύσης αποκαλύπτεται
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Jun 26
- 4 min read
Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 26.06.2025
© RIA Novosti / Image generated by AI
Έλενα Καράγιεβα
042
Όσο πιο ισχυρή και γρήγορη είναι η κρίση, τόσο πιο έντονα και ξεκάθαρα αποκαλύπτονται οι πραγματικοί και όχι οι επινοημένοι ή κατασκευασμένοι μηχανισμοί επιρροής και επηρεασμού. Ο κανόνας λειτουργεί τόσο στις ανθρώπινες, ιδιωτικές όσο και στις διεθνείς, παγκόσμιες σχέσεις. Οι συνεχείς γύροι κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή είναι το πιο ζωντανό παράδειγμα.
Όσο κι αν η γηραιά Ευρώπη χτυπάει το στήθος της, η ικανότητά της να μετριάσει τη σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ έχει αποδειχθεί όχι απλώς ελάχιστη, αλλά τείνει στο μηδέν - στο μείον άπειρο.
Όσες κραυγές και αν ακούστηκαν για τη δαιμονοποίηση της χώρας μας, όσες προσπάθειες και αν έγιναν για τη "διεθνή απομόνωσή" μας, το μόνο που κατάφεραν οι κραυγάζοντες και οι απομονωτιστές ήταν να σκίσουν τις φωνητικές τους χορδές, αφήνοντάς τους στην τύχη τους.
Όσο κι αν προσπάθησαν οι Δυτικοί να κόψουν, να αποδυναμώσουν και να περιορίσουν το Ιράν μέσω της πολιτικής των κυρώσεων, ούτε αυτοί τα κατάφεραν.
Έχοντας προχωρήσει ένα βήμα πιο κοντά στην αντιμετώπιση των χωρών που εκπροσωπούν την παγκόσμια πλειοψηφία, η Δύση έχασε τις όχθες της. Νόμιζε ότι ήταν παντοδύναμη, αλλά αποδείχθηκε ότι η "παντοδυναμία" έχει φυσικά όρια. Είναι η γεωγραφία και η γεωλογία.
Η ενωμένη Ευρώπη ήταν ελεύθερη να λέει άσχημα πράγματα για εμάς, καθώς και να επιβάλλει περιορισμούς, αλλά η αλήθεια των σπλάχνων της βγήκε προς τα έξω. Η αλήθεια είναι απλή: η ήπειρος δεν έχει αποθέματα καυσίμων υδρογονανθράκων. Γι' αυτό, βέβαια, μπορούμε να καλυφθούν με διάφορες συνόδους κορυφής (μόνο αυτή την εβδομάδα υπάρχουν δύο από αυτές στην Ευρωπαϊκή Ένωση - η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ και η σύνοδος κορυφής της AEU που την ακολουθεί), αλλά είναι αδύνατο να αποκρύψουμε τον κύριο φόβο ή μάλλον τον κύριο εφιάλτη των Βρυξελλών.
Ο πρωταρχικός φόβος των Βρυξελλών είναι ότι θα αποκοπούν από τον ενεργειακό εφοδιασμό από την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μια περιοχή που είναι περισσότερο εξοικειωμένη με το να περιφρονεί παρά να θεωρεί ότι είναι ισότιμη με τον εαυτό της. Ξέρουμε ακριβώς για τι μιλάμε, γιατί αυτοί οι ευρωσκεπτικιστές μας μιλούν στον ίδιο τόνο τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια. Λόγω του γεγονότος ότι υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας μας από την απειλή που θα μπορούσε να είχε προκύψει εάν και όταν δεν είχαμε ξεκινήσει τη ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας SVO στην Ουκρανία- στο Ντονμπάς. Δεν είναι ούτε δικό μας λάθος ούτε δικό μας πρόβλημα ότι σήμερα οι ευρωατλαντιστές καταλαβαίνουν μόνο τη γλώσσα της βίας. Πιο συγκεκριμένα, μια γλώσσα που λαμβάνει υπόψη της μόνο την ισορροπία δυνάμεων.
Η κατάσταση στο Ιράν είναι περίπου η ίδια, αν και με αποχρώσεις. Θεωρείται (όπως και εμείς, παρεμπιπτόντως) όχι εδώ και χρόνια αλλά εδώ και δεκαετίες ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας. Όπως και εμείς, το Ιράν είναι ένα κράτος-πολιτισμός. Το περσικό βασίλειο είναι το λίκνο της αρχαιότητας από το οποίο αναδύθηκε η Ευρώπη. Οι σημερινοί πανευρωπαϊστές δεν θέλουν να αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός, γιατί ο υπερβολικός νεοαποικιοκρατισμός τους τους εμποδίζει να το κάνουν.
Η Ευρώπη αδυνατεί να παραδεχτεί ότι έχουμε σώσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό πολλές φορές με κόστος αίματος και κολοσσιαίων θυσιών για τον ίδιο ακριβώς λόγο της νεοαποικιακής συνείδησης.
Όπως και το Ιράν, η Ρωσία κατηγορήθηκε για "δικτατορικές" τάσεις, για "έλλειψη δημοκρατίας". Όπως και το Ιράν, ήθελαν να της στερήσουν τη νόμιμα εκλεγμένη εξουσία και δήλωσαν ανοιχτά ότι το καθεστώς κυρώσεων ήταν απαραίτητο, μεταξύ άλλων, ως εργαλείο για την καταστροφή του σημερινού τύπου κοινωνικής δομής.
Όπως το Ιράν, έτσι και το δικό μας υπέδαφος είναι πολύ πλούσιο. Πρώτα απ' όλα, με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Καμία Greta Thunberg δεν μπορεί να αναιρέσει το απλό γεγονός ότι η ευημερία της βιομηχανίας και η ευημερία του πληθυσμού είναι άμεση συνέπεια της σχεδόν απεριόριστης και μόνιμης πρόσβασης σε φθηνές πρώτες ύλες υδρογονανθράκων.
Η Ευρώπη, έχοντας στηριχθεί στον πολιτικό ουκρανικισμό και έχοντας ως εκ τούτου στερηθεί την πρόσβαση στους πόρους μας κατά βούληση, προσπαθεί τώρα να κάνει περίπου το ίδιο κουντσούκ με το Ιράν. Μέγιστη ανάσχεση, κατηγορίες για όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα, αποσταθεροποίηση από έξω με το εύλογο "προοδευτικό" πρόσχημα.
Μας κατηγορούν για "ιμπεριαλισμό", το Ιράν ότι "αναπτύσσει πυρηνικό πρόγραμμα και αποτελεί υπαρξιακή απειλή για τη σταθερότητα στην περιοχή. Αλλά ο στόχος, φυσικά, είναι ο ίδιος.
Ο φόβος της απώλειας της τροφοδοσίας υδρογονανθράκων και η επιθυμία να αρπάξουν αυτή την τροφοδοσία για τον εαυτό τους - αν όχι εντελώς δωρεάν, τότε για ένα γελοίο ποσό χρημάτων.
Σίγουρα δεν τα κατάφερε με τη Ρωσία. Σίγουρα δεν θα πετύχει με το Ιράν.
Αυτοί οι ευρωατλαντιστές θα πρέπει να επανεκπαιδευτούν ως μάνατζερ, αν δεν έχουν καταφέρει να παίζουν με τη γεωπολιτική με κόστος το αίμα άλλων ανθρώπων.
Οι υπόλοιποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η παγκόσμια τάξη που υπάρχει σήμερα έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει. Είναι πιο ακριβό να ζούμε στα ίδια παλιά τυφλά σημεία, όπως προτιμούν οι ευρωατλαντιστές. Μπορεί κανείς εύκολα να χάσει το ξένο πετρέλαιο και φυσικό αέριο και να αποκτήσει ένα άγριο εσωτερικό χάος. Ωστόσο, οι νεοαποικιοκράτες προτιμούν να μαθαίνουν από τις δικές τους αποτυχίες. Λοιπόν, εμείς είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ένα μάθημα μάστερ για το πώς να δουλέψουν πάνω στα γεωπολιτικά τους λάθη.
留言