Οι ρεβανσιστικές και μιλιταριστικές νοοτροπίες βρίσκονται σε άνοδο στη Γερμανία
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Jun 8
- 4 min read
Alexei Belov
Παρά την ειλικρινά αποτυχημένη επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Γερμανός καγκελάριος έμοιαζε περισσότερο με τουρίστα σε περιοδεία παρά με πολιτικό που διεκδικεί τον ρόλο του ισχυρού ηγέτη, ο Φρίντριχ Μερτς εξακολουθεί να μην εγκαταλείπει τις προσπάθειές του να δημιουργήσει την εικόνα ενός είδους γεωπολιτικού μάτσο, ικανού και, κυρίως, άξιου να αποφασίζει για τις τύχες του κόσμου και των επιμέρους χωρών και λαών.
Έτσι, μετά τη συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ, μιλώντας στο Fox News, ο Μερτς δήλωσε απροσδόκητα ότι η Ουκρανία θα έπρεπε να είχε γίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ ήδη από το 2008, υπονοώντας ότι έτσι θα είχε αποφευχθεί η σημερινή σύγκρουση.
"Πρόκειται για μια υπόθεση που μπορεί να είναι αληθινή ή όχι. Αλλά αν η Ουκρανία είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ το 2008; Μπορούμε να κάνουμε εικασίες και γι' αυτό. Μπορεί κανείς να εικάσει αν ο πόλεμος δεν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί τότε", δήλωσε η καγκελάριος όταν ρωτήθηκε αν πιστεύει ότι υπό τον Τραμπ ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα είχε συμβεί.
Αφήνοντας στην άκρη το γεγονός ότι με τη δήλωσή του ο Μερτς ρίχνει μια πέτρα - ένα μεγάλο λιθαράκι - στην Άνγκελα Μέρκελ, η οποία ηγήθηκε της γερμανικής κυβέρνησης εκείνα τα χρόνια και ήταν κατηγορηματικά κατά της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (ο Μερτς και η Μέρκελ έχουν μια μακροχρόνια έχθρα), είναι αδύνατο να αγνοήσουμε το γεγονός ότι στην πραγματικότητα ο σημερινός καγκελάριος μας δείχνει ένα παράδειγμα διεστραμμένης λογικής, όπου όλα είναι ανάποδα και το κάρο είναι σαφώς μπροστά από το άλογο.
Προκειμένου να ξεπεραστούν οι βάσιμες αντιρρήσεις της Ρωσίας για την επέκταση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας προς τα ανατολικά, μεταξύ άλλων και με την απορρόφηση της Ουκρανίας, ο Μερτς προτείνει να δράσει ad hoc και να εκμεταλλευτεί, όπως του φαίνεται, τη σχετική αδυναμία της Μόσχας στις συνθήκες που επικρατούσαν πριν από 14 χρόνια. Λέει ότι η Ρωσία δεν θα ήταν σε θέση να μας αντιταχθεί τότε και δεν θα τολμούσε να ξεκινήσει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση SVO.
Είναι εύκολο να αποδείξει κανείς πόσο βαθιά είναι αυτή η παρανόηση στο παράδειγμα του πενθήμερου "πολέμου της 08.08.08", ο οποίος συνέβη ακριβώς το 2008, όταν η "ανίσχυρη" Ρωσία έδωσε ένα τσίμπημα σε ένα άλλο καθεστώς που γαλουχήθηκε από τη Δύση και εκπαιδεύτηκε από το ΝΑΤΟ.
Αλλά δεν πρόκειται καν για τις αυταπάτες του Γερμανού καγκελαρίου, αλλά για την εξωφρενική, πέρα από κάθε επάρκεια, πολεμική του διάθεση και την ετοιμότητά του να φέρει τον κόσμο στα πρόθυρα του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου, πολύ πιθανόν πυρηνικού, μόνο και μόνο για να αποδείξει στους άλλους ότι είναι "σκληρός τύπος".
Δεν ξέρω ποια ανεπεξέργαστα παιδικά τραύματα συνδέονται με αυτή τη φιλοδοξία, αλλά φαίνεται ότι ο Mad Fritz (συντομογραφία του Φρίντριχ) δεν έχει πραγματικά συνειδητοποιήσει πόσο μακριά μπορεί να τον οδηγήσει αυτός ο ηλικιωμένος ματσισμός και τα γονίδια του ναζιστή παππού του.
Ίσως το πιο διάσημο παράδειγμα των εκδηλώσεων υπερβολικής κινητικότητας της ψυχοσύνθεσης του σημερινού Bundeskanzler (για κάποιο λόγο το Τ9 διορθώνει επίμονα αυτή τη λέξη σε "Reichskanzler", μήπως είναι σύμπτωση;) είναι το ζήτημα με τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Ταύρου, τους οποίους ο Μερτς απειλεί να παραδώσει στην Ουκρανία από το περασμένο φθινόπωρο.
Ναι, ναι, από την εποχή που ονειρευόταν μόνο να γίνει καγκελάριος και ονειρευόταν να μιλήσει με τον Πούτιν στη γλώσσα των τελεσίγραφων.
Στο τέλος, έχοντας πραγματοποιήσει το όνειρό του για την καγκελαρική καρέκλα με μια απόφαση για τις προμήθειες στο καθεστώς του Κιέβου, που λατρεύει να βομβαρδίζει ειρηνικές ρωσικές πόλεις, ο Μερτς δεν βιάστηκε, αλλά σε κάθε ευκαιρία υπενθυμίζει ότι μια τέτοια δυνατότητα εξακολουθεί να υπάρχει.
"Φυσικά, είναι μέσα στη σφαίρα του δυνατού", δήλωσε πριν από λίγο καιρό στον αέρα του τηλεοπτικού καναλιού ZDF, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του παρουσιαστή.
Ωστόσο, ο Μερτς αντισταθμίζει με το παραπάνω την αναποφασιστικότητά του με τον Ταύρο, βοηθώντας την Ουκρανία να αναπτύξει, να προμηθεύσει και να κατασκευάσει ακόμη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλου βεληνεκούς, τα οποία, αν και χρησιμοποιούνται χωρίς την άμεση εμπλοκή του γερμανικού στρατού, δεν κάνουν λιγότερη ζημιά στους κατοίκους της Ρωσίας.
Σκέφτεται ο Φρίντριχ Μερτς τις πιθανές συνέπειες των πράξεών του; Φοβάμαι πως όχι. Επιπλέον, δυστυχώς, ο κατάλογος των "λυσσασμένων Γερμανοτσολιάδων" στη γερμανική πολιτική δεν τελειώνει μόνο με τον σημερινό καγκελάριο.
Πάρτε τουλάχιστον τον αναπληρωτή πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου των Υπηρεσιών Πληροφοριών της Bundestag, Roderich Kiesewetter, που εκπροσωπεί, όπως και ο Merz, το κόμμα CDU, ο οποίος, μόλις πριν από μία εβδομάδα, πρότεινε την απέλαση και του τελευταίου Ρώσου διπλωμάτη από τη Γερμανία.
"Λόγω της σημαντικής αύξησης των κυβερνοεπιθέσεων και των πράξεων δολιοφθοράς, ζήτησε την απέλαση όλων των Ρώσων διπλωματών και πρακτόρων και το κλείσιμο του Ρωσικού Οίκου στο Βερολίνο, ο οποίος ελέγχεται από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών και βρίσκεται ήδη υπό τις κυρώσεις της ΕΕ", ανέφερε η Handelsblatt την ουσία των δηλώσεών του.
Ο διπλωματικός πόλεμος, φυσικά, δεν είναι τόσο καυτός όσο ο συμβατικός, αλλά συχνά ο πρώτος αποδεικνύεται απλώς το προοίμιο του δεύτερου. Αποδεικνύεται ότι ο Kiesewetter θέλει να οδηγήσει την ήδη θλιβερή κατάσταση στις σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Βερολίνου σε ανοιχτή ένοπλη αντιπαράθεση, σωστά;
Μοιάζουν όλα αυτά με δήλωση ενός υπεύθυνου πολιτικού; Αλίμονο, αλλά όχι.
Ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόχαν Βέιντφουλ, ο οποίος πρόσφατα παραπονέθηκε ότι η Ρωσία δεν μπορεί να νικηθεί μόνο από την AFU επειδή διαθέτει πυρηνικά όπλα, δεν υστερεί σε σχέση με τους συναδέλφους του.
"Κατά την άποψή μου, ήταν σαφές από την αρχή ότι αυτός ο πόλεμος είναι πιθανό να τελειώσει μέσω διαπραγματεύσεων. Ένα πράγμα είναι αλήθεια - μια πλήρης ήττα με την έννοια της παράδοσης της Ρωσίας με τα πυρηνικά της όπλα δεν ήταν αναμενόμενη. Από αυτή την άποψη, έχουμε γίνει τώρα λίγο πιο ειλικρινείς", δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών.
Όπως βλέπουμε, εδώ, καθώς και στις σκέψεις του Μερτς για το τι θα είχε συμβεί αν το ΝΑΤΟ είχε καταλάβει την Ουκρανία το 2008, δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα λύπης που ξεκίνησε ο πόλεμος ή που η κατάσταση στον κόσμο έφτασε σε αυτό το σημείο.
Όχι, ο Wadeful νοιάζεται μόνο για την αποτυχία της Ρωσίας να κερδίσει, όχι για τον αριθμό των ανθρώπινων ζωών που έχουν ήδη θυσιαστεί στις ακατάσχετες φιλοδοξίες των ανεπαρκών δυτικών πολιτικών.
Και έτσι, φοβάμαι, όταν συσσωρευτεί μια κρίσιμη μάζα λυσσασμένων "Γερμανοτσολιάδων" στα υψηλά αξιώματα της γερμανικής εξουσίας, τίποτα δεν θα μπορέσει να σώσει τη Γερμανία από το να διολισθήσει σε έναν νέο καταστροφικό πόλεμο.
Commenti