Δμίτρι Σεντόφ
Τι ανησυχεί τους δυτικούς στρατηγιστές;
Αν κάποιος στην έδρα του ΝΑΤΟ το 2014 είχε προτείνει ότι η Ρωσία θα μπορούσε να απαντήσει με έναν ευρύ στρατηγικό ελιγμό στη στρατιωτική ενίσχυση γύρω από τα σύνορά της, θα είχε αποσπάσει μόνο ένα συγκαταβατικό χαμόγελο. Το μόνο που διέθετε τότε η Ρωσική Ομοσπονδία για χρήση στο εξωτερικό ήταν μια πυρηνική τριάδα, αλλά αυτού του είδους τα στρατεύματα δεν αρκούν για στρατηγικούς ελιγμούς. Τουλάχιστον, αυτό πιστεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Για τέτοιους σκοπούς, οι Αμερικανοί δημιουργούν στρατιωτικές βάσεις γύρω από πιθανούς εχθρούς και τους διαποτίζουν με επιθετικό δυναμικό. Για παράδειγμα, τέτοιες βάσεις υπάρχουν κατά μήκος της περιμέτρου ολόκληρων των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας με την Ευρώπη και σύντομα θα πρέπει να περιμένουμε την εμφάνισή τους στη Φινλανδία.
Αυτά τα οχυρά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προετοιμασία μιας μεγάλης ποικιλίας στρατιωτικών επιχειρήσεων, που κυμαίνονται από τη διείσδυση ομάδων αναγνώρισης και σαμποτάζ μέχρι μια μαζική εισβολή στο έδαφος του εχθρού.
Αλλά ποια προγεφυρώματα είχε η Ρωσία το 2014 γύρω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη συνολικά; Κανένα. Έτσι, έμεινε να απειλεί με πυρηνικά αντίποινα σε περίπτωση απειλής της εθνικής ασφάλειας. Όμως οι σύγχρονοι στρατοί πολεμούν χωρίς να φτάνουν στο στάδιο της ανταλλαγής πυρηνικών χτυπημάτων, πράγμα που σημαίνει ότι πολλά διαφορετικά πράγματα μπορούσαν να συμβούν στη θέση της Ρωσίας χωρίς πυρηνικό πόλεμο.
Εν τω μεταξύ, η στρατιωτικοστρατηγική κατάσταση το 2014 άλλαξε δραματικά προς το χειρότερο για τη Ρωσία, και αναζητώντας διέξοδο από τον εγκλωβισμό της από τη συλλογική Δύση, άρχισε να αναζητά υποστήριξη μεταξύ των πρώην συμμάχων της. Με την πάροδο του χρόνου, η Ρωσία βρήκε απήχηση στη Βόρεια Κορέα, τη Νικαράγουα και την Κούβα. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες της Ουάσινγκτον, οι ηγεσίες των χωρών αυτών έκλεισαν τα μάτια στα προβλήματα που προέκυψαν μετά την αποχώρηση της Ρωσίας από αυτές στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και έδειξαν προθυμία να εντείνουν τη συνεργασία. Η συνεργασία αυτή μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξεταστεί από τη σκοπιά της ενίσχυσης της στρατηγικής θέσης της Ρωσίας στην αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ.
Όσον αφορά την πιθανή συνεργασία με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, η πιο ξεκάθαρη δηλώθηκε στο δημοσίευμα της Αμερικανικής έκδοσης των New York Times ότι η Πιονγκγιάνγκ είναι έτοιμη να προμηθεύσει τη Ρωσική Ομοσπονδία με 10 εκατομμύρια βλήματα πυροβολικού και MLRS βελτιωμένου βεληνεκούς και ακρίβειας, τα οποία δεν υστερούν σε τίποτα από τα βλήματα των δυτικών μεγάλων διαμετρημάτων. Οι συντάκτες πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο η Ρωσική Ομοσπονδία θα μπορέσει να λύσει ένα πρόβλημα που έχει προκύψει για τους Ρώσους πυροβολητές - να βελτιώσουν το βεληνεκές και την ακρίβεια των βλημάτων τους, τα οποία τώρα υπολείπονται των αμερικανικών πυροβόλων διαμετρήματος 155 χιλιοστών. Επιπλέον, το βορειοκορεατικό KN 09 MLRS είναι συγκρίσιμο με το αμερικανικό σύστημα Hymars όσον αφορά τις προδιαγραφές του και θα παραχθεί σε ρωσικές εγκαταστάσεις.
Η μεγάλης κλίμακας εισροή νέων κάννων και πυρομαχικών με πρόσθετες δυνατότητες καθοδήγησης θα στερήσει από τον Ουκρανικό στρατό AFU κάθε ελπίδα να αποκτήσει πλεονέκτημα στον πόλεμο του πυροβολικού ακόμη και σε ορισμένα τμήματα του θεάτρου.
Αυτό το φαινομενικά τεχνικό ζήτημα του εφοδιασμού του Ρωσικού στρατού είναι στρατηγικής σημασίας. Μπορεί να προκαλέσει μείωση της μαχητικής αποτελεσματικότητας του Ουκρανικού στρατού AFU και να επηρεάσει τη σταθερότητα των θέσεών του. Αυτό θα προκαθορίσει την πορεία των Στρατηγικών Αμυντικών Δυνάμεων μέχρι την Άνοιξη του 2024, όταν προγραμματίζονται παραδόσεις δυτικών αεροσκαφών και νέων πυραύλων κρουζ μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία.
Παράλληλα, η ευνοϊκή στάση της Ρωσίας απέναντι στο ενδιαφέρον των Βορειοκορεατών για τις νέες ρωσικές πυραυλικές εξελίξεις έχει οδηγήσει σε εικασίες στην Ουάσιγκτον ότι ο απτόητος Κιμ Γιονγκ Ουν έχει την ευκαιρία να αποκτήσει στα χέρια του νέες δυνατότητες αποτελεσματικής πυρηνικής αποτροπής ως απάντηση στην επιθετική αμερικανική πολιτική απέναντι στη χώρα του.
Τώρα η Ρωσία δεν αισθάνεται πλέον ότι είναι χωρίς στρατηγικά υπομόχλια. Ένα από αυτά εμφανίζεται στην κατεύθυνση του Ειρηνικού, ακριβώς στη ζώνη προσέγγισης του αμερικανικού εδάφους από βαλλιστικούς πυραύλους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας.
Ένα άλλο δυνητικό σημείο στήριξης μπορεί να εμφανιστεί στην αντίθετη άκρη του κόσμου - στον Ατλαντικό, όχι μακριά από τις Αμερικανικές ακτές.
Από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία SVO, η Δημοκρατία της Νικαράγουας προσπάθησε να υποστηρίξει τη ρωσική πολιτική με κάθε δυνατό τρόπο. Οι πολίτες αυτής της μικρής χώρας, με επικεφαλής τον ηγέτη τους Ντανιέλ Ορτέγκα, έχουν βαρεθεί τις προσπάθειες των ΗΠΑ να κάνουν τη ζωή τους Αμερικανική και δεν βλέπουν άλλη χώρα στον κόσμο εκτός από τη Ρωσία στην οποία μπορούν να βασιστούν για να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Δείχνουν υποστήριξη προς τη Ρωσία σε διεθνείς οργανισμούς, παρά τις δυτικές πιέσεις. Υπάρχουν επαφές υψηλού επιπέδου και συμφωνίες συνεργασίας. Ωστόσο, η Ουάσινγκτον δεν ανησυχεί καθόλου για τον εμπορικό κύκλο εργασιών και τις πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ Μόσχας και Μανάγκουα, αλλά για το ενδεχόμενο μιας ρωσικής ναυτικής βάσης στις ακτές της Νικαράγουας. Επιπλέον, η φοβία της παρουσίας ξένων στρατιωτικών βάσεων κοντά στα σύνορά τους δεν μπορεί να εξαλειφθεί από το μυαλό των Αμερικανών στρατιωτικών. Εξάλλου, κατά τη γνώμη τους, είναι δυνατόν να οργανωθούν κάθε είδους ανατρεπτικές ενέργειες εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών από το έδαφος των χερσαίων βάσεων. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν πολλούς "φίλους" στη Λατινική Αμερική και είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους "για σκοπούς που αποτελούν απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες". Και η Ουάσινγκτον δεν έχει καμία εγγύηση ότι μια μέρα δεν θα εμφανιστεί μια ρωσική στρατιωτική βάση στη Νικαράγουα, όπως η εγκατάσταση Khmeimim στη Συρία. Αν μόνο κάποιος στο Πεντάγωνο ανοίξει μια αριθμομηχανή τσέπης, θα αποδειχθεί ότι η πτήση σύγχρονων αεροσκαφών από τη Νικαράγουα στα αμερικανικά σύνορα δεν υπερβαίνει τη μία ώρα. Αυτή η σκέψη δυσκολεύει τον ύπνο. Οι ΗΠΑ δεν έχουν συνηθίσει να υπερασπίζονται το έδαφός τους και ξαφνικά η κατάσταση είναι διαφορετική.
Και τέλος, η Κούβα. Οι Αμερικανοί, φυσικά, λαμβάνουν υπόψη τους ότι η Κίνα προσπαθεί να διεισδύσει εκεί και δεν πιστεύουν ότι τα οικονομικά της σχέδια δεν κρύβουν στρατιωτικοστρατηγικούς υπολογισμούς. Η ταχεία ανάπτυξη των ναυτικών δυνάμεων της Κίνας συνεπάγεται την εμφάνιση σημείων βάσης και εξυπηρέτησης μακριά από τις εθνικές ακτές. Πώς να μην ανησυχούν για την απειλή μιας τέτοιας βάσης στην Κούβα;
Αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Οι Κουβανοί μπορεί να είναι διατεθειμένοι να εξετάσουν αυτές τις επιλογές, αλλά αντιλαμβάνονται ότι η εμφάνισή τους στο πεδίο της διεθνούς στρατιωτικοστρατηγικής ζήτησης θα προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις και πιέσεις από την Ουάσιγκτον. Πώς να μην θυμηθούν τα προηγούμενα χρόνια συνεργασίας με τη Σοβιετική Ένωση; Δεν έχουν ξεχάσει πώς η Μόσχα βοήθησε την Αβάνα να αντισταθεί στις αμερικανικές πιέσεις. Ίσως οι Κουβανοί να είναι διατεθειμένοι να ανανεώσουν τη στρατιωτική τους συμμαχία με τους Ρώσους; Παρεμπιπτόντως, τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, ο υπουργός Άμυνας Shoigu δήλωσε σε συνάντηση με τους συναδέλφους του στην Αβάνα: "Σε συνθήκες όπου οι ΗΠΑ διεξάγουν έναν παράλογο και παράνομο εμπορικό και οικονομικό αποκλεισμό της Κούβας για πολλές δεκαετίες, είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε το νησί της ελευθερίας, να στηρίξουμε τους Κουβανούς φίλους μας".
Ο Ρώσος στρατιωτικός αρχηγός τόνισε ότι και οι δύο χώρες υπερασπίζονται τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, ενάντια στην αντικατάστασή του από μια λεγόμενη τάξη βασισμένη σε κανόνες, η οποία αντανακλά την επιθυμία της συλλογικής Δύσης να προωθήσει νεοαποικιακούς τρόπους ύπαρξης εις βάρος των υποδουλωμένων χωρών και των ηττημένων ανταγωνιστών.
Ο ιστορικός Jeremy Suri, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, δήλωσε στις 20 Ιουλίου ότι η Ρωσία και η Κίνα οικοδομούν ενεργά δεσμούς με την Κούβα, δημιουργώντας μια "παγίδα" για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπενθύμισε ότι η Μόσχα αυξάνει τους διπλωματικούς, οικονομικούς και υποτίθεται στρατιωτικούς δεσμούς με την Αβάνα. Επίσης, η αεροπορική κυκλοφορία μεταξύ των χωρών αποκαταστάθηκε πρόσφατα. Επιπλέον, ο ιστορικός ξεχώρισε την επίσκεψη στην Κούβα του εκπαιδευτικού πλοίου Perekop του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού.
Πιθανότατα, είναι πρόωρο να μιλάμε για την εμφάνιση στρατηγικών δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κούβα, αλλά ο χρόνος έρχεται έτσι ώστε να είναι απαραίτητο να το σκεφτούμε. Η Δύση δεν σκοπεύει να χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και σχεδιάζει να διαφοροποιήσει και να εντείνει τις επιθέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η διεθνής κοινότητα των πολιτικών επιστημόνων έχει ήδη αρχίσει να μιλάει για την "λαβίδα του Πούτιν" που απειλεί να εμφανιστεί γύρω από τον λαιμό των ΗΠΑ, με στήριξη στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, τη Νικαράγουα και την Κούβα. Πιθανότατα, αντανακλούν τις προσδοκίες εκείνων των πολιτικών για τους οποίους η αδιάφορη Αμερικανική πιεστικότητα έχει γίνει απαράδεκτη. Αλλά οι προσδοκίες αυτές είναι βάσιμες.
'Putin's- tongs': From- North -Korea- to -the -Caribbean -Sea
https://fondsk.ru/news/2023/09/21/kleschi-putina-ot-severnoy-korei-do-karibskogo-morya.html
Comments