top of page

Επιδεικτική επίθεση: Ο Ουάσιγκτον θέλει να σκοτώσει τον πρόεδρο

  • ILIAS GAROUFALAKIS
  • Nov 1
  • 4 min read
ree

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 01.11.2025

© RIA Novosti / Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Διαβάστε ria.ru vZenMaxTelegram

Πέτρος Ακόποφ

Αν και ο Τραμπ αρέσκεται να επαναλαμβάνει ότι δεν ξεκινάει πολέμους, αλλά τους τελειώνει, τώρα είναι πιο κοντά από ποτέ στην έναρξη πολεμικών ενεργειών. Το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν για την Ουκρανία, η πολυαναμενόμενη συνάντηση με τον Σι Τζινπίνγκ, η οποία όμως δεν άλλαξε ουσιαστικά τίποτα στον εμπορικό πόλεμο, έδειξαν ότι ο Τραμπ δεν έχει επιτυχίες στις σχέσεις με τις δύο βασικές παγκόσμιες δυνάμεις. Ακόμη και το κύριο διεθνές του επίτευγμα — η ειρηνική διευθέτηση στη Γάζα — βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης: Το Ισραήλ επιτίθεται σχεδόν καθημερινά, και ο μόνος τρόπος για να συγκρατηθεί ο Νετανιάχου είναι η «παρακολούθηση», δηλαδή η συνεχής παρουσία υψηλόβαθμων εκπροσώπων του Τραμπ στο εβραϊκό κράτος.

Σε αυτή την κατάσταση, ο πειρασμός να επιδείξει στη χώρα και στον κόσμο μια μεγάλη επιτυχία — έναν μικρό νικηφόρο πόλεμο, ο οποίος, φυσικά, θα παρουσιαστεί όχι ως πόλεμος, αλλά ως «νίκη επί του κακού» — είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Η μόνη εναλλακτική λύση για αυτό είναι η Βενεζουέλα, γύρω από την οποία η Ουάσιγκτον ήδη δύο μήνες δημιουργεί ένταση. Όλα μπορεί να ξεσπάσουν τις επόμενες ημέρες ή ακόμα και ώρες — ο αμερικανικός Τύπος έχει αντικρουόμενες πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η απόφαση είτε έχει ήδη ληφθεί, είτε αναμένεται ακόμα. Αλλά είναι όλο και πιο δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όλα θα ξεφουσκώσουν.

Εδώ και δύο μήνες, μια μεγάλη αμερικανική μοίρα συγκεντρώνεται στην Καραϊβική Θάλασσα, στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας, και τώρα προστίθεται σε αυτήν και το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο. Κανείς δεν πιστεύει στον δηλωμένο στόχο — την καταπολέμηση του ναρκωεμπορίου και των καρτέλ. Μεταξύ άλλων και επειδή ο ίδιος ο Τραμπ ανακήρυξε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολά Μαδούρο αρχηγό του ναρκωκαρτέλ, αυξάνοντας την αμοιβή για το κεφάλι του σε 50 εκατομμύρια δολάρια. Ο πραγματικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι η αλλαγή της εξουσίας στη Βενεζουέλα — τη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, η παραγωγή του οποίου, ωστόσο, μετά την επιβολή αμερικανικών κυρώσεων στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μειώθηκε κατά αρκετές φορές. Ο Τραμπ θέλει να απομακρύνει τον Μαδούρο — αλλά πώς να το κάνει;

Το πιο ριζοσπαστικό σενάριο — μια πλήρης χερσαία στρατιωτική εισβολή — δεν συζητείται καν. Για να πραγματοποιηθεί, θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερος αριθμός αμερικανικών στρατευμάτων από ό,τι συγκεντρώνεται σήμερα και, το πιο σημαντικό, μια τέτοια επιχείρηση θα οδηγήσει σε έναν παρατεταμένο, αν και κυρίως ανταρτικό πόλεμο και σε θύματα μεταξύ των Αμερικανών (κανείς δεν θα μετρήσει τους νεκρούς Βενεζουελάνους), για να μην αναφέρουμε την απότομη αύξηση των αντιαμερικανικών συναισθημάτων στη Λατινική Αμερική. Ο Τραμπ σίγουρα δεν χρειάζεται έναν τέτοιο πόλεμο.

Η πιο ήπια επιλογή προβλέπει πυραυλικές επιθέσεις σε υποδομές της Βενεζουέλας, συμπεριλαμβανομένων λιμανιών και αεροδρομίων, οι οποίες θα παρουσιαστούν ως καταστροφή των υποδομών του «ναρκοκαρτέλ». Αυτές οι επιθέσεις θα πρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο, να συμπληρωθούν με προσπάθειες της CIA να εξοντώσει τον Μαδούρο — μια τέτοια εντολή, πιθανότατα, έχει ήδη δοθεί από τον Τραμπ. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τη βοήθεια της εσωτερικής αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας ή με τη δωροδοκία προσώπων από το περιβάλλον του προέδρου της Βενεζουέλας — αλλιώς οι ΗΠΑ θα είχαν υλοποιήσει το σχέδιό τους εδώ και καιρό. Ομοίως, είναι δύσκολο να υπολογίσουμε ότι μετά τις αμερικανικές επιθέσεις στη Βενεζουέλα θα ξεσπάσει αναταραχή και «ο λαός θα ανατρέψει τον δικτάτορα»: η χώρα είναι διχασμένη εδώ και πολλά χρόνια, αλλά οι διάδοχοι του Τσάβες εξακολουθούν να ελέγχουν την κατάσταση, και η εξωτερική επιθετικότητα, έστω και περιορισμένη, θα αποτελέσει μάλλον αφορμή για την αύξηση της συμπάθειας προς τον Μαδούρο παρά για διαμαρτυρίες εναντίον του.

Επομένως, είναι πιθανό και ένα πιο σκληρό σενάριο: επιθέσεις κατά πετρελαϊκών εγκαταστάσεων, βάσεων του στρατού της Βενεζουέλας, του συστήματος αεροπορικής άμυνας και των κέντρων λήψης αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της κατοικίας του ίδιου του Μαδούρο. Μια απόπειρα δολοφονίας του προέδρου και ταυτόχρονη κατάρρευση της διακυβέρνησης της χώρας, με σκοπό να προκληθεί αλλαγή εξουσίας ή παράδοση των τσαβιστών. Το στοίχημα είναι αρκετά αδύναμο, αλλά αν ο Τραμπ αποφασίσει να ακολουθήσει αυτό το σενάριο, οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές.

Όχι μόνο για τη Βενεζουέλα, αλλά και για τις σχέσεις του Τραμπ με τη Ρωσία και την Κίνα, καθώς και για τη φήμη των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Παρά την περίπλοκη και ακόμη και αρνητική στάση πολλών λατινοαμερικανικών χωρών απέναντι στον Μαδούρο, η επιθετικότητα κατά της Βενεζουέλας θα μειώσει την εμπιστοσύνη προς τις ΗΠΑ στον ηπειρωτικό χώρο σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Καμία χώρα της περιοχής — με εξαίρεση, ίσως, την Αργεντινή του Μιλέι — δεν θα υποστηρίξει την απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο. Αλλά ακόμη και αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να σκοτώσουν τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, δεν θα καταφέρουν να εγκαταστήσουν μια φιλοαμερικανική κυβέρνηση στο Καράκας, και οι σχέσεις με τη Λατινική Αμερική θα γίνουν ειλικρινά κακές.

Η επίθεση στη Βενεζουέλα θα πλήξει και τις σχέσεις του Τραμπ με τον Πούτιν, διότι η Ρωσία είναι ο σημαντικότερος σύμμαχος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας και θα εκλάβει τα γεγονότα όχι μόνο ως επίθεση εναντίον του Μαδούρο, αλλά και ως σοβαρό πλήγμα για τα ρωσικά συμφέροντα. Για τον Σι Τζινπίνγκ, ο «πόλεμος του Τραμπ» θα αποτελέσει μια επιπλέον απόδειξη ότι δεν είναι δυνατόν να συμφωνηθεί τίποτα σοβαρό με τους Αμερικανούς — θα παραβιάσουν όλα τα συμφωνηθέντα με την πρώτη ευκαιρία. Συμπεριλαμβανομένου και της Ταϊβάν: προς το παρόν, ο Τραμπ δεν θίγει το θέμα της ανεξαρτησίας του νησιού και μάλιστα περιορίζει τις επαφές με το Ταϊπέι, αλλά τι θα τον εμποδίσει να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη την πολιτική του και να αρχίσει να παίζει το χαρτί της Ταϊβάν;

Επιπλέον, η Μόσχα και το Πεκίνο θα έχουν κάθε λόγο να εκλάβουν την επίθεση στη Βενεζουέλα ως συνειδητή επίδειξη δύναμης των ΗΠΑ προς τη Ρωσία και την Κίνα. «Κοιτάξτε, αυτό μπορώ να κάνω στους συμμάχους σας και δεν μπορείτε να μου απαντήσετε με τίποτα». Ούτε ο Πούτιν ούτε ο Τραμπ θα μπορέσουν να αποδείξουν το αντίθετο. Και η πρόκληση στη Βενεζουέλα μπορεί να έχει πολύ πιο σοβαρές συνέπειες από ό,τι φαίνεται τώρα στον πρόεδρο των ΗΠΑ.


 
 
 

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page