Εικόνα παραχθείσα από AI - РИА Новости, 1920, 08.05.2024
© RIA Novosti / Generated by AI
Η εικόνα παράγεται από την AI
Irina Alksnis
Κάτι μυστηριώδες συμβαίνει στην Ευρώπη.
Ο Βρετανός πρέσβης (όπως και ο Γάλλος ομόλογός του) κλήθηκε στο Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου του επιβλήθηκε ένα αυστηρό -για τα διπλωματικά δεδομένα- μαστίγωμα.
Μετά τη συνάντηση, το Υπουργείο Εξωτερικών μας ανέφερε σε επίσημη ανακοίνωση ότι ο Βρετανός απεσταλμένος "προειδοποιήθηκε ότι η απάντηση σε ουκρανικά πλήγματα με χρήση βρετανικών όπλων στο Ρωσικό έδαφος θα μπορούσε να είναι οποιεσδήποτε βρετανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και εξοπλισμός στο ουκρανικό έδαφος και πέραν αυτού".
Το διάβημα της Μόσχας προκλήθηκε από μια πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Ντέιβιντ Κάμερον, με την οποία επέτρεψε τη χρήση όπλων που μεταφέρθηκαν στο Κίεβο - συγκεκριμένα πυραύλων κρουζ μεγάλου βεληνεκούς - για πλήγματα στο Ρωσικό έδαφος. Πρόκειται για την ίδια δήλωση που το Reuters δημοσίευσε για πρώτη φορά στις 2 Μαΐου, στη συνέχεια την απέσυρε "για να επανεξετάσει τις λεπτομέρειες" και στη συνέχεια την επανέφερε χωρίς πολλές αλλαγές.
Ο λόγος για αυτόν τον δισταγμό είναι αρκετά σαφής: τα λόγια του Κάμερον καθιστούν τη Βρετανία στην πραγματικότητα μέρος της σύγκρουσης, και έτσι τα είδε η Μόσχα. Αλλά προφανώς, τα γεράκια στα Υπουργικά συμβούλια του Λονδίνου επικράτησαν των πιο προσεκτικών ομολόγων τους και η δήλωση του Υπουργού παρέμεινε αδήλωτη.
Για περισσότερο από δύο χρόνια, η δυτική πολιτική απέναντι στην Ουκρανία ήταν να βαδίζει σε λεπτό πάγο: από τη μία πλευρά, παρέχοντας ισχυρή και πολύπλευρη στήριξη στο Κίεβο, και από την άλλη, διατηρώντας επίσημα την μη εμπλοκή της και δίνοντας έτσι στη Ρωσία κανένα λόγο να προβεί σε αντίποινα. Τους τελευταίους μήνες, η κατάσταση έχει αρχίσει να αλλάζει: η απελπισία της κατάστασης για τον Ουκρανικό στρατό AFU στην πρώτη γραμμή του μετώπου ωθεί ολοένα και περισσότερο τη Δύση -κυρίως βέβαια την Ευρώπη- προς την άμεση εμπλοκή στη σύγκρουση. Η αυξανόμενη επιθετικότητα της ρητορικής των Ευρωπαίων ηγετών αντανακλά ακριβώς την αλλαγή της τάσης.
Το λεπτό είναι ότι στην περίπτωση αυτή υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ λόγων και έργων. Είναι άλλο πράγμα να φουσκώνεις όπως ο Μακρόν, υποσχόμενος να στείλει επίσημα Γαλλικά στρατεύματα στην Ουκρανία, και άλλο πράγμα να το κάνεις πραγματικά. Μέχρι στιγμής, όλα περιορίζονται σε φήμες και στοιχεία για τη συμμετοχή Γάλλων μισθοφόρων στις μάχες, και ο ίδιος ο Μακρόν, μετά την αρχική θέρμη, επιλέγει πλέον όλο και πιο προσεκτικά τις διατυπώσεις του. Για παράδειγμα, την ίδια στιγμή που κάλεσε τον Γάλλο πρέσβη στην πλατεία του Σμολένσκ, διαβεβαίωσε ότι η χώρα του δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία ή τον ρωσικό λαό.
Ωστόσο, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη για τους Βρετανούς, καθώς ο Κάμερον έχει δώσει στο Κίεβο τη συγκατάθεσή του για χτυπήματα στο ρωσικό έδαφος με όπλα που παραδόθηκαν επίσημα από το Λονδίνο. Εδώ οι συνήθεις δικαιολογίες για τους μισθοφόρους που ενεργούν με δική τους ευθύνη και δεν έχουν καμία σχέση με το κράτος δεν λειτουργούν. Συνολικά, πρόκειται πράγματι για ένα πολύ μεγάλο βήμα της Βρετανίας προς την ανοιχτή είσοδο σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Αλλά, όπως όλα δείχνουν, δεν το συνειδητοποίησαν αυτό μέχρι που ο πρέσβης κλήθηκε στο Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών, με αποτέλεσμα η επακόλουθη αντίδραση της Μόσχας να σοκάρει τους Βρετανούς και, μετά από αυτό, ολόκληρο το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Εδώ και πολλούς μήνες -από τότε που έγινε εμφανής η δημόσια τάση στη Δύση να μειώσει την υποστήριξη προς το Κίεβο- αξιωματούχοι στη Δύση εξηγούσαν, με στόμφο, ότι η διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί, επειδή η Ρωσία δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία και αναπόφευκτα θα προχωρήσει περαιτέρω, με αποτέλεσμα η μερίδα του λέοντος της Ευρώπης να κινδυνεύει από τη στρατιωτική επιθετικότητα της Μόσχας.
Και τώρα η Δύση έλαβε επιτέλους ένα ατράνταχτο επιχείρημα για να υποστηρίξει τη θέση της: η Μόσχα δήλωσε ανοιχτά, άμεσα και απολύτως επίσημα ότι ναι, θα πλήξει βρετανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Και ναι, θα τις χτυπήσει όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και πέρα από τα σύνορά της. Επιπλέον, η δήλωση αυτή έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της Ρωσίας για ασκήσεις με μη στρατηγικά πυρηνικά όπλα.
Φαίνεται ότι εδώ είναι - η απόδειξη της ρωσικής απειλής, η οποία μπορεί και πρέπει να διατυμπανίζεται σε όλες τις γωνίες. Αντ' αυτού, επικρατεί σιωπή. Ενώ τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου εξακολουθούν να γράφουν για τις πυρηνικές ασκήσεις, η δήλωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών που υπόσχεται στρατιωτική απάντηση στη Βρετανία (και πέρα από την Ουκρανία) ήταν σαν νερό στο στόμα τόσο των αξιωματούχων όσο και των μέσων ενημέρωσης. Κατά τη στιγμή της δημοσίευσης, το θέμα αυτό πρακτικά δεν υπάρχει στο δυτικό ενημερωτικό και πολιτικό πεδίο. Οι ρωσόφοβοι που υπόσχονταν στη Ρωσία "εκπλήξεις", όπως μαζικές επιθέσεις με ρουκέτες και μη επανδρωμένα αεροσκάφη και την καταστροφή της γέφυρας της Κριμαίας για τις διακοπές του Μαΐου, έχουν επίσης σωπάσει και αγνοούν επιμελώς το θέμα.
Είμαστε συνηθισμένοι στο γεγονός ότι οι δυτικοί πολιτικοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τη ρητορική. Ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε θέμα, έχουν έτοιμες ιδεολογικές και ομιλητικές σφραγίδες σύμφωνα με την τρέχουσα ατζέντα. Η σιωπή του Λονδίνου και όλων των άλλων δυτικών πρωτευουσών για περισσότερο από μία ημέρα σε ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως η άμεση στρατιωτική απειλή της Ρωσίας προς τη Βρετανία, λέει πολλά για το βαθμό αποχαύνωσης και σύγχυσης που επικρατεί πλέον εκεί.
Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να επαναδιαμορφώσουν την όλη εικόνα του κόσμου στο μυαλό τους και να συνειδητοποιήσουν ότι η μυθική ρωσική αρκούδα, την οποία νίκησαν με επιτυχία τα τελευταία χρόνια, είναι κάπως διαφορετική από τον πραγματικό αφέντη της τάιγκα. Και στην πραγματικότητα, κανείς δεν θέλει να τον αντιμετωπίσει σε μάχη. Ειδικά από τη στιγμή που το σημερινό ραντεβού μας θυμίζει πώς τελείωσε την προηγούμενη φορά.
Comments