Μέση Ανατολή: Το "περιουσιακό στοιχείο" των ΗΠΑ είναι ικανό για εκπλήξεις
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Dec 9, 2024
- 6 min read
Vladimir MALYSHEV
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και η Τουρκία βρίσκονται πίσω από τους ισλαμιστές που κατέλαβαν την εξουσία στη Συρία
Σε ένα τέτοιο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα καταλήγει η ιταλική ενημερωτική πύλη Antidiplomatico, η οποία προσπάθησε να κατανοήσει τι συμβαίνει τώρα στη Συρία, όπου έλαβε χώρα η συγκλονιστική κατάρρευση του καθεστώτος του προέδρου Άσαντ, και ανάρτησε μια σειρά άρθρων για το θέμα αυτό, οι συντάκτες των οποίων καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα.
"Τα εγγόνια της Αλ Κάιντα" Ο Paolo Desogus, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, αποκαλεί στο άρθρο του τους ισλαμιστές που κατέλαβαν την εξουσία στη Συρία, σημειώνοντας ότι για τη Δύση "έχουν γίνει καλοί: όχι πλέον αιμοδιψείς τρομοκράτες εμπνευσμένοι από την απερισκεψία του Μπιν Λάντεν, αλλά κάποιο είδος "μετριοπαθών ισλαμιστών".
"Οι ιταλικές εφημερίδες τους αποκαλούν "αντάρτες", κάτι σαν αντάρτες..... το γεγονός ότι ενεργούν για λογαριασμό ξένων δυνάμεων, πρώτα απ' όλα της Τουρκίας, αλλά και των ΗΠΑ και του Ισραήλ, δεν μετράει. Είναι επαναστάτες και κατά βάθος ενεργούν στο όνομα της ελευθερίας", αναφωνεί ειρωνικά ο συντάκτης του άρθρου.
Δεν τρέφω καμία συμπάθεια για τον Άσαντ ή το καθεστώς του",συνεχίζει ο Paolo Desogus,"αλλά πρέπει να έχουμε το θάρρος να αναρωτηθούμε αν είναι πραγματικά πιο επιθυμητό να γεννηθεί μια νέα θεοκρατία μετά την ανατροπή του. Εξάλλου, η πτώση του Άσαντ θα φέρει το χάος σε μια ήδη κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα. Είναι πιθανό ότι ένα νέο κύμα προσφύγων θα ξεχυθεί στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει ήδη κλονιστεί από τον πόλεμο στο Λίβανο και τη Λωρίδα της Γάζας. Από τη Μέση Ανατολή, οι πρόσφυγες αυτοί θα στοχεύσουν την Ευρώπη. Τι θα κάνουμε; Θα τους απορρίψουμε, όντας ένας από τους λόγους της φυγής τους;" αναρωτιέται ο Desogus.
Πιστεύει ότι ως αποτέλεσμα των όσων συμβαίνουν σήμερα στη Συρία, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ κερδίζουν, όπως και η Τουρκία: "Νίκησαν τη Χεζμπολάχ, ελαχιστοποίησαν την ιρανική επιρροή και αναγκάζουν τη Ρωσία να αποσυρθεί (θα δούμε τι θα κάνει ως απάντηση).Με τον τρόπο αυτό, όμως, αύξησαν τη γεωπολιτική ισχύ της Τουρκίας, η οποία διοχετεύει τους "αντάρτες" και η οποία ήδη σκέφτεται να προσαρτήσει κάποια άλλα μέρη της Συρίας (το έκανε ήδη πριν από μερικά χρόνια, αλλά κανείς δεν εξοργίστηκε).Και μετά υπάρχει το Ιράν, και αν δεν σχεδιάζει να δώσει το τελειωτικό χτύπημα με έναν αιματηρό πόλεμο, αυτή η χώρα των αγιατολάχ θα επιταχύνει τις εργασίες της για τα πυρηνικά όπλα, αισθανόμενη μια αυξανόμενη απειλή. Και τα πυρηνικά είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνει ζωντανή. Είναι πραγματικά καιρός να φτάσουμε σε αυτό το σημείο; Αισθανόμαστε πιο ασφαλείς; Ποιος ξέρει αν οι βετεράνοι της [απαγορευμένης στη Ρωσία] Αλ Κάιντα* είναι πραγματικά τόσο μετριοπαθείς; Η άνοδος του Μπιν Λάντεν διευκολύνθηκε επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά το Πεντάγωνο το έχει ξεχάσει αυτό. Για να λύσουμε ένα πρόβλημα, δημιουργούμε χίλια άλλα", - δηλώνει με θλίψη ο συγγραφέας.
"Κάτω από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, γράφει το σε άλλο άρθρο του στο ίδιο Andiplomatico, ο Άγγλος πολιτικός επιστήμονας Robert Inlakesh,- η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επενδύσει μυστικά δισεκατομμύρια σε μια μυστική επιχείρηση με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ. Το πρόγραμμα Timber Sycamore της CIA, ένα από τα πιο ακριβά προγράμματα της υπηρεσίας στην κορύφωσή του, διοχέτευσε 100.000 δολάρια σε κάθε εκπαιδευμένη συριακή πολιτοφυλακή, πολλοί από τους οποίους αργότερα πολέμησαν υπό τις σημαίες ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα".
Η έκταση της συνενοχής της Ουάσινγκτον αποκαλύφθηκε σε τηλεγραφήματα που διέρρευσαν και αποκάλυψαν μια εντυπωσιακή παραδοχή του Τζέικ Σάλιβαν, τότε αναπληρωτή προσωπάρχη της Χίλαρι Κλίντον το 2012: "Η Αλ Κάιντα είναι "με το μέρος μας στη Συρία"". Ο Brett McGurk, συντονιστής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για τη Μέση Ανατολή, αποκάλεσε τότε την Ιντλίμπ"το μεγαλύτερο ασφαλές καταφύγιο της Αλ Κάιντα από την 11η Σεπτεμβρίου".
Σε ακρόαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων το 2020, η Dana Strawl, η οποία αργότερα θα γινόταν αναπληρωτής βοηθός υπουργός Άμυνας(DASD) για τη Μέση Ανατολή υπό την κυβέρνηση Biden, δήλωσε ότι "η Ρωσία και το Ιράν δεν έχουν τους πόρους για να σταθεροποιήσουν ή να ανοικοδομήσουν τη Συρία". Επιπλέον, τόνισε ότι η Συριακή οικονομία, που βρίσκεται ήδη σε κρίση, "συνεχίζει να πέφτει κατακόρυφα "και η κατάσταση επιδεινώνεται από την οικονομική κρίση στον Λίβανο και το καθεστώς κυρώσεων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Η Strul πρότεινε ότι "αυτή είναι μια ευκαιρία" για να υπάρξει προληπτική δράση. Πρότεινε στις Ηνωμένες Πολιτείες να αρχίσουν να σχεδιάζουν πώς θα"χρησιμοποιήσουν το επόμενο ξέσπασμα βίας για να αναζωογονήσουν την πολιτική διαδικασία. "Στη συνέχεια, η Strul τόνισε ότι η στρατηγική αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει μια προσέγγιση των ΗΠΑ με την Τουρκία, καθώς και τη διατήρηση μιας σταθερής στάσης σε πολιτικά ζητήματα, κυρώσεις και παρακράτηση της βοήθειας για την ανοικοδόμηση. Ο στόχος, εν τω μεταξύ, παρέμενε ο ίδιος: να εκδιωχθεί το Ιράν από τη Συρία και να αναγκαστεί η Δαμασκός να εγκαταλείψει τη συμμαχία της με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Και είναι κάτι περισσότερο από μια στρατηγική: είναι ένα όραμα για τη μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή υπέρ των ισραηλινών και αμερικανικών συμφερόντων.
Νωρίτερα φέτος, ένας συνασπισμός λομπίστες υπέρ της αλλαγής του καθεστώτος Άσαντ, ο οποίος αυτοαποκαλείται "Αμερικανικός Συνασπισμός για τη Συρία", πραγματοποίησε συναντήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους στην Ουάσινγκτον, κατά τη διάρκεια των οποίων τόνισε την ανάγκη χρηματοδότησης ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και έλαβε υποστήριξη. Σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από το The Gray zone, ο επικεφαλής του επιτελείου του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή της Φλόριντα Rick Scott διαβεβαίωσε τους υποστηρικτές της συριακής αντιπολίτευσης ότι" οι Ισραηλινοί σας θέλουν στην εξουσία".
Τα τελευταία χρόνια, καθώς ο πόλεμος στη Συρία έχει βαλτώσει, το δυτικό κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής έχει καταβάλει προσπάθειες να επαναπροσδιορίσει την απαγορευμένη από τη Ρωσία τρομοκρατική ομάδα Hayat Tahrir al-Sham (HTS). Στο επίκεντρο αυτών των προσπαθειών ήταν η αναβίωση του ηγέτη της HTS Abu Mohammad al-Julyani. Επιδεικνύοντας τη στρατιωτική του στολή, ο al-Julyani επανεμφανίστηκε στην αμερικανική τηλεόραση με μια πολύ διαφορετική μορφή: φορώντας ένα αυστηρό κοστούμι και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως έναν κομψό και επίσημο ηγέτη.
Ο Τζέιμς Τζέφρι, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ και ειδικός αντιπρόσωπος για την εμπλοκή στη Συρία υπό την κυβέρνηση Τραμπ, αποκάλεσε την ισλαμική ομάδα Hayat Tahrir al-Ash-Sham (HTS) ένα "πλεονέκτημα" για τη στρατηγική των ΗΠΑ στην Ιντλίμπ. Και η μετονομασία της HTSH σε Hayat Tahrir al-Sham συνεχίζεται παρά τις αναφορές για βασανιστήρια και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την ομάδα να παρενοχλεί ακόμη και δημοσιογράφους στο Ιντλίμπ που συμπαθούν τον σκοπό της. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κρατήσει δημοσίως αποστάσεις από την άμεση εμπλοκή τους στην τελευταία κλιμάκωση στη Συρία, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Η ανοιχτή υποστήριξη ομάδων που αναγνωρίζονται επίσημα ως τρομοκρατικές οργανώσεις κινδυνεύει να δημιουργήσει μια αμηχανία που η Ουάσινγκτον θα προτιμούσε να αποφύγει", καταλήγει ο Robert Inlakes.
"Η πλήρης αποσταθεροποίηση της Συρίας, με την ενεργό συμμετοχή της CIA και της MI6, που λαμβάνει τώρα χώρα σε πραγματικό χρόνο, είναι ένα περίτεχνο τέχνασμα για την υπονόμευση των BRICS και άλλων χωρών," γνωμοδότησε ο Βραζιλιάνος δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Pepe Escobar σε άλλο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Antidiplomatico.
"Αυτό", επισημαίνει,"συμβαίνει παράλληλα με την αποχώρηση του Πασινιάν από την Αρμενία από την CSTO, την οποία κάνει με βάση τις υποσχέσεις των ΗΠΑ να στηρίξουν το Ερεβάν σε μια πιθανή νέα αντιπαράθεση με το Μπακού, καθώς και την ενθάρρυνση της Ινδίας να εντείνει την κούρσα των εξοπλισμών της με το Πακιστάν- και τον εκτεταμένο εκφοβισμό του Ιράν. Έτσι, πρόκειται επίσης για έναν πόλεμο για την αποσταθεροποίηση του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου(INSTC), του οποίου οι τρεις κύριοι παράγοντες είναι τα μέλη των BRICS, η Ρωσία, το Ιράν και η Ινδία.
Ως έχει, ο INSTC είναι εντελώς απαλλαγμένος από γεωπολιτικούς κινδύνους. Ως ναυαρχίδα του υπό κατασκευή διαδρόμου των BRICS, έχει τη δυνατότητα να είναι ακόμη πιο αποτελεσματικός από πολλούς από τους κινεζικούς διαδρόμους που διατρέχουν το κεντρικό σημείο της Πρωτοβουλίας Ζώνης και Δρόμου (BRI). Ο INSTC θα αποτελέσει κρίσιμη σανίδα σωτηρίας για μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας σε περίπτωση άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ του διδύμου ΗΠΑ/Ισραήλ και του Ιράν - με το πιθανό κλείσιμο του Στενού του Ορμούζ να οδηγεί στην κατάρρευση μιας στοίβας χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πολλών τετράκις εκατομμμυρίων λιρών που καταστρέφει οικονομικά τη συλλογική Δύση".
Η Τουρκία του Ερντογάν, πιστεύει ο Εσκομπάρ, παίζει ως συνήθως διπλό παιχνίδι. Με λόγια, η Άγκυρα τάσσεται υπέρ μιας κυρίαρχης Παλαιστίνης, διαμαρτυρόμενη για τη γενοκτονία. Στην πράξη, η Τουρκία υποστηρίζει και χρηματοδοτεί μια ετερόκλητη ομάδα τζιχαντιστών από την ευρύτερη περιοχή της Ιντλίμπ, που πιθανότατα εκπαιδεύονται, όχι χωρίς τη συμμετοχή ουκρανών νεοναζί, στον πόλεμο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και οπλίζονται με κεφάλαια από το Κατάρ. Αν αυτός ο στρατός μισθοφόρων ήταν αληθινοί οπαδοί του Ισλάμ, θα είχαν έρθει για την υπεράσπιση της Παλαιστίνης. Την ίδια στιγμή, η πραγματική εικόνα μέσα στους διαδρόμους της εξουσίας στην Τεχεράνη είναι εξαιρετικά σκοτεινή. Υπάρχουν παρατάξεις που ευνοούν την προσέγγιση με τη Δύση, γεγονός που σαφώς θα επηρεάσει την ικανότητα του Άξονα Αντίστασης να πολεμήσει το Τελ Αβίβ.
"Οι πόλεμοι στη Δυτική Ασία είναι ένα πολύπλοκο μείγμα εθνικών, σεχταριστικών, φυλετικών και θρησκευτικών φορέων", σημειώνει ο Escobar,"Κατά μία έννοια είναι ατελείωτοι πόλεμοι- διαχειρίσιμοι μέχρι ενός ορισμένου σημείου, αλλά μετά πηγαίνουν προς τα πίσω. Η ρωσική στρατηγική στη Συρία φάνηκε πολύ ακριβής. Δεδομένου ότι ήταν αδύνατο να εξομαλυνθεί ένα εντελώς κατακερματισμένο έθνος, η Μόσχα επέλεξε να απελευθερώσει τη Συρία που πραγματικά είχε σημασία -την πρωτεύουσα, τις σημαντικότερες πόλεις και τις ακτές της ανατολικής Μεσογείου- από τις ορδές των σαλαφιστών-τζιχαντιστών. Το πρόβλημα είναι ότι το πάγωμα του πολέμου το 2020, με την άμεση εμπλοκή της Ρωσίας, του Ιράν και (απρόθυμα) της Τουρκίας, δεν έλυσε το πρόβλημα των "μετριοπαθών ανταρτών". Τώρα επέστρεψαν - σε πλήρη ισχύ, υποστηριζόμενοι από μια τεράστια ορδή μισθοφόρων τζιχαντιστών, με τις μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ πίσω τους", επισημαίνει τη δύσκολη πραγματικότητα μιας περιοχής που παραμένει πεδίο μάχης για τα συμφέροντα διαφορετικών δυνάμεων.
Comments