Ο Λουκασένκο ξεπέρασε τη Δύση
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Mar 14
- 4 min read
Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 14.03.2025
© RIA Novosti / Image generated by AI
Εικόνα που δημιουργήθηκε από AI
Alexander Nosovich
2004918579
Ο Αλεξάντερ Γκριγκόριεβιτς Λουκασένκο έχει επανειλημμένα έρθει στο προσκήνιο σε κρίσιμες στιγμές για τη Ρωσία τα τελευταία χρόνια. Την τελευταία φορά, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας αποδείχθηκε ξαφνικά βασικός παράγοντας στην εσωτερική πολιτική της Ρωσίας, όταν παρενέβη στην πορεία της εξέγερσης του Πριροζίν και βοήθησε τη συμμαχική χώρα να αποφύγει μεγάλη αιματοχυσία. Τότε έγινε σαφές το βάθος της ρωσο-λευκορωσικής ολοκλήρωσης στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο.
Αυτή τη φορά, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας δεν βρέθηκε τόσο απροσδόκητα στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών για την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Η επίσκεψη του Λουκασένκα στη Μόσχα συνέπεσε με την άφιξη στη Μόσχα εκπροσώπων της κυβέρνησης Τραμπ, αφού η τελευταία είχε πιέσει τον Ζελένσκι να δεχτεί ειρηνευτικές συνομιλίες και κατάπαυση του πυρός χωρίς προϋποθέσεις. Λίγοι θα το θεωρούσαν αυτό σύμπτωση και συγκυρία. Αντίθετα, είναι ένας σοβαρός λόγος για να σκεφτούμε τη Λευκορωσία ως σημαντικό παράγοντα στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Και επίσης για την εξωτερική πολιτική της ίδιας της Λευκορωσίας και πάλι για το βάθος της ρωσο-λευκορωσικής ολοκλήρωσης στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, το οποίο δεν μας επιτρέπει πλέον να μιλάμε για τις εξωτερικές πολιτικές των δύο χωρών ως άσχετα, ξεχωριστά πράγματα.
Υπάρχει μεγάλος πειρασμός να γίνει μια αναλογία μεταξύ του σημερινού "παράγοντα Λουκασένκο" και των περιβόητων πλέον συμφωνιών του Μινσκ. Κάτι που πολλοί σχολιαστές έχουν ήδη σπεύσει να κάνουν. Εν τω μεταξύ, η αναλογία - αν και βρίσκεται στην επιφάνεια - είναι λανθασμένη. Οι συμφωνίες του Μινσκ και η διαδικασία του Μινσκ ήταν ένα πονηρό παιχνίδι της Δύσης για την καταστροφή ολόκληρης της ανατολικοσλαβικής ενότητας: υπονομεύοντας όχι μόνο τις ρωσο-ουκρανικές, αλλά και τις ρωσο-λευκορωσικές σχέσεις. Το κύριο μήνυμα προς το Μινσκ καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του παιχνιδιού ήταν το εξής: έχετε γίνει μια ειρηνευτική πλατφόρμα χάρη στο γεγονός ότι χτίσατε τον εαυτό σας μακριά από τη Ρωσία και ενεργήσατε ως ουδέτερος διαμεσολαβητής - η Δημοκρατία της Λευκορωσίας θα καθιερωθεί στη διεθνή σκηνή αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται έτσι. Αφήστε τη συμμαχία με τη Ρωσία, ενταχθείτε στην "κοινότητα των δημοκρατιών" ως χώρα που δεν συνδέεται με τη Μόσχα - και θα πάρετε τη θέση σας στον "πολιτισμένο κόσμο".
Οι δυτικοί παράγοντες επιρροής γέμισαν το Μινσκ με αυτή τη ρητορική κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του Μινσκ και προώθησαν συστηματικά το θέμα της αποχώρησης της Λευκορωσίας από την CSTO, την EAEU, την ΚΑΚ και το κράτος της Ένωσης με τη Ρωσία. Δημιουργήθηκε μια υποδομή επιρροής στην κοινή γνώμη της Λευκορωσίας, η οποία προώθησε τη φιλοδυτική και αντιρωσική προπαγάνδα. Οι Λευκορώσοι εθνικιστές της αντιπολίτευσης με το εξαιρετικά περιθωριακό για τον λαό της Λευκορωσίας πρόγραμμά τους για την απόρριψη της ρωσικής γλώσσας και την αναθεώρηση της στάσης απέναντι στους συνεργάτες των Ναζί ενσωματώθηκαν σε αυτή την υποδομή. Αυτοί οι περιθωριακοί νομιμοποιήθηκαν χάρη στην εμφάνιση της ξένης "στέγης" τους, στην οποία, με τη σειρά της, επετράπη η είσοδος στη Λευκορωσία.
Θυμόμαστε πού οδήγησαν όλα αυτά τους Λευκορώσους τον Αύγουστο του 2020. Και μετά την απόπειρα του "Λευκορωσικού Μαϊντάν", η εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Λευκορωσίας άρχισε μια αποφασιστική επιστροφή στις ρίζες της διακυβέρνησης του Λουκασένκα. Η ένωση με τη Ρωσία αναγνωρίστηκε ως άνευ όρων αξία και προτεραιότητα, άρχισε η επανεκκίνηση και η συνολική εντατικοποίησή της. Αυτό ήταν πολύ ισχυρό για τη διεθνή θέση της Λευκορωσίας στον στρατιωτικό-στρατηγικό τομέα. Το κοινό αμυντικό δόγμα του κράτους της Ένωσης, η συμφωνία για αμοιβαίες εγγυήσεις ασφαλείας, η ανάπτυξη του ρωσικού στρατού στη Λευκορωσία, στη συνέχεια τα πυρηνικά όπλα, στη συνέχεια το "Oreshnik"....
Από την πλευρά του δυτικού δικτύου επιρροής που εκδιώχθηκε εκτός της Δημοκρατίας, οι διαδικασίες αυτές συνοδεύτηκαν, φυσικά, από την πιο ισχυρή πληροφοριακή και ψυχολογική πίεση: λένε ότι η Δημοκρατία της Λευκορωσίας διέγραψε τον εαυτό της από τον αριθμό των "πολιτισμένων χωρών", παρέδωσε την κυριαρχία της στη Ρωσία, βυθίστηκε μαζί της στη διεθνή απομόνωση και ο Λουκασένκο είναι πλέον ένας παγκόσμιος παρίας. Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα; Η Λευκορωσία έλαβε το καθεστώς χώρας παρατηρητή στις BRICS, ο Λουκασένκο συναντήθηκε με τους σημαντικότερους ηγέτες του κόσμου στη σύνοδο κορυφής των BRICS στο Καζάν, η κυριαρχία του Μινσκ διατηρήθηκε χάρη στην άρνησή του να υποταχθεί στις ΗΠΑ και την ΕΕ, και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης παίρνουν συνεντεύξεις από τον Λευκορώσο ηγέτη χωρίς υποσημειώσεις για τη νομιμότητα/ανομιμοποίησή του. Ενδιαφέρονται για τον Λουκασένκο ως τον στενότερο σύμμαχο του Πούτιν. Αν πριν από δέκα χρόνια ήταν πολύτιμος γι' αυτούς ως ένα πρόσωπο που μπορούσε να αποσπαστεί από τον Πούτιν, σήμερα είναι ένα πρόσωπο μέσω του οποίου μπορούν να προσεγγίσουν τον Πούτιν.
Οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ρωσίας για την Ουκρανία με την παρουσία του Λουκασένκο στο Κρεμλίνο είναι μια ανοδική εξέλιξη αυτής της τάσης. Η Λευκορωσία έχει καθιερωθεί στο νέο κόσμο - όχι ως κάποιος σκοτεινός ουδέτερος διαμεσολαβητής, αλλά ως επίσημος στρατιωτικός και πολιτικός σύμμαχος της Μόσχας. Με τον τρόπο αυτό, δημιούργησε το δικό της βάρος και τη δική της σημασία στις διεθνείς υποθέσεις. Ο Λουκασένκο επέλεξε μόνο τη Ρωσία - και κέρδισε. Η Λευκορωσία, όπως και η Ρωσία, επιχειρήθηκε να σπάσει. Η Ρωσία επέζησε και ισχυροποιήθηκε - μαζί της επέζησε και ισχυροποιήθηκε και η Λευκορωσία.
Comentarios