Στρατηγός Κιν: Πριν χτυπήσουν το Κρεμλίνο, τα Ουκρανικά «Τομαχόκ» θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν την παραγωγή «Γεράνι» στον Βόλγα.

Στη φωτογραφία: εκτόξευση πυραύλου Tomahawk. (Φωτογραφία: Zuma/TASS)

Σεργκέι Ιτσένκο

Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις περιορισμένες δυνατότητες του Πενταγώνου να προμηθεύσει τέτοιου είδους πυραύλους στο Κίεβο, ο στόχος αυτός φαίνεται εντελώς μη ρεαλιστικός.

Αν η Ουάσιγκτον αποφασίσει τελικά να παραδώσει γρήγορα τις αμερικανικές πύραυλους μακράς εμβέλειας «Τομαχόκ» στην Ουκρανία, ο κύριος στόχος θα είναι η μεγαλύτερη ρωσική αμυντική επιχείρηση, στην οποία σήμερα εργάζονται, μαζί με το τοπικό προσωπικό, «20 χιλιάδες Βορειοκορεάτες».

Αυτό δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Fox News ο συνταξιούχος στρατηγός του αμερικανικού στρατού Τζακ Κιν. Πρώην αναπληρωτής αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών (από το 1999 έως το 2003). Σήμερα είναι κορυφαίος αναλυτής στον τομέα της εθνικής ασφάλειας και πρόεδρος του Ινστιτούτου Μελέτης του Πολέμου της Ουάσιγκτον.

Για ποια ακριβώς επιχείρησή μας μιλούσε ο στρατηγός Κιν; Σχεδόν σίγουρα για το τεράστιο και συνεχώς επεκτεινόμενο στρατιωτικό εργοστάσιο στην Ειδική Οικονομική Ζώνη «Αλαμπούγκα» (Ταταρία). Από το 2022, το εργοστάσιο αυτό θα «εξειδικεύεται» στην παραγωγή επιθετικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου «Γεράνι» διαφόρων τροποποιήσεων. Διότι τόσο οι ξένες όσο και οι δικές μας πηγές έχουν αναφέρει επανειλημμένα ότι, σύμφωνα με τη συμφωνία με την Πιονγιάνγκ, χιλιάδες βορειοκορεάτες εργάτες κατευθύνονται προς τα εκεί.

Συγκεκριμένα, η ρωσική έκδοση «BUSINESS Online» ανέφερε τον Μάρτιο ότι στην «Αλαμπούγκα» «υπάρχει τεράστια ανάγκη για χαμηλής ειδίκευσης, χαμηλόμισθη εργασία». Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει επείγουσα ανάγκη για πολύ πειθαρχημένους και εργατικούς χτίστες, τσιμεντοκονιάδες, συγκολλητές και άλλους ειδικευμένους κατασκευαστές.

Για να καλυφθούν οι κενές θέσεις, σύμφωνα με πληροφορίες του «BIZNES Online», στο εργοστάσιο προσλαμβάνονται εδώ και καιρό πολλοί εργαζόμενοι με προσωρινές συμβάσεις εργασίας από το Βιετνάμ, τη Μιανμάρ, το Πακιστάν και ακόμη και από ορισμένες χώρες της Αφρικής. Ωστόσο, οι περισσότεροι εργαζόμενοι (δεκάδες χιλιάδες!) προέρχονται από τη Βόρεια Κορέα.

Επιπλέον, θεωρείται ότι αυτοί οι απεσταλμένοι του Κιμ Γιονγκ Ουν στην Ταταρία δεν ήρθαν τόσο για να κατασκευάσουν, όσο για να αποκτήσουν παραγωγικές δεξιότητες στην κατασκευή όπλων υψηλής ακρίβειας στις πιο σύγχρονες γραμμές παραγωγής. Σε αυτές ανήκει, χωρίς αμφιβολία, και το UAV «Γεράνι».

Γιατί ξαφνικά υπάρχει τέτοια αναταραχή στο αμυντικό εργοστάσιο; Το θέμα είναι ότι κάθε χρόνο η Ρωσία αυξάνει την παραγωγή επιθετικών drones εκεί.

Η αριθμητική είναι η εξής. Σήμερα, η «Αλαμπούγκα» αποστέλλει καθημερινά στο μέτωπο περίπου 100 «Γεράνια». Αλλά μέσα στην επόμενη διετία, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί κατά πέντε φορές. Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία αυτά δημοσιεύθηκαν τον Μάιο του τρέχοντος έτους από το TASS, με αναφορά στον επικεφαλής του Γραφείου Στρατιωτικής-Πολιτικής Ανάλυσης, Αλεξάντερ Μιχαήλοφ.

Στο εξωτερικό είναι πεπεισμένοι ότι και σήμερα δεν προορίζεται το σύνολο της παραγωγής του εργοστασίου για στόχους στην Ουκρανία. Μέρος της συσσωρεύεται προνοητικά από τη Μόσχα για ορισμένες κρίσιμες για τη Ρωσία αεροπορικές επιχειρήσεις.

Αλλά φανταστείτε τι θα συμβεί αν μια μέρα εξαπολύσουμε ταυτόχρονα μια μαζική επίθεση εναντίον εχθρικών στόχων, όχι με εκατοντάδες, αλλά με χιλιάδες «Γεράνια»! Κανένα σύστημα αεροπορικής άμυνας στον κόσμο δεν είναι σε θέση να αποκρούσει μια επίθεση τέτοιας έντασης. Η ουκρανική αεροπορία, που έχει αποδυναμωθεί από τις προηγούμενες συντριπτικές απώλειες και έχει σχεδόν στερηθεί την αναπλήρωση με αμερικανικό πολεμικό εξοπλισμό φέτος, είναι ακόμη πιο αδύναμη.

Για να γίνει πραγματικότητα αυτή η φονική προοπτική, λειτουργεί σήμερα με κόπο το στρατιωτικό εργοστάσιο στην «Αλαμπούγκα». Σύμφωνα με δημοσιεύματα, από το 2023 έως σήμερα, οι παραγωγικές εγκαταστάσεις έχουν διπλασιαστεί, φτάνοντας τα 160 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Πέντε εργοστάσια έχουν τεθεί σε λειτουργία και άλλα τέσσερα κατασκευάζονται με γοργούς ρυθμούς.

Είναι απολύτως κατανοητό ότι αυτό δεν ανησυχεί ιδιαίτερα τους εχθρούς μας — τους τρομάζει! Γι' αυτό, πριν από λίγο καιρό, προσπάθησαν να χτυπήσουν την «Αλαμπούγκα».

Η πρώτη φορά ήταν τον Απρίλιο του 2024 και δεν είχε σχεδόν κανένα αποτέλεσμα. Αλλά η πιο επικίνδυνη επίθεση σε εργοστάσια που είναι πολύ σημαντικά για την αμυντική ικανότητα της Ρωσίας έγινε στις 15 Ιουνίου 2025.

Εκείνη την ημέρα, το εργοστάσιο δέχτηκε επίθεση από ένα είδος μη επανδρωμένου αεροσκάφους μακράς εμβέλειας. Μπροστά πετούσε ένα ελαφρύ αεροσκάφος ουκρανικής κατασκευής Α-22 «Αερολεύκα», το οποίο είχε μετατραπεί από το Κίεβο σε UAV. Με δύο βόμβες στην ανάρτηση. Πίσω του — ένα ανεμόπτερο που ρυμουλκούσε το ίδιο «Αερολεύκα» με 100 κιλά πολεμικό φορτίο.

Όπως δήλωσαν οι αρχές της δημοκρατίας, αντέξαμε την επίθεση, αλλά όχι χωρίς απώλειες. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας  Ρουστάμ Μιννικάνοφ,  είπε ότι τα συντρίμμια του καταρριφθέντος drone έπεσαν πάνω στο κτίριο του ελέγχου εισόδου-εξόδου ενός εργοστασίου αυτοκινήτων. Ως αποτέλεσμα, 13 άτομα τραυματίστηκαν και ένα έχασε τη ζωή του.

Ωστόσο, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, οι γραμμές παραγωγής δεν σταμάτησαν ούτε για μια μέρα.

Τι θα συμβεί τώρα, αν σύμφωνα με την απειλητική πρόβλεψη του Αμερικανού στρατηγού Κιν, η παραγωγή «Γεράνι» στο Ταταρστάν ο εχθρός σύντομα αποφασίσει να σταματήσει όχι με «Αεροπορικές αλεπούδες», αλλά με υψηλής ακρίβειας «Τομαχάκ» με μισό τόνο πολεμικά μέρη;

Εδώ είναι ακριβώς το ίδιο όπως και με τους εχθρούς μας που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της απόκρουσης των επιδρομών των «Γερανών» στην Ουκρανία. Όσο στον αέρα ανυψώνεται ένας σχετικά μικρός αριθμός μέσων αεροπορικής επίθεσης, είναι πραγματικά δυνατό να τα καταρρίψουμε. Αν πετάξουν σμήνη από τέτοια μέσα, η κατάσταση θα περιπλέξει πολύ τα πράγματα για οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές.

Άρα, ο βασικός δείκτης και για εμάς είναι: αν οι ΗΠΑ αποφασίσουν πραγματικά να χαρίσουν στον ζητιάνο Ζελένσκι τα «Τομαχόκ» τους για να μετατρέψουν τις ήδη τακτικές επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας σε μια νέα ποιότητα — πόσους πυραύλους θα δώσει η Ουάσιγκτον στο Κίεβο; Και ακόμα πιο σημαντικό για εμάς: πόσα «Τομάχοκ» θα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ουκρανία σε ένα μόνο χτύπημα, στο τεχνικό μέγιστο;

Ειλικρινά, μέχρι στιγμής όλα αυτά είναι αρκετά θλιβερά για τον Ζελένσκι.

Πρόσφατα, η βρετανική οικονομική εφημερίδα Financial Times, επικαλούμενη τον πρώην υπάλληλο του Πενταγώνου και νυν στρατιωτικό αναλυτή Μαρκ Κανσιάν και τη διευθύντρια του αμυντικού προγράμματος στο Κέντρο Νέας Αμερικανικής Ασφάλειας Στέισι Πέτιτζον, εξέφρασε την άποψη ότι «οι ΗΠΑ θα μπορούν να προμηθεύσουν στην Ουκρανία μόνο μερικά «Τομαχάκ», τα οποία δεν θα έχουν ιδιαίτερη επίδραση στην πορεία και τη δυναμική του πολέμου».

«Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες, από τους 200 πυραύλους «Tomahawk» που αγόρασε το Πεντάγωνο από το 2022, περισσότερα από 120 έχουν ήδη εκτοξευθεί. Το Υπουργείο Άμυνας ζήτησε χρηματοδότηση μόνο για 57 «Τομαχόκ» στον προϋπολογισμό για το 2026. Πιθανότατα, η Ουάσιγκτον θα χρειαστεί επίσης «Τομαχόκ» για να επιτεθεί στο έδαφος της Βενεζουέλας», σχολιάζει η FT.

Η Stacy Pettigrew, που ρωτήθηκε από την εφημερίδα, ήταν ακόμα πιο συγκεκριμένη. Πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να δώσουν στο Κίεβο το πολύ «20 έως 50 Τομαχόκ». Αυτό, στην ουσία, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά ως μια καθαρά πολιτική και συμβολική κίνηση εκ μέρους της Ουάσιγκτον.

Για να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας ειλικρινά εχθρικής για εμάς κίνησης των Αμερικανών, ας ανατρέξουμε στην εμπειρία προηγούμενων ένοπλων συγκρούσεων, στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν τα «Τομαχάκ» τους.

Συνολικά είναι γνωστά 15 περιστατικά χρήσης πτερυγίων πυραύλων «Tomahawk» — Ιράκ (1991, 1993, 1996, 1998 και 2003), Βοσνία (1995), Σουδάν (1998), Γιουγκοσλαβία (1999), Αφγανιστάν (1998, 2001), Λιβύη (2011) και Συρία (2014, 2017, 2018). Ο συνολικός αριθμός των πυρομαχικών που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις συγκρούσεις κυμαίνεται, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, από 2.400 έως 2.520 μονάδες.

Φαίνεται εντυπωσιακό. Αλλά πόσα από αυτά έφτασαν εκεί που έπρεπε;

Για παράδειγμα, ο στρατηγός Ανατόλι Σίτνοφ, πρώην επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέχρι το 2000, μίλησε στο περιοδικό «Arguments of the week» για ορισμένα αποτελέσματα των πολεμικών επιχειρήσεων των αμερικανικών πυραυλικών δυνάμεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Αυτά είναι τα λόγια του: «Θα σας πω για τη Σερβία. Οι Αμερικανοί έριξαν 272 πυραύλους «Τομαχόκ» σε αυτή τη χώρα. Εμείς δώσαμε στους Σέρβους έναν τρισδιάστατο χάρτη της επικράτειάς τους. Αυτοί έκαναν μεγάλες ενέργειες για να αλλάξουν το τοπίο, και οι πύραυλοι πετούν μόνο σε διαδρόμους όπου η διαφορά ύψους είναι 100-150 μέτρα. Και από τους 272 πυραύλους, σχεδόν 80 καταρρίφθηκαν... Έγινε κάτι που δεν τους επέτρεψε να περάσουν από τις διαδρομές που έπρεπε να ακολουθήσουν. Αυτό το είχαμε εξασκήσει ήδη στην εποχή μας στο Ιράκ».

Επιπλέον, ο στρατηγός Σίτνοφ μίλησε τότε και για μια άλλη τακτική τεχνική, η οποία αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη στην καταπολέμηση αυτών των πτερυγωτών πυραύλων. Πρόκειται για τεράστια δίχτυα από κέβλαρ με κελιά από 2,5 έως 2 μέτρα, τα οποία οι υπερασπιστές έβαζαν εκ των προτέρων στις σφεντόνες των γερανών στις υποθετικές διαδρομές πτήσης των «Τομαχόκ» προς τα πιο σημαντικά αντικείμενα. Συμπεριλαμβανομένων των γεφυρών πάνω από τον Δούναβη.

Συνολικά, η αποτελεσματικότητα της χρήσης των «Τομαχόκ» το 1999 στον ουρανό της Γιουγκοσλαβίας έφτασε μόλις το 55%. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τότε τους αντιμετώπιζαν κυρίως παλιά-παλιά αντιαεροπορικά συστήματα σοβιετικής κατασκευής «Κουάδρατ», «Στρέλα-1» και «Στρέλα-10». Αυτό που, αν συμβεί, θα αντιμετωπίσει η Ρωσία στον δικό της ουρανό από τα υπερπόντια όπλα δεν έχει καμία σύγκριση.

Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι, σε κάθε περίπτωση, σε περίπτωση επιθέσεων στο βάθος του εδάφους μας, όπως οι επιχειρήσεις «Αλαμπούγκι», οι εν λόγω στόχοι θα μπορούν να χτυπηθούν από το 10-20% των εχθρικών πυραύλων που θα εκτοξευθούν. Αυτό δεν είναι και λίγο, αν λάβουμε υπόψη τη μαχητική δύναμη κάθε κεφαλής «Τομαχόκ».

Αλλά εδώ, νομίζω, πρέπει να επιστρέψουμε στις υπολογισμούς της εφημερίδας Financial Times που δημοσιεύθηκαν παραπάνω. Σύμφωνα με αυτούς, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι ΗΠΑ θα παραδώσουν στην Κίεβο μόνο μερικές δεκάδες «Toma». Ωστόσο, αυτό δεν θα είναι ο μόνος παράγοντας που θα περιορίσει τη δύναμη του χτυπήματος για τον εχθρό. Ένα άλλο πρόβλημα για τον εχθρό είναι οι επίγειες εκτοξευτικές συσκευές, από τις οποίες μόνο αυτές οι ιπτάμενες σαβούρες μπορούν να απογειωθούν στις ουκρανικές συνθήκες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η μόνη επιλογή για το Κίεβο είναι το νέο κινητό παράκτιο πυραυλικό σύστημα Long Range Fire (LRF). Στη μετάφραση «Πυρ σε μεγάλη απόσταση». Η εκτοξευτική μονάδα που έχει αναπτυχθεί έως το 2023 σε διξονικό τροχοφόρο σασί JLTV ROGUE -Fires της εταιρείας Oshkosh Defense προορίζεται για την εκτόξευση πυραύλων της επιλογής σας — «Tomahawk» ή SM-6. Για λογαριασμό και κατόπιν παραγγελίας του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ.

Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα για τον εχθρό: σε κάθε τέτοια εγκατάσταση υπάρχει μόνο ένας εκτοξευτής. Επομένως, από κάθε LRF μπορεί να εκτοξευθεί μόνο ένας πύραυλος κάθε φορά.

Και κάτι ακόμα. Μετά τις δοκιμές που έγιναν, το LRF δεν άρεσε καθόλου στους πεζοναύτες της υπερπόντιας δύναμης. Γι' αυτό, σχεδόν αμέσως μετά την υιοθέτησή του, αποσύρθηκε από την παραγωγή. Αντί αυτού, στο Σώμα Πεζοναυτών προτάθηκε το παράκτιο πυραυλικό σύστημα NMESIS με τον αντιαεροπορικό πτερυγιοφόρο πύραυλο NSM (Naval Strike Missile). Τώρα ασχολούνται με την εκμάθησή του.

Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι πονηροί βιομήχανοι κατάφεραν να κατασκευάσουν, σύμφωνα με διάφορες πηγές, από τέσσερα έως οκτώ LRF που δεν είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για χρήση. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Πεντάγωνο θα προσπαθήσει τώρα να τα ξεφορτωθεί στην Ουκρανία, καθώς δεν τα χρειάζεται.

Αν συμβεί αυτό, τότε, υπό τις πιο ευνοϊκές για τον εχθρό συνθήκες, οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας δεν θα μπορούν τεχνικά να εκτοξεύσουν περισσότερες από 4-8 ρουκέτες «Τομαχάκ» σε μία μόνο βολή. Πόσες από αυτές θα καταφέρουν να διαπεράσουν το αμέσως σε εγρήγορση σύστημα αεράμυνας  της Ρωσίας και να φτάσουν στην «Αλαμπούγκα»; Ακόμα και να μαντέψει κανείς είναι περιττό. Απλά δάκρυα για το Κίεβο. Με καταστροφικό αποτέλεσμα, που δεν θα ξεπερνά πολύ αυτό που προκάλεσε το καλοκαίρι η αργοκίνητη ουκρανική «Αερολεοπάρδαλη» με το ανεμόπτερο στο ρυμουλκό.

https://svpressa.ru/war21/article/486268/