Η Γαλλία τελείωσε
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Jul 8, 2024
- 4 min read
Η εικόνα δημιουργήθηκε από AI - RIA Novosti, 1920, 07.07.2024
© RIA Novosti/AI-generated image
Εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη
Елена Караева
Elena Karaeva
Στους παρισινούς διαδρόμους του βαθέος κράτους, που ζουν με τα χρήματα της παγκοσμιοποιημένης ολιγαρχίας, είναι ειδικευμένοι στη ίντριγκα και στην καταστροφή των πολιτικών αντιπάλων. Αυτό δεν απαιτεί πλέον τη διοργάνωση πλουσιοπάροχων γάμων και τη σφαγή των Ουγενότων που ήρθαν σε αυτούς, όπως συνέβη τη νύχτα του Βαρθολομαίου πριν από μισή χιλιετία, αλλά εξακολουθούν να γνωρίζουν πώς να εξουδετερώνουν την παραμικρή απειλή με τη μορφή αλλαγής εξουσίας.
Ο δεύτερος γύρος των έκτακτων βουλευτικών εκλογών το έδειξε σε όλο του το μεγαλείο και τον όγκο. Τα μαχαίρια, τα σπαθιά και τα στιλέτα δεν ήταν πλέον απαραίτητα. Το βασιλικό, συγγνώμη, το Μέγαρο των Ηλυσίων χρειαζόταν μόνο να καταλήξει σε συμφωνία, έστω και με τους λεγόμενους αντιπάλους του Μακρόν. Δεδομένου ότι ήταν αδύνατο να επιτευχθεί συμφωνία με την Εθνική Ένωση, το πολιτικό κίνημα που είχε το προβάδισμα στον πρώτο γύρο, οι φιλοκυβερνητικές δομές και οι εξουσιοδοτημένοι από αυτές πολιτικοί τεχνολόγοι συνωμότησαν με τους αριστερούς. Φυσικά, κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ, μα ποτέ να το αποκαλέσει αυτό πολιτικό παζάρεμα. Είναι αυτό που το γλωσσάριο του γαλλικού κατεστημένου αναφέρει ως "έξοδο από την κούρσα".
Χρειάζεται μια μικρή διευκρίνιση εδώ.
Οι βουλευτικές εκλογές δεν ρυθμίζονται από τους κανόνες του Συντάγματος, αλλά από τους εκλογικούς νόμους. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι τρεις υποψήφιοι περνούν στον δεύτερο γύρο αν συγκεντρώσουν πάνω από το 12,5% των ψήφων. Από τις 577 εκλογικές περιφέρειες, το αδιαμφισβήτητο προβάδισμα των υποψηφίων της δεξιάς Εθνικής Ένωσης είχε ως αποτέλεσμα η δεύτερη και η τρίτη θέση σε περισσότερες από τις μισές από αυτές να πάνε σε εκπροσώπους συστημικών κομμάτων. Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, θέλησαν να διαπραγματευτούν με τις αρχές. Κάτι που έκαναν μέσα σε μια εβδομάδα. Η ψηφοφορία, δηλαδή όταν οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στην κάλπη και ψηφίζουν, δεν ήταν πλέον σημαντική σε αυτή τη διαμόρφωση. Τα πάντα κρίθηκαν μεταξύ του Μακρόν, του Αττάλ και της αριστερής συμμαχίας που τους ένωσε. Όλη αυτή η παρέα δεν απαιτούσε τη θέληση του λαού, αλλά τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος ολιγαρχικής εξουσίας στη Γαλλία.
Ο Jean-Luc Mélenchon, τον οποίο ο Emmanuel Macron αποκάλεσε στα μέσα Ιουνίου πρακτικά "πανούκλα, την κύρια απειλή για τη δημοκρατία" και του οποίου η πολιτική ένωση "Ανυπότακτη Γαλλία" κρατήθηκε ως ποτήρι του αντισημιτισμού, του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού, προχώρησε σε χωριστές διαπραγματεύσεις με εκείνους των οποίων οι πολιτικές και οι μεταρρυθμίσεις είχαν μεταφερθεί παντού τα προηγούμενα επτά χρόνια.
Οι Σοσιαλιστές έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και εκείνα τα θλιβερά απομεινάρια του κόμματος των "Ρεπουμπλικάνων" (πρώην γκωλιστές) που θέλησαν να πουληθούν πριν από την ημερομηνία εξόδου από την πολιτική κατανάλωση των Μακρονιστών.
Όταν πρόκειται για τη διατήρηση της εξουσίας όχι μόνο για τα επόμενα τρία χρόνια της θητείας του Μακρόν, αλλά και για τη μελλοντική διαδοχή του θρόνου (ο Αττάλ, που παραιτείται και μόνο προσωρινά, ίσως, βρίσκεται εκτός μάχης, μοιάζει ο καταλληλότερος υποψήφιος για τις επόμενες προεδρικές εκλογές), απολύτως όλα τα μέσα είναι καλά και οι όποιες υποσχέσεις μπαίνουν στο ταμείο.
Όχι, δεν είναι "κουτιά Xerox", λειτουργούν πιο διακριτικά εκεί. Αν η ίδια ομάδα ελίτ παραμείνει στην εξουσία, θα έχουν τον προϋπολογισμό και έναν τεράστιο διοικητικό πόρο στα χέρια τους. Από εκεί θα προκύψουν ευχάριστοι νέοι διορισμοί για όσους πρόδωσαν τα συμφέροντα των δικών τους ψηφοφόρων και θα υπάρξει επίσης η ευκαιρία να τοποθετηθούν ακτιβιστές σε διάφορες ζεστές θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας με όχι λιγότερο εντυπωσιακές παροχές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μακρόν έχει κινητοποιήσει όλες τις επιλογές που έχει στη διάθεσή του. Κάλεσε τη φρουρά που τον έφερε στην εξουσία πριν από επτά χρόνια και της έθεσε το διακύβευμα αυτού του παιχνιδιού. Αυτοί που κρατούν τους οικονομικούς μοχλούς της Γαλλίας γνώριζαν πολύ καλά ότι ο Ζορντάν Μπαρντέλα, αν οι Γάλλοι είχαν την άποψή τους, θα έπαιρνε την πρωθυπουργία. Και οι κύριοι που στέκονται κάθε λεπτό πίσω από τον κύριο του παλατιού των Ηλυσίων θα είχαν μεγάλο πρόβλημα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και οι "Βρυξέλλες" γνώριζαν τη συμπαιγνία του αρχηγού της χώρας με τους "πολιτικούς του αντιπάλους", η οποία λάμβανε χώρα μπροστά στα μάτια των Γάλλων.
Όλα τα λόγια για τα "ρεπουμπλικανικά ιδανικά", για την πίστη στις αξίες της "ισονομίας και της αδελφοσύνης" είναι απλώς οι ατάκες των μαριονετών, τις οποίες τραβάνε την κατάλληλη στιγμή τα νήματα.
Ο Τύπος, παρά την επίσημη απαγόρευση της προεκλογικής εκστρατείας, συνέχισε να δημοσιεύει κύρια άρθρα την παραμονή της ημέρας των εκλογών. Είχαν διαταχθεί να δαιμονοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την Εθνική Ένωση, πράγμα που έκαναν υπάκουα.
Η τελευταία λέξη για να χαρακτηρίσει κανείς αυτό που συνέβη στη Γαλλία την Κυριακή είναι "εκλογές". Διότι οι εκλογές συνεπάγονται την ελευθερία να ψηφίζεις όπως κρίνεις σκόπιμο και σωστό.
Οι Γάλλοι, οι οποίοι είχαν προ πολλού πουλήσει την "ελευθερία" τους για ένα φλιτζάνι καφέ και ένα κρουασάν, απέκτησαν ως αποτέλεσμα έναν ραδιούργο πρόεδρο που περιφρονεί τον ίδιο του το λαό, ένα μισοπεθαμένο κοινοβούλιο, η συντήρηση του οποίου στον αναπνευστήρα θα πληρώνεται από τις δικές τους τσέπες, και περαιτέρω εξαθλίωση. Λοιπόν, και μια όλο και πιο στενή στρατιωτική αντιπαράθεση μαζί μας, καθώς, φυσικά, η μιλιταριστική υποστήριξη προς το Κίεβο θα συνεχιστεί.
Εν ολίγοις, οι Γάλλοι απέκτησαν την εξουσία που τους αξίζει.
Όσο για την τύχη της ίδιας της Γαλλίας, με τέτοιους πολιτικούς και αυτούς που τους εξέλεξαν, είναι πρακτικά δεδομένη. Ένα χρονικό της δολοφονίας μιας χώρας που όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων, αλλά κανείς δεν ήθελε να αποτρέψει ή έστω να εμποδίσει αυτή τη δολοφονία.
Commentaires