Εικόνα παραχθείσα με τεχνητή Νοημοσύνη AI - РИА Новости, 1920, 18.05.2024
© RIA Novosti / Generated by AI
Elena Karaeva
Σκηνές πογκρόμ στο νησί της Νέας Καληδονίας (μέρος του ομώνυμου αρχιπελάγους) τράβηξαν την προσοχή του κόσμου σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, την οποία η γαλλική μητρόπολη είχε "ξεχάσει" σε απόσταση δεκαεπτά χιλιάδων χιλιομέτρων από την πρωτεύουσά της. Ωστόσο, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη απ' ό,τι φαίνεται και απ' ό,τι συμπεραίνεται. Μοιάζει περισσότερο με εξέγερση παρά με επανάσταση.
Ποιος είναι όμως ο λόγος για μια τέτοια αναταραχή που σκοτώνονται και τραυματίζονται άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων απλών πολιτών και αστυνομικών;
Διότι το Παρίσι, καθ' όλη τη διάρκεια της νεοαποικιακής και απλά αποικιακής του εποχής, δεν έμαθε ποτέ να μιλάει σε αυτούς που κατέκτησε ή να δηλώνει την ιδιοκτησία του ως ισότιμη.
Αφορμή για τα σημερινά γεγονότα ήταν η υιοθέτηση από τη Γαλλική Γερουσία μιας νομικής πράξης που αφορά το δικαίωμα ψήφου όσων ζουν στο αρχιπέλαγος. Με πρόσχημα την εξίσωση του δικαιώματος ψήφου τόσο του ντόπιου πληθυσμού όσο και όσων εγκαταστάθηκαν εκεί πριν από δέκα χρόνια.
Οι Κανάκοι, οι ιθαγενείς, που αποτελούν περίπου το σαράντα τοις εκατό του πληθυσμού, κατάλαβαν γιατί το ήθελε η μητρόπολη. Στις τοπικές εκλογές (και η Νέα Καληδονία έχει ευρύτερα προνόμια ακόμη και από την Κορσική), οι πολιτικοί που υποστηρίζουν το Παρίσι πρέπει να κερδίζουν.
Τι αποφασίζει το τοπικό κοινοβούλιο; Πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, παρακολουθεί την εφαρμογή των συμφωνιών πριν από τριάντα χρόνια, όταν δόθηκε στη Νέα Καληδονία η ευκαιρία να επωφεληθεί εν μέρει από το εμπόριο ορυκτών, αντί να στέλνει τα πάντα στο Παρίσι.
Τώρα βρισκόμαστε στη ρίζα, ή μάλλον στη ρίζα αυτού που συμβαίνει. Η Νέα Καληδονία αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο των αποθεμάτων μεταλλεύματος νικελίου. Η Νέα Καληδονία είναι ένας από τους πέντε κύριους προμηθευτές νικελίου στην αγορά. Και χωρίς νικέλιο, όπως γνωρίζουμε, η αυτοκινητοβιομηχανία είναι αδύνατη σήμερα. Παρά τη ζήτηση, η βιομηχανία μετάλλων αντιμετωπίζει προβλήματα επειδή καταναλώνει ενέργεια, η τιμή της οποίας ανεβαίνει.
Οι Κανάκοι, οι οποίοι υποστηρίζουν την οικονομική ανεξαρτησία από το Παρίσι, και οι υποστηρικτές τους λένε ότι θέλουν να διαχειρίζονται οι ίδιοι τους πόρους του υπεδάφους τους. Το Παρίσι λέει: "Έχετε τρελαθεί; - και στέλνει τα στρατεύματα. Όχι μόνο επειδή η μητρόπολη, στην οποία μπορεί να φτάσει κανείς από το αρχιπέλαγος μόνο με αεροπλάνο και χρειάζεται τριάντα ώρες, χρειάζεται τον αποκλειστικό έλεγχο των νησιών.
Υπάρχουν γαλλικές στρατιωτικές βάσεις στη Νέα Καληδονία. Εκεί σταθμεύουν πεζοναύτες, υπάρχει επίσης φρεγάτα ελικοπτεροφόρου, υπάρχει επίσης πολεμική αεροπορία. Γιατί να θέλει το Παρίσι να διατηρήσει μια τόσο ενοχλητική και δαπανηρή εγκατάσταση;
Και να έχει βαρύτητα και επιρροή στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού. Η περιοχή αυτή έχει ήδη καταστεί ηγέτης της παγκόσμιας οικονομίας και τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αναπτυχθεί με ρυθμούς αδιανόητους για τον Παλαιό Κόσμο. Παρεμπιπτόντως, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα στη Νέα Καληδονία είναι υψηλότερο από ό,τι στο σύνολο της ευρωζώνης, και σε απόλυτους αριθμούς ξεπερνά αυτό των Ισπανών, ακόμη και των Ιταλών.
Οι λόγοι της σημερινής εξέγερσης, των ταραχών, όπως θέλετε να ονομάσετε την αναταραχή, δεν είναι καθόλου στο ποιος και πώς ψηφίζει ή θα ψηφίσει, αλλά στο γεγονός ότι το Παρίσι δεν θέλει να μοιραστεί ούτε την εξουσία, ούτε τα χρήματα, ούτε τις νομικές εξουσίες με κανέναν. Έτσι έκαναν τη Γαλλία ένα ενιαίο κράτος με μια πολύ ισχυρή κεντρική κυβέρνηση που αποφασίζει σχεδόν για τα πάντα σε κάθε τομέα, έτσι άρχισαν να ξεζουμίζουν σταθερά, άλλοτε με ήπιο και πολιτικό τρόπο, άλλοτε με σκληρό τρόπο, χρησιμοποιώντας BMP και APC του στρατού, τους υποστηρικτές της οικονομικής ανεξαρτησίας στα υπερπόντια εδάφη της Γαλλίας πριν από τέσσερις δεκαετίες και συνεχίζουν να το κάνουν.
Όπως το αρχιπέλαγος του Ειρηνικού έπεσε στην αγκαλιά του Παρισιού το 1853, έτσι προσπαθεί να βγει από αυτήν, αλλά δεν μπορεί.
Το κίνημα για σχετική ανεξαρτησία σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτονομισμός, αλλά η επιθυμία για οικονομική ανεξαρτησία συνήθως ακολουθείται από την επιθυμία για μεγαλύτερη (ή πλήρη) πολιτική ελευθερία. Το αντίθετο ισχύει επίσης. Η πολιτική ελευθερία από τη βούληση της κεντρικής κυβέρνησης (που κάθεται σε απόσταση, ας θυμηθούμε, λίγο μικρότερη από το μισό μήκος του ισημερινού) οδηγεί σε οικονομική ανεξαρτησία.
Ο Μακρόν, βέβαια, δεν είναι και πολύ καλός πολιτικός, ένα Γ-μείον, αλλά κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι οι ταραχές στη Νέα Καληδονία αποτελούν άμεση απειλή για την τρέχουσα κρατική δομή της Γαλλίας. Διότι η Κορσική, για παράδειγμα, μπορεί να αρχίσει να εκφράζει τη δυσαρέσκειά της. Και έπειτα υπάρχουν και οι γαλλικές Αντίλλες, όπως η Μαρτινίκα. Μπορεί και αυτές να αρχίσουν να θέτουν ερωτήματα που είναι ενοχλητικά για το Παρίσι και το κίνημα ανεξαρτησίας υπάρχει ήδη ως κομματική πολιτική δύναμη.
Και μετά τι;
Αν δεν δείξει τη δύναμή της τώρα, καταπνίγοντας κάθε προσπάθεια οργής, εισάγοντας το στρατό και απαγορεύοντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η Γαλλία δεν θα χάσει τα εν λόγω εδάφη. Αφήνοντας στο τέλος μόνο τα σύνορα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Μετατρεπόμενη από μια ισχυρή δύναμη σε μια ευρωπαϊκή περιφερειακή χώρα. Αυτή, στην πραγματικότητα, είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί η αντίδραση του Παρισιού σε όσα συνέβαιναν στη Νέα Καληδονία ήταν τόσο γρήγορη και προφανώς σκληρή. Το Παρίσι μπορεί ακόμη να αντέξει να χάσει την εικόνα του "λίκνου όλων των δικαιωμάτων και ελευθεριών" με την κράτηση των δυσαρεστημένων και των διαφωνούντων, αλλά είναι και αδύνατο και αδιανόητο να χάσει το κύρος και τη μόχλευση του, ακόμη και αν αυτό μυρίζει άσχημα νεο- και απλή αποικιοκρατία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα τσαμπιά της λαϊκής οργής και η θέληση για ελευθερία από την παλιά τάξη πραγμάτων έχουν ήδη απομακρυνθεί και πεταχτεί. Όχι, απλώς πρέπει να ωριμάσουν.
Comments