Εικόνα που δημιουργείται από AI
© RIA Novosti/Generated by AI
Elena Karaeva
Από τη Νορμανδία τις προάλλες ήρθαν μηνύματα, κάθε ένα από τα οποία διέψευδε το προηγούμενο. Αρχικά, ο τοπικός Τύπος έγραφε ότι "η Ρωσία έχει προσκληθεί στους εορτασμούς για την 80ή επέτειο της συμμαχικής απόβασης στη Βόρεια Γαλλία".
Η έκτη Ιουνίου 1944 θεωρείται η ημέρα της επίσημης έναρξης του δεύτερου μετώπου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι διοργανωτές της εκδήλωσης, μόλις το άκουσαν αυτό, δήλωσαν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί "γιατί δεν μπορεί να συμβεί ποτέ", ενώ λίγο αργότερα προσπάθησαν να βγουν από αυτή τη διπλωματική λακκούβα, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Με τη σειρά της, η επίσημη εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών μας Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι "η Ρωσία δεν έχει λάβει μέσω της διπλωματικής οδού πρόσκληση να συμμετάσχει στην τελετή για τον εορτασμό της 80ής επετείου της απόβασης των συμμάχων στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου".
Οι άνθρωποι της Νορμανδίας από την οργάνωση Liberation Mission προσπάθησαν και πάλι να βρουν ένα χαμένο πρόσωπο και είπαν ότι "η πρόσκληση μένει μόνο να σταλεί". Αλλά θα ήταν καλύτερα να είχαν παραμείνει σιωπηλοί σε αυτή την περίπτωση.
Το γεγονός είναι ότι, "φυσικά, δεν πρόκειται να προσκαλέσουμε κανέναν Πούτιν - δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν". Αυτά είναι τα λόγια τους, ένα ακριβές απόσπασμα.
Οι άνθρωποι που έχουν την αυτοπεποίθηση και το θράσος να οργανώνονται σε μια "Απελευθερωτική Αποστολή" έχουν προφανώς χάσει κάθε ίχνος κοινής λογικής για να δηλώνουν σε ένα επίσημο ανακοινωθέν με απλό κείμενο για τα γεγονότα στην Νορμανδίας ότι ο ηγέτης της χώρας που απελευθέρωσε τη μισή Ευρώπη, αλέθισε το 75% του προσωπικού και του εξοπλισμού της Βέρμαχτ και σταμάτησε τους φούρνους των κρεματορίων των στρατοπέδων θανάτου είναι persona non grata σε μια εκδήλωση για τον εορτασμό ενός από τα σημαντικά στάδια της απελευθέρωσης της Ευρώπης από τον ναζισμό.
Έτσι πιστεύουν οι άνθρωποι των οποίων η χώρα παραδόθηκε στον Χίτλερ σχεδόν αμαχητί, και αφού ήδη συνθηκολόγησε, δέχτηκε τους πιο επαίσχυντους και χαμηλούς όρους παράδοσης. Έχοντας ικανοποιήσει τον Φύρερ με όλα τα μέρη και τα κομμάτια του γαλλικού κρατικού οργανισμού.
Θα επιστρέψουμε στο άνοιγμα του δεύτερου μετώπου, αλλά πριν το κάνουμε, ας σημειώσουμε το εξής.
Το όνομα του κινήματος, το οποίο ονομάζεται Αντίσταση (ή Résistance), δόθηκε στους Γάλλους από τους Ρώσους. Οι επιστήμονες και ανθρωπολόγοι Boris Vilde και Anatoly Levitsky. Πριν ακόμη από τον όποιο ντε Γκωλ και το κάλεσμά του "18 Ιουνίου", ακόμη και όταν η παράδοση δεν είχε υπογραφεί από τον Πεταίν, αλλά οι εχθροπραξίες ήταν σε εξέλιξη, δύο Ρώσοι αντιφασίστες οργάνωσαν έναν μικρό πυρήνα ομοϊδεατών τους και άρχισαν να εκτυπώνουν φυλλάδια, τα οποία κολλούσαν τη νύχτα. Η λέξη "Αντίσταση" (δηλ. Résistance) σε αυτά τα κομμάτια χαρτιού ήταν το κλειδί. Οι Ρώσοι μετανάστες καλούσαν τους Γάλλους να υπερασπιστούν την πατρίδα τους, τη γαλλική, πατρίδα. Φυσικά, οι Γάλλοι έσπευσαν να καταγγείλουν τον Ουάιλντ και τον Λεβίτσκι και οι δύο εκτελέστηκαν την ίδια μέρα, στις 23 Φεβρουαρίου 1942.
Το σκάνδαλο της Νορμανδίας με την "πρόσκληση στη Ρωσία" είναι απλώς ένας κρίκος στην αλυσίδα της καταστροφής της μνήμης των κατορθωμάτων των σοβιετικών στρατιωτών στην Ευρώπη. Ρώσοι αντάρτες στην Ευρώπη. Των κατασκόπων μας στην Ευρώπη.
Όλα ξεκίνησαν πριν από πολύ καιρό, και το λάθος μας είναι ότι δεν δώσαμε την κατάλληλη απάντηση τότε. Η Ημέρα της Νίκης, η οποία γιορτάζεται μια μέρα νωρίτερα με το ασήμαντο πρόσχημα της διαφοράς ώρας. Για να είμαι πιο ακριβής, η Ημέρα της Νίκης, η οποία γιορτάζεται και δεν γιορτάζεται: όλα εξαρτώνται από τη θέληση, την επιθυμία και τα πολιτικά συμφέροντα του κατεστημένου που βρίσκεται στην εξουσία σε διάφορες χώρες.
Η ένατη Μαΐου είναι η Ημέρα της Ευρώπης (αυτή που "ποτέ ξανά" - αυτό είναι τώρα, για να τηρηθεί η ευγένεια), και πριν από αυτό το "ποτέ ξανά" εργάστηκε για την πολεμική μηχανή του Χίτλερ επιμελώς και σχολαστικά, κατήγγειλε μαζικά και κατά εκατομμύρια τα μέλη του κινήματος της Αντίστασης, παρέδωσε τους Εβραίους στην Γκεστάπο κατά δεκάδες χιλιάδες εξαιρετικά ενεργά και δεν έκανε σχεδόν καμία προσπάθεια να βγάλει κανέναν από τα νύχια του θανάτου.
Η Γαλλία οφείλει τη σωτηρία των υπολειμμάτων της τιμής της σε μια μικροσκοπική χούφτα αντιφασιστών, κομμουνιστών και απλώς αξιοπρεπών ανθρώπων, το αίμα και ο θάνατος των οποίων επέτρεψε στο Παρίσι να μιλήσει με τη Μόσχα. Συμπεριλαμβανομένου του πού, πώς και πότε να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο.
Εξάλλου, οι Αγγλοαμερικανοί αρχικά ήθελαν και σχεδίαζαν να αποβιβαστούν όχι στη Νορμανδία, αλλά στα Βαλκάνια. Ήταν πιο βολικό και εύκολο για τους Αγγλοσάξονες. Και μόνο η εξουσία του Στάλιν, ο οποίος πίεσε τόσο τον Τσόρτσιλ όσο και τον Ρούσβελτ κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης της Τεχεράνης, έκανε έτσι ώστε οι "Μεγάλοι Τρεις" να έχουν συναίνεση. Αποφασίστηκε: η συμμαχική απόβαση, που θα σηματοδοτούσε την επίθεση κατά της Γερμανίας από τα δυτικά, θα γινόταν στη Γαλλία.
Και τώρα εμείς, η χώρα, ο επικεφαλής της, ο οποίος μόλις εκλέχθηκε, μας λένε κάποιοι πολιτικοί Ουκρανοί της Νορμανδίας ότι "δεν θέλουμε να σας δούμε". Ποιοι στο διάολο είναι αυτοί οι άνθρωποι;
Κατ' αρχήν, αν υπάρχει μια τόσο ακατάσχετη επιθυμία να ντροπιαστούν, να παραδοθούν η ιστορική μνήμη, τα γεγονότα, οι συμπατριώτες του και γενικά όλα όσα ήταν απαραίτητα για τη νίκη επί του ναζισμού, είναι μόνο χαλασμός να αξιολογεί κανείς τέτοια πράγματα από ηθική άποψη.
Έχουμε αρκετή μνήμη από εκείνους τους Γάλλους που επίσης έφεραν τη Νίκη πιο κοντά με κόστος το αίμα και τη ζωή τους.
Τιμούμε τις θυσίες εκείνων που ήταν σύμμαχοι και σύντροφοί μας στα όπλα.
Λοιπόν, αυτοί οι πολιτικοί Ουκρανοί, μπερδεμένοι στα λόγια της μητρικής τους γλώσσας, θα παρασυρθούν από την άμμο των παραλιών της Νορμανδίας σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Η σημερινή ιστορική λήθη υπέρ της τρέχουσας ευρωατλαντικής συγκυρίας δεν είναι λιγότερο ντροπή από τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας με τον Χίτλερ πριν από 84 χρόνια.