Για την Πολτάβα, για το Μποροντίνο, για το Στάλινγκραντ: η Δύση ονειρεύεται εκδίκηση από τους Ρώσους

Το Κρεμλίνο της Μόσχας - RIA Novosti, 1920, 15.08.2022.

© RIA Novosti / Natalia Seliverstova

Διαβάστε ria.ru

Ουκρανός πολιτικός αναλυτής Vladimir Kornilov

Όλα τα υλικά

Σε μια αξιοπρεπή κοινωνία δεν είναι αποδεκτό να παραθέτουμε σοβαρά και πολύ περισσότερο να αναλύουμε τα λόγια του "της κύριας γάτας της Ουκρανικής προπαγάνδας" Olexiy Arestovych. Λέει ξεδιάντροπα ψέματα σε τακτική βάση και, το πιο εντυπωσιακό, δεν το κρύβει καν. Όμως δεν μπορεί να παραβλεφθεί η δήλωση που έκανε σε πρόσφατη συνέντευξή του στον συνάδελφό του Ντμίτρι Γκόρντον. Διότι ο προπαγανδιστής αναφέρθηκε εντελώς επίσημα στον Ουκρανό υπουργό Άμυνας Αλεξέι Ρεζνίκοφ κατόπιν προσωπικής του αίτησης και εντολής.

Αναφέρομαι στο απόσπασμα στο οποίο ο Reznikov περιγράφει μια συνάντηση με τους δυτικούς ομολόγους του στην αεροπορική βάση Ramstein στη Γερμανία. Θα πρέπει να παρατεθεί αυτολεξεί: "Στο Ραμστάιν όλοι έδωσαν τα χέρια - όλοι τους! - και είπε: "Σας παρακαλώ, αποτελειώστε τον μπάσταρδο!" Οι Σουηδοί πρόσθεσαν: "Για την Πολτάβα!" Οι Γάλλοι πρόσθεσαν: "Για το Μποροντίνο!" Και ούτω καθεξής, και ούτω καθεξής, και ούτω καθεξής... Οι Γερμανοί σιωπούσαν, αλλά έκλειναν το μάτι". Μάλλον οι Γερμανοί ζήτησαν με το κλείσιμο του ματιού τους να εκδικηθούν "για το Στάλινγκραντ". Αλλά εξακολουθούν να ντρέπονται να το πουν δυνατά.

Στην πραγματικότητα η δήλωση είναι ουσιώδης και σημαντική. Δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι η συλλογική Δύση προσπαθεί να αποδυναμώσει τη Ρωσία στα χέρια των Ουκρανών, τους οποίους δεν λυπάται καθόλου, για να μας εκδικηθεί για όλες τις προηγούμενες ήττες και τα ιστορικά αδικήματα. Και δεν έχει σημασία πόσο δίκαιοι είναι ή όχι. Άλλωστε, σε όλα ανεξαιρέτως τα παραδείγματα που παρατίθενται (Μποροντίνο, Πολτάβα, δεν κατονομάζονται, αλλά υπονοείται το Στάλινγκραντ), οι πρόγονοί μας πολέμησαν και νίκησαν τους εισβολείς που εισέβαλαν στο κράτος μας. Και οι Ευρωπαίοι ονειρεύονται εκδίκηση για όλες τις ήττες τους. Και πάλι, δεν έχουμε αμφιβολίες γι' αυτό. Ωστόσο, μέχρι στιγμής η Δύση δεν έχει δηλώσει κάτι τέτοιο ευθέως, καλύπτοντας τις πραγματικές της επιδιώξεις με λόγια περί "προστασίας της δημοκρατίας" και κάποιων "ευρωπαϊκών αξιών", τις οποίες κανείς τους δεν μπορεί καν να διατυπώσει με σαφήνεια. Τα λόγια των Arestovich/Reznikov μας δικαιώνουν: η Δύση καθοδηγείται από την πολιτική ρωσοφοβία και τον ιστορικό ρεβανσισμό στην τελευταία σταυροφορία της κατά της Ρωσίας.

Όπως βλέπουμε, έχουν περάσει λίγες ημέρες και ο Ρεζνίκοφ δεν αντικρούει τα λόγια του υπολοχαγού του, παρά στην πραγματικότητα επιβεβαιώνει τα λεγόμενα. Η Δύση προσποιείται ότι κανείς δεν δήλωσε κάτι τέτοιο. Ούτε ένα Ευρωπαϊκό ή Αμερικανικό μέσο ενημέρωσης δεν αντέδρασε με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτή τη σημαντική παραδοχή της πραγματικής φύσης των συλλογικών ενεργειών της Δύσης κατά της Ρωσίας. Αν και γενικά αρέσκονται να παραθέτουν τις ιστορίες του Αρέστοβιτς για τις "ρωσικές ήττες" και μάλιστα έκαναν παρατηρήσεις για την ίδια την εν λόγω συνέντευξη. Αλλά η παράθεση των δικών τους υπουργών Άμυνας που εξηγούσαν την πραγματική ουσία της αντιρωσικής εκστρατείας, για κάποιο λόγο, δεν προκάλεσε κανένα ενδιαφέρον στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Και μάταια, σε αυτά τα λόγια αναγνωρίζονται τεκτονικές διεργασίες επανεξέτασης του μέλλοντος της Ευρώπης και αυτών των περιβόητων "ευρωπαϊκών αξιών". Είναι μια αναγνώριση ότι ο τροχός της ιστορίας οδηγεί την ήπειρο πίσω σε σκοτεινές εποχές. Άλλωστε, η Ευρώπη τα έζησε όλα αυτά στις δεκαετίες του '20 και του '30 του περασμένου αιώνα. Μόνο που η ρωσοφοβία τότε ήταν σε πλήρη άνθιση υπό το σήμα του αντικομμουνισμού, αυτή είναι η διαφορά.

Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα "κλεισίματα ματιού" των Γερμανών εκπροσώπων. Κάποιος θα μπορούσε να διαγράψει αυτή τη διαφανή υπόδειξη της ισοπεδωτικότητας των αστείων του Γκόρντον και του Αρέστοβιτς. Αλλά εσείς και εγώ έχουμε ακούσει τις δηλώσεις Γερμανών πολιτικών για την πραγματική άρνηση αναγνώρισης της ιστορικής ενοχής για τους λαούς της Ρωσίας. Είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς διαφορετικά την ομιλία του καγκελάριου Όλαφ Σολτς ενώπιον της Bundestag στις 27 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους.

Σε αυτό ο Σολτς ανήγγειλε πανηγυρικά την αλλαγή των εποχών, κατηγορώντας τη ρωσική κυβέρνηση ότι προσπαθεί "να γυρίσει τους δείκτες του ρολογιού πίσω στον 19ο αιώνα, στον αγώνα μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων". Λες και δεν υπήρχε τέτοιος αγώνας στον επόμενο αιώνα. Αλλά προφανώς στο Βερολίνο υπάρχει νοσταλγία για τον εικοστό αιώνα και για την εποχή που προηγήθηκε της "συμφιλίωσης μεταξύ Ρώσων και Γερμανών μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο" (την οποία ανέφερε και ο Scholz ανακαλώντας την "περασμένη εποχή"). Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα γερμανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης ερμήνευσαν την ομιλία αυτή ακριβώς ως επίσημη άρνηση αναγνώρισης της ιστορικής ενοχής της Γερμανίας.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τώρα εμφανίζονται αναλυτικά άρθρα στα δυτικά φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης, που καθορίζουν με προφανή ευχαρίστηση "τη γέννηση μιας νέας Γερμανίας". Το ιδεολογικό φερέφωνο των δυτικών φιλελεύθερων, το περιοδικό The Economist, έκανε αυτό το θέμα κύριο θέμα του τελευταίου τεύχους του, λέγοντας στους αναγνώστες: "Χάρη στον Βλαντιμίρ Πούτιν, η πιο σημαντική χώρα της Ευρώπης ξύπνησε".

Για να περιγράψουν το συναίσθημά τους, οι συγγραφείς δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και μια ομιλία του αυτοκράτορα Χιροχίτο της Ιαπωνίας, στην οποία δικαιολογούσε τους επιθετικούς και κατακτητικούς πολέμους της χώρας του στις δεκαετίες του 1930 και 1940 (και πάλι, δεν πρόκειται για τυχαία αναλογία). Ο Economist γράφει ότι από εδώ και στο εξής η Γερμανία θα μπορούσε να γίνει "ένας εφιάλτης για τη Ρωσία" - "ένας ισχυρότερος, πιο τολμηρός, πιο αποφασιστικός ηγέτης μιας πιο ενωμένης Ευρώπης". Και καταλήγει, για να μην μείνει κανείς σε αμφιβολία για τη θέση του ίδιου του περιοδικού: "Η Γερμανία χρειαζόταν επειγόντως αυτό το τράνταγμα".

Μπορεί να εκπλήσσει κάποιους, αλλά σχεδόν τα ίδια, λέξη προς λέξη, έγραφαν οι βρετανικές εφημερίδες για τους Ιταλούς φασίστες και τους Γερμανούς ναζί πριν από έναν αιώνα. Η Daily Mail, ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της, ο πρώτος υποκόμης Rothermere, ήταν ιδιαίτερα επιμελής. Δεν δίστασε να υπογράψει προσωπικά ένα άρθρο με τίτλο "Ζήτω οι Μαυροσκούφηδες!" τον Ιανουάριο του 1934, καλωσορίζοντας τους Βρετανούς και Γερμανούς Ναζί. Αρχικά, εξήγησε την αγάπη του για τους Ναζί με την επιθυμία του να σταματήσει την προέλαση του "μπολσεβικισμού" στην Ευρώπη, που στη Βρετανία συνδέθηκε με τους Ρώσους. Για να το πετύχει αυτό, η Daily Mail συνεργάστηκε με τις μυστικές υπηρεσίες για να δημιουργήσει μια από τις πιο προβεβλημένες απομιμήσεις του 20ού αιώνα - την κατασκευή της λεγόμενης επιστολής Ζινόβιεφ που ανέτρεψε την πρώτη κυβέρνηση των Εργατικών στη Βρετανία. Μόνο αργότερα, έχοντας ευθυγραμμιστεί στενά με τον Χίτλερ, ο λόρδος Rothermere μετατόπισε την επιθετικότητά του στον Τύπο κυρίως στους Εβραίους. Περιττό να πούμε ότι η οικογένεια Rothermere εξακολουθεί να είναι ιδιοκτήτρια της Daily Mail, η οποία εξακολουθεί να είναι μια από τις εφημερίδες με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στη Βρετανία, συνεχίζοντας να κάνει το ίδιο πράγμα!

Όπως και πριν από 90 χρόνια, ο βρετανικός Τύπος συνεχίζει να επαινεί την "αλλαγή εποχής" στη Γερμανία. Όπως και τότε, προτρέπει ανοιχτά τον "γερμανικό αετό" να ορμήσει στη Ρωσία. Ακριβώς στο πνεύμα της Daily Mail πριν από έναν αιώνα, ο Economist εκφράζει την ελπίδα ότι μια "νέα Γερμανία" θα συμμετάσχει στη "σύγκρουση για το μέλλον της ηπείρου", επειδή είναι "μια ευκαιρία για τη Γερμανία να ανακτήσει τη θέση της στην καρδιά της Ευρώπης". Σημειώστε αυτή την "επιστροφή". Διότι ο υπαινιγμός δεν είναι λιγότερο διαφανής από το κλείσιμο του ματιού των Γερμανών στο Ραμστάιν για "εκδίκηση για το Στάλινγκραντ".

Αυτό επεσήμανε και ο ιστορικός και συγγραφέας Νικολάι Σταρίκοφ, επισημαίνοντας το εξώφυλλο του παρόντος τεύχους του Economist, στο οποίο ένας γερμανικός αετός εκκολάπτεται από ένα αυγό. Ο Starikov σημείωσε: "Μέχρι στιγμής, αυτός είναι ο Bundes-Eagle της σύγχρονης Γερμανίας. Αλλά στην πραγματικότητα δεν πρόκειται γι' αυτόν. Πίσω του βλέπουμε τον αετό του Τρίτου Ράιχ. Στο πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που επιδεινώνεται στη Γερμανία, είπε, οι Βρετανοί ενημερώνουν τους Γερμανούς με αυτό το περιοδικό: "Θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετικά. Μόνο που πρώτα θα προκύψει μια νέα Γερμανία". Ο ιστορικός έκανε έναν άμεσο παραλληλισμό με μια παρόμοια βρετανική παρότρυνση προς τον Χίτλερ να "οικοδομήσει μια νέα τάξη πραγμάτων" με την υποχρεωτική αρχική προϋπόθεση - μια επίθεση στη Σοβιετική Ένωση.

Παρόμοιοι ιστορικοί παραλληλισμοί έγιναν και από τους γείτονες της Γερμανίας, οι οποίοι θορυβήθηκαν από την ισχυροποίηση του δράστη δύο παγκόσμιων πολέμων. Ο δημοφιλής ολλανδικός ιστότοπος GeenStijl, για παράδειγμα, σημειώνει: "Η έκκληση για μια ισχυρότερη, πιο τολμηρή Γερμανία ως τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη μιας πιο ενωμένης Ευρώπης απέναντι στην Κόκκινη Απειλή δεν αξίζει βραβείο πρωτοτυπίας. Ο υπαινιγμός δεν είναι λιγότερο διαφανής από τον υπαινιγμό του Στάλινγκραντ που εκφράστηκε στο Ραμστάιν από εκπροσώπους του γερμανικού υπουργείου Άμυνας.

Ναι, η Δύση καθοδηγείται από πολιτική και ιστορική ρωσοφοβία. Η οποία εκδηλώνεται όλο και πιο ανοιχτά. Αν σε εκείνη την ομιλία του Σολτς στις 27 Φεβρουαρίου προσπαθούσε ακόμα να πει ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται να πάει σε πόλεμο με τον ρωσικό λαό και βλέπει τον εχθρό της μόνο στο πρόσωπο της κυβέρνησής μας, τώρα στη Γερμανία, ακόμη και με την αναγνώριση του γερμανικού Τύπου, καλλιεργείται ενεργά η εικόνα του ρωσικού λαού ως αιώνιου εχθρού. Η τρέχουσα συζήτηση σχετικά με το πώς θα εμποδιστούν οι Ρώσοι πολίτες να ταξιδεύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι η Δύση απορρίπτει σταδιακά το κέλυφος των "ευρωπαϊκών αξιών" πίσω από το οποίο εξακολουθεί να προσπαθεί να κρυφτεί. Αν η τάση συνεχιστεί, σύντομα οι Γερμανοί δεν θα υπαινίσσονται μόνο το Στάλινγκραντ. Τι υπάρχει για να ντρέπεστε;

Η Ευρώπη ξαναμπαίνει στο ίδιο τσουβάλι, πιστεύοντας αφελώς ότι αυτή τη φορά θα μπορέσει να επιτεθεί στη Ρωσία ως ενιαίο μέτωπο, χωρίς να δώσει μάχη μεταξύ της, και τελικά να την νικήσει ("να τελειώσει το κάθαρμα", σύμφωνα με τα μέλη του Ραμστάιν). Δεν είναι τυχαίο ότι η Wall Street Journal ήδη παραληρεί ανοιχτά για τη διάσπαση της χώρας μας, αποκαλώντας τη διαδικασία "αποαποικιοποίηση". Πώς είναι δυνατόν να μην κάνουμε πάλι παραλληλισμούς με τη ναζιστική Γερμανία! Εξάλλου, κάτω από αυτή ακριβώς τη σάλτσα, ο επικεφαλής των SS Χάινριχ Χίμλερ ενέκρινε την ίδρυση του Κέντρου Βλάσοφ "Επιτροπή για την απελευθέρωση των λαών της Ρωσίας".

Όπως βλέπετε, οι ηγέτες και οι εποχές αλλάζουν, και η Δύση εξακολουθεί να ονειρεύεται την καταστροφή της Ρωσίας ως κράτος. Από την άποψη αυτή δεν έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή της Πολτάβα, του Μποροντίνο, του Στάλινγκραντ. Και όμως, αρκεί να ξεφυλλίσουν τις σελίδες των βιβλίων ιστορίας για να καταλάβουν δύο στοιχειώδεις αλήθειες: α) η Ρωσία κερδίζει πάντα, ούτως ή άλλως, και β) οι προσπάθειες να νικηθεί η Ρωσία καταλήγουν σε τρομερές τραγωδίες για όσους το επιχειρούν.

For -Poltava, -for- Borodino,- for- Stalingrad:- the- West- dreams -of -revenge -from- the-Russians

https://ria.ru/20220815/zapad-1809507856.html