Η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας κρίσης. Μετανάστευση και όχι μόνο

© AP Photo / Virginia Mayo

Σημαίες της ΕΕ έξω από την έδρα της στις Βρυξέλλες. Αρχειοθετημένη φωτογραφία

Διαβάστε ria.ru

Elena Karayeva

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σκοπεύει για άλλη μια φορά να μεταρρυθμίσει κάτι που δύσκολα μπορεί να μεταρρυθμιστεί - το ζήτημα αφορά την αλλαγή των κανόνων εισδοχής των μεταναστών, τη νομιμοποίηση των παράνομων μεταναστών, καθώς και την εισαγωγή νέων ελέγχων (που ονομάζονται "screening", μια λέξη της μόδας, ναι, παρμένη από την αγγλική γλώσσα, αν και η Βρετανία έχει ήδη αποχωρήσει από την ΕΕ εδώ και μερικά χρόνια).

Το ίδιο το έγγραφο χρονολογείται από το 2016, όταν, παρεμπιπτόντως, οι ίδιοι Βρετανοί, κρατώντας την αναπνοή τους όπως και πριν από το άλμα, ψήφισαν υπέρ του Brexit. Σήμερα ενδιαφέρονται λιγότερο για το θέμα των μεταναστών απ' ό,τι πριν από την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά για την ίδια την κοινότητα, όσο περισσότερα , τόσο πιο πολύ θα αποκτήσουν βάρος στην τρέχουσα ατζέντα όλα όσα έχουν να κάνουν με τη μαζική άφιξη και την άφιξη αυτών που προσπαθούν σκληρά να μην αποκαλούνται λαθρομετανάστες (για να μην εκνευρίσουν τους ντόπιους).

Γι' αυτό και οι αναφορές σχετικά με μια πιθανή επικείμενη μεταρρύθμιση του "δικαιώματος στο άσυλο", καθώς και οι πληροφορίες σχετικά με τις προτάσεις της Γαλλικής Προεδρίας της ΕΕ (μέχρι την 1η Ιουλίου) πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες στον Τύπο.

Προκειμένου να μην υποδαυλίζονται "λάθος" συναισθήματα και να μην προωθείται η "ξενοφοβία". Η λέξη "ξενοφοβία" τίθεται σε εισαγωγικά για έναν λόγο: σήμερα, κάθε προσπάθεια να αναρωτηθεί κανείς απλώς γιατί η ΕΕ δέχεται εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που παραθέτει ο ΟΗΕ, και μόνο μέσω της νότιας, μεσογειακής οδού, τουλάχιστον 123 χιλιάδες άνθρωποι κατέληξαν στην ήπειρο κατά το τελευταίο, πανδημικό έτος), αντιμετωπίζεται με τέτοιο τρόπο.

Αυτό είναι λιγότερο από ό,τι το 2016, όταν η μετανάστευση κορυφώθηκε, αλλά σημαντικά περισσότερο από ό,τι τα δύο προηγούμενα χρόνια, καθώς η πανδημία σταμάτησε όλες τις διασυνοριακές μετακινήσεις.

Έτσι, όσοι αναζητούν μια καλύτερη μοίρα θα "ελέγχονται" (κάπου, όπου ακριβώς, δεν κατονομάζεται), θα παίρνουν δακτυλικά αποτυπώματα (και στη συνέχεια θα συγκρίνονται για την ταυτοποίηση του αιτούντος άσυλο), και στη συνέχεια, αν επιβεβαιωθεί η αξιοπιστία του "αιτούντος", θα απευθύνεται έκκληση για αλληλεγγύη σε όλη την ΕΕ για τη στέγαση των προσφύγων/παρανόμων μεταναστών σε ένα από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ.

Ακόμη και μια προσεκτική ματιά στις ρήτρες της μελλοντικής μεταρρύθμισης καθιστά μάλλον δύσκολο να διακρίνει κανείς τι είναι τόσο νέο σε αυτήν. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες και οι αποχρώσεις, απλώς διατυπωμένες διαφορετικά, έχουν ακουστεί και διευκρινιστεί περισσότερες από μία φορές, και αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο τα νομοσχέδια κοιμούνται κάπου κάτω από το τραπέζι στα υψηλά γραφεία των Βρυξελλών εδώ και έξι χρόνια από τότε που παρουσιάστηκε η αρχική εκδοχή.

Παρ' όλα αυτά, έχουν ανασυρθεί και ξεσκονιστεί.

Γιατί;

Η πρώτη και πιο προφανής απάντηση είναι ότι η οικονομική κατάσταση στην κοινότητα, η οποία ήδη το 2015-2016 δεν ήταν καθόλου λαμπρή, δεν έχει απλώς επιδεινωθεί. Είναι σχεδόν καταστροφική. Αν και, φυσικά, εξαρτάται από το με τι το συγκρίνεις. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, με πολύ χειρότερους δείκτες, οι άνθρωποι ζουν ευτυχισμένοι. Όμως οι αρχές της ΕΕ, με όλη την αδιαφορία τους για το τι συμβαίνει στους απλούς Ευρωπαίους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η τήρηση των κοινωνικών υποχρεώσεων προς τους πολίτες της κοινότητας γίνεται καθημερινά όλο και πιο δύσκολη.

Υγειονομική περίθαλψη; Υπάρχουν μαύρες τρύπες όπου η ιατρική περίθαλψη είναι δύσκολο ή και αδύνατο να αποκτηθεί.

Εκπαίδευση; Οι αίθουσες διδασκαλίας είναι ήδη υπερπλήρεις και η ποιότητα της μάθησης, ιδίως στο δημοτικό σχολείο, που καθορίζει τις βασικές δεξιότητες ανάγνωσης, γραφής και αριθμητικής, έχει πέσει κατακόρυφα.

Ευκαιρίες εργασίας; Ακόμα και για τους αιτούντες εργασία και τους υποψηφίους με φρέσκα πανεπιστημιακά πτυχία, είναι απίστευτα δύσκολο.

Οι ευκαιρίες τόσο για το κράτος όσο και για το μετα-κράτος, αυτό το "πανευρωπαϊκό σπίτι" είτε έχουν ήδη λιώσει είτε λιώνουν μπροστά στα μάτια μας.

Δεύτερον, τόσο με οικονομικούς (γεια στους πολιτικούς που διακήρυξαν διάφορα συνθήματα, που μετέβαλαν την οικονομία σε πράσινες, έστω και "πρασινωπές" ράγες, ξοδεύοντας εκατομμύρια, αν όχι δισεκατομμύρια, γι' αυτή τη μετάβαση) όσο και με φυσικούς πόρους (γεια στο πρόσφατο και τα έξι πακέτα περιοριστικών μέτρων κατά της Ρωσίας και το έβδομο, που, όπως λένε, κάπου ωριμάζει), όλοι όσοι κινούν τη ζωή των απλών Ευρωπαίων προς ακόμα μεγαλύτερη δημοκρατία και ακόμα πιο ισχυρή πρόοδο θα πρέπει να επιλέξουν. Σε ποιον να δώσετε χρήματα και σε ποιον όχι.

Αλλά το να μην δίνεις απαιτεί αιτιολόγηση. Τίποτα καλύτερο από ένα σύμφωνο για τη μετανάστευση και τον τρόπο ρύθμισης των ροών της δεν έχει ακόμη εφευρεθεί πολιτικά.

Το σύμφωνο, η αποδοχή του και η εφαρμογή των ρητρών του μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κλείσουν όλα τα πιο επείγοντα ζητήματα που θα αφορούν ή μπορεί να αφορούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κατανομή των πανευρωπαϊκών οικονομικών.

Έχετε δεχθεί πρόσφυγες/παράνομους; Μπράβο! Πηγαίνετε να πάρετε τις επιδοτήσεις σας.

Δεν γίνονται δεκτοί πρόσφυγες/παράνομοι; Λοιπόν, ούτε τα δικά μας λεφτά για εσάς.

Αυτό που ήταν μόνο πολιτικό πρόβλημα, για τις ανώτερες σφαίρες, θα λέγαμε, γίνεται, αν δεν έχει ήδη γίνει, κοινωνικό πρόβλημα. Δηλαδή, όταν η καθημερινή ζωή και οι αποφάσεις ρουτίνας λαμβάνονται ανάλογα με το αν υπάρχουν παράνομοι/πρόσφυγες/μετανάστες ή όχι.

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη στον πρόσφατο τελικό του Champions League στο Σεν Ντενί.

Ο κυρίαρχος Τύπος χτύπησε επιμελώς, με όλη του τη δύναμη, τα χέρια του και έκλεισε το στόμα του όταν αναφέρθηκε σε αυτό που συνέβη.

Δεν ήταν "νέοι από φτωχές γειτονιές", όπως είναι πολιτικά ορθό να τους αποκαλούν, αλλά συμμορίες παράνομων μεταναστών που λήστεψαν τους οπαδούς και τους υποστηρικτές τους.

Η σεξουαλική βία κατά των γυναικών (αγγίγματα και απόπειρες να τους ξεσκίσουν τα ρούχα, για να μην αναφέρουμε τις ληστείες) διαπράχθηκε και πάλι όχι από "νεαρούς άνδρες από φτωχές γειτονιές", αλλά από παράνομους μετανάστες.

Όμως, το να διαπιστωθεί αυτό νομικά με ακρίβεια και χωρίς εύλογη αμφιβολία δεν είναι πλέον δυνατό, καθώς δεν έχει ανοίξει καμία υπόθεση και καμία έρευνα, και όλο το υλικό από τις βιντεοκάμερες γύρω από το Stade de France έχει σβηστεί.

Ως συνήθως, δεν υπάρχει τρόπος - και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει ούτε δίκη.

Ωστόσο, εκείνοι που υποστηρίζουν τις απόψεις της Γαλλίας και της Ευρώπης ως κυρίαρχης χώρας και κυρίαρχης Κοινότητας κατηγορήθηκαν αμέσως για "διάδοση της ξενοφοβίας", για αμφισβήτηση των "ιδεών της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης", για "συνειδητή αποπλάνηση της κοινωνίας".

Η ίδια η ευρωπαϊκή κοινωνία, Γαλλική, Ιταλική ή Ισπανική, έχει ήδη απογοητευτεί από τα πάντα και τους πάντες.

Αλλά δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ της απογοήτευσης και της επιθυμίας να αλλάξουν τα πράγματα με διαμαρτυρίες και αιτήματα, αλλά ένα πραγματικό χάσμα.

Μεταξύ του καθημερινού κόστους ζωής, των πραγματικών φόβων για τις οικογένειες, τα παιδιά και την ευημερία των αγαπημένων τους προσώπων και της επιλογής της εκδήλωσης, η οποία πρέπει ακόμη να επιτευχθεί (δηλαδή, και πάλι, να ξοδέψουμε χρήματα), οι άνθρωποι προτιμούν τη μικρή τους ζωή.

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία είναι μια ακριβής ένδειξη αυτού του γεγονότος: η υπεραριστερά άρπαξε ψήφους από τον συνασπισμό του Μακρόν, εκείνους που έδωσαν εντελώς αδύνατες υποσχέσεις για την άμυνα ενάντια σε όλα τα κακά πράγματα, την ισοκατανομή όλων των καλών πραγμάτων και τη φορολόγηση όσων έχουν εισοδήματα πάνω από το μέσο όρο.

Ενώ στη Ρωσία σήμερα συνηθίζεται να μιλάμε για σημεία ανάπτυξης και εξέλιξης, στην Ευρώπη είναι καιρός να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για τα σημεία παρακμής και πόσα από αυτά προστίθενται σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση.

Το ασύλληπτα υψηλό κόστος ζωής, οι τιμές της ενέργειας που σπάνε ρεκόρ, οι πιθανές ελλείψεις ορισμένων τροφίμων στο εγγύς μέλλον, οι δυσκολίες στην παροχή ιατρικής περίθαλψης.

Προσθέστε σε αυτό την αύξηση (που συμβαίνει πάντα το καλοκαίρι) της εισροής παράνομων μεταναστών και τον αυξανόμενο αριθμό εκείνων που πρόκειται απλώς να διασχίσουν τα σύνορα της κοινότητας αλματωδώς — όλα τα συστατικά μιας ιδανικής καταιγίδας είναι ήδη διαθέσιμα. Ήδη σε απόθεμα. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καταιγίδα θα ξεσπάσει. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα συμβεί κατά τη διάρκεια των διακοπών ή λίγο αργότερα.

Europe –is- on- the- brink -of- a –new- crisis. Immigration -and- not -only

https://ria.ru/20220614/krizis-1795028405.html