Αγωγός Nord Stream - RIA Novosti, 1920, 28.07.2022
© RIA Novosti / Alexei Kudenko
Πηγαίνετε στην τράπεζα φωτογραφιών
Ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream. Αρχειοθετημένη φωτογραφία.
Διαβάστε ria.ru
Sergei Savchuk
Η Ευρωπαϊκή φρενίτιδα του φυσικού αερίου που λαμβάνει χώρα τους τελευταίους μήνες μπορεί δικαίως να θεωρηθεί το υπ' αριθμόν ένα θέμα της ενέργειας. Δεδομένης της υστερίας στα μέσα ενημέρωσης και της πολιτικής υστερίας που συνοδεύει τις προσπάθειες εγκατάλειψης του ρωσικού φυσικού αερίου ή τουλάχιστον μείωσης της εξάρτησης, μια ξένη αντιπροσωπεία θα μπορούσε να προσγειωθεί κάπου κοντά στο Ανόβερο για να έρθει σε επαφή τώρα, και κανείς δεν θα της έδινε ιδιαίτερη σημασία.
Ωστόσο, αυτό είναι απολύτως κατανοητό.
Η ημέρα ξεκίνησε χθες στα 2100 δολάρια ΗΠΑ, όσο δηλαδή κοστίζουν χίλια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στο χρηματιστήριο TTF στην Ευρώπη. Το ποσό αυτό δεν αποτελεί ρεκόρ, αλλά είναι ένα οδυνηρό ποσό για κάθε κρατικό προϋπολογισμό. Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι με τη δύση του ηλίου η ίδια ποσότητα καυσίμων θα κόστιζε 2.500 δολάρια.
Η τιμή ανέβηκε σαν κερί μετά την ανακοίνωση της Gazprom ότι η ροή του Nord Stream είχε πέσει στο 20% της σχεδιαστικής του χωρητικότητας. Μέσα σε μια φρενίτιδα, ο δυτικός Τύπος ξέσπασε και πάλι εναντίον της Ρωσίας, κατηγορώντας την ότι χρησιμοποιεί την ενέργεια ως υβριδικό όπλο, ως μοχλό πίεσης των συμφερόντων της εξωτερικής της πολιτικής και ως λοστό για να διασπάσει την ευρωπαϊκή ενότητα.
Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τόσο γνωστοί όσο και ψευδείς.
Η άντληση αερίου κατά μήκος της κύριας γραμμής στον πυθμένα της Βαλτικής Θάλασσας δεν έπεσε στο πλαίσιο ενός ύπουλου σχεδίου του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, αλλά επειδή μια άλλη μονάδα άντλησης αερίου βγήκε για συντήρηση ρουτίνας. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πλέον ενδιάμεσοι σταθμοί συμπίεσης κατά μήκος ολόκληρης της διαδρομής προς τις Γερμανικές ακτές, η φυσική έχει μειώσει αναπόφευκτα την άντληση από τα συνήθη 164 εκατομμύρια κυβικά μέτρα ημερησίως σε τριάντα περίπου.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτό είναι το δεύτερο επεισόδιο της τραγωδίας που εκτυλίσσεται δυτικά του Σμολένσκ.
Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μήνα, ολόκληρη η Ευρώπη παρακολουθούσε στενά τις περιπέτειες του πρώτου στροβίλου, τον οποίο η Siemens Energy (κατόπιν σύστασης της Rostechnadzor, με την οποία συμφώνησε πλήρως) έκλεισε, αποσυναρμολόγησε και έστειλε στον Καναδά για επισκευή. Η Οτάβα κατέσχεσε τη μονάδα κατόπιν απαίτησης της Ουάσιγκτον, με βάση την αντιρωσική πολιτική κυρώσεων, και αρνήθηκε να την παραδώσει μέχρις ότου η κατάσταση στην αγορά φυσικού αερίου στη Γερμανία ειδικότερα και στην Ευρώπη γενικότερα κατέρρευσε σε απόγνωση. Το Βερολίνο μπόρεσε να ξανακερδίσει την περιουσία του μετά από πολυάριθμες και μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, και μπορεί κανείς μόνο να μαντέψει την ταπείνωση που έπρεπε να υποστούν οι Γερμανοί.
Ωστόσο, η άτυχη τουρμπίνα δεν έφτασε ποτέ στο σταθμό συμπίεσης φυσικού αερίου Portovaya, παγιδευμένη σε έναν ιστό πολιτικής ίντριγκας και διπροσωπίας. Η Γερμανία κατηγόρησε για άλλη μια φορά τη Ρωσία ότι δεν θέλει να πάρει πίσω την τουρμπίνα και, για το λόγο αυτό, ότι καθυστερεί τον εκτελωνισμό των τελωνειακών εγγράφων. "Η Gazprom απάντησε λέγοντας ότι δεν κατανοεί την τρέχουσα κατάσταση αναφορικά με την μονάδα και τους πιθανούς περαιτέρω περιορισμούς που μπορεί να προκύψουν κατά τη λειτουργία του αγωγού και τη συντήρηση της υποδομής του.
Με απλά λόγια,δεν είναι δουλειά της πώς θα συμπεριφερθούν οι φίλοι μεταξύ τους στην δυτική ομάδα.
Για παράδειγμα, δεν είναι ακόμη αρκετά σαφές αν ο Καναδάς θα επιτρέψει την απρόσκοπτη εισαγωγή, επισκευή και επιστροφή των υπόλοιπων στροβίλων Siemens ή αν κάθε μονάδα θα πρέπει να επιστραφεί σχεδόν με αγώνα και με αβέβαιη χρονική καθυστέρηση. Πολύ περισσότερο που, σύμφωνα με την τεχνική εμπειρογνωμοσύνη που αναγνωρίζει η Γερμανική πλευρά, οι υπόλοιπες μονάδες συμπιεστών αερίου θα πρέπει να επισκευαστούν τους επόμενους μήνες. Οι ερωτήσεις της Gazprom είναι απολύτως λογικές: η εταιρεία πρέπει να κατανοήσει τον ορίζοντα παραγωγής και άντλησης, διότι το φυσικό αέριο δεν είναι άνθρακας, δεν μπορεί να στοιβάζεται στο λιμάνι και να περιμένει άδεια εξαγωγής, παράγεται και μεταφέρεται αυστηρά σε συμβατικές ποσότητες, γνωστές εκ των προτέρων.
Όλο αυτό το ταραχώδες γαϊτανάκι λαμβάνει χώρα με φόντο τις απελπισμένες γκριμάτσες της ΕΕ που προσπαθεί να παρακάμψει τους νόμους του σύμπαντος.
Ο προηγούμενος μήνας κυριαρχήθηκε από τις τελεσίδικες απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ουσιαστικά απαίτησε από τα κράτη μέλη της ΕΕ να μειώσουν την κατανάλωση φυσικού αερίου κατά 15%. Δεδομένου ότι η Ευρωζώνη καταναλώνει 396,6 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει να βρουν έναν τρόπο να μειώσουν την κατανάλωσή τους κατά σχεδόν 60 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα χωρίς να σκοτώσουν τη βιομηχανία σε κάθε χώρα. Για να γίνει σαφές, αυτό είναι λίγο λιγότερο από την κατανάλωση όλης της βιομηχανίας και του πληθυσμού της Γερμανίας μαζί.
Για να καταλάβετε πόσο κρίσιμη είναι η σημερινή κατάσταση, αρκεί να πούμε ότι το σχέδιο τορπιλίστηκε σχεδόν αμέσως από μια σειρά χωρών, οι κυβερνήσεις των οποίων δεν μπορούσαν να βρουν νέα ενεργειακά αποθέματα αποδεκτά για αυτές. Αυτή τη φορά δεν ήταν η Ουγγαρία, ο αιώνιος ταραξίας στην Ευρώπη, που αντιτάχθηκε στην προσδοκία του σαμποτάζ, αλλά η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα, που πάντα μιλούσαν με μια φωνή. Οι χρηματοδότες τους και οι ειδικοί σε θέματα ενέργειας δεν έχουν βρει πώς να περάσουν το χειμώνα χωρίς ρωσικό φυσικό αέριο χωρίς να παγώσουν μέρος του πληθυσμού και των επιχειρήσεών τους. Η διαμάχη συνεχίστηκε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς επιτυχία, ώστε το Συμβούλιο της Ευρώπης αρνήθηκε να επικυρώσει το σχέδιο και αποφάσισε ότι τέτοιες δεσμεύσεις πρέπει να αναλαμβάνονται από τις χώρες μεμονωμένα και όχι από την πλειοψηφία των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα, είμαστε τώρα μάρτυρες της κατάρρευσης της επαινετής Ευρωπαϊκής ενότητας, που διαρρηγνύεται από τις ραφές στην πρώτη απειλή για τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα.
Η Ευρώπη είναι όμηρος της δικής της εντελώς υποτελούς πολιτικής έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τη μία πλευρά, τα μέλη της δυτικής συμμαχίας επιθυμούν να τιμωρήσουν τους πεισματάρηδες και ανυποχώρητους Ρώσους. Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση επιδεινώνεται τόσο ραγδαία που αν αύριο η Αυστρία επιδείξει ανεξαρτησία και προσπαθήσει να διαπραγματευτεί ξεχωριστά με τη Μόσχα για τον ενεργειακό εφοδιασμό, θα κηρυχθεί αμέσως προδότρια, θα στιγματιστεί και θα σπεύσει αμέσως να κάνει το ίδιο. Τώρα είναι λιγότερο ντροπιαστικό.
Η έλλειψη φυσικού αερίου, όπως ένας σκουριασμένος λεκές στην επιφάνεια του μετάλλου, εξαπλώνεται και πέρα από την ευρωζώνη. Μόλις τις προάλλες υπήρξαν τηλεφωνήματα από το Κίεβο προς την Αμερική με την έκκληση να οργανωθεί ένα είδος "δανεισμού αερίου" για τη νεαρή δημοκρατία. Σύμφωνα με υπολογισμούς τοπικών επαγγελματιών, η Ουκρανία χρειάζεται αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο αξίας δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων για να επιβιώσει και να περάσει την περίοδο φθινόπωρο-χειμώνας. Με όλους τους τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου στις ΗΠΑ να λειτουργούν σε πλήρη δυναμικότητα και τη νομισματική στήριξη της Ουκρανίας να τείνει πεισματικά προς τα κάτω, το Κίεβο, το οποίο δεν διαθέτει ούτε ένα λιμάνι με τερματικό σταθμό επαναεριοποίησης, ονειρεύεται να περπατήσει στην επιφάνεια του Άρη χωρίς διαστημική στολή.
Η πιο εύκολη λύση είναι η δρομολόγηση του Nord Stream 2, ο οποίος με τη χωρητικότητά του των 55 δισ. κυβικών μέτρων θα ανακούφιζε, αν όχι θα έλυνε όλα τα προβλήματα, την κρίση, αλλά και εδώ δεν είναι η λογική αλλά η πολιτική που κερδίζει. Τις προάλλες στις Βρυξέλλες, ο Robert Habek, αντικαγκελάριος της Γερμανίας και υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Προστασίας του Κλίματος, δήλωσε ότι η ανάθεση του δεύτερου ρεύματος θα αποτελέσει συνθηκολόγηση της Ευρώπης και κατάρρευση της πολιτικής κυρώσεων. Ακούστηκε πολύ ωραία, αν και οι ενδιαφερόμενοι δεν άκουσαν ποτέ τη συνταγή για την αντικατάσταση της ρωσικής μπλε παροχής καυσίμων.
Είμαστε μάρτυρες ενός μοναδικού ιστορικού θεάματος. Αυτό που παρακολουθούμε είναι μια φαρσοκωμωδία μεγάλης κλίμακας στην οποία ρωσόφοβοι πολιτικοί απαιτούν από τους ίδιους τους πολίτες τους να πλένονται λιγότερο, να αφήνουν τα κλιματιστικά κλειστά στο αποκορύφωμα του καύσωνα του Ιουλίου, να αλλάζουν από αυτοκίνητα σε ποδήλατα και να βλάπτουν με άλλους τρόπους τη Ρωσία. Η αξεδιάλυτη αντίφαση μεταξύ ευσεβών πόθων και πραγματικότητας είναι ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο της ρωσικής ενέργειας. Καμία περιοχή ή χώρα δεν συμφώνησε ποτέ να αντικαταστήσει έστω και το ήμισυ των ρωσικών εξαγωγών, ενώ χώρες όπως η Σαουδική Αραβία προτείνουν ακόμη και στους πετρελαιοπαραγωγούς μας να συντονίσουν τις προσπάθειές τους και τις ποσότητες παραγωγής τους. Η Ευρώπη, ευσεβώς πεπεισμένη ότι είναι μια υπερεθνική οντότητα ικανή να υπαγορεύει τη θέλησή της σε χώρες και ολόκληρες ηπείρους, συσπάται, καταπίνει τις τελευταίες γουλιές αερίου σωτηρίας - και δεν είναι καθόλου οξυγόνο.
Η χώρα μας έχει κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως όπλο για τόσο πολύ καιρό, ώστε αυτός ο υποβόσκων φόβος έχει γίνει πραγματικότητα. Το αστείο είναι ότι η Ρωσία δεν έχει κάνει ακριβώς τίποτα γι' αυτήν.
Europe- has- handed- Russia- a- super- weapon- that- is against- it
https://ria.ru/20220728/gaz-1805462908.html
Comments