Η Ευρώπη πηγαίνει στον πόλεμο

Σημαίες της ΕΕ - RIA Novosti, 1920, 12.04.2022

© AP Photo / Virginia Mayo

Σημαίες της ΕΕ. Αρχειοθετημένη φωτογραφία

Διαβάστε το ria.ru στο

Elena Karayeva

Ο έκτος γύρος έρχεται: χθες στο Λουξεμβούργο οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών υπουργείων Εξωτερικών δεν έκρυψαν ότι ένα ακόμη πακέτο περιορισμών κατά της Ρωσίας θα είναι ο σκοπός της νέας "συνάντησης".

Τις τελευταίες έξι εβδομάδες, η Μόσχα, σύμφωνα με εκείνους που εισήγαγαν τον πρώτο, τον δεύτερο και τους επόμενους γύρους περιοριστικών μέτρων, υποτίθεται ότι αν όχι θα έπεφτε στα ενωμένα πόδια της Ευρώπης, τουλάχιστον θα ένιωθε όλη την αγωνία του τανταλίου (έμφαση στην πρώτη συλλαβή) της οικονομίας που πεθαίνει.

Αποδείχθηκε όμως ότι δεν υπήρχε αλεύρι (με έμφαση στην τελευταία συλλαβή) στα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ. Έτσι, το ταξίδι από το αλεύρι στο αλεύρι αποδείχθηκε πραγματικό σπριντ, αν και οι σχεδιαστές των κυρώσεων πίστευαν ότι ήταν μαραθώνιος. Τουλάχιστον ήταν μαραθώνιος.

Και τότε το ηλιέλαιο εξαφανίστηκε.

Οι στρατηγιστές της "ανάσχεσης της Ρωσίας" δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι η ενωμένη Ευρώπη θα βρισκόταν εν μέσω έλλειψης τουλάχιστον δύο σημαντικών προϊόντων διατροφής (και όχι λιγότερο σημαντικών συστατικών για τη βιομηχανία τροφίμων) την ίδια στιγμή και μάλιστα τόσο βιαστικά. Τους έλειπε το εύρος της φαντασίας και η ελευθερία της πολιτικής δημιουργικότητας.

Αλλά ό,τι έγινε, έγινε, και σήμερα υπάρχουν τρύπες εκεί που κάποτε στέκονταν μπουκάλια και μπουκάλια με ηλιέλαιο. Είναι γνωστό ότι μετά το λάδι και το αλεύρι, τα αυγά κοτόπουλου και το κρέας, τόσο των πουλερικών όσο και των βοοειδών, μπορεί να εξαφανιστούν (ή να γίνουν πολύ ακριβά). Ας λάβουμε υπόψη αυτό το γεγονός και ας προχωρήσουμε.

Σε μια κατάσταση κατά την οποία τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινή και δύσκολη ευρωπαϊκή καθημερινότητα έχουν μέχρι στιγμής ελάχιστη σχέση με τις ανώτερες πολιτικές αυτοκρατορίες, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που ζουν σε αυτές τις αυτοκρατορίες αποφάσισαν να δώσουν μια απότομη στροφή στο τιμόνι του πλοίου που τους έχει ανατεθεί. Όχι για να εξισορροπήσει την τροχιά, αλλά για να "υποσκάψει" τη Ρωσία στη στροφή.

Ο επικεφαλής της πανευρωπαϊκής διπλωματίας, Josep Borrell, που ήρθε στο Κίεβο, δήλωσε ότι "αυτός ο πόλεμος θα κερδηθεί στο πεδίο της μάχης", υποσχόμενος νέες και πιο εντατικές στρατιωτικές προμήθειες στη χώρα. Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του οποίου τα προνόμια για όλους τους προηγούμενους αιώνες που υπήρχε το επάγγελμα της διπλωματίας στην ήπειρο περιορίζονταν στην αναζήτηση της ειρήνης, αναθεώρησε τις αρχές της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, αυτές που διατυπώθηκαν στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και πληρώθηκαν με το αίμα δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

Το tweet, με έξι λέξεις και μία πρόθεση, ήταν εντυπωσιακό με τον τρόπο του. Από τη μία πλευρά.

Από την άλλη, αυτές οι έξι λέξεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να ερμηνευθούν παρά μόνο ως απειλή για το Κρεμλίνο. Πιο συγκεκριμένα, μια απειλή για τη Μόσχα. Και αν είναι ακόμη πιο ακριβές, μια απειλή για τη Ρωσία.

Ο Josep Borrell δεν στόχευσε μόνο και όχι τόσο στη ρωσική κυβέρνηση -είναι αρκετά καλά πληροφορημένος για να καταλάβει ότι είναι ανώφελο να μιλάει κανείς στο Κρεμλίνο σε τέτοιο τόνο- αλλά μάλλον στο ρωσικό λαό και τη ρωσική κοινωνία. Η οποία, σε αντίθεση με ό,τι φαντάστηκαν γι' αυτήν σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς και στην Ουάσιγκτον, αποδείχθηκε εκπληκτικά και αναπάντεχα (ειδικά σε σύγκριση με την ατομική, διασπασμένη και άμορφη κοινωνία της συλλογικής Δύσης) ολοκληρωμένη και συνεκτική. Συνδέονται με ιδέες που μοιράζονται σχεδόν όλοι. Δεσμεύεται από μια κλίμακα αξιών που είναι η ίδια και εξίσου σημαντική για ένα κολοσσιαίο, πολυεκατομμυριούχο και εξαιρετικά ενωμένο έθνος σήμερα.

Οι οποίοι, και πάλι σε αντίθεση με τις προσδοκίες όλων εκείνων που ονειρεύονταν να τους χωρίσουν σε "προσωπικότητες και άτομα", έχουν γίνει ένα - για ό,τι είναι σημαντικό γι' αυτούς σε αυτή τη ζωή. Για εκείνες τις αξίες που δεν μπορούν να αγοραστούν ή να μεταπωληθούν, ακόμη και για πολλά χρήματα.

Και τώρα, για δεύτερη φορά τα τελευταία 80 χρόνια, οι συλλογικές Βρυξέλλες έδωσαν τελεσίγραφο σε αυτόν τον ενωμένο λαό. Η αντίδραση ήταν προβλέψιμη και δεν υπάρχουν ερωτήματα εδώ. Θέλουμε όμως να ρωτήσουμε: τι σκέφτονταν (και σκέφτονται) οι Βρυξέλλες σε μια τέτοια κατάσταση; Και το σημαντικότερο, τι θα αποφέρουν τελικά τέτοιες δηλώσεις στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα και το Βερολίνο, αν και όταν η Μόσχα αποφασίσει να απαντήσει σε αυτές με συγκεκριμένα στοιχεία, αυτά που προσπαθεί να προκαλέσει; Θέλει πραγματικά η Ευρώπη να πολεμήσει με τη Ρωσία - ήδη χωρίς να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία ως ρυθμιστικό παράγοντα; Ή μήπως αυτές οι φανταχτερές έξι λέξεις (η έβδομη είναι πρόσχημα) ειπώθηκαν για να ικανοποιήσουν το Κίεβο για άλλη μια φορά; (Αυτό, επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί.)

Τα ερωτήματα αυτά, ημι-ρητορικού χαρακτήρα, αξίζει ωστόσο να διατυπωθούν για να γίνει κατανοητό χωρίς καμία επιφυλακτικότητα: ο ευρωπαϊκός εκνευρισμός με τη Ρωσία έχει πλέον φτάσει στο σημείο όπου η μόνη φαινομενικά σωστή λύση στις Βρυξέλλες είναι η εξόντωση του ρωσικού κράτους.

Όταν είναι απαραίτητο να αυξηθεί η πίεση από έξω και ταυτόχρονα από μέσα (οι τεχνικές είναι γνωστές και έχουν εφαρμοστεί πολλές φορές), ώστε όχι μόνο να ξηλωθεί το καπάκι του λέβητα, αλλά και να σπάσει ο ίδιος ο λέβητας.

Στην πραγματικότητα, ο έκτος γύρος κυρώσεων που συζητήθηκε στο Λουξεμβούργο και το tweet του Μπορέλ με τις έξι λέξεις "Κίεβο" είναι τρόποι όχι μόνο για να αυξηθεί το διακύβευμα σε αυτό το επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι για τη Δύση, αλλά και μια μέθοδος για να αυξηθεί η πίεση τόσο έξω όσο και μέσα στο καζάνι.

Η ουσία των νέων - έκτου, εικοστού έκτου ή πεντηκοστού έκτου - περιοριστικών μέτρων για τη Ρωσία σήμερα δεν έχει καν συμβολική σημασία, διότι η χώρα αισθάνεται καλά και ατενίζει το μέλλον με ρεαλιστική αισιοδοξία (έχοντας σχεδόν απεριόριστους φυσικούς πόρους, χώρο που εκτείνεται σε δώδεκα ζώνες ώρας, μπορεί κανείς να μην φοβάται κανέναν και τίποτα), αλλά η Βουλγαρία, για παράδειγμα, η οποία λαμβάνει όλο το πετρέλαιό της με εισαγόμενη ρωσική προέλευση, μάλλον δεν γελάει πολύ.

Ούτε οι μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις: η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης έχει γίνει ισχυρή, αλλά μόνο επειδή εισάγει υψηλής ποιότητας και χαμηλού κόστους ρωσική ενέργεια. Αυτό είναι που έκανε τελικά τις γερμανικές βιομηχανικές εξαγωγές τόσο ανταγωνιστικές στο παγκόσμιο εμπόριο. Και το εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο της Γερμανίας που έλαμπε σαν διαμάντι καλής ποιότητας μπορεί να ξεθωριάσει αμέσως σαν φτηνός αρραβωνιαστικός κάτω από ένα πιθανό εμπάργκο στον ρωσικό μαύρο και μπλε χρυσό.

Και φυσικά, όχι μόνο οι Γερμανοί βιομήχανοι, αλλά και οι Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί και όλα τα υπόλοιπα 27 κράτη μέλη της ΕΕ δεν μπορούν να μην κατανοήσουν ότι οι περιορισμοί που έχουν ήδη επιβληθεί και αυτοί που πρόκειται να επιβληθούν είναι κολοσσιαίες απώλειες γι' αυτούς: απώλειες τόσο σε κέρδη όσο και σε αγορές.

Νομικά, οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί κατά της Ρωσίας καταστρέφουν de facto την πανευρωπαϊκή οικονομία, προκαλώντας ζημίες που δεν θα αντισταθμιστούν για τα επόμενα χρόνια.

Αλλά αν οι περιορισμοί για την ίδια τη Ρωσία γίνονται κίνητρο για ανάπτυξη, επειδή υπάρχει χώρος για επέκταση και κάτι για να κορεστεί η αγορά, για την ενωμένη Ευρώπη οι περιορισμοί πλήττουν τη στρατηγική της οικονομικής ανάπτυξης, την τακτική εξόδου από την ύφεση που προκάλεσε η διετής πανδημία, την αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη καταφέρει να ανακάμψουν από το λουκέτο, καθώς πρέπει να σφίξουν ξανά το ζωνάρι. Με όλα αυτά να δεχτούμε εκατομμύρια πρόσφυγες.

Με τη μετατόπιση της γεωπολιτικής κρίσης στην ήπειρο σε υψηλότερο βαθμό αντί για αποκλιμάκωση, με το να αυτοπυροβολείται ουσιαστικά μπροστά σε όλους, η ενωμένη Ευρώπη, είτε το θέλουν οι Βρυξέλλες και οι οπαδοί της είτε όχι, κάνει ένα ακόμη βήμα προς το πολιτικό της φινάλε.

Και όσο πιο δυνατά μιλάνε για ενότητα και κοινές αξίες, τόσο περισσότερες αμφιβολίες προκύπτουν για το θέμα αυτό. Υπό αυτή την έννοια, οι Ρώσοι έχουν ιστορική εμπειρία και υγιή αντανακλαστικότητα και θυμόμαστε ότι η γεωπολιτική καταστροφή πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε επίσης από την έλλειψη βασικών ειδών πρώτης ανάγκης στα καταστήματα.

Europe goes to war

https://ria.ru/20220412/evropa-1783007263.html