Η ΕΕ προετοιμάζεται για πόλεμο με τη Ρωσία

Λογότυπο της ΕΕ στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες - RIA Novosti, 1920, 14.11.2022

© RIA Novosti / Alexey Vitvitsky

Elena Karayeva

Αυτό για το οποίο ήταν καλύτερα να μη μιλάμε, γούρλωναν σημαντικά τα μάτια τους και προσποιούνταν ότι ήταν σαστισμένοι, ψιθυρίζονταν στα λόμπι διαφόρων συνόδων κορυφής και συναντήσεων, εδώ και λίγες μέρες έχει πάψει να είναι ένα μυστήριο, ένα μυστικό και ένα ταμπού.

Η Ευρώπη, τουλάχιστον τα δύο ιδρυτικά μέλη της ΕΕ, η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν αλλάξει το μητρώο των συζητήσεων και πλέον η άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία δεν αποτελεί πλέον γεωπολιτική υπόθεση για το Βερολίνο και το Παρίσι, αλλά γεωπολιτική πραγματικότητα. Έτσι λένε. Θα πιστέψουμε τον λόγο τους προς το παρόν.

Αναμφίβολα, αυτό θέτει ένα νέο τόνο στις διμερείς σχέσεις των κρατών και αλλάζει την ισορροπία δυνάμεων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Το γεγονός ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σκοπεύει να καταστήσει την Bundeswehr τον ισχυρότερο στρατό της ηπείρου κατέστη σαφές από τα στοιχεία για τους αμυντικούς προϋπολογισμούς.

Το Βερολίνο πρόκειται να δαπανήσει τουλάχιστον εκατό δισεκατομμύρια ευρώ για τον επανεξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεών του. Ναι, με ενεργειακή κρίση, με πληθωρισμό, φορώντας τρία πουλόβερ και πέντε ζευγάρια κάλτσες για να ζεσταθούν στο σπίτι, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση γράφει στο στρατιωτικό της τμήμα μια επιταγή για ένα απολύτως αστρονομικό ποσό.

"Όπλα αντί για βούτυρο" (Kanonen statt Butter) είναι ένα σύνθημα τόσο παλιό που δεν βλάπτει να θυμηθούμε πού, από ποιον και πότε ειπώθηκε.

Το είπε ακριβώς πριν από 86 χρόνια ο Ρούντολφ Χες, αναπληρωτής του Αδόλφου Χίτλερ στο NSDAP. Ο Χες, παρεμπιπτόντως, δικαιολόγησε αυτή την επιλογή των ναζιστικών αρχών ως εξής: "Προτού έχετε περισσότερο πετρέλαιο, πρέπει να έχετε περισσότερα όπλα, αλλιώς μια μέρα θα μας πάρουν και το τελευταίο πετρέλαιο".

Δεν είναι γνωστό αν οι λογογράφοι του σημερινού ομοσπονδιακού καγκελάριου γνωρίζουν τι είπε ένας από τους κύριους εγκληματίες των Ναζί, έστω και πριν από πολύ καιρό, αλλά η αιτιολόγηση για τέτοιες κολοσσιαίες εφάπαξ (δηλαδή κατά τη διάρκεια του τρέχοντος οικονομικού έτους) δαπάνες στη διατύπωση του Scholz είναι η εξής: "Η ασφάλεια της χώρας μας διακυβεύεται".

Η παρουσία πετρελαίου είναι προφανώς μέρος των ίδιων των τροφίμων που η πολλαπλασιαζόμενη δύναμη της Bundeswehr υποτίθεται ότι εγγυάται για το γερμανικό έθνος, σύμφωνα με τη λογική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Το Παρίσι δεν υστερεί σε σχέση με το Βερολίνο.

Αλήθεια, μέχρι στιγμής περισσότερο στα λόγια: ο στρατιωτικός προϋπολογισμός, ακόμη και αν έχει αυξηθεί φέτος "για να ληφθούν υπόψη οι νέες απειλές", είναι περίπου 44 δισεκατομμύρια ευρώ. Φυσικά, δεν είναι συγκρίσιμες με τις γερμανικές δαπάνες, αλλά η ρητορική είναι αυτή που μετράει. Και η ρητορική έχει ως εξής - στην πρόσφατα δημοσιευμένη (και, όπως υποδηλώνουν πολλές αναφορές, επειγόντως αναθεωρημένη) Ανασκόπηση της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής γράφεται ασπρόμαυρα: "Ο στρατός ανεβάζει το ηθικό, ετοιμάζεται για πόλεμο.

Είναι αυτή η φράση αναφοράς που η Le Figaro βάζει στον τίτλο (ας μην ξεχνάμε ότι η εφημερίδα, η οποία αντανακλά τη θέση του δεξιού πολιτικού φάσματος, ανήκει στην Dassaut Aviation, την κατασκευάστρια εταιρεία των περίφημων μαχητικών Rafale και άλλων στρατιωτικών προϊόντων, και ο κύριος πελάτης των προϊόντων της Dassaut Aviation είναι το Γαλλικό Υπουργείο Άμυνας).

Ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: ο κόσμος που πριν από λίγα χρόνια αποδεχόμασταν ως εταίρο, ο κόσμος που συμπαθούσαμε όταν ριζοσπάστες ισλαμιστές πυροβολούσαν ανθρώπους στους δρόμους των πόλεών του (παρεμπιπτόντως, έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε που οι τρομοκράτες στο Παρίσι σκότωσαν πάνω από διακόσιους ανθρώπους), ο κόσμος του οποίου οι πρεσβείες εμείς, ο ρωσικός λαός, συνηθίζαμε να μεταφέρουμε πένθιμες ανθοδέσμες και να ανάβουμε κεριά στη μνήμη των αθώων, ετοιμάζεται τώρα, χωρίς ντροπή, να μας σκοτώσει.

Οι πολιτικοί θέτουν τον στρατό, τους στρατηγούς, τους στρατιώτες σε αυτό. Και την ίδια στιγμή, οι πολιτικοί προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για αυτή την εκδοχή των γεγονότων.

Ας μην ελπίζουμε σε κάποιες φωνές λογικής που μπορεί να ακουστούν δημοσίως ή παρασκηνιακά - αυτές οι φωνές, τουλάχιστον προς το παρόν, αν κρίνουμε από την ομιλία του Μακρόν στην κύρια γαλλική ναυτική βάση της Τουλόν, δεν θα ακουστούν.

Αλλά πώς, με τι και, κυρίως, γιατί ο Μακρόν αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της περαιτέρω κλιμάκωσης της σύγκρουσης;

Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο γαλλικός στρατός δεν διαφέρει πολύ σε πνεύμα και εξοπλισμό από αυτόν που καβάλησε το δρόμο του Σμολένσκ προς το Παρίσι, λέγεται από όσους γνωρίζουν την κατάσταση με την ίδια προμήθεια ενός πολύ μικρού γαλλικού αποσπάσματος που σταθμεύει στη Ρουμανία. Οι αλεξιπτωτιστές αποβιβάστηκαν εκεί, στο φυλάκιο της "αντιπαράθεσης με τη Ρωσία", για να προστατεύσουν την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ τον Φεβρουάριο με μεγάλη λαμπρότητα.

Εθνικοί βουλευτές που επισκέφθηκαν τη βάση στη Ρουμανία ανέφεραν ότι "οι στρατιωτικοί εξακολουθούν να ζουν σε σκηνές και χρησιμοποιούν σχεδόν πρόχειρη θέρμανση, είναι αδύνατο να κοιμηθούν τα βράδια επειδή οι κοριοί δαγκώνουν τα στρώματα και το φαγητό που σερβίρεται στην καντίνα "είναι σχεδόν τίποτα".

Οι βουλευτές (αμφότεροι είναι μέλη της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής) στο έγγραφο που κατατέθηκε προς εξέταση θέτουν ένα μυστηριακό ερώτημα: "Είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο θα συγκρατήσουμε τη Ρωσία, έχοντας τον στρατό σε αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση;".

Αλλά οι βουλευτές είναι αξιοσέβαστοι άνθρωποι, αλλά δεν παύουν να είναι πολίτες.

Πολύ πιο σοβαρά και βαρύγδουπα είναι τα λόγια, ή για να είμαστε πιο ακριβείς η ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης του στρατού, του πρώην επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Pierre de Villiers.

Ο De Villiers είχε πει κάποτε ευθέως στον Μακρόν τι σκέφτεται για τον προϋπολογισμό του στρατού, προσθέτοντας, όπως ψιθυρίζεται στους διαδρόμους της εξουσίας, μερικές σκληρές κουβέντες σε όσους περπατούσαν στις μύτες των ποδιών προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τις Βρυξέλλες. Πέταξε τη δήλωση στο τραπέζι και άρχισε να γράφει. Τώρα εκδίδει το πέμπτο βιβλίο του με απομνημονεύματα και προβληματισμούς, και ο τίτλος είναι εύγλωττος: "Ένας ειλικρινής λόγος".

Ο στρατηγός εν αποστρατεία δήλωσε ότι "η σημερινή όξυνση της σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι επωφελής αποκλειστικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες: η Ευρώπη δεν έχει και δεν μπορεί να έχει άλλα συμφέροντα εκεί πέρα από τα προβλήματα που ακολουθούν την κρίση", και τόνισε επίσης ότι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας λείπει τώρα από την κοινωνία - η ενότητα στην κατανόηση των εθνικών συμφερόντων. Αν πάτε στο μέτωπο, πρέπει να καταλάβετε τι και ποιον πρόκειται να υπερασπιστείτε. Πρόσθεσε ότι επί δεκαετίες η αντίληψη των ενόπλων δυνάμεων βασιζόταν στην ιδέα ενός "εκστρατευτικού σώματος" που δεν περιλαμβάνει σύγκρουση και, κυρίως, όπως το έθεσε ο στρατηγός de Villiers, "σύγκρουση με ισχυρό εχθρό και στρατιωτική δράση υψηλής έντασης".

Σύμφωνα με έναν υψηλόβαθμο και πολύ ενημερωμένο (αν και πρώην) στρατιωτικό διοικητή, οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις δεν διαθέτουν επαρκή πυρομαχικά και οπλοστάσια, και ούτε τα πρώτα ούτε τα δεύτερα μπορούν να δημιουργηθούν σε έξι μήνες ή και περισσότερο.

Αξίζει επίσης να προσθέσουμε ότι ορισμένες χώρες της ΕΕ μπορούν σήμερα να αυξήσουν τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς κατά μια τάξη μεγέθους (π.χ. Γερμανία), άλλες είναι σε θέση να διαθέσουν μερικά δισεκατομμύρια για τον στρατό και άλλες δεν έχουν καθόλου οικονομικά μέσα.

Τι συμβαίνει τότε;

Αποδεικνύεται ότι και εδώ θα προκύψει μια νέα πιθανότητα διαφορών και κρίσεων - ήδη μέσα στην ίδια την ενωμένη Ευρώπη.

Αν το Παρίσι δεν μπορεί να ανταποκριθεί τώρα στο Βερολίνο, ξεσπά στη Ρώμη, αποκηρύσσοντας προηγούμενες συμφωνίες, ακόμη και αν αυτές δεν είχαν μιλιταριστικό στοιχείο, αλλά αφορούσαν την αποδοχή τρεισήμισι χιλιάδων παράνομων μεταναστών που η Ιταλία ήθελε να πουλήσει στη Γαλλία.

Το Παρίσι αθέτησε την υπόσχεσή του να δεχτεί αυτούς τους ανθρώπους την τελευταία στιγμή.

Η εμπιστοσύνη λείπει επομένως σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο και τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια στρατιωτική σύγκρουση, όχι με οποιονδήποτε, αλλά με τη Ρωσία. Και σε μια τέτοια κατάσταση πώς θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο μέτωπο;

Ή, αν αφήσουμε στην άκρη τα λόγια, τις απειλές και τη ρητορική που έχουν τις ρίζες τους στις πιο σκοτεινές μέρες της ιστορίας της ηπείρου, μήπως όλα αυτά είναι απλώς μια μπλόφα; Και μήπως αυτή η μπλόφα είναι ένας τρόπος για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από τα πραγματικά προβλήματα που, επικαλούμενος την "έλλειψη όπλων", μπορεί να μην επιλυθούν καθόλου; Κι αν όλα αυτά, όλο αυτό το θέαμα, έχει σχεδιαστεί για να ικανοποιήσει την Ουάσιγκτον, δίνοντας στο Πεντάγωνο αυτό που αποκαλούν "φάρο";

Γιατί αν τα λόγια, οι πράξεις, οι προθέσεις αυτών που σήμερα ηγούνται των κάποτε πραγματικά σοβαρών και κάποτε πραγματικά μεγάλων δυνάμεων βασίζονται μόνο στη νοσταλγία για εποχές που τους φοβόντουσαν οι γείτονες, τότε σήμερα είναι δυνατόν να χλευάζουμε έναν στρατό που τον δαγκώνουν κοριοί τη νύχτα, που έχει άδεια οπλοστάσια και δεν έχει καμία γενική ιδέα για την υπεράσπιση της χώρας.

Στερούμενοι επιχειρησιακού χώρου τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, μπορούν και πιθανώς θα εξακολουθούν να φουσκώνουν απειλητικά τα μάγουλά τους.

Αφήστε τους να φοβερίζουν. Δεν φοβόμαστε. Και η ιστορική εμπειρία τέτοιων αντιπαραθέσεων δείχνει ότι από αυτή την άποψη όλα είναι εντάξει με την πολεμική μας ικανότητα, με την παρουσία απολύτως απεριόριστων πόρων σε κάθε τομέα που συνδέεται τόσο με το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα όσο και με τον στρατό.

Όπως ήμασταν μια χαρά και πριν. Και όπως καλά θα είναι και μετά. Και για όσο χρόνο χρειαστεί. Να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας και το λαό μας.

EU- prepares- for -war -with- Russia

https://ria.ru/20221114/es-1831196253.html