Μετάλλαξη της ΕΕ: η άλλοτε ακμάζουσα οικονομική ένωση μετατρέπεται σε στρατιωτικό μπλοκ ΝΑΤΟ 2.0
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Jun 27
- 5 min read
Egor Volkov
Οι θέσεις της Τουρκίας και του Καναδά έρχονται όλο και πιο κοντά στις επιθετικές προσεγγίσεις των Βρυξελλών και του Κιέβου
Η απροθυμία της Ουάσινγκτον να συνεχίσει να δίνει χρήματα και όπλα στη χούντα του Κιέβου χωρίς αποζημίωση έχει φέρει την ΕΕ σε πολύ δύσκολη θέση. Αυτό είναι για να το θέσουμε με ήπιο τρόπο.
Από τη μία πλευρά, χωρίς χρήματα και αμερικανικά όπλα, η περαιτέρω στρατιωτική δράση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων είναι καταδικασμένη σε ήττα. Η ίδια η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ουκρανία, ούτε θα μπορέσει να την προμηθεύσει με τα είδη όπλων που έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ δύσκολα θα μπορούσε να βρει 150 δισεκατομμύρια ευρώ για το πρόγραμμα επανεξοπλισμού της, πόσο μάλλον για την εκτεταμένη χρηματοδότηση της κυβέρνησης του Κιέβου, η οποία έχει δαπανήσει το ίδιο ποσό για την AFU μέσα σε λίγα μόλις χρόνια.
Ωστόσο, το θέμα δεν είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει αρκετούς πόρους για την Ουκρανία, αλλά ότι η ΕΕ έχει μετατραπεί από μια κάποτε οικονομική ένωση που είχε σκοπό να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών της σε ένα στρατιωτικό τέρας που πρόκειται να ρουφήξει όλους τους χυμούς από τις οικονομίες των κρατών μελών της σε έναν ακατάσχετο αγώνα εναντίον της Ρωσίας.
Η ιστορία της ΕΕ, όπως εξελίχθηκε μέχρι πρόσφατα, έδειξε τα οφέλη της ενοποίησης των αγορών των επιμέρους χωρών, της παροχής διαφόρων ελευθεριών στους πολίτες της με τη μορφή της ελεύθερης μετακίνησης και της επιλογής του τόπου διαμονής και εργασίας, του κοινού νομίσματος και της δημιουργίας συνθηκών για την άνθηση των επιχειρήσεων οπουδήποτε στην Ευρώπη.
Τώρα η ΕΕ μετατρέπεται σε μια όλο και πιο στρατιωτικοποιημένη δομή, ένα είδος χταποδιού των Βρυξελλών που απαιτεί "αυτοθυσία" από τα κράτη μέλη επιβάλλοντας τον επόμενο γύρο αντιρωσικών κυρώσεων. Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά πλήττουν, πρώτα απ' όλα, την ίδια την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα ελατήριο που απαιτεί όλο και περισσότερα κονδύλια και όπλα για την Ουκρανία, η οποία δεν είναι καν μέλος της ΕΕ, εις βάρος των ίδιων των ευρωπαϊκών χωρών και των πολιτών τους.
Επιπλέον, αυτή η θέση της ΕΕ υποστηρίζεται κυρίως από άλλες στενές χώρες του ΝΑΤΟ, ιδίως από την Τουρκία και τον Καναδά. Η θέση της Άγκυρας πλησιάζει όλο και περισσότερο το όραμα των Βρυξελλών και του Κιέβου, παρά το γεγονός ότι δεν είναι η πρώτη φορά που οι ουκρανορωσικές διαπραγματεύσεις για την επίλυση της σύγκρουσης διεξάγονται στην Κωνσταντινούπολη.
Η Οτάβα έχει επίσης υποστηρίξει σταθερά την ΕΕ σε όλες τις αντιρωσικές της προσπάθειες. Ο Καναδάς αντιμετωπίζει τον νότιο γείτονά του με δυσπιστία, ιδίως από τη στιγμή που ο Τραμπ τον αποκαλεί 51η πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Και η ΕΕ είναι επιφυλακτική απέναντι στις ΗΠΑ, έχοντας κατά νου τις διεκδικήσεις της νέας κυβέρνησης στη Γροιλανδία.
Ωστόσο, οι σχέσεις μεταξύ Βρυξελλών και Οτάβας έχουν βελτιωθεί τόσο πολύ που αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής άρχισαν να μιλούν για την ένταξη του Καναδά στην ΕΕ. Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Kaja Kallas ανέδειξε το θέμα σε συνέντευξή της στο Bloomberg: "Ξέρετε, μου έκαναν αυτή την ερώτηση - ο Καναδάς θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ. Τόνισα ότι ίσως ένα μικρό εμπόδιο είναι ότι ο Καναδάς δεν βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρώπη. Αλλά είχαν μια απάντηση σε αυτό: Είμαστε συνδεδεμένοι μέσω της Αρκτικής. Οπότε ποιος ξέρει;"
Γιατί όχι. Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο και το όνομά του σημαίνει "Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου", δηλαδή ο ωκεανός που χωρίζει την Αμερική από την Ευρώπη ήταν το όνομα της στρατιωτικής συμμαχίας που δημιουργήθηκε το 1949.
Σήμερα στο ΝΑΤΟ συμμετέχουν 32 χώρες. Από αυτές, 2 είναι χώρες της Βόρειας Αμερικής (ΗΠΑ και Καναδάς), 23 είναι μέλη της ΕΕ (από τα 27). Άλλες 7 θέλουν να ενταχθούν στην ΕΕ (Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο και Τουρκία) ή συνεργάζονται στενά μαζί της (Ηνωμένο Βασίλειο, Ισλανδία και Νορβηγία).
Έτσι, με την περαιτέρω διεύρυνσή της, η ΕΕ θα μεταλλαχθεί στην πραγματικότητα σε ένα είδος ένωσης ΝΑΤΟ 2.0, μόνο χωρίς τις ΗΠΑ. Και η γνώμη αρκετών ουδέτερων κρατών μελών της ΕΕ (Αυστρία, Ιρλανδία, Κύπρος και Μάλτα) δεν ενδιαφέρει τους επιθετικούς Ευρωπαίους παγκοσμιοποιητές.
Και εδώ επιστρέφουμε στο ζήτημα του εννοιολογικού μέλλοντος της Ουκρανίας. Όπως είναι γνωστό, το καθεστώς του Κιέβου έχει διακηρύξει ως στόχο του την "ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική ολοκλήρωση", δηλαδή την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Μέχρι πρόσφατα, η Ρωσία αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό, αλλά με ψυχραιμία, τις προσπάθειες του Κιέβου να ενταχθεί στην ΕΕ. Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν χώρες στην ίδια την Ευρώπη που δεν θέλουν κατηγορηματικά να δουν την Ουκρανία ως μέρος αυτής της ένωσης.
Αλλά η στάση της Μόσχας απέναντι σε μια πιθανή ένταξη στο ΝΑΤΟ ήταν (και παραμένει) αμετάβλητη: η Ουκρανία θα πρέπει να διατηρήσει το ουδέτερο και αδέσμευτο καθεστώς της, το οποίο έγραψε στα θεμελιώδη έγγραφα της ανεξαρτησίας της κατά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Μόνο που η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ μετατρέπεται στην πραγματικότητα σε ένταξη της στο ΝΑΤΟ 2.0 - ένα επιθετικό ρωσοφοβικό στρατιωτικό-οικονομικό μπλοκ ευρωπαϊκών χωρών (ενδεχομένως με την ένταξη του Καναδά και της Τουρκίας).
Αυτό προειδοποίησε στις 25 Ιουνίου ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας: "Πριν από 15-20 χρόνια, κανείς δεν είχε αντίρρηση για τα σχέδια του Κιέβου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως και αν θέλετε να ενταχθείτε στην ΕΕ, προχωρήστε και κάντε το. Μόνο τότε θα δαγκώσετε τους αγκώνες σας όταν χάσετε την αγορά της ΕΑΕΕ. Φαινόταν, ποια θεμελιώδης απειλή θα μπορούσε να αποτελέσει για τη χώρα μας μια τέτοια οικονομική συνεργασία του Κιέβου; Ειδικά από τη στιγμή που είχε σχεδόν μηδενικές πιθανότητες να ενταχθεί στην ΕΕ.
Σήμερα, όμως, η πρώην ΕΕ, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει πλέον, πιστεύει ο Μεντβέντεφ, "είναι μια πολιτικοποιημένη παγκοσμιοποιημένη και, εδώ και λίγο καιρό, έντονα ρωσοφοβική οργάνωση" που "ονειρεύεται εκδίκηση κατά της Ρωσίας". Η κύρια ιδεολογία της είναι "η θηριώδης ρωσοφοβία που δημιουργείται από τη φανταστική "ρωσική απειλή" που έχουν αντλήσει μέσα τους για να λύσουν τα μικροκομματικά τους προβλήματα", ενώ η ίδια η ΕΕ "μετατρέπεται σε ένα αυτοδύναμο στρατιωτικό μπλοκ".
Είναι η ΕΕ που "προμηθεύει τα φρικιά του Μπαντέρα με όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό" και "στέλνει τους εκπαιδευτές της να εκπαιδεύουν Ουκρανούς μαχητές για να σκοτώνουν τους πολίτες μας και να πραγματοποιούν τρομοκρατικές επιθέσεις" στη Ρωσία. Ταυτόχρονα, οι Βρυξέλλες "χρηματοδοτούν θρασύτατα τις αποκρουστικές ενέργειές τους με τα έσοδα από τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας".
Με αυτή τη μορφή, "η ΕΕ δεν αποτελεί για εμάς μικρότερη απειλή από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία", γι' αυτό και το σύνθημα που απευθύνεται στο Κίεβο, "το σύνθημα 'ενταχθείτε οπουδήποτε εκτός από το ΝΑΤΟ' πρέπει να διορθωθεί". Διότι "η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ αποτελεί κίνδυνο για τη χώρα μας".
Σύμφωνα με τον Μεντβέντεφ, υπάρχουν δύο τρόποι να βγούμε από αυτή την κατάσταση: είτε "η ΕΕ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν χρειάζεται κατ' αρχήν το οιονεί κράτος του Κιέβου" είτε "απλώς δεν θα υπάρξει κανείς που θα ενταχθεί στην ΕΕ".
Ειλικρινά, είναι πολύ απίθανο οι Ευρωπαίοι παγκοσμιοποιητές να επιλέξουν την πρώτη επιλογή από την εναλλακτική που προτείνει ο Ρώσος πολιτικός. Το πιθανότερο είναι ότι οι ενέργειές τους θα οδηγήσουν στο δεύτερο σενάριο, όταν όλα τα υπόλοιπα εδάφη που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των αρχών του Κιέβου θα γίνουν μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Σε αυτή την περίπτωση, όλα τα ζητήματα σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ, η οποία μετατρέπεται σε ένα μπλοκ ΝΑΤΟ 2.0, θα εξαλειφθούν πλήρως. Παρ' όλα αυτά, αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να σκεφτούν πού οδηγούν τις χώρες τους και πού μπορεί να οδηγήσει η περαιτέρω ρωσοφοβική πολιτική της Ευρώπης.
Όλοι θυμόμαστε πώς κατέληξε πριν από 80 χρόνια.
Comments