Το Defence News έχει μια έκπληξη και ένα σοκ: Η αεράμυνα του ΝΑΤΟ έχει μείνει πίσω

Φωτογραφία: AP Photo/Eugene Hoshiko/TASS

Konstantin Olshansky

Η εικόνα μιας αποτελεσματικής αεράμυνας δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί, αλλά πολλά έχουν γίνει ξεκάθαρα στην πορεία της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης SVO.

Μετά την SVO, η αεράμυνα σε όλο τον κόσμο δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος άνοιξε τον κόσμο στα τανκς και τα αεροσκάφη, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στο πυραυλικό πυροβολικό και η πρόσφατη στρατιωτική σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ στην πραγματική δύναμη των UAV επίθεσης. Η σύγκρουση στην Ουκρανία έδειξε ποια πρέπει να είναι η αεράμυνα του μέλλοντος.

Και πόσο το ΝΑΤΟ υπολείπεται τώρα από αυτό το πρότυπο, έγραψαν οι απόστρατοι Αμερικανοί στρατιωτικοί Keith Stalder (υποστράτηγος, πρώην διοικητής των Ειρηνικών Δυνάμεων του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ) και Dean Patterson (συνταγματάρχης των Πεζοναυτών) σε μια κριτική για το The Defence Post.

Προηγουμένως, η αεράμυνα αντιμετωπιζόταν ως ένας στατικός, προβλέψιμος κλάδος των χερσαίων δυνάμεων. Ωστόσο, αυτή η αντίληψη είναι πλέον απελπιστικά ξεπερασμένη.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία έδειξε ότι τα συστήματα αεράμυνας πρέπει να είναι ευέλικτα, κινητά και εύκολα προσαρμόσιμα στις συνθήκες του τοπίου. Σύμφωνα με το The Defence Post, τόσο ο ρωσικός στρατός όσο και οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πάρει τέτοια μαθήματα.

Δύο τακτικές έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα επιτυχημένες: το καμουφλάζ σε έδαφος και η μέθοδος "πυροβολήστε και τρέξτε". Αυτές οι τακτικές κατέστρεψαν την παραδοσιακή προσέγγιση που χρησιμοποιούσαν η Ρωσία και η Ουκρανία από την εποχή του σοβιετικού στρατιωτικού δόγματος.

- Μόνο η ικανότητα ταχείας αναδιάταξης και καμουφλάζ των μονάδων αεράμυνας επιτρέπει στις χερσαίες δυνάμεις να παραμένουν ετοιμοπόλεμες παρά την υπεροχή σε αριθμούς και δύναμη πυρός, - γράφει το The Defense Post.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία ανέδειξε τις υλικοτεχνικές και τακτικές προκλήσεις των αεροπορικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας. Ειδικότερα, οι σύγχρονες αεροπορικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον εναέριο ανεφοδιασμό, ιδίως σε μια μαζική επίθεση.

Η SVO επεσήμανε επίσης την ανάγκη για πυρομαχικά ακριβείας τόσο για αμυντικές όσο και για επιθετικές επιχειρήσεις. Τέτοια πυρομαχικά συμβάλλουν στη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας ενός πλήγματος και ταυτόχρονα μειώνουν τις παράπλευρες απώλειες.

Οι χερσαίες δυνάμεις του Ουκρανικού Στρατού AFU βασίστηκαν στην έγκαιρη διασπορά δυνάμεων και μέσων, στον μαζικό εξοπλισμό των στρατευμάτων με MANPADS και στη δημιουργία ενός κλιμακωτού συστήματος αεράμυνας.

Αυτό δημιούργησε υψηλό βαθμό κινητικότητας: ο ρωσικός στρατός αντιμετώπιζε συνεχώς μεταβαλλόμενα σύνολα στόχων, έγραψε το The Defence Post. Ωστόσο, ο ρωσικός στρατός έχει αναπτύξει αποτελεσματικά αντίμετρα.

- Η μετάβαση σε μια νέα εποχή πολέμου σηματοδοτεί τη χρήση UAVs, πυρομαχικών ακριβείας και κινητών συστημάτων αεράμυνας, - γράφει το The Defence Post.

Είναι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έχουν γίνει η κύρια πρόκληση για τη σύγχρονη αεράμυνα. Τα παλιά συστήματα αεράμυνας, ογκώδη και αδέξια, αργά ή γρήγορα θα εκλείψουν και στη θέση τους θα παραμείνουν μόνο τα εξαιρετικά κινητά.

Εξάλλου, μόνο αυτά μπορούν να επιβιώσουν σε έναν πόλεμο με τη συμμετοχή των πανταχόθεν διεισδυτικών UAV. Επίσης, όπως γράφουν οι Stalder και Patterson, με υπόψη τα διδάγματα της ουκρανικής σύγκρουσης, το REB θα βελτιωθεί.

- Η χρήση των UAVs αλλάζει ήδη τις απαιτήσεις για τα συστήματα αεράμυνας και ακόμη και για τον σχεδιασμό στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η ικανότητα διακοπής ή καταστροφής των εχθρικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών πριν μπορέσουν να εκτελέσουν τις αποστολές τους θεωρείται όλο και περισσότερο απαραίτητη για κάθε σύγχρονη στρατιωτική δύναμη, σύμφωνα με ένα άρθρο στο The Defence Post.

Ο ρωσικός στρατός, σε αντίθεση με τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, έχει βασιστεί στη μέγιστη κάλυψη των μέσων REB (για τη διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ των UAV και των χειριστών τους) και στη χρήση συστημάτων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς (επιτρέπουν την καταπολέμηση των χαμηλά ιπτάμενων drones) στην αεράμυνα. Η λειτουργία της καταπολέμησης ουκρανικών drones έχει ενσωματωθεί σε συστήματα αεράμυνας όπως τα Tor-M2, Buk-M2, Buk-M3 και S-300 PM-4.

Η ικανότητα αντιμετώπισης των μη επανδρωμένων αεροσκαφών γίνεται επίσης όλο και πιο επείγουσα επειδή τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη γίνονται όλο και πιο έξυπνα. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει ενσωματωθεί σε βαριά και ακριβά UAV (όπως το τουρκικό Bayraktar TB2 ή το αμερικανικό RQ-4B Global Hawk).

Ταυτόχρονα, τα μαζικής παραγωγής μη επανδρωμένα αεροσκάφη μίας χρήσης (όπως το ρωσικό Geran-2 ή το ιρανικό Shahed-136) επεκτείνουν τις αυτόνομες δυνατότητές τους. Καθώς τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη γίνονται φθηνότερα, το ερώτημα γίνεται όλο και πιο σημαντικό: πόσο πιο ακριβή είναι η αεράμυνα από τις πιθανές ζημιές που μπορεί να προκαλέσει ένα σμήνος μη επανδρωμένων αεροσκαφών;

Οι Stalder και Patterson γράφουν ότι στο πολύ κοντινό μέλλον, η αεράμυνα θα πρέπει να ενσωματώνει πολλά χαρακτηριστικά και δυνατότητες. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο τα παραδοσιακά ραντάρ και πυραυλικά συστήματα, αλλά επίσης REB, κυβερνοάμυνα και τεχνολογίες κατά των drones.

Σύμφωνα με το The Defence Post, αυτή τη στιγμή η Ρωσία και το ΝΑΤΟ αντλούν διδάγματα από την ουκρανική σύγκρουση και αναπτύσσουν πιο προηγμένα συστήματα αεράμυνας.

https://svpressa.ru/war21/article/422083/