Αμερική: "Η Ρωσία δεν βρίσκεται σε παρακμή, είναι πολύ χειρότερα".

© RIA Novosti / Alexei Mayshev

Άνθρωποι κατεβαίνουν στο μετρό σε δρόμο της Μόσχας - RIA Novosti, 1920, 26.10.2021

Dmitry Kosyrev

Ξεχάστε ότι δεν είναι όλα καλά στη Ρωσία (και τη Ρωσία). Έχει υποτιμηθεί και υπό οποιονδήποτε πρόεδρο (νυν ή μελλοντικό) θα παραμείνει ένας πολύ σοβαρός και ισχυρός αντίπαλος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι το κύριο μήνυμα μιας δημοσίευσης στο αμερικανικό περιοδικό Foreign Affairs. Το ίδιο που (μαζί με άλλα δημοσιεύματα) μας εξήγησε πριν από λίγο καιρό ότι τα πράγματα ήταν άσχημα για την Κίνα.

---

Τα δύο θέματα συνδέονται μεταξύ τους. Διάφορες παρατάξεις φαίνεται να διαφωνούν στους κύκλους των εμπειρογνωμόνων στην Αμερική. Ο ένας βλέπει την παρακμή των εκλεκτών αντιπάλων της χώρας, ο άλλος φωνάζει: μην το πιστεύετε. Η μία παράταξη λέει ότι η Κίνα είναι η κύρια απειλή για τις ΗΠΑ, η άλλη λέει ότι η Ρωσία είναι η κύρια απειλή. Και δεν υπάρχουν άνθρωποι που να λένε ότι ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο χρειάζεται να απειλήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και να υπονομεύσουν καθόλου την αμερικανική ισχύ: δεν χρειαζόμαστε να καταρρεύσει αυτή η χώρα. Την χρειαζόμαστε για να συμπεριφέρεται αξιοπρεπώς στη διεθνή σκηνή, να μην κάνει πολέμους, να μην διαφθείρει άλλες κοινωνίες εκ των έσω και να μην λέει ψέματα - να μην επινοεί όλο και πιο απίστευτα ψευδείς εκστρατείες εναντίον των δύο κρατών μας.

Οι συγγραφείς του άρθρου σχετικά με τη Ρωσία είναι δύο - ο Michael Coffman και η Andrea Kendall-Taylor του Κέντρου για μια Νέα Αμερικανική Ασφάλεια. Ας ξεκινήσουμε με το να κάνουμε το χατίρι στον εαυτό μας και να δούμε πώς μας έχουν οδηγήσει από αδύναμους και άρρωστους σε υγιείς και δυνατούς. Οι συγγραφείς επιτίθενται τόσο στον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος έχει "διαλύσει την οικονομία μας", όσο και στον Τζόζεφ Μπάιντεν, ο οποίος έχει ήδη πει σήμερα, τον Ιούλιο, ότι η ρωσική οικονομία έχει μόνο πυρηνικά όπλα και πετρελαιοπηγές - "και τίποτε άλλο". Παρεμπιπτόντως, η δήλωσή του δεν έγινε καν αντιληπτή στη χώρα μας - σταμάτησαν να προσβάλλονται.

Και στη συνέχεια οι δύο συγγραφείς κάνουν έναν πολύ κομψό ελιγμό. Λένε: ναι, όλα όσα ειπώθηκαν προηγουμένως για τη ρωσική κατάρρευση, παρακμή και υποβάθμιση είναι αλήθεια. Αλλά... και μετά αρχίζουν να απαριθμούν όλα τα πράγματα που έχουμε και είναι καλά.

Πρώτον: υπάρχουν, όπως γνωρίζετε, δύο συστήματα για την εκτίμηση του μεγέθους της οικονομίας. Σύμφωνα με ένα σύστημα, η Ρωσία παράγει λιγότερο από την πολιτεία του Τέξας. Σύμφωνα όμως με την άλλη -και πολύ πιο ρεαλιστική, επισημαίνουν οι συντάκτες- η χώρα μας είναι η δεύτερη οικονομία στην Ευρώπη και η έκτη στον κόσμο. Στη συνέχεια, πρέπει να προσθέσουμε: θα δούμε στο τέλος αυτής της δύσκολης κρίσης, αν όχι το πογκρόμ που η Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουν προκαλέσει στον εαυτό τους με ένα σωρό βλακείες και αγριότητες, ποιος θα βρεθεί τότε σε ποια θέση.

Δεύτερον: Η Ρωσία συγκαταλέγεται μεταξύ των δέκα πρώτων χωρών στον κόσμο σε δαπάνες για τεχνολογική καινοτομία. Και παρόλο που υστερεί έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας σε αυτό το θέμα, εξακολουθεί να έχει τα ανάλογα της Google ή του Facebook.

Τρίτον, σταματήστε να μιλάτε για την επικείμενη δημογραφική καταστροφή της Ρωσίας. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια χώρα που εξακολουθεί να είναι η πολυπληθέστερη στην Ευρώπη, και ο πληθυσμός αυτός, σύμφωνα με όλες τις παγκόσμιες αξιολογήσεις, παρουσιάζει αυξημένο προσδόκιμο ζωής, ποσοστό γεννήσεων και παραγωγικότητα της εργασίας μετά την καταστροφή της δεκαετίας του '90.

Τέταρτον, η Δύση έχει κοιμηθεί με τον επανεξοπλισμό της Ρωσίας από το 2008, και η χώρα είναι πλέον ο κύριος στρατιωτικός ανταγωνιστής των ΗΠΑ στον κόσμο.

Πέμπτον, και το πιο σημαντικό, μην ελπίζετε σε αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα. "Οι "πυλώνες της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής" είναι εξαιρετικά δημοφιλείς στο εσωτερικό της χώρας και η Αμερική θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα ότι η πολιτική αυτή θα παραμείνει η ίδια, δηλαδή "ασύμβατη με τις αξίες των ΗΠΑ και των συμμάχων".

Το περαιτέρω συμπέρασμα είναι ότι η Ρωσία δεν είναι μια δύναμη που αποδυναμώνεται, αλλά μια "επίμονη" δύναμη, η οποία θα διατηρήσει την ικανότητα να επηρεάζει τις διεθνείς υποθέσεις και να υπονομεύει τις Ηνωμένες Πολιτείες στο ορατό μέλλον. Το συμπέρασμα είναι ότι η Αμερική πρέπει να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει τις δύο μεγάλες δυνάμεις και ότι η Ρωσία είναι η πιο επικίνδυνη από τις δύο. Αυτό απαιτεί την αναδιατύπωση των εγγράφων εθνικής ασφάλειας και την ενίσχυση του ΝΑΤΟ, καθώς και πολλά άλλα.

Πώς πρέπει να δει κανείς αυτή την αναζωογονημένη συζήτηση μεταξύ των Αμερικανών εμπειρογνωμόνων; Φυσικά, το στοιχείο της σχιζοφρένειας είναι εμφανές εδώ. Όταν μια και η αυτή ξένη δύναμη μοιάζει με ερείπιο για κάποιους ανθρώπους και το αντίστροφο για άλλους, αυτό μοιάζει άγριο. Και αυτή η αγριότητα είναι προφανής και στις δύο προσεγγίσεις. Μια μέρα η Ρωσία ή η Κίνα θα είναι παντοδύναμες, παρεμβαίνοντας στην εσωτερική πολιτική της Δύσης και του κόσμου. Ή αλλιώς είναι επικίνδυνοι, επειδή αποδυναμώνονται μέρα με τη μέρα. Ή αλλιώς δεν είναι καθόλου επικίνδυνοι, επειδή έχουν φτάσει στο τελευταίο στάδιο της αποσύνθεσης. Εσείς πρέπει να αποφασίσετε τι είμαστε στην πραγματικότητα.

Αλλά δεν υπάρχει βλακεία (δική μας ή κάποιου άλλου) που να μην μπορεί να αξιοποιηθεί. Και εδώ είναι το ερώτημα: αποδυναμώνονται οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ή εξακολουθούν να είναι οι "επίμονες" δυνάμεις;

Πρέπει να ομολογήσουμε ειλικρινά ότι είναι απλά ανατριχιαστικό να παρακολουθούμε την αυτοκαταστροφή της αμερικανικής κοινωνίας και παρόμοιες διαδικασίες στους συμμάχους τους. Πριν από μια δεκαετία, ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτές οι κοινωνίες θα επιδίδονταν σε τέτοια αυτοφαγία, όπως συμβαίνει τώρα. Ο τρόμος του ρατσισμού, του ανδρικού σοβινισμού, της κλιματικής αλλαγής και όλων των υπολοίπων, ο μαζικός εκφοβισμός των διαφωνούντων, η λογοκρισία. Μίσος για την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Προσπάθειες να συντρίψουν την οικονομία και να γυρίσουν τη ζωή δεκαετίες πίσω ("πράσινη επανάσταση") σχεδόν με κάθε σοβαρότητα. Ας μην ξεχνάμε το "covid reset", το οποίο είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Και η κατάρρευση της εκπαίδευσης με την υποβάθμιση της μορφωμένης τάξης. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να συνεχίσουμε.

Φαίνεται ότι το μόνο που απομένει είναι να αποτρέψουμε αυτή τη μόλυνση από το να εισχωρήσει στην κοινωνία μας και να ξεκουραστούμε βλέποντας ολόκληρη τη Δύση να καταρρέει πρώτα και μετά να προσπαθεί να αναστηθεί από τα ερείπια και να ξαναχτίσει μια φυσιολογική ζωή. Και πότε θα γίνει αυτή η αναγέννηση; Κάπως έτσι σκέφτονται οι ειδικοί μας, οι οποίοι είναι λάτρεις της ιδέας μιας "διαλυμένης Δύσης".

Δεν θα ήταν όμως πιο λογικό να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Koffman και Kendall-Taylor και, έστω και από πνεύμα αντίφασης, να κοιτάξουμε: ποια είναι η δύναμη αυτής της σπασμωδικής Δύσης ακόμη και σήμερα; Τι θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει την τρέχουσα μόλυνση, να επιβιώσει και να γίνει ακόμη πιο ισχυρή; Έχουν υπάρξει τέτοιες περιπτώσεις στην παγκόσμια ιστορία, και όχι μόνο μία φορά. Για παράδειγμα, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί στις αρχές του XV αιώνα ότι θα υπήρχε Υψηλή Αναγέννηση και Διαφωτισμός στην αιματοβαμμένη και μαστιζόμενη από την πανούκλα Ευρώπη σε 100-150 χρόνια; Αλλά ήταν.

Αλλά γιατί να ανατρέξουμε τόσο βαθιά στην ιστορία; Τη δεκαετία του 1990 λίγοι πίστευαν ότι η Ρωσία θα ξεπερνούσε την κρίση της, και μάλιστα γρήγορα. Παρασύρθηκαν και είπαν πολλά άσχημα πράγματα για εμάς - και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι τα δεινά μας ήταν πίσω μας. Αυτά είναι τα λάθη που θα έπρεπε να είχαν αποφευχθεί, από αυτούς, από εμάς και από οποιονδήποτε άλλον.

https://ria.ru/20211026/politika-1756199677.html