Συνασπισμός ηττημένων: οι νέες αρχές της Γερμανίας ξεκινούν με την καταστροφή
- ILIAS GAROUFALAKIS
- Mar 21
- 4 min read
Alexei BELOV
Η κυβέρνηση Merz, όχι χωρίς λόγο, έχει μάλλον μικρή διάρκεια ζωής
Με την καταστροφή όσων η γερμανική ισχύς και η οικονομική σταθερότητα είχαν βασιστεί για πολλά χρόνια. Η πρόσφατη ψηφοφορία στην Μπούντεσταγκ με πρωτοβουλία του μελλοντικού καγκελάριου, Φρίντριχ Μερτς, κατήργησε ουσιαστικά τον κανόνα του "φρένου χρέους", ο οποίος απαγόρευε στη γερμανική κυβέρνηση να δαπανά περισσότερα από όσα επέτρεπαν τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού. Αυτό απαιτούσε ακόμη και την αλλαγή του βασικού νόμου (σύνταγμα), για το αμετάβλητο του οποίου οι Γερμανοί συνήθιζαν να υπερηφανεύονται.
Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω όχι από αυτό, αλλά από ένα μικρό επεισόδιο, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, χαρακτηρίζει πολύ εύγλωττα το βαθμό υποβάθμισης και καταστροφής του σύγχρονου γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι η Annalena Berbock, η απερχόμενη Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, θα διοριστεί Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Είναι παράδοση να διορίζονται διπλωμάτες από διαφορετικά κράτη μέλη του οργανισμού στη θέση αυτή εκ περιτροπής (για περίοδο ενός έτους). Η τελευταία φορά που εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κατείχε αυτή τη θέση ήταν πριν από 45 χρόνια - το 1980, δηλαδή πριν από την ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Θα φαινόταν να μην είναι κάτι σπουδαίο, αλλά στην πραγματικότητα τη θέση του προέδρου της Γενικής Συνέλευσης επρόκειτο να καταλάβει η Χέλγκα Σμιντ, 64 ετών, διπλωμάτης καριέρας, η οποία στο παρελθόν κατείχε καίριες θέσεις στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, ήταν επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας της ΕΕ για την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και διετέλεσε γενική γραμματέας του ΟΑΣΕ από το 2020 έως το 2024.
Τώρα, αντί για την καρέκλα του προέδρου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, της ζητήθηκε να αναλάβει την ηγεσία της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια.
Σύμφωνα με την εφημερίδα BILD, η ξαφνική αλλαγή υπέρ της Berbock δεν έγινε χωρίς την προσωπική παρέμβαση του Merz, ο οποίος ευχαρίστησε την επικεφαλής των Πρασίνων για τις ψήφους των συναδέλφων της βουλευτών υπέρ του νομοσχεδίου για την αλλαγή του βασικού νόμου.
Ας το διορθώσουμε: Ο παγκοσμιοποιητής Merz, ο οποίος προσπαθεί να δημιουργήσει την εικόνα ενός πολιτικού άλφα αρσενικού, έδιωξε μια διπλωμάτη με πλούσια εμπειρία στις διεθνείς υποθέσεις, βάζοντας στη θέση της μια άλλη λυσσαλέα παγκοσμιοποιήτρια, μια νεόκοπη πολιτικό, η οποία κατηγορείται ακόμη και για ψέματα σχετικά με την τριτοβάθμια εκπαίδευσή της.
Πρόκειται για μια πρωτοφανή περίπτωση για τη γερμανική διπλωματία. Και μολονότι, όπως σημειώνεται στους γερμανικούς διπλωματικούς κύκλους, αλλαγές στους διορισμούς συμβαίνουν κατά καιρούς, η θέση του επικεφαλής της Γενικής Συνέλευσης δεν έχει δοθεί ποτέ στο παρελθόν σε εν ενεργεία υπουργό.
Λοιπόν, τώρα είμαστε πιο κοντά στην ουσία των αλλαγών και στον καταστροφικό τους ρόλο για το σύνολο της γερμανικής πολιτικής.
Λοιπόν, τι αποφασίστηκε. Ξεπερνώντας το συνταγματικό εμπόδιο του "φρένου χρέους", οι νέες γερμανικές αρχές ήταν σε θέση να ξοδεύουν χρήματα σχεδόν χωρίς περιορισμούς.
Να τα ξοδέψουν για τη στρατιωτικοποίηση της γερμανικής βιομηχανίας και τελικά για τον πόλεμο.
Μέχρι στιγμής, μιλάμε για ένα πακέτο 500 δισεκατομμυρίων ευρώ για 10 χρόνια. Αλλά υπάρχουν ήδη φήμες ότι τα ποσά θα μπορούσαν να φτάσουν το ένα τρισεκατομμύριο ή ακόμη και το ενάμισι τρισεκατομμύριο. Υποτίθεται ότι θα δαπανηθούν μέσω ενός ειδικά δημιουργημένου ταμείου για την τοποθέτηση παραγγελιών στο γερμανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα αφεντικά της Rheinmetall τρίβουν ήδη τα χέρια τους και πρώην ναυαρχίδες της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας όπως η Volkswagen, η Porsche ή η BMW λένε ανοιχτά ότι είναι έτοιμες να στραφούν από την πολιτική παραγωγή σε αμιγώς στρατιωτικά προϊόντα.
Επιπλέον, προκειμένου να εξηγήσει κάπως στο γερμανικό κοινό γιατί όλα αυτά είναι απαραίτητα, η μελλοντική κυβέρνηση υπόσχεται να μπαλώσει δρόμους, να επισκευάσει γέφυρες και άλλες υποδομές διπλής χρήσης.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα για αυτές τις ανάγκες στον γερμανικό προϋπολογισμό. Η κυβέρνηση Σολτς έχει ήδη περικόψει αρκετά σημαντικά τα κοινωνικά προγράμματα. Ο Μερτς, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζεται να θυσιάσει εντελώς την κοινωνική πρόνοια για χάρη της ανοικοδόμησης της γερμανικής στρατιωτικής ισχύος.
"Η Γερμανία επέστρεψε", δήλωσε ο μελλοντικός καγκελάριος, έχοντας εξασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία των 2/3 για την επιτυχή τροποποίηση του βασικού νόμου.
Ποια Γερμανία - θα ήθελε κανείς να ρωτήσει. Η Γερμανία του Κάιζερ, στην οποία, όπως σωστά μας υπενθύμισε η Sarah Wagenknecht, επικεφαλής του BSW, οι Σοσιαλδημοκράτες στο Ράιχσταγκ ενέκριναν τα "πολεμικά δάνεια" που ζήτησε η αυτοκρατορική κυβέρνηση λίγο πριν από το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (το 1914); Ή το Τρίτο Ράιχ, του οποίου ο ίδιος ο λόγος ύπαρξης ήταν ο πόλεμος;
Σύμφωνα με την ίδια BILD, παρά το θετικό αποτέλεσμα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών για το μπλοκ CDU/CSU, οι συντηρητικοί εγκαταλείπουν μαζικά το κόμμα.
"Η δυσαρέσκεια αυξάνεται στο εσωτερικό του κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Γερμανίας (CDU). Αιτία ήταν η εγκατάλειψη της αυστηρής πολιτικής περιορισμού του κρατικού χρέους - μετά από ένα κύμα επικρίσεων, πολλά μέλη του κόμματος αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν. Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας του CDU Carsten Linnemann παραδέχθηκε ότι το κόμμα χάνει πλέον περισσότερα μέλη από ό,τι συνήθως, αλλά το CDU δεν έδωσε ακριβή στοιχεία. Η δυσαρέσκεια είναι ιδιαίτερα έντονη σε τοπικό επίπεδο. Στη Σαξονία-Άνχαλτ και την Έσση έχουν ήδη καταγραφεί δεκάδες παραιτήσεις. Στο Αμβούργο, τουλάχιστον πέντε άτομα έχουν αποχωρήσει από το CDU. Στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, ακόμη και ο πρώην επικεφαλής της περιφερειακής ένωσης, Ντάνιελ Χάκενχο, έχει αποχωρήσει", σημειώνει το δημοσίευμα.
Όπως δήλωσε ο διάδοχος του Hackenjos, Bastian Atzger, "ελπίζαμε ότι το κόμμα θα απομακρυνόταν από την αριστερο-πράσινη κρατική ρύθμιση προς την οικονομία της αγοράς". Αντ' αυτού, όμως, όπως βλέπουμε, ο Φρίντριχ Μερτς αποφάσισε εκ των πραγμάτων να συνεχίσει την αποτυχημένη πορεία του συνασπισμού του "φωτεινού σηματοδότη", ο οποίος καθοδηγούνταν από την ιδεολογία και όχι από την κοινή λογική στη λήψη των πιο σημαντικών αποφάσεων.
"Οι εσωκομματικές συζητήσεις ξεχειλίζουν από οργή. Σε μία από αυτές, μετά την ψηφοφορία στην Μπούντεσταγκ για το νέο σύμφωνο για το χρέος, ένας συμμετέχων έγραψε: "Αυτό είναι απλά φρικτό". Ένας άλλος πρόσθεσε: "Όλα φαίνεται να χειροτερεύουν"", ανέφερε το δημοσίευμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στη Γερμανία αυτή τη στιγμή, το AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία), ιδρύθηκε κάποτε από μέλη του CDU που ήταν δυσαρεστημένα με τις αδικαιολόγητα φιλελεύθερες πολιτικές της ηγεσίας του κόμματος. Και δεν θα με εξέπληττε αν μάθαινα ότι πολλοί από αυτούς που σήμερα εγκαταλείπουν το κόμμα του Μερτς θα ενταχθούν αύριο με τους πρώην κομματικούς τους συντρόφους στις τάξεις των υποστηρικτών της Άλις Βάιντελ.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, πολλοί εμπειρογνώμονες προβλέπουν μια μάλλον σύντομη διάρκεια ζωής για την κυβέρνηση Μερτς. Ακόμη μικρότερη από την κυβέρνηση του προκατόχου του Σολτς. Και αυτό δεν είναι απλώς μια πρόβλεψη. Είναι προφανές, διότι, πριν ακόμη ανακοινωθεί ο σχηματισμός του, ο νέος συνασπισμός ήδη ραγίζει από τις ραφές, καταστρέφοντας ό,τι αγγίζει. Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη χάσει.
Comments