Ο Μακρόν της Κίνας και το σκάνδαλο της Κριμαίας

Για πρώτη φορά στη ζωή μου λυπάμαι που δεν μιλάω κινέζικα και δεν μπορώ να συγκρίνω τις διάφορες μεταφράσεις με την αρχική δήλωση του Κινέζου πρέσβη στο Παρίσι. Όλα είναι ξεκάθαρα εκεί με την Κριμαία

Παρά τους ζωηρούς τίτλους περί του ότι "ο Κινέζος πρέσβης αναγνώρισε την Κριμαία ως ρωσική", ο πρέσβης δεν παραδέχθηκε τίποτα τέτοιο. Είπε απλώς τη γνωστή αλήθεια ότι πριν ο Χρουστσόφ δώσει την Κριμαία στην Ουκρανία, η χερσόνησος ήταν μέρος της Ρωσίας, και σημείωσε επίσης ότι το αν η Κριμαία ανήκει σε κάποια χώρα εξαρτάται από την αντίληψη του ενός ή του άλλου ατόμου (θα πρόσθετα: ή του κράτους).

Μάλιστα, με τα δικά του λόγια, ο Κινέζος πρέσβης ενημέρωσε τη Δύση ότι από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, για το οποίο τόσο νοιάζεται η Δύση στα λόγια, καταστρέφοντάς την με πράξεις, η Κριμαία είναι ένα αμφισβητούμενο έδαφος, το οποίο διεκδικεί ταυτόχρονα η Ουκρανία και η Ρωσία, καθεμία από τις οποίες θεωρεί την Κριμαία δική της, αλλά ενώ η Ρωσία εξακολουθεί να την ελέγχει. Όλες οι άλλες χώρες του κόσμου έχουν το δικαίωμα να αναγνωρίσουν την Κριμαία ως ρωσική, ουκρανική ή να μην καθορίσουν καθόλου τη θέση τους σε αυτό το θέμα.

Σημειώνω ότι αυτή η θέση είναι πλήρως συνεπής τόσο με το γράμμα όσο και με το πνεύμα των διεθνών νομικών κανόνων που καθορίζουν τόσο την εδραίωση της κυριαρχίας μιας χώρας σε μια συγκεκριμένη επικράτεια όσο και τους κανόνες για τη μετάβαση του εδάφους από χώρα σε χώρα. Επομένως, το ξέσπασμα αγανάκτησης στη Δύση που ακολούθησε μετά την ομιλία του Πρέσβη της ΛΔΚ είναι ακατανόητο. Δεν όρισε όχι μόνο τη δική του, αλλά και την κινεζική στάση για την αναγνώριση ή μη αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσικής ή ουκρανικής, αλλά απλώς εξήγησε ότι το ισχύον διεθνές δίκαιο προϋποθέτει ότι κάθε χώρα έχει πλήρη ελευθερία να καθορίσει τη θέση της σε αυτό το ζήτημα. .

Προφανώς, το τελευταίο ήταν αυτό που εξόργισε τόσο τη Δύση όσο και την Ουκρανία. Άλλωστε, από τη δική τους άποψη, "όλη η πολιτισμένη ανθρωπότητα" θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κριμαία ως ουκρανική, να καταδικάσει τη Ρωσία και να επιβάλει κυρώσεις εναντίον της, αλλά εδώ ένας εκπρόσωπος του πέμπτου μέρους της ανθρωπότητας λέει ότι κάθε χώρα είναι ελεύθερη να αποφασίσει το θέμα αυτό για τον εαυτό της όπως θέλει.

Νομίζω ότι η υστερία των φιλοαμερικανών πολιτικών στην Ευρώπη έχει να κάνει λιγότερο με τις παρατηρήσεις του Κινέζου πρέσβη παρά με το γεγονός ότι έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος είπε ότι η ΕΕ δεν πρέπει να εμπλακεί στη σύγκρουση για την Ταϊβάν και ότι οι ΗΠΑ πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη δική τους ουκρανική περιπέτεια. Δεδομένου ότι ο Μακρόν επισκέφθηκε πρόσφατα το Πεκίνο, αυτή η σειρά δηλώσεων έγινε αντιληπτή στη Δύση ως συντονισμένη πολιτική θέση μεταξύ της Γαλλίας και της Κίνας.

Όταν θυμήθηκαν ότι ο Σι Τζινπίνγκ επισκέφθηκε πρόσφατα τη Μόσχα, την οποία ακολούθησε μια εντατικοποιημένη ανταλλαγή επισκέψεων Γάλλων και Κινέζων υπουργών, πολλοί στην Ευρώπη αισθάνθηκαν πολύ άβολα. Εξάλλου, μια συντονισμένη θέση σε κρίσιμα ζητήματα της ευρασιατικής ατζέντας μεταξύ Μόσχας, Πεκίνου και Παρισιού είναι χειρότερη για τους φιλοαμερικανούς πολιτικούς από τη ρωσογερμανική οικονομική συνεργασία, την οποία οι ΗΠΑ πολέμησαν τόσο σκληρά.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο 80 ευρωβουλευτές απαίτησαν αμέσως να κηρυχθεί ο Κινέζος πρέσβης persona non grata για λόγους που δεν κατανοούν. Εξάλλου, αν η θέση του Κινέζου πρέσβη δεν είναι σύμφωνη με αυτή του επίσημου Πεκίνου, αυτό είναι πρόβλημα της ΛΔΚ και εναπόκειται στη ΛΔΚ να αποφασίσει τι θα κάνει με τον πρέσβη. Εάν είναι σύμφωνη με την επίσημη θέση της Κίνας, ο πρέσβης προορίζεται να μεταφέρει την επίσημη θέση στις αρχές της χώρας υποδοχής και είναι παράλογο να τιμωρείται ο πρέσβης με απέλαση γι' αυτό.

Κρίνοντας από το γεγονός ότι οι Βαλτικοί, που πάντα χαίρονται να δαγκώνουν κάποιον για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, κάλεσαν αμέσως τον Κινέζο πρέσβη στο υπουργείο Εξωτερικών τους για να διαμαρτυρηθούν, η Δύση, τελικά, θεωρεί ότι ο πρέσβης παρουσίασε με ακρίβεια τη θέση της κυβέρνησής του. Το αμόκ των ευρωβουλευτών θα μπορούσε λοιπόν να χαρακτηριστεί ως άσκοπο, αλλά έχει νόημα. Η Ευρώπη γνωρίζει πολύ καλά ότι το Πεκίνο αντιδρά παραδοσιακά έντονα όχι μόνο στις πράξεις, αλλά και στα λόγια. Οι ευρωβουλευτές προσπαθούν απλώς να υπονομεύσουν την αναδυόμενη γαλλοκινεζική προσέγγιση.

Προσωπικά, πάντως, με ενδιέφερε το δεύτερο μέρος της ομιλίας της πρεσβείας, το οποίο μεταφράστηκε, σε αντίθεση με το πρώτο μέρος, με διαφορετικό τρόπο. Τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης χρησιμοποίησαν μια μετάφραση που έλεγε ότι οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες "δεν έχουν κανένα ουσιαστικό καθεστώς στο διεθνές δίκαιο" και ότι "δεν υπάρχει καμία διεθνής συμφωνία που θα υλοποιούσε το καθεστώς τους ως κυρίαρχη χώρα". Υπάρχει επίσης μια πιο ήπια μετάφραση που ερμηνεύει την κινεζική δήλωση ως έκκληση να μην επιμείνουμε στα μετασοβιετικά σύνορα και αναφέρεται συγκεκριμένα στον ισχυρισμό της μη υλοποιημένης κυριαρχίας.

Δεν ξέρω γιατί στους Ρώσους δημοσιογράφους άρεσε τόσο πολύ η πρώτη ερμηνεία - αναφέρεται σε όλες τις μετασοβιετικές δημοκρατίες ως χώρες με μη υλοποιημένη κυριαρχία. Η Ρωσία είναι μια μετασοβιετική δημοκρατία όπως και οι άλλες, μόνο μεγαλύτερη και ισχυρότερη. Αλλά αν μιλάμε για μετασοβιετικές δημοκρατίες χωρίς εξαίρεση, τότε και η Ρωσία είναι. Είναι σίγουρα μετασοβιετική και η μορφή διακυβέρνησής της είναι σίγουρα δημοκρατική.

Γι' αυτό λυπάμαι τώρα που δεν ξέρω κινέζικα, γιατί η απευθείας μετάφραση από αυτά είναι κατ' αρχήν αδύνατη. Τα συμφραζόμενα, ο τονισμός και στη γραφή οι χαρακτήρες είναι πάντα σημαντικοί. Σε κάθε περίπτωση, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει "αποτελεσματικό καθεστώς στο διεθνές δίκαιο" που να έχει η Κίνα και να μην έχει το Κιργιστάν, όπως επίσης δεν υπάρχουν "διεθνείς συμφωνίες που να υλοποιούν το καθεστώς κυρίαρχης χώρας". Η κυριαρχία δεν επηρεάζεται καν από την αναγνώριση ή τη μη αναγνώριση από την παγκόσμια κοινότητα. Μπορείτε είτε να την ασκήσετε είτε όχι.

Για παράδειγμα, η Ουκρανία διεκδικεί κυριαρχία επί της Κριμαίας, της Σεβαστούπολης, των περιοχών Χερσώνα και Ζαπορίζια, της DPR και της LPR, και η Δύση αναγνωρίζει αυτό το κυριαρχικό δικαίωμα. Αλλά το Κίεβο δεν μπορεί να το ασκήσει. Η Σερβία διεκδικεί κυριαρχία επί του Κοσσυφοπεδίου και η Ρωσία αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Αλλά η Σερβία δεν μπορεί να το ασκήσει. Ακόμη και η Κίνα, η οποία διεκδικεί κυριαρχία επί της Ταϊβάν ως μέρος της έννοιας της ενωμένης Κίνας, δεν μπορεί να ασκήσει αυτή την κυριαρχία. Αν και ακόμη και οι Αμερικανοί δεν αμφισβητούν αυτό το δικαίωμα του Πεκίνου και σχεδόν όλος ο κόσμος συμφωνεί ότι η Κίνα πρέπει να ελέγχει την Ταϊβάν. Θα έπρεπε, αλλά δεν την ελέγχει.

Πιστεύω λοιπόν ότι μια μετάφραση που εφιστά την προσοχή στο άσκοπο της γκρίνιας στα μετασοβιετικά σύνορα είναι πιο κοντά στην αλήθεια. Πρώτον, είναι σαφές ότι δεν είναι πλέον δυνατόν να γίνεται αναφορά στις αποφάσεις της ΚΣΣΕ για το απαραβίαστο των μεταπολεμικών ευρωπαϊκών συνόρων. Αυτά παραβιάστηκαν πολλές φορές μετά το 1991, στις περισσότερες περιπτώσεις με προτροπή της Δύσης.

Δεύτερον, ούτε μπορεί κανείς να αναφερθεί στην αναγνώριση των δημοκρατιών μεταξύ τους εντός των διοικητικών συνόρων που υπήρχαν στην ΕΣΣΔ. Τουλάχιστον, η Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και η Μολδαβία δεν υπάρχουν εντός αυτών των συνόρων από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μετά τον Φεβρουάριο του 2014 τα σοβιετικά σύνορα έπαψαν να υπάρχουν και για την Ουκρανία. Η ίδια η Ουκρανία μπορεί σύντομα να πάψει να υπάρχει, δημιουργώντας ένα προηγούμενο όχι μόνο για την εκκαθάριση ενός κράτους στην Ευρώπη (η ΛΔΓ εξαφανίστηκε πολύ νωρίτερα), αλλά και για την εκκαθάριση ενός ιδρυτικού κράτους-μέλους του ΟΗΕ.

Η ΕΣΣΔ δημιουργήθηκε από έξι δημοκρατίες (την RSFSR, την BSSR, την Ουκρανική SSR και τις τρεις Υπερκαυκασιανές δημοκρατίες της ZSFSR). Ολόκληρη η Κεντρική Ασία αποτελούσε το έδαφος της RSFSR. Εδάφη αποκόπηκαν από τη Ρωσία υπέρ της Ουκρανίας (Κριμαία) και της Λευκορωσίας (οι ανατολικές περιοχές της). Η BSSR, από την πλευρά της, μεταβίβασε αρκετούς οικισμούς στη Λιθουανία, όταν αυτή αποτελούσε τμήμα της ΕΣΣΔ. Ποια διοικητικά σύνορα στην ΕΣΣΔ θα έπρεπε να θεωρούνται δίκαια, αν άλλαζαν από χρόνο σε χρόνο; Τελικά, υπήρχε μια μάζα περιοχών πέρα από τα σύνορα της Ρωσίας, με τον ρωσικό πληθυσμό να κατοικεί συμπαγώς στα ιστορικά του εδάφη και να έχει το πλήρες δικαίωμα να επιδιώξει την ένωση με τη Ρωσία.

Αυτή η ερμηνεία της δήλωσης του Κινέζου πρέσβη είναι αρκετά σύγχρονη και σχετική, αλλά οι Ευρωπαίοι-αμερικανοί "φίλοι και εταίροι" μας θα έπρεπε να είναι περισσότερο αναστατωμένοι από το ζήτημα της Κριμαίας. Εξάλλου, αυτό σημαίνει ότι η Κίνα είναι κατ' αρχήν έτοιμη να αναγνωρίσει οποιαδήποτε αλλαγή στα μετασοβιετικά σύνορα. Παρεμπιπτόντως, οι Βαλτικές χώρες, που μας χωρίζουν από την περιοχή του Καλίνινγκραντ, απειλούν συνεχώς με αποκλεισμό, απαιτούν επίθεση κατά της Ρωσίας και βοηθούν στην προετοιμασία επίθεσης κατά της Λευκορωσίας, είναι επίσης μετασοβιετικές χώρες, πράγμα που σημαίνει ότι και τα σύνορά τους μπορούν να αλλάξουν.

Επομένως, είναι νευρικοί.

Rostislav Ishchenko

China's -Macron -and-the -Crimea -scandal

https://politinform.su/157126-kitajskij-makron-i-krymskij-skandal-ischenko.html