top of page

Ο Μπόρις Τζόνσον πρότεινε ο Πούτιν να οδηγήσει τη Ρωσία στον βρετανικό δρόμο

  • ILIAS GAROUFALAKIS
  • Sep 23, 2024
  • 5 min read


Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 21.09.2024

© RIA Novosti / Generated by AI

Pyotr Akopov

Ο Μπόρις Τζόνσον, φυσικά, δεν γνώριζε ότι την Παρασκευή ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα πραγματοποιούσε συνεδρίαση του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας με θέμα την αντικειμενική ερμηνεία της ιστορίας, αλλά έκανε καλή δουλειά στην ενημέρωση της ατζέντας του. Το άρθρο του Τζόνσον στην εφημερίδα The Spectator έχει ημερομηνία Σαββάτου, αλλά δημοσιεύτηκε εκ των προτέρων, οπότε αν ο Ρώσος πρόεδρος ήθελε να εικονογραφήσει τη θέση του ότι "τα τελευταία χρόνια, η ιστορία χρησιμοποιείται πολύ συχνά στη σύγχρονη πολιτική ως μέσο για την επίτευξη ορισμένων πολιτικών στόχων σε σχέση με τη χώρα μας, και αυτό συχνά γίνεται με πολύ ανέντιμο τρόπο", θα μπορούσε να διαβάσει κάποια αποσπάσματα από το άρθρο του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού. Και αυτό παρά το γεγονός ότι το κείμενο του Τζόνσον, στον οποίο γενικά αρέσουν οι ιστορικοί παραλληλισμοί και, για παράδειγμα, έχει ήδη συγκρίνει τη Ρωσία με τη Σπάρτη, δεν αφορά το παρελθόν, αλλά το μέλλον. Το μέλλον της Δύσης, της Ουκρανίας και της Ρωσίας, το οποίο θα έρθει αφού όλοι συνειδητοποιήσουν ότι "ήρθε η ώρα να αφήσουμε την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ" (αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του Τζόνσον).

Δεν πρόκειται μόνο για την άμεση ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, αλλά για διαδοχικές ενέργειες, τρία βήματα:

1

 "Πρέπει να δώσουμε στους Ουκρανούς το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τα όπλα που ήδη κατέχουν. (……), Δεύτερον, πρέπει να παράσχουμε ένα πακέτο πιστώσεων στην κλίμακα της δανειστικής μίσθωσης - μισό τρισεκατομμύριο δολάρια ή ακόμη και ένα τρισεκατομμύριο.(……) Τρίτον - και το πιο σημαντικό: πρέπει να φέρουμε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ τώρα, και εννοώ αμέσως. Θα μπορούσαμε να καλέσουμε την Ουκρανία να ενταχθεί πριν τελειώσει ο πόλεμος. Θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε την εγγύηση ασφαλείας του άρθρου 5 σε όλα τα ουκρανικά εδάφη που βρίσκονται σήμερα υπό ουκρανικό έλεγχο, επιβεβαιώνοντας παράλληλα το δικαίωμα των Ουκρανών στο σύνολο των συνόρων τους το 1991". Ο Τζόνσον δεν φοβάται τίποτα - "σταματήστε να φλυαρείτε αυτές τις κουραστικές ανοησίες περί "κλιμάκωσης" και του λεγόμενου φόβου πρόκλησης του Πούτιν", διότι "οι δημόσιες δηλώσεις και οι οπλοφορίες του Πούτιν έχουν αποδειχθεί ανοησίες, διότι στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος που φοβάται την κλιμάκωση". Καμία παραχώρηση, διότι "δεν υπάρχει αξιοπρεπής συμβιβασμός με τον Πούτιν" και αν πιέσετε την Ουκρανία να κάνει παραχωρήσεις, τα πράγματα θα τελειώσουν πολύ άσχημα: "Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε ιδέα ότι οι Ουκρανοί θα κάνουν συμφωνία. Δεν θα το κάνουν. Δεν θα ανταλλάξουν τη γη με την ειρήνη. Η θέλησή τους να πολεμήσουν δεν έχει εξασθενήσει, και μου φαίνεται ότι η χώρα θα προτιμούσε να καταρρεύσει σε αναρχία και εμφύλιο πόλεμο παρά να υποκύψει στη διχοτόμηση". Αλλά η ήττα της Ουκρανίας είναι κατηγορηματικά απαράδεκτη για τη Δύση, διότι "θα σήμαινε μια παγκόσμια κατάρρευση της δυτικής αξιοπιστίας" και "μια καταστροφική ήττα για το ΝΑΤΟ, μια έκρηξη της αύρας του αήττητου της συμμαχίας". 2 Με άλλα λόγια, ο Johnson μεγιστοποιεί την πίεση - και βιάζεται. Η Ουκρανία πρέπει να γίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ το συντομότερο δυνατόν, γιατί διαφορετικά θα χάσει; Ο Τζόνσον δεν το λέει ρητά, αλλά ουσιαστικά αυτό εννοεί. Εξ ου και η έκκληση "να τερματιστεί η ασάφεια που καταδιώκει την Ουκρανία από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και να δοθεί οριστική θεσμική έκφραση στο πεπρωμένο που επέλεξε ο ουκρανικός λαός", δηλαδή να γίνει η Ουκρανία μέρος της Ευρώπης και της Δύσης με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, ο Τζόνσον διαβεβαιώνει ότι η ίδια η πράξη της εισδοχής στο ΝΑΤΟ θα τερματίσει τον πόλεμο, διότι με αυτόν τον τρόπο θα "στείλουν στο Κρεμλίνο ένα αποφασιστικό μήνυμα που οι Ρώσοι πρέπει πραγματικά να ακούσουν". "Το μήνυμά μας προς τη Ρωσία είναι το εξής: Αυτό ήταν. Τελείωσε. Δεν έχετε πλέον αυτοκρατορία. Δεν έχετε πλέον ένα "εγγύς εξωτερικό" ή μια "σφαίρα επιρροής". Δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε στους Ουκρανούς τι να κάνουν, όπως εμείς οι Βρετανοί δεν έχουμε το δικαίωμα να λέμε στις πρώην αποικίες μας τι να κάνουν. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσει ο Πούτιν ότι η Ρωσία μπορεί να έχει ένα ευτυχισμένο και ένδοξο μέλλον, αλλά όπως η Ρώμη και όπως η Βρετανία, οι Ρώσοι πρέπει να ενταχθούν στις τάξεις των μετα-ιμπεριαλιστικών δυνάμεων". Αυτό είναι το κύριο επιχείρημα του Τζόνσον για τους Ρώσους; Ναι, και είναι ένα τέλειο παράδειγμα χειραγώγησης της ιστορίας για την επίτευξη συγκεκριμένων γεωπολιτικών στόχων. Γι' αυτό ακριβώς μιλούσε ο Πούτιν στο Συμβούλιο Ασφαλείας την Παρασκευή. Είναι σαφές ότι ο πρόεδρος είχε κατά νου τόσο τη δαιμονοποίηση της εικόνας και της ιστορίας της Ρωσίας στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας όσο και τη δημιουργία στο λαό μας της εικόνας του κράτους του ως αιώνιου "καταπιεστή, επιτιθέμενου και δολοφόνου", αλλά υπάρχει και ένα πιο λεπτό έργο. Και οι δηλώσεις του Τζόνσον στο "διάγγελμά του προς τους Ρώσους" (ή προσωπικά προς τον Πούτιν, δεν έχει σημασία) είναι ακριβώς από αυτή τη σειρά. Ο Τζόνσον εξισώνει τη Ρωσία με τη Μεγάλη Βρετανία και λέει ότι ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε το μεγάλο αυτοκρατορικό παρελθόν και να ζήσουμε για τον εαυτό μας, να "ενταχθούμε στις τάξεις των μετα-ιμπεριαλιστικών δυνάμεων". Αλλά εδώ υπάρχει ένα διπλό ψέμα.

2

Πρώτον, δεν υπήρχε και δεν υπάρχει τίποτα κοινό μεταξύ της ρωσικής και της βρετανικής αυτοκρατορίας - η Ρωσία ως αυτοκρατορία είναι πολύ πιο κοντά στην Κίνα (η οποία είναι επίσης αυτοκρατορική οντότητα) ή ακόμη και στην Ινδία, αλλά όχι στις ευρωπαϊκές αποικιακές αυτοκρατορίες. Οι Ευρωπαίοι εκμεταλλεύονταν ανελέητα τα υπερπόντια εδάφη, και η Βρετανική Αυτοκρατορία αναπτύχθηκε από έναν οικονομικό και εμπορικό οργανισμό που ονομαζόταν Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Επιπλέον, ήταν η συμμαχία εξουσίας (ελίτ) και κεφαλαίου που όχι μόνο έφερε τη Βρετανία τον XIX αιώνα στη θέση της ισχυρότερης παγκόσμιας δύναμης, αλλά και την κατέστησε τον κύριο (και, στην πραγματικότητα, τον μοναδικό) διεκδικητή της παγκόσμιας κυριαρχίας. Η παγκόσμια αυτοκρατορία άρχισε να οικοδομείται τότε, και ο ΧΧΧ αιώνας είδε απλώς μια ανακατανομή των ρόλων στο αγγλοσαξονικό σχέδιο της παγκοσμιοποίησης. Οι ΗΠΑ προχώρησαν προς τα εμπρός, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο μετακινήθηκε στη σκιά.

Ωστόσο, οι αξιώσεις για παγκόσμια κυριαρχία δεν εξαφανίστηκαν - άλλωστε, μετά το 1991, όταν κατέρρευσε η "αυτοκρατορική" Σοβιετική Ένωση, οι Αγγλοσάξονες ζαλίστηκαν από την επιτυχία: νόμιζαν ότι είχαν επιτέλους νικήσει και ότι η οικοδόμηση μιας "ενωμένης ανθρωπότητας" ήταν απλώς θέμα χρόνου. Η υπερβολική ενίσχυση της Κίνας και η εξέγερση της Ρωσίας έγιναν αρχικά αντιληπτά ως ατυχή αλλά επιλύσιμα προβλήματα, αλλά τώρα προκαλούν ήδη ήρεμη υστερία στο ατλαντικό πλοίο. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την ειλικρινή προσπάθεια του Τζόνσον να πείσει τους Ρώσους ότι η Βρετανία έχει γίνει ένα μετα-ιμπεριαλιστικό κράτος και δεν λέει στις πρώην αποικίες της τι να κάνουν; Μπορούμε να ξεχάσουμε τη Βρετανική Κοινοπολιτεία (από τον Καναδά ως την Αυστραλία) και το δίκτυο Five Eyes των μυστικών υπηρεσιών των πέντε αγγλοσαξονικών χωρών, αλλά τι γίνεται με το υπερεθνικό κεφάλαιο και την πρωτεύουσά του, το Λονδίνο, το αγγλοσαξονικά κατευθυνόμενο προσωπικό και την ιδεολογική παγκοσμιοποιητική καθεστηκυία τάξη, το ίδιο το αγγλοσαξονικό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης; Στο πλαίσιο του οποίου προσπαθούν να υπαγορεύσουν τι να κάνουν, όχι μόνο στις πρώην αποικίες, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

3

Δηλαδή ο κύριος εμπνευστής και το κέντρο της παγκοσμιοποίησης είναι μια μετα-ιμπεριαλιστική χώρα και η Ρωσία και η Ουκρανία θα ξαναγίνουν μια αποικιακή αυτοκρατορία (και μάλιστα μια "αυτοκρατορία του κακού", όπως μας θυμίζει στο άρθρο του ο Τζόνσον τα λόγια του Ρέιγκαν); Και στο κάτω κάτω, η Ρωσία και η Ουκρανία δεν είναι καν η Αγγλία και η Σκωτία, είναι μέρη ενός ενιαίου συνόλου. Για να μην το καταλάβει κανείς αυτό, θα πρέπει να είναι εξωγήινος ή συνειδητός χειριστής που θέλει να ξεγελάσει τα κεφάλια των Ρώσων και των Ουκρανών και να μετακινήσει τα σύνορα της Δύσης προς την Ανατολή. Κάτω από τα επιχειρήματα περί "ρωσικής αποικίας Ουκρανία", τα οποία ακούγονται σαν απροκάλυπτη κοροϊδία της ιστορίας, πόσο μάλλον όταν ακούγονται από το Λονδίνο.

4

 

 
 
 

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page