"Είναι όπως στην Ευρώπη": οι άρρωστοι στερήθηκαν χιλιάδες φάρμακα

© AFP 2021 / Pascal Guyot

Μια γυναίκα αγοράζει φάρμακα σε φαρμακείο στην Περόλα της νότιας Γαλλίας - RIA Novosti, 1920, 16.09.2021

Elena Karayeva

Τις τελευταίες εβδομάδες, η επίσκεψη στο φαρμακείο ήταν για πολλούς Ευρωπαίους ασθενείς μια περιπέτεια με αβέβαιη έκβαση: τα βασικά φάρμακα μπορεί να μην είναι καθόλου διαθέσιμα ή η προμήθειά τους είναι ακανόνιστη.

Αυτό ισχύει ιδίως για τα αντικαρκινικά φάρμακα, εκείνα που βοηθούν στις κρίσεις άσθματος ή στις αλλεργίες. Οι φαρμακοποιοί μπορεί να αρνηθούν να χορηγήσουν ακόμη και βασικά αναλγητικά (όπως η παρακεταμόλη) στη σωστή δόση.

Οι ρυθμιστικές αρχές σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έχουν βρει έως και δύο χιλιάδες φάρμακα που δεν ήταν διαθέσιμα όχι μόνο στα συμβατικά φαρμακεία αλλά και σε αυτά που προμηθεύουν φάρμακα σε νοσοκομεία.

Διαπιστώθηκε ότι ασθενείς με σοβαρές διαγνώσεις, όπως η νόσος του Πάρκινσον, η νόσος του Αλτσχάιμερ, όσοι έπαιρναν αντικαρκινικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα και όσοι έπαιρναν αντιβιοτικά δεν είχαν την απαιτούμενη θεραπεία.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, η κατάσταση φέρεται να έχει επιδεινωθεί πολλαπλά: ενώ το 2016 μόλις πάνω από 600 βασικά φάρμακα ήταν σε έλλειψη, το τρίτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους υπάρχουν ήδη σχεδόν δυόμισι χιλιάδες τέτοια φάρμακα.

Για όσους υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, μια διακοπή της θεραπείας ή μια αλλαγή της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να σημαίνει -στην καλύτερη περίπτωση- σοβαρές επιπλοκές και, στη χειρότερη, θάνατο.

Ποιος παίζει με τη ζωή και το θάνατο των Ευρωπαίων σαν να πρόκειται για ένα παιχνίδι ντάμας;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μας αναγκάζει να εξετάσουμε πιο προσεκτικά έναν κλάδο και μια αγορά που θεωρείται ιερή αγελάδα (και επομένως ταμπού) από τις παγκοσμιοποιητικές ελίτ που έχουν την εξουσία στην ΕΕ.

Μιλάμε για τη φαρμακευτική βιομηχανία και τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Σε αυτόν τον τομέα η μεταφορά παραγωγικών εγκαταστάσεων στην Ασία προχώρησε με τον ταχύτερο ρυθμό, και σε αυτόν τον τομέα η αύξηση των κερδών που αποκόμισαν τα στελέχη των επιχειρήσεων ξεπέρασε κατά πολλές φορές, αν όχι τάξεις μεγέθους, εκείνη άλλων τομέων της αγοράς.

Το ευρωπαϊκό σύστημα υγείας που παραλίγο να καταρρεύσει κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν είναι πλέον παρά μια ξεθοριασμένη βιτρίνα: περίπου το 80% της παραγωγής όλων των φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των πιο βασικών, γίνεται πλέον στην Κίνα (δημιουργώντας πρώτες ύλες) και στην Ινδία, όπου τα ίδια τα φάρμακα "συναρμολογούνται" από τις πρώτες ύλες.

Η μετεγκατάσταση της φαρμακευτικής βιομηχανίας από την ΕΕ στην Ασία συνοδεύτηκε από μια ισχυρή εκστρατεία δημοσίων σχέσεων. Με το σύνθημα του αγώνα για όλα τα καλά ενάντια σε όλα τα κακά, οι Ευρωπαίοι κατάφεραν να πείσουν ότι οι "περιβαλλοντικά ρυπογόνες βιομηχανίες" δεν έχουν θέση "σε μια καθαρή και πράσινη ήπειρο", ότι οι άνθρωποι θα επωφεληθούν μόνο από το χαμηλότερο κόστος παραγωγής φαρμάκων και ότι τέτοιες ενέργειες (και όλα συνέβησαν με την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) θα αποφέρουν τεράστια οφέλη.

Φυσικά, κανείς δεν μίλησε για το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι θα έχαναν τις δουλειές τους. Καθώς και το γεγονός ότι ως αποτέλεσμα αυτής της ίδιας της αποκέντρωσης ολόκληρες ευρωπαϊκές περιφέρειες θα στερηθούν σημαντικό μέρος των εισοδημάτων τους.

Όταν άνθρωποι που συνδέονται με τη φαρμακοβιομηχανία με σχεδόν προσωπικές σχέσεις και όχι λιγότερο προσωπικές υποχρεώσεις βρίσκονται σε σημαντικές θέσεις τόσο σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) όσο και σε χώρες-κλειδιά της ΕΕ, δεν χρειάζεται να σκέφτεται κανείς τέτοιες "ασήμαντες λεπτομέρειες".

Στη σημερινή ροή πληροφοριών σχετικά με τη Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία, υπάρχουν συχνές αναφορές σε δύο φαρμακευτικές εταιρείες: την Pfizer και τη SANOFI.

Πριν από λίγο καιρό, όταν ο αμερικανικός κολοσσός αποφάσισε να απαλλαγεί (με κέρδος για τον εαυτό του, φυσικά) από ένα από τα τμήματά του, απευθύνθηκε στην Rothschild & Cie. Εκεί, η πώληση ανατέθηκε σε έναν νεαρό διευθύνοντα σύμβουλο. Ο τριαντάχρονος τραπεζίτης έκλεισε με επιτυχία μια συμφωνία ύψους 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, λαμβάνοντας την προμήθειά του (ένα εκατομμύριο δολάρια) και στη συνέχεια έγινε αστέρι στις παγκοσμιοποιημένες χρηματοπιστωτικές αγορές, εξασφαλίζοντας την ισχυρή υποστήριξη των εν λόγω κύκλων.

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας έγραφε επιταγές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στην εταιρεία SANOFI καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του ως μέτρο στήριξης της έρευνας. Εν τω μεταξύ, η SANOFI έχει μειώσει την ερευνητική της βάση χρόνο με το χρόνο, πετώντας στο δρόμο ανθρώπους με υψηλά προσόντα. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η διοίκηση της εταιρείας δήλωσε ότι σκόπευε να απολύσει τουλάχιστον χίλια επτακόσια άτομα από το ερευνητικό της τμήμα. Τελικά, η εταιρεία μειώθηκε σε σημείο που δεν μπορούσε ούτε καν να δημιουργήσει ένα εμβόλιο κατά του COVID-19 με χρήματα (περίπου 400 εκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ και μερικές δεκάδες εκατομμύρια από τις Βρυξέλλες), αλλά ούτε και να αναπτύξει ένα αντιιικό φάρμακο που θα ήταν αποτελεσματικό στην προστασία από τη μόλυνση.

Και στις δύο περιπτώσεις, μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο.

Είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν. Στην ιστορία της Pfizer έλαβε μια χρηματική ενίσχυση και στην ιστορία της SANOFI ανταμείφθηκε για την αφοσίωσή του με το βραβείο της προεδρίας.

Αλλά ο Μακρόν είναι το πιο εντυπωσιακό και προφανές παράδειγμα (ο σημερινός Γάλλος πρόεδρος δεν έχει ποτέ αποκρύψει τους δεσμούς και τη σχέση του με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες), αλλά δεν είναι καθόλου μεμονωμένη περίπτωση.

Η μεγάλη φαρμακοβιομηχανία δεν θα ήταν μια τέτοια επιχείρηση αν δεν επέκτεινε την επιρροή της στην ευρωπαϊκή ιατρική επιστήμη στο σύνολό της.

Όλοι οι κορυφαίοι καθηγητές, από τους επικεφαλής τμημάτων σε μεγάλα δημόσια (και αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί) νοσοκομεία μέχρι τους γενικούς ιατρούς, ζουν κάτω από την ομπρέλα της Big Pharma για όλη τους την επαγγελματική σταδιοδρομία.

Η απάντηση του επαγγέλματος στις κατηγορίες για πολύ στενούς δεσμούς (ενίοτε για διαφθορά) είναι πάντα η ίδια: "Εάν αποσυρθούν τα χρήματα των χορηγιών που λαμβάνουμε, η έρευνα για νέα φάρμακα θα περιοριστεί, η περίθαλψη των ασθενών θα μειωθεί, επειδή το κράτος έχει αποσυρθεί οικονομικά σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις εφαρμοσμένες κλινικές δοκιμές, αφήνοντας μόνο μια λειτουργία εποπτείας".

Ο εκβιασμός της υγείας και της ευημερίας των σημερινών και μελλοντικών ασθενών αποδίδει καρπούς - η πρακτική των φαρμακευτικών εταιρειών να στηρίζουν τους γιατρούς και τα νοσοκομεία δεν είναι μόνο νόμιμη. Κατ' αρχήν, ο νόμος δεν απαιτεί να ενημερώνονται οι αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες για τις επαφές και τις διασυνδέσεις αυτές.

Η αμοιβή για την προώθηση ενός συγκεκριμένου φαρμάκου σε έναν μόνο καθηγητή που είναι υπεύθυνος για ένα τμήμα όπου αντιμετωπίζονται σοβαρές ασθένειες μπορεί να φτάσει τις δεκάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως.

Και παρόλο που δεν ακυρώθηκε μια πολύ προφανής και πιθανή σύγκρουση συμφερόντων, ακόμη και τα μέλη του επιστημονικού συμβουλίου που οργάνωσε ο Μακρόν δεν κλήθηκαν να αναφέρουν τους δεσμούς τους με φαρμακευτικές εταιρείες.

Έτσι, οι ασθενείς αφήνονται στη μοίρα τους, οι κυβερνήσεις κάνουν τα στραβά μάτια για το τι συμβαίνει - και πώς τα πάει η ίδια η Μεγάλη Φαρμακευτική;

Το καλύτερο, σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις τους.

Τα κέρδη - και αυτό δεν αφορά μόνο την αύξηση των πωλήσεων φαρμάκων, αλλά και την αύξηση της αξίας του χρηματιστηρίου - εκτοξεύονται στα ύψη.

Η SANOFI, για παράδειγμα - ναι, αυτή που απολύει σωρηδόν ερευνητές - κατέβαλε στους μετόχους της τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ σε μερίσματα μόνο πέρυσι. Τα συνολικά κέρδη αυξήθηκαν κατά 340% το ίδιο έτος (από 2,8 δισ. ευρώ σε 12,3 δισ. ευρώ).

Θα υπάρξουν επίσης πολλά για να καλλωπίσουν τους Ευρωπαίους καθηγητές και ο ίδιος ο Μακρόν θα έχει κάποια περισσεύματα για τις εκλογές.

Οι άρρωστοι και οι συγγενείς τους σε αυτή την κατάσταση δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εμπιστευτούν την τύχη εκείνων που υποτίθεται ότι θα τους βοηθούσαν να αναρρώσουν ή τουλάχιστον να ανακουφίσουν τη μοίρα τους σε μια κατάσταση όπου η απληστία κυριαρχεί.

https://ria.ru/20210916/lekarstva-1750221626.html