"Το να προβλέπεις την προδοσία δεν είναι προδοσία αλλά πρόβλεψη

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο στη σύνοδο κορυφής COP-27 του ΟΗΕ στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου - RIA Novosti, 1920, 13.11.2022

© AP Photo / Peter Dejong

Elena Karayeva

"Πώς είστε, κύριε Πρόεδρε; Πώς τα πάτε; Σίγουρα έχουμε κάτι να συζητήσουμε;" - χαιρέτησε ο Μακρόν στο περιθώριο της διεθνούς συνάντησης SOR-27 στην Αίγυπτο ξέρετε ποιον;

Και μην προσπαθήσετε καν να μαντέψετε, γιατί ούτε η φαντασία ούτε ο κυνισμός αρκούν: το πρόσωπο στο οποίο απευθύνθηκε τόσο εγκάρδια ο Γάλλος πρόεδρος ήταν ο Νικολάς Μαδούρο. Ο ηγέτης της Βενεζουέλας. Ένας πολιτικός τον οποίο ο ίδιος ο Μακρόν αποκάλεσε "γαιοσκώληκα" (διαγραμμένο), δηλαδή "έναν δικτάτορα που εγκατέστησε ένα καθεστώς που προσπαθεί να επιβιώσει με κόστος μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή για το λαό της χώρας".

Φυσικά, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν κοινοποίησε μόνο τις απόψεις του επίσημου Παρισιού (αυτό έγινε πριν από πέντε χρόνια), αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν αναγνώρισε τον Μαδούρο ή τα αποτελέσματα των εκλογών που διοργάνωσε το Καράκας, επιβάλλοντας ατελείωτες οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις, απελαύνοντας διπλωμάτες. Εν ολίγοις, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να ανατρέψει τη νόμιμη εξουσία σε αυτή τη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Επιπλέον, είχαν ήδη προετοιμάσει έναν άνθρωπο για να αντικαταστήσει τον Μαδούρο - τον Χουάν Γκουαϊδό - ο οποίος παρουσιάστηκε από τον ευρωπαϊκό Τύπο ως ο de facto επίσημος ηγέτης της χώρας. Ο Γκουαϊδό διενήργησε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, οι οποίες φυσικά δεν είχαν εγκριθεί από τις αρχές. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων έγιναν συλλήψεις (πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι δυνάμεις επιβολής του νόμου σε χώρες που θεωρούν τους εαυτούς τους θεματοφύλακες της δημοκρατίας), και έγινε χρήση όπλων.

Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ξεσηκώθηκαν εναντίον των νόμιμων αρχών με τη βοήθεια διαφόρων ΜΚΟ και μέσων ενημέρωσης, οι οποίες εμπιστεύτηκαν τους ταραξίες και μπήκαν στη φυλακή. Και σε ορισμένες περιπτώσεις σκοτώθηκαν. Σε συντριβές ή σε διαδηλώσεις διασποράς.

Ο Μαδούρο δεν υποχώρησε από τις αρχές του ή το πολιτικό του πιστεύω. Στο τέλος, παρά τις κυρώσεις, παρά το γεγονός ότι καταδίκασαν τους απλούς πολίτες της Βενεζουέλας, ένοχους μόνο για το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες ήθελαν να αντικαταστήσουν έναν νόμιμο ηγέτη που δεν ασπάζεται το δόγμα της παγκοσμιοποίησης με μια υπάκουη μαριονέτα που ονομάζεται Γκουαϊδό, ο Μαδούρο κράτησε γερά. Και ο λαός της Βενεζουέλας άντεξε.

Και τώρα, ως δια μαγείας, ο Μακρόν δηλώνει, υπό τα φλας των φωτογραφικών μηχανών και το κελάηδισμα των βιντεοκάμερων, ότι είναι "έτοιμος να συζητήσει τις διμερείς σχέσεις, οι οποίες είναι σημαντικές και για τις δύο χώρες και για την περιοχή συνολικά".

Μακρόν. Έτοιμοι. Να συζητήσουμε. Με τον Μαδούρο, αυτόν τον "δικτάτορα", "αυτή την απειλή για τη δημοκρατία και εχθρό όλων των πιο προοδευτικών", τα προβλήματα της ηπείρου.

Ποιος είναι ο Γκουαϊδό, γιατί ο Γκουαϊδό, τι γίνεται με εκείνους που έχουν προπαγανδιστεί μέχρι φυλάκισης; Τι σημασία έχει για τους Ευρωπαίους κυρίους υψηλής πολιτικής πτήσης που δεν έχουν σκεφτεί καθόλου πώς μοιάζει ηθικά μια τέτοια συμπεριφορά.

Αυτό που προσθέτει περισσότερη γοητεία στην ηθική εικόνα των Ευρωπαίων ηγετών είναι το γεγονός ότι σήμερα κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τον Γκουαϊδό. Η ισπανική El Pais γράφει γι' αυτό με ειλικρίνεια, τονίζοντας ότι "η πολιτική απομόνωση του Χουάν Γκουαϊδό συνδέεται με τη σταδιακή χαλάρωση των κυρώσεων της Ουάσινγκτον κατά της Βενεζουέλας" (έκπληξη, έτσι δεν είναι;).

Πρώτον, δόθηκε άδεια στην αμερικανική εταιρεία Chevron να αναπτύξει νέα κοιτάσματα πετρελαίου στη Βενεζουέλα και, δεύτερον, οι συγγενείς του Μαδούρο από την πλευρά της συζύγου του απελευθερώθηκαν από τις αμερικανικές φυλακές. Είχαν κατηγορηθεί για όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα, συμπεριλαμβανομένης της διακίνησης ναρκωτικών. Και τώρα, αποδεικνύεται ότι δεν υπήρχε καμία κατηγορία.

Από τους πρώτους που αντιλήφθηκαν την αλλαγή αντίληψης και κατεύθυνσης του ανέμου, το γηραιό παιδί-θαύμα της γαλλικής πολιτικής Μακρόν αποφάσισε ότι, αφού τα μεγάλα κεφάλια στην Ουάσινγκτον έκαναν τον Μαδούρο και πάλι αξιοσέβαστο, θα πρέπει να αναλάβει κι αυτός πρωτοβουλία για να πάρει το δικό του κομμάτι από την πετρελαϊκή ή άλλη πίτα.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο γίνεται πολιτική στη Δύση. Μέσω προδοσίας και προδοσίας. Με σφιγμένους τους λαρυγγικούς μύες και με άφθονο αέρα στους πνεύμονές τους, αυτοί οι χαρακτήρες μεταξύ των ηγετών των χωρών και των επικεφαλής των κυβερνήσεων θα χαρούν να λένε πόσο "ανήθικοι, δόλιοι και εγγενώς προδοτικοί και επίσης εχθρικοί προς τη δημοκρατία" είναι όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν μαζί τους, να τραγουδήσουν το ίδιο ρεφρέν και το ίδιο τραγούδι.

Δαιμονοποιείται, δέχεται τις πιο μαύρες και βρώμικες συκοφαντίες, αποκαλείται "κλέφτης, διεφθαρμένος άνθρωπος και άνθρωπος που ενσαρκώνει το αληθινό κακό".

Οι πολιτικές του - και μόνο και μόνο επειδή αυτός ή αυτοί οι άνθρωποι δεν πέφτουν στα παραμύθια περί "προόδου και δημοκρατίας", ότι "τα εθνικά συμφέροντα δεν υπάρχουν πλέον", ότι "η υπεράσπιση της χώρας είναι αναχρονισμός" - θα αποκαλούνται "καταπιεστικές και βασισμένες στο φόβο", κάθε ενέργειά του (τόσο στο εσωτερικό όσο και στη διεθνή σκηνή) θα σχολιάζεται πάντα με έναν προκατειλημμένο τρόπο.

Δεν υπάρχει ανάγκη για κάποια περιβόητη "μεθοδολογία" από αυτή την άποψη, αφού αν δεν ζεις κάτω από τη δική μας, τη συλλογική υπαγόρευση της Δύσης, τότε είσαι εχθρός. A priori. Δεν θα σας το πούμε κατάμουτρα αμέσως, αλλά θα περιμένουμε τη στιγμή που θα μας δείξετε την εμπιστοσύνη σας και τότε θα σας συντρίψουμε και θα σας καταστρέψουμε.

Είναι από καιρό γνωστό ότι η προδοσία είναι μια εγγενής ιδιότητα στη συμπεριφορά των δυτικών πολιτικών. Στην πραγματικότητα, όλο αυτό το διάστημα η αντιπαράθεσή μας μαζί τους έχει διαρκέσει. Ήταν καυτό και στρατιωτικό, ήταν "αραιωμένο", μαλακό, ήταν κρύο, αλλά ακόμα πικρό.

Και ακόμη και στις ιστορικά πιο σύντομες στιγμές της συμμαχίας μας, όταν εκπληρώσαμε πλήρως τις υποχρεώσεις μας, με κόστος θυσίες και ζωές, πάλι προδοθήκαμε. Διαπραγματεύεται πίσω από την πλάτη μας με τον εχθρό που νομίζαμε ότι ήταν ο κοινός μας εχθρός, και στη συνέχεια, μετά τη Νίκη, σχεδιάζει στρατιωτικές επιχειρήσεις ήδη εναντίον μας.

Αλλά εντάξει, είμαστε, τελικά, γι' αυτούς κατ' αρχήν και πάντα εχθροί εξ ορισμού. Αλλά ακόμη και μέσα τους, σε αυτή την Ένωση του σπαθιού και του αλέσματος της συλλογικής Δύσης, ενεργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Προδίδοντας εκείνους που δεν είναι απλώς σύμμαχοι στα λόγια, αλλά με τους οποίους η συμμαχία είναι κατοχυρωμένη σε συνθήκες και συμφωνίες.

Μόλις εμφανιστεί μια σημαντική κρίση, μόλις προκύψουν δυσκολίες που φαινόταν να φέρνουν κοντά χώρες υπό κανονικές σχέσεις και ένα προφανές σύστημα αξιών, η ΕΕ και οι ΗΠΑ πέφτουν αμέσως σε κατάσταση διχόνοιας και σκανδάλων. Το εύρος είναι τεράστιο, από την κλοπή εξοπλισμού ατομικής προστασίας κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας ο ένας από τον άλλο - πρακτικά σε κλίμακα αεροπορικού φορτίου - μέχρι τη λαθροχειρία ολόκληρων βιομηχανιών για να επωφεληθούν από τις ελλείψεις ενέργειας.

Τα ωραία λόγια περί πανευρωπαϊκής και διατλαντικής αλληλεγγύης είναι ένα πολύ κακό, κακοφτιαγμένο μακιγιάζ, σχεδιασμένο για να καλύψει τις μελανιές που δέχονται οι "πιστοί φίλοι" σε έναν αγώνα μεταξύ τους.

Στην πραγματικότητα, ο σημερινός καβγάς, στον οποίο εμπλέκονται οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον και ο οποίος περιπλέκεται από το γεγονός ότι το Βερολίνο την έχει φέρει στο Παρίσι (αλλά για διαφορετικό λόγο) και η Ιταλία έχει πει στη Γαλλία ότι θα αποφασίσει η ίδια ποια πλοία έχουν θέση στα λιμάνια της και ποια όχι, δεν θυμίζει καν το κοράκι, αλλά τη ζούγκλα, όπου όλοι είναι εναντίον όλων και μόνο η επινόηση ενός "εξωτερικού εχθρού" μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση συναίνεσης.

Η προδοσία - ως τρόπος πολιτικής συμπεριφοράς, ως τακτική - είναι πιθανό να αποφέρει κάποια οικονομικά οφέλη βραχυπρόθεσμα. Αλλά το να βασίζετε μια στρατηγική σε αυτό, εξηγώντας την προδοσία με το γεγονός ότι "το να αλλάζεις στο χρόνο σημαίνει μόνο να προλαβαίνεις", είναι ανούσιο και ανόητο.

Διότι αργά ή γρήγορα ο χάρτινος πύργος της δυτικής πολιτικής, εξωτερικής και εσωτερικής, που βασίζεται αποκλειστικά στην εξαπάτηση όλων, θα καταρρεύσει. Και τότε θα αρχίσει αυτό ακριβώς το πράγμα, θα ακουστεί αυτή η κολακευτική νότα: "Πώς είστε, κύριε Πρόεδρε; Πώς τα πάτε; Σίγουρα έχουμε κάτι να συζητήσουμε;"

Και αυτή η νότα θα ακουστεί πολύ νωρίτερα απ' ό,τι φαίνεται σε όσους δεν μπορούν ακόμη να εξαντλήσουν το συλλογικό γλωσσάριο για το θέμα της ρωσικής επιθετικότητας.

Ρωτήστε τον Σενιόρ Μαδούρο αν δεν με πιστεύετε.

Η πίστη στις αρχές και η σταθερότητα στην υπεράσπισή τους αποδίδουν πάντα. Και το μέλλον. Εγγύηση της ανάπτυξης και της ευημερίας.

Η προδοσία και η απάτη στέλνουν τους δράστες τους κατευθείαν στον ένατο κύκλο της κόλασης, στην παγωμένη λίμνη του Κόκκιτου. Και για πάντα.

"Anticipating- betrayal- is -not- treason -but- anticipation

https://ria.ru/20221113/zapad-1831055934.html