Η Αμερική ξοδεύει δισεκατομμύρια για να βγει από τη ρωσική παγίδα

Η Αμερική ξοδεύει δισεκατομμύρια για να βγει από τη ρωσική παγίδα

© AP Photo / Mary Ann Chastain

Πυρηνικός σταθμός Vogtle στη Τζόρτζια των ΗΠΑ. Αρχειοθετημένη φωτογραφία.

Διαβάστε το ria.ru

Sergei Savchuk

Η Ουάσινγκτον, η οποία απαιτεί μανιωδώς από τους Ευρωπαίους συμμάχους της να αυξήσουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, προσπαθεί να δώσει το προσωπικό παράδειγμα. Η κυβέρνηση του σημερινού προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε στο Κογκρέσο ένα έγγραφο, το οποίο προέτρεπε να περάσει ο νόμος, ο οποίος θα καθιστούσε δυνατή τη διάθεση (διάβαζε: εκτύπωση) σχεδόν τεσσεράμισι δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Αυτό το εντυπωσιακό ποσό, όπως το αντιλαμβάνεται η ομάδα του Τζο Μπάιντεν, είναι απαραίτητο για να σταματήσει η αγορά ουρανίου ρωσικής προέλευσης για χρήση στα πυρηνικά εργοστάσια των ΗΠΑ και να γίνει πλήρης μετάβαση σε καύσιμα από αμερικανικές εταιρείες. Αναφέρεται ότι αντιπροσωπεία του Υπουργείου Ενέργειας πήγε στο Κογκρέσο, χωρίς ιδιαίτερη δημοσιότητα, για να τονίσει τον εξαιρετικά επείγοντα χαρακτήρα και την ανάγκη για τα χρήματα. Το ποσό με τα εννέα μηδενικά απαιτείται για τη δημιουργία μιας κρατικής εταιρείας (αυτή είναι μια σημαντική λεπτομέρεια), η οποία θα είναι υπεύθυνη για την αγορά οξειδίου του ουρανίου απευθείας από αμερικανούς παραγωγούς και καυσίμων για την τελευταία γενιά προηγμένων πυρηνικών αντιδραστήρων.

Κατά τα φαινόμενα, ο υπερωκεάνιος Τύπος δεν κάνει λάθος. Η πρωτοβουλία αυτή επιβεβαιώνεται έμμεσα από πρόσφατη δήλωση της υπουργού Ενέργειας Τζένιφερ Γκράνχολμ, στην οποία χαρακτήρισε την εξάρτηση των ΗΠΑ από τις προμήθειες ρωσικού ουρανίου ως τρωτό σημείο και απειλή για την εθνική οικονομική ασφάλεια των ΗΠΑ. Τείνουμε, ωστόσο, να πιστεύουμε ότι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας είναι απλώς άλλη μια μεγαλοπρεπής σπατάλη δημοσιονομικών πόρων, τυλιγμένη σε ένα λεπτό στρώμα κλασικής ρωσοφοβίας για να αποσπάσει την προσοχή.

Κρίνετε μόνοι σας.

Σήμερα οι ΗΠΑ διαθέτουν, πρώτον, τον μεγαλύτερο στόλο μονάδων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και, δεύτερον, τον παλαιότερο. Σε είκοσι οκτώ πολιτείες υπάρχουν 55 πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής που βασίζονται σε 93 αντιδραστήρες και η μέση ηλικία τους πλησιάζει τα πενήντα χρόνια. Παρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κατασκευάσει νέα εργοστάσια αυτού του τύπου εδώ και πολύ καιρό, ο πυρηνικός τομέας είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της ενεργειακής ισορροπίας της χώρας. Με εγκατεστημένη ισχύ 95,5 μεγαβάτ, οι υπό κατασκευή μονάδες παρέχουν τουλάχιστον το είκοσι τοις εκατό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας για έναν πληθυσμό άνω των τριακοσίων εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς ότι ένας Αμερικανός και μία αμερικανική εταιρεία στις πέντε ζουν άνετα χάρη στην αδιάκοπη αλυσιδωτή αντίδραση στην κοιλιά των αντιδραστήρων με την αστερόεσσα σημαία στο σκάφος τους.

Εδώ πρέπει να γίνει μια υποχρεωτική και σημαντική παρατήρηση. Όλα ανεξαιρέτως τα πυρηνικά εργοστάσια των ΗΠΑ βρίσκονται σε ιδιωτικά χέρια. Παρόλο που αποτελούν μέρος του εθνικού δικτύου, η κυβέρνηση αγοράζει στην πραγματικότητα κιλοβατώρες από ιδιώτες ιδιοκτήτες, οι οποίοι, συνειδητοποιώντας τη σημασία τους, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο Υπουργείο Ενέργειας, στην εγχώρια αγορά και ακόμη, σε κάποιο βαθμό, στην πολιτική ζωή. Ταυτόχρονα, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο στόλος των αντιδραστήρων των ΗΠΑ γηράσκει με ταχείς ρυθμούς- οι μονάδες ισχύος δεν παροπλίζονται μαζικά, αλλά με αξιοζήλευτη συνέπεια. Αλλά - παραδόξως - ο όγκος παραγωγής όχι μόνο δεν μειώνεται υπό αυτές τις συνθήκες, αλλά αυξάνεται.

Οι Αμερικανοί εργαζόμενοι στα πυρηνικά εργοστάσια ισχυρίζονται ότι η αύξηση της παραγωγής οφείλεται σε κάποιου είδους εκσυγχρονισμό και σε σημαντική μείωση των περιόδων διακοπής λειτουργίας, προληπτικής συντήρησης και εκφόρτωσης καυσίμων στον πυρήνα. Το 1997 τα αμερικανικά πυρηνικά εργοστάσια παρήγαγαν 628 χιλιάδες μεγαβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας και μέχρι το 2021 ο αριθμός αυτός θα έχει αυξηθεί σε 778 χιλιάδες. Για να παραφράσουμε τους αριθμούς, τα αμερικανικά σαμοβάρια βράζουν πλέον νερό χωρίς Σαββατοκύριακα και αργίες, και το "ξύλο" ουρανίου ρίχνεται με ολοένα αυξανόμενη συχνότητα. Το πόσο θα αντέξουν οι αντιδραστήρες των προηγούμενων γενεών σε ένα τέτοιο καθεστώς είναι ένα ανοιχτό ερώτημα.

Όσον αφορά την εξάλειψη της εξάρτησης από τα ρωσικά πυρηνικά καύσιμα, η κατάσταση είναι επίσης μάλλον περίπλοκη και διφορούμενη.

Στο τέλος του 2020 το μερίδιο του ρωσικού ουρανίου στη δομή των βασικών εισαγωγών ήταν 16,5%, ενώ στο σύνολο της βιομηχανίας το εμπλουτισμένο ουράνιο από ρωσικές επιχειρήσεις αντιπροσωπεύει το 23% της συνολικής κατανάλωσης.

Για να γίνει σαφέστερο, ας διευκρινίσουμε τη σειρά των αριθμών.

Ο εμπορικός πυρηνικός τομέας των ΗΠΑ καταναλώνει 55 εκατομμύρια λίβρες ή 25 τόνους οξειδίου του ουρανίου ετησίως. Με 190 εκατομμύρια κιλά ουρανίου να εξορύσσονται και να εμπλουτίζονται στον πλανήτη κάθε χρόνο, είναι εύκολο να υπολογιστεί ότι η Αμερική τρώει το ένα τέταρτο της παγκόσμιας πίτας. Ο Καναδάς και το Καζακστάν (22% έκαστο), η Ρωσία (16%) και η Αυστραλία (11%) είναι οι κύριοι προμηθευτές καυσίμων. Το Ουζμπεκιστάν και η Ναμίμπια παρέχουν το οκτώ και το πέντε τοις εκατό, αντίστοιχα.

Τι γίνεται με την εγχώρια παραγωγή;

Εδώ οι Αμερικανοί δεν έχουν τίποτα να καυχηθούν. Τρεις μονάδες εμπλουτισμού ουρανίου έκλεισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μετά από σχεδόν μισό αιώνα λειτουργίας, και σήμερα η μόνη μονάδα που λειτουργεί είναι στο Eunice του Νέου Μεξικού. Ανήκει στη βρετανική-γερμανική-ολλανδική εταιρεία συμμετοχών Urenco, η οποία χρησιμοποιεί τη μέθοδο εμπλουτισμού με φυγόκεντρο. Αυτή η τεχνολογία θεωρείται ξεπερασμένη και αναποτελεσματική, και είναι ακριβώς αυτός ο παράγοντας που οδήγησε την Αμερική να εξαρτηθεί οικειοθελώς από τις ρωσικές προμήθειες.

Το 2010 ξέσπασε ένα μεγάλο σκάνδαλο στις ΗΠΑ. Είχε να κάνει με την πώληση της ρωσικής εταιρείας Rosatom στην Uranium One, τον μεγαλύτερο και σημαντικότερο παραγωγό ουρανίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν μια περίοδος ανανεωμένης ψυχρότητας στις ρωσοαμερικανικές σχέσεις, και η είδηση της πώλησης της στρατηγικής σημασίας επιχείρησης σε έναν πιθανό εχθρό είχε αποτέλεσμα να εκραγεί βόμβα στα μέσα ενημέρωσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα των Δημοκρατικών που βρισκόταν τότε στην εξουσία, με επικεφαλής τον Μπαράκ Ομπάμα, αρνήθηκε να σχολιάσει τι συνέβαινε και δεν διερεύνησε καν. Η πρωτοβουλία δόθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έδωσε την εντολή στο FBI, στο πλαίσιο της εγχώριας αμερικανικής πολιτικής αναμέτρησης.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, διέρρευσαν στον Τύπο πληροφορίες ότι η συμφωνία είχε εγκριθεί και προστατευθεί προσωπικά από τη Χίλαρι Κλίντον, τότε υπουργό Εξωτερικών, αλλά όχι για το τίποτα, αλλά για μια εντυπωσιακή οικονομική ανταμοιβή. Οι δημοσιογράφοι του κεντρικού Τύπου κάλεσαν το ποσό των 145 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο για αρκετά χρόνια πριν από τη σύναψη της συμφωνίας μεταφέρθηκε στους λογαριασμούς του φιλανθρωπικού ιδρύματος της οικογένειας Κλίντον. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί παρέμειναν απλές εικασίες και δεν οδήγησαν σε καμία νομική συνέπεια.

Αφήνουμε το ζήτημα της διαφθοράς στα υψηλά κλιμάκια της υπερωκεάνιας εξουσίας στον αμερικανικό λαό, καθώς μας ενδιαφέρουν τα αίτια και το υπόβαθρό της.

© Φωτογραφία : Uranium One Inc.

Υπάλληλος της Uranium One Americas στις Ηνωμένες Πολιτείες

Τολμούμε να πούμε ότι το δίδυμο Ομπάμα-Κλίντον έκανε μια συμφωνία με τους πολυαγαπημένους Ρώσους για την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων για να σώσουν τη δική τους πυρηνική βιομηχανία. Αν σας μπερδεύουν τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία, όπου η Ρωσία προμηθεύει ταυτόχρονα το 16% των καυσίμων της Αμερικής και ελέγχει το 23% των αναγκών της σε καύσιμα, δεν υπάρχει κανένα λάθος.

Το 2010, την εποχή της πώλησης του Uranium One, οι ΗΠΑ παρήγαγαν 4,2 εκατομμύρια κιλά οξειδίου του ουρανίου ετησίως, και ο αριθμός αυτός μειωνόταν, πέφτοντας σε μόλις 200.000 κιλά μέχρι το 2020. Από την άλλη πλευρά, οι προμήθειες από τη Ρωσία αυξάνονταν σταθερά. Ενώ οι άμεσες εξαγωγές αντιπροσώπευαν το 16% της συνολικής κατανάλωσης, το υπόλοιπο καύσιμο των αντιδραστήρων προερχόταν επίσης από τη Ρωσία. Το σύστημα είναι απλό, αξιόπιστο και βοηθά να καθησυχαστούν οι απλοί Αμερικανοί: υποτίθεται ότι η εξάρτηση από τους Ρώσους μειώνεται συνεχώς. Στην πραγματικότητα, το ουράνιο με τη μορφή της πρώτης ύλης "δούναι και λαβείν" αγοράστηκε στο Καζακστάν και στο Ουζμπεκιστάν και στάλθηκε σε ρωσικά εργοστάσια εμπλουτισμού για να παραδοθεί αργότερα με τη μορφή οξειδίου στους αμερικανικούς αντιδραστήρες. Τα έγγραφα έδειχναν ότι τα καύσιμα ήταν προέλευσης Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν. Πρέπει να επαναλάβουμε ότι ο Λευκός Οίκος δεν συμφώνησε σε μια τέτοια εξάρτηση όχι από την καλή ζωή. Είτε θα έκλειναν τα φώτα σε κάθε πέμπτο αμερικανικό διαμέρισμα και τους διακόπτες σε κάθε πέμπτο αμερικανικό εργοστάσιο είτε θα αγόραζαν εμπλουτισμένο ουράνιο από τη Ρωσία.

Αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κρύψεις ένα σκάνδαλο σε μια τσάντα. Στα μέσα Απριλίου, στο αποκορύφωμα της αντιρωσικής υστερίας στη Δύση, τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης επιτέθηκαν στην κυβέρνηση και την ενεργειακή βιομηχανία, κατηγορώντας τους ότι ξόδευαν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια το μήνα κατά το τελευταίο έτος για να αγοράσουν ρωσικό ουράνιο και να χρηματοδοτήσουν έτσι τον ρωσικό προϋπολογισμό και στρατό.

Αλλά οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης μπορούν να εκτοξεύουν κεραυνούς και αστραπές όσο θέλουν, αυτό δεν θα αλλάξει το σημερινό status quo. Μπορείτε να τυπώσετε όσα δολάρια θέλετε, αλλά δεν μετατρέπονται σε τεχνολογία και πραγματική παραγωγή. Το μοναδικό εναπομείναν εργοστάσιο επεξεργασίας της Urenco στο έδαφος των ΗΠΑ κόστισε κάποτε στους επενδυτές 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια, το οποίο, λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό, δεν είναι πολύ λιγότερο από το ποσό που απαιτεί σήμερα το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ από το Κογκρέσο. Δεν αρκεί η κατασκευή ενός εργοστασίου- χρειάζονται πρώτες ύλες και, κυρίως, τεχνολογία που να λειτουργεί, και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι δεν τις διαθέτουν. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο επιστημονικός κόσμος αναγνωρίζει πλέον ότι ο εμπλουτισμός ουρανίου με φυγόκεντρο είναι ξεπερασμένος και αναποτελεσματικός.

Η πιο παραγωγική από τις υπάρχουσες τεχνολογίες - και μάλιστα αυτή που έχει ενσωματωθεί στην πραγματικότητα και λειτουργεί - ανήκει στη Ρωσία. Πέρυσι, το Ηλεκτροχημικό Εργοστάσιο στο Ζελενογκόρσκ (Κράι Κρασνογιάρσκ) έθεσε σε λειτουργία την τρίτη φάση μιας φυγοκεντρικής μονάδας αερίου γενιάς 9+. Χάρη στη συνεχή επιστημονική έρευνα των Ρώσων πυρηνικών επιστημόνων, σήμερα οι επιχειρήσεις μας παράγουν καύσιμα ουρανίου σε ποσότητα 28 χιλιάδων SWU (Μονάδες Εργασίας Διαχωρισμού). Αυτό είναι όσο τα εργοστάσια στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία και τις Κάτω Χώρες μαζί.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μπορούμε με ασφάλεια να δηλώσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμη παιχνίδι μίμησης της καταπολέμησης της ρωσικής εξάρτησης, με πρόσχημα την άνετη λεηλασία δισεκατομμυρίων του προϋπολογισμού. Η αλλαγή του τρέχοντος συστήματος προμήθειας καυσίμων για την ομάδα Μπάιντεν σημαίνει ότι θα μειώσει την εθνική πυρηνική παραγωγή και θα θάψει τις δικές τους βαθμολογίες, οι οποίες είναι ήδη κάτω από το ιστορικό βάθρο.

Ωστόσο, αν το Κογκρέσο διαθέσει κονδύλια, είμαστε εντάξει με αυτό. Ένα δισεκατομμύριο δολάρια στον ρωσικό προϋπολογισμό δεν θα ήταν καθόλου περιττό. Θα μπορούσε να δαπανηθεί, για παράδειγμα, για την ανοικοδόμηση του Ντονμπάς.

America -spends -billions -to -get -out -of –Russian- trap

https://ria.ru/20220609/ssha-1794118411.html