Η Αμερική καίγεται στη φωτιά της ματαιοδοξίας, της απληστίας και της υποκρισίας

Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 12.01.2025

© RIA Novosti / Image generated by AI

Elena Karayeva

Οι πυροσβέστες της Καλιφόρνιας αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις πυρκαγιές - δεν μπορούν ούτε να τις εντοπίσουν, ούτε πολύ περισσότερο να τις σβήσουν. Μια από τις πιο ακριβές γειτονιές του Λος Άντζελες καίγεται. Οι φλόγες έχουν ήδη καταβροχθίσει πολλές χιλιάδες επαύλεις - η καθεμία αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Προνομιούχα σχολεία, πανάκριβες κλινικές και εξίσου ακριβά καταστήματα καίγονται. Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί βίαια και η παροχή φυσικού αερίου, νερού και ηλεκτρικού ρεύματος έχει διακοπεί εντελώς. Τα κινητά τηλέφωνα και κάθε άλλη επικοινωνία είναι εκτός λειτουργίας. Οι πλιατσικολόγοι ψάχνουν στις στάχτες για κάτι να φάνε. Οι νόμοι δεν ισχύουν. Οι κανόνες, ακόμα λιγότερο. Η Άγρια Δύση έχει επιστρέψει στα προηγούμενα, πιο ιδιόμορφα ήθη της από την επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα. Γι' αυτό και ο αριθμός όσων κάηκαν ζωντανοί ανακοινώνεται απρόθυμα και με την επιφύλαξη "είναι πλέον γνωστός". Το γεγονός ότι ο κατάλογος των θυμάτων δεν είναι οριστικός (μέχρι στιγμής υπάρχουν 11 άτομα σε αυτόν) είναι σαφές σε όλους χωρίς αυτές τις ανατροπές.

Το αδιανόητο συνέβη για την Αμερική: το χρήμα - και μάλιστα το σκανδαλωδώς τεράστιο χρήμα, η ευημερία και ο πλούτος έπαψαν να αποτελούν άδεια προστασίας μπροστά σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή. Αλλά - και αυτή είναι η άλλη πλευρά αυτού που συμβαίνει - παράλληλα, έχει γίνει σαφές ότι, εκτός από το να πετάνε ανούσια δισεκατομμύρια, οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο. Δεν έχουν ούτε το ατρόμητο, ούτε το  θάρρος, ούτε την συνοχή, ούτε τις δεξιότητες αλληλοβοήθειας, ούτε την  συμπόνια.

Η ιστορία ενός παραπληγικού που έτρεξε να ξεφύγει από μια πυρκαγιά κατά μήκος ενός αυτοκινητόδρομου με ένα ηλεκτρικό αναπηρικό αμαξίδιο (οδηγούσε έτσι για μια ώρα μέχρι να φτάσει σε ένα βενζινάδικο και το πλησιέστερο μοτέλ) είναι ένα παράδειγμα για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στην "αμερικανική αλληλοβοήθεια".

Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, τα κατοικίδιά τους, τα υπάρχοντά τους που καίγονται στις φλόγες των πυρκαγιών του Λος Άντζελες. Τώρα το αμερικανικό όνειρο για το πώς αυτή η χώρα σκόπευε να ξαναγίνει μεγάλη καίγεται. Γιατί το να γράφεις ένα πολύχρωμο, μη δεσμευτικό σύνθημα σε καπέλα και μπλουζάκια είναι ένα πράγμα. Το να κάνεις πράγματα είναι εντελώς διαφορετικό. Η Αμερική, με τα τριακόσια και πλέον εκατομμύρια κατοίκους, με τους δύο προέδρους της - τον επερχόμενο και τον απερχόμενο - που "σκοπεύουν να ξαναγίνουν μεγάλοι", δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές, ούτε καν να εντοπίσει τις εστίες πυρκαγιάς. Διότι μια τέτοια Αμερική δεν έχει τίποτα γι' αυτό: ούτε ανθρώπινο δυναμικό, ούτε εξοπλισμό, ούτε ικανότητα σχεδιασμού. Δεν υπάρχει κανενός είδους νερό, ακόμη και γλυκό ή αλμυρό νερό (ακόμη και αν ο ωκεανός είναι κοντά). Δεν υπάρχει δυνατότητα οργανωμένης απομάκρυνσης των ανθρώπων από τις ζώνες καταστροφής ή έστω απλής βοήθειας.

Η στιγμή της αλήθειας για τους Αμερικανούς δεν ήρθε πότε και όχι όπως τους έλεγε ο Τύπος τους, όχι στα εκλογικά μηχανήματα στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου. Ήρθε στα μέσα Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους. Μπροστά στον κίνδυνο που απειλεί τη ζωή των συμπατριωτών τους και την περιουσία τους, οι Αμερικανοί υπήρξαν αξιοσημείωτα δειλοί και εξίσου αδιάφοροι.

Το βλέμμα στο πρόσωπο του Μπεν Άφλεκ, πλούσιου, κινηματογραφικού αστέρα και βραβευμένου με Όσκαρ, καθώς κοιτάζει άναυδος τη σκηνή πίσω από το τιμόνι ενός φανταχτερού SUV, υπολείπεται οποιασδήποτε δράσης. Οποιαδήποτε δράση. Οποιαδήποτε απόφαση.

Η υπαναχώρηση από τις υποσχέσεις είναι μια σημαντική αμερικανική πολιτική τάση των τελευταίων ημερών. Ο κυβερνήτης Νιούσομ της Καλιφόρνιας προσποιείται ότι δεν γνωρίζει την απόλυτη καταστροφή της παροχής ασφαλών ζωών για τους ίδιους τους ψηφοφόρους του. Στη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας που υπάγεται στη δικαιοδοσία του, η πυροσβεστική υπηρεσία διοικείται από εκείνους που ζουν αποκλειστικά LGBT*, ενώ οι εξίσου πολιτικά δεσμευμένοι συνάδελφοί τους αδειάζουν σκόπιμα δεξαμενές νερού κατά τη διάρκεια ξηρασίας. Ο ίδιος ο κυβερνήτης νοιάζεται για τη "βιοποικιλότητα", προστατεύοντας τα ψάρια της μυρμηγκιάς, ενώ ο Τύπος - ο ίδιος, υπερδημοκρατικός, χωρίς λογοκρισία και υπερ-ελεύθερος Τύπος - εξυμνεί και τους δύο, και τους άλλους, και τους τρίτους. Ο Τύπος κατηγορεί τις ριπές του ανέμου και τη ζέστη για τα πάντα. Οι παράγοντες - χνούδι προς χνούδι - συνθέτουν μια άνετη εικόνα της "κλιματικής αλλαγής". Η απάντηση είναι καθολική για κάθε κατακλυσμό - είτε πρόκειται για φυσικό, είτε για ανθρωπογενές, είτε για ανθρωπογενές φαινόμενο.

Οι ίδιοι οι Αμερικανοί, τόσο πλούσιοι, τόσο γεμάτοι με οτιδήποτε όμορφο και μοντέρνο, με τα σπίτια τους γεμάτα με διάφορες και υπερσύγχρονες συσκευές, και, ναι, τόσο ελεύθεροι, "ποτέ σκλάβοι", φοβούνται να πουν κάτι φωναχτά εναντίον αυτής της επικρατούσας τάσης.

Αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν και πιστεύουν ότι δεν είναι οι μόνοι που είναι "σκλάβοι", και ναι, τόσο ελεύθεροι, "ούτε καν σκλάβοι", φοβούνται να πουν κάτι φωναχτά εναντίον αυτού του κυρίαρχου ρεύματος.

Αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν είναι αυτοί που είναι άγριοι - που δεν μπορούν να σβήσουν τις δασικές πυρκαγιές, που δεν είναι κατ' αρχήν έτοιμοι να κλείσουν τις γραμμές τους μπροστά στην κοινή δυστυχία, που δεν παρέχουν καμία βοήθεια ούτε στους πιο αδύναμους και ευάλωτους - αλλά εμείς.

Στην πραγματικότητα, δεν μας ενδιαφέρει η θέση τους εδώ και πολύ καιρό.

Αλλά αυτή τη στιγμή, σε ζωντανή μετάδοση, έδειξαν τη δειλία τους, την ατελείωτη ανικανότητά τους να κάνουν οτιδήποτε για να βοηθήσουν τα θύματα, οργανώνοντας αντ' αυτού αισχρούς καβγάδες στα κοινωνικά δίκτυα, συζητώντας δημοκρατικά με τι θα σβήσουν τις φωτιές (άμμο ή νερό), αντί να συσσωρευτούν και να βοηθήσουν τα θύματα.

Το σύμβολο της σημερινής Αμερικής δεν είναι ο νικηφόρος υπερήρωας του Χόλιγουντ με την εμφάνιση του Μπεν Άφλεκ, αλλά οι γυναίκες πυροσβέστες, που προσλαμβάνονται χάρη στην ποσόστωση φύλου, οι οποίες σβήνουν επαύλεις πολλών εκατομμυρίων δολαρίων ρίχνοντας το νερό της βρύσης που έχει περισσέψει στην τσάντα τους.

* Το κίνημα αναγνωρίζεται ως εξτρεμιστικό και απαγορεύεται στη Ρωσία.

https://ria.ru/20250112/amerika-1993290702.html